Druga bitka kod Luçona
Za ostale upotrebe, v. Bitka kod Luçona.| Druga bitka kod Luçona | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vendéeu | |||||
 Bataljonska kara, republikanski pješaci i artiljerci u borbi, autor: Felician Myrbach | |||||
| |||||
| Sukobljene strane | |||||
 Republika Francuska |
 Katolička i kraljevska vojska | ||||
| Komandanti i vođe | |||||
| Augustin Tuncq |
Maurice d'Elbée Charles de Royrand Louis de Lescure Henri de La Rochejaquelein Prince de Talmont | ||||
| Snaga | |||||
| 2400 ljudi | 15000 ljudi | ||||
| Žrtve i gubici | |||||
|
o. 10 mrtvih o. 20 ranjenih |
nepoznati 160 zarobljenih | ||||
Druga bitka kod Luçona se odigrala 30. jula 1793. godine na zapadu Francuske za vrijeme Vandejskog rata između snaga republikanske vlade pod zapovjedništvom generala Augustina Tuncqa na jednoj, i vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika na drugoj strani. Do nje je došlo mjesec dana nakon Prve bitka kod Luçona u kojoj republikanski general Sandoz porazio pobunjeničku Armiju centra. Tuncq, koji je bio zamijenio Sandoza, je 25. jula iz svog uporišta u Luçonu sa oko 1500 ljudi izvršio noćni prepad na mjesto Saint-Philbert-du-Pont-Charrault; u njemu su pobunjenici razbijeni, a njihov vođa Charles Sapinaud de La Verrie poginuo. Tuncq je ubrzo nakon toga zauzeo važno pobunjeničko uporište Chantonnay. Preživjeli pobunjenički vođa Charles de Royrand se za pomoć obratio pobunjenicima iz drugih dijelova Vandeje i ona je stigla tako da su pobunjeničke snage narasle na oko 15.000 ljudi. Tuncq se pred njima povukao iz Chantonnaya, a potom im se suprotstavio pred Luçonom sa oko 2400 ljudi. Na samom početku bitke su republikanske linije bile uzdrmane pod vatrom pobunjeničke artiljerije; Tuncq je na to reagirao odlučivši povući lijevo krilo, odnosno omogućiti odgovor vlastite artiljerije i konjice. Taj je manevar od strane pobunjenika protumačen kao početak protivnapada, te se u njihovim redovima iznenada proširila panika i nastalo sveopće rasulo. Tuncq je naredio opći kontranapad, ali su se pobunjenici uspjeli sačuvati od opće katastrofe zaslugom konjice pod vodstvom princa Talmonta.
- Charles-Louis Chassin, La Vendée Patriote (1793-1800), Tome II, édition Paul Dupont, 1893-1895, p.421-426.
- Jean Tabeur, Paris contre la Province, les guerres de l'Ouest, éditions Economica, 2008, p.115-116.
- Yves Gras, La Guerre de Vendée, éditions Economica, 1994, p.56-57.