Przejdź do zawartości

torba

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
torba (1.1)
wymowa:
IPA[ˈtɔrba], AS[torba] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) opakowanie wykonane ze skóry lub tworzywa sztucznego, używane do przechowywania lub transportu przedmiotów, często wyposażone w uchwyty lub paski
(1.2) zool. u samic niektórych ssaków fałd skórny w formie kieszeni, w którym przebywają i rozwijają się małe
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mam nową torbę, którą dostałem na urodziny.
(1.1) Na uczelni zawsze noszę laptopa w torbie.
(1.1) Urwała mi się rączka od mojej ulubionej skórzanej torby.
(1.1) Torba była za ciężka dla rachitycznego lokaja.
składnia:
kolokacje:
(1.1) skórzana torba • mała / duża torba • wygodna / praktyczna / pojemna / elegancka / stylowa / lekka / wytrzymała torba • torba z paskiem / z kieszeniami / z zamkiem • torba na ramię • torba do samochodu
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) tasia, tasza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. torbacz mzw, torbacze nmos
zdrobn. torebka ż, torebeczka ż
związki frazeologiczne:
kto się torbą urodził, walizką nie zostaniepuścić z torbamipójść z torbamikto zacznie z dziadami, pójdzie z torbami
etymologia:
tur. torbaworek; od nazwy miasta w Turcjitur. Torba[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „torba” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 786.
  2. Michael Hornsby, Wielojęzyczność i kontakty językowe, tłum. Tomasz Wicherkiewicz, w: Języki w niebezpieczeństwie. Księga wiedzy, Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Neofilologiczny, Poznań 2016, s. 86.
wymowa:
IPA/'tor.ba/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geol. torf
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. torbiera ż
przym. torboso
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. tourbe
uwagi:
źródła: