izolator

izolator (język polski)

szklane izolatory na słupie energetycznym (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) materiał izolujący

(1.2) elektr. przedmiot z materiału nie przewodzącego prądu elektrycznego, łączący a zarazem izolujący części urządzenia będące względem siebie pod napięciem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pracownik wykonujący lub montujący izolację

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) przewodnik

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. izolacja ż, izolatka ż, wyizolowanie n

czas. izolować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) insulator, dielectric, nonconductor; (1.2) insulator, isolator
• baskijski: (1.1) isolatzaile; (1.2) isolagailu
• bułgarski: (1.1) изолатор m
• duński: (1.1) isolator w; (2.1) isolatør w
• francuski: (1.1) isolant m
• hiszpański: (1.1) aislante m; (1.2) aislador m
• kaszubski: (1.1) jizolatór m, pùpka ż; (1.2) jizolatór m
• niemiecki: (1.1) Isolator m, Nichtleiter m
• nowogrecki: (1.1) μονωτής m, μονωτήρας m; (1.2) μονωτής m, μονωτήρας m, μονωτικό n
• ukraiński: (1.1) ізолятор m

źródła: