Danilo Lekić
Danilo Lekić Španac (1913 — 1986) je bio borac protiv fašizma u Španiji, jedan od vođa ustanka u Srbiji i Narodnooslobodilačke borbe Jugoslavije, komandant elitne Prve proleterske brigade i narodni heroj Jugoslavije.
DANILO LEKIĆ ŠPANAC | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum rođenja | 13. jun 1913. | ||||||||||||
Mesto rođenja | Kraljevina Crna Gora | ||||||||||||
Datum smrti | 3. oktobar 1986. (73 god.) | ||||||||||||
Mesto smrti | Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija | ||||||||||||
Profesija | filozof, vojskovođa, diplomata | ||||||||||||
Član KPJ od | 1935. | ||||||||||||
Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba | ||||||||||||
Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1937 — 1939. i 1941 — 1957. | ||||||||||||
Čin | general-pukovnik | ||||||||||||
Narodni heroj od | 20. decembar 1951. | ||||||||||||
Odlikovanja |
|
Nakon rata je bio general-pukovnik JNA i istaknuti diplomata SFRJ.
Predratna biografija
urediRođen je 23. juna 1913. godine u selu Kraljima, kod Andrijevice u Crnoj Gori. Potiče iz učiteljske pordice, njegov otac Blagoje je bio veoma cenjen i poštovan u Gornjem Polimlju. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a gimnaziju je pohađao u Podgorici, Beranama, Bitolju i Tetovu. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Skoplju i diplomirao 1936. godine.
Još za vreme studija uključio se u revolucionarni studentski pokret. Član Komunističke partije Jugoslavije postao je 1935. godine. Iz Beograda je, 1937. godine, otišao kao dobrovoljac u Španiju, i do 1939. godine se borio za odbranu Španske republike. U internacionalnim brigadama zauzimao je istaknute funkcije. Najpre je bio zamenik komandanta Baze internacionalnih brigada, pa komandant Podoficirske škole. Na lični zahtev je prebačen u jedinicu na frontu, gde se nalazio na funkcijama političkog komesara čete, pa bataljona i vršioca dužnosti političkog komesara Petnaeste internacionalne brigade.
Posle sloma republikanskih snaga, od 1939. do 1941. godine bio je u koncentracionim logorima u Francuskoj, u Sen Siprijenu, Girsu i Verdeu. Danlo je imao vodeću ulogu u organizovanju prebacivanja španskih dobrovoljaca u Jugoslaviju. Po direktivi KPJ, kao sekretar partijske organizacije i vođa grupe, maja 1941. godine poveo je prvu grupu na dobrovoljni rad u Nemačku. Posle napada Trećeg rajha na SSSR, 22. juna, na Lekićev predlog, grupa donosi odluku o bekstvu i sredinom jula je uspela da se prebaci u Jugoslaviju.
Drugi svetski rat
urediAvgusta 1941. godine Danilo je, kao iskusan oficir i politički radnik, postavljen za političkog komesara Mačvanskog partizanskog odreda. Sve do marta 1942. godine ratovao je u Srbiji, učestvovao je u borbama kod Šapca, na Ceru i u Prvoj ofanzivi.
Marta 1942. godine postao je za zamenika komandanta Prve proleterske udarna brigade, a od novembra i komandant. Kao komandant, uspešno je vodio brigadu u borbama za Jajce, Kotor Varoš, Teslić, i druga mesta u Bosni, krajem 1942. i početkom 1943. godine. Sa brigadom je aktivno učestvovao u Četvrtoj i Petoj neprijateljskoj ofanzivi.
Tokom bitke na Sutjesci imao je ključnu ulogu, kada je 10. juna u ranim jutarnjim časovima, nakon njegovog govora Prva proleterska brigada probila neprijateljski obruč i pregazila borbenu grupu Höhne:
Dobro pamtim. Danilo Lekić je komandovao: "Prva proleterska - juriš!!" I, verovatno, ja mislim da je to jedini put kad je cela Prva proleterska jurišala. Preko te čistine. Svi smo bili u istom streljačkom stroju. Prvi put,svi... I sve komande četa, i svi štabovi bataljona i štab brigade, i Španac (Danilo Lekic) i Plavi su bili u jurišu, i svi kuriri, i svi kuvari, i svi bolnicari... Sve je izaslo tu, koliko nas je bilo. Mi smo krenuli. I svi smo znali: nema nazad! Mi moramo tamo![1]
– Antonije Isaković, jedan od boraca
Basil Davidson, član britanske vojne misije
Jula 1943. godine Lekić je postavljen za komandanta Šesnaeste vojvođanske divizije. Pod njegovom komandom, divizija je 1943. godine učestvovala u borbama u istočnoj Bosni. U avgustu i septembru oslobodila je Bijeljinu, Vlasenicu, Caparde i Zvornik. U proleće 1944. godine vodila je borbe na Majevici i za oslobođenje Kladnja.
Od 1. jula do sredine novembra 1944. godine, Danilo je bio komandant Dvanaestog korpusa NOVJ, sa kojim je vodio borbe u istočnoj Bosni, Crnoj Gori i Srbiji. Učestvovao je u borbama za oslobođenje Beograda, i borbama kod Avale i Rušnja. Dvanaesti korpus je 22. oktobra forsirao Savu, i nastavio gonjenje neprijatelja kroz Srem.
Decembra 1944. godine, kao general-potpukovnik, Danilo je upućen na Višu vojnu akademiju „Vorošilov“ u Moskvi.
Period SFRJ
urediPosle oslobođenja zemlje do 1957. godine bio je na raznim funkcijama u Jugoslovenskoj narodnoj armiji.
Od 1957. do 1969. godine bio je u diplomatskoj službi - ambasador FNRJ u Brazilu, šef misije SFRJ u OUN-u, pomoćnik državnog sekretara za inostrane poslove i ambasador SFRJ u Egiptu.
Umro je 3. oktobra 1986. godine. Za njegovu smrt se vezuje jedna anegdota. Uoči smrti Lekića, zvao ga je Koča Popović iz Dubrovnika, pozdravljajući ga rečima: "Ovde pokojni Koča." Danilo je spremno odgovorio: "A ovde budući pokojni Danilo." Prsnuše obojica u gromoglasan smeh od kog je nastao kvar u telefonskom uređaju.[3]
Po ličnoj želji je sahranjen u rodnim Kraljama, kod Andrijevice.
Odlikovanja
urediDužan sam, ipak, da ponovim istinu koja borcima sa Sutjeske nije ostala nepoznata a valjda ni za istoričare nije sporna: ako sam za odluku o proboju Prve proleterske divizije odgovoran, ili zaslužan, uglavnom ja, za njeno sprovođenje, hoću reći za uspeh te operacije, odlučujuća je bila sposobnost i hrabrost Danila Lekića.[3]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.
Veze
urediIzvori
uredi- ↑ Još jednom na Sutjesci
- ↑ Basil Davidson: PARTISAN PICTURE "He was bold, dashing, supremely self-confident. His intellectual background lifted him out of the narrow provincialism which characterized so many of their commanders (though seldom those who had fought in Spain)."
- ↑ 3,0 3,1 ALEKSANDAR NENADOVIĆ: RAZGOVORI S KOČOM
Literatura
urediSegment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- Vojna enciklopedija (knjiga peta), Beograd 1973. godina
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina