tusz
Wygląd
tusz (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) farba wodna używana zwykle do napełniania wkładów w długopisach; zob. też tusz (farba) w Wikipedii
- (1.2) ilustracja wykonana tuszem (1.1)
- (1.3) barwnik do rzęs; zob. też tusz do rzęs w Wikipedii
- (1.4) kąpiel z wykorzystaniem prysznica
- (1.5) fanfara
rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tusz tusze dopełniacz tuszu tuszów celownik tuszowi tuszom biernik tusz tusze narzędnik tuszem tuszami miejscownik tuszu tuszach wołacz tuszu tusze - (2.1) zob. tusza
- (3.1) zob. tuszyć
- przykłady:
- (1.1) Skończył mi się tusz w długopisie.
- (1.3) Kup ten tusz, jest wodoodporny i nie rozmaże ci się na deszczu.
- (1.4) Gorący tusz był zbawienny dla przemarzniętego ciała.
- (1.5) W tym momencie orkiestra zagrała tusz, a na scenę wyszedł dyrektor teatru.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.3) mascara
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ink
- bułgarski: (1.1) туш m
- czeski: (1.1) inkoust m
- esperanto: (1.1) tuĉo, ĉina inko; (1.4) duŝo
- fiński: (1.1) tussi
- francuski: (1.1) encre de Chine ż
- hiszpański: (1.1) tinta china ż
- nowogrecki: (1.1) σινική μελάνη ż
- rosyjski: (1.1) чернила, тушь; (1.3) тушь; (1.4) душ m
- źródła:
- ↑ Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 175.