prokuratura

prokuratura (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. organ ścigający przestępstwa i stojący na straży praworządności; zob. też prokuratura w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prokuratura	prokuratury
dopełniacz	prokuratury	prokuratur
celownik	prokuraturze	prokuraturom
biernik	prokuraturę	prokuratury
narzędnik	prokuraturą	prokuraturami
miejscownik	prokuraturze	prokuraturach
wołacz	prokuraturo	prokuratury

przykłady:

(1.1) Warszawska prokuratura cały czas szuka sprawcy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) prokuratura rejonowa / okręgowa • prokuratura wojskowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) wymiar sprawiedliwości

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prokurator m, prokuratorka ż

przym. prokuratorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Prokuratur

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) public prosecutor's office
• białoruski: (1.1) пракуратура ż
• rosyjski: (1.1) прокуратура ż
• węgierski: (1.1) ügyészség
• włoski: (1.1) procura ż

źródła: