siekacz

siekacz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) stomat. anat. przedni ząb służący do odgryzania kęsów pokarmu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siekacz	siekacze
dopełniacz	siekacza	siekaczy / pot. siekaczów
celownik	siekaczowi	siekaczom
biernik	siekacz / pot. siekacza	siekacze
narzędnik	siekaczem	siekaczami
miejscownik	siekaczu	siekaczach
wołacz	siekaczu	siekacze

przykłady:

(1.1) Siekacze, kły i zęby trzonowe uzębienia mlecznego zastępowane są zębami stałymi: siekaczami, kłami i zębami przedtrzonowymi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ząb

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siekanka ż, sieczka ż, siekanina ż, siekanie n, posiekanie n, siekaniec m, sieczkarnia ż

czas. siekać ndk., posiekać dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) incisor
• baskijski: (1.1) ebakortz
• duński: (1.1) fortand w
• esperanto: (1.1) tranĉdento, tranĉodento, incizivo
• hiszpański: (1.1) incisivo m
• łaciński: (1.1) incisivus
• niemiecki: (1.1) Schneidezahn m
• węgierski: (1.1) metszőfog
• wilamowski: (1.1) śjekoć m

źródła: