Lido di Venezia
Lido di Venezia | |
|---|---|
 | |
  Lido di Venezia | |
| Koordinate: 45°25′02″N 12°22′05″E / 45.41722°N 12.36811°E | |
| Država |  Italija |
| Regija |  Veneto |
| Površina | |
| • Ukupno | 0,44 km² |
| Stanovništvo | 15.366 |
| • Gustina | 34.923/km² |
Lido di Venezia (ili jednostavno samo Lido) je 12 kilometara dugi i uski otok (od 200 do 1600 m) na ulazu u Venecijansku lagunu, ujedno i ime jednog od naselja metropolitanske Venecije (Lido) na kojem stalno živi oko 17.000 stanovnika. Tokom ljeta broj stanovnika otoka se uvelike poveća dolaskom brojnih turista (danas većinom talijanskih) koji tradicionalno ljetuju svakog ljeta na Lidu. Na Lidu se od 1932. svake godine krajem ljeta održava poznati Venecijanski filmski festival.[1]
Geološki Lido je pješčana sprud na ulazu u Venecijansku lagunu koja se nastavlja na poluotok Cavallino na sjeveru i otok Pellestrinu na jugu. Na Lidu se nalaze tri odvojena naselja: Lido na sjeveru, Malamocco na sredini otoka i Alberoni na krajnjem jugu. Danas je Lido najveće naselje na otoku i tu se nalazi većina velikih hotela kao što su Ausonia & Hungaria, Grand Hotel des Bains, Grand Hotel Excelsior, te većina važnih javnih objekata uključujući Venecijanski Casino i Palaču filmskog festivala (Palazzo del Cinema). Malamocco je bio prvo naselje na otoku i kroz puno vjekova ujedno jedino. Malamocco je u jednom razdoblju (742–811) bio i sjedište mletačkog dužda. U naselju Alberoni nalazi se Golf klub, osnovan 1928. godine.
Na Jadranskoj strani otoka više od polovice obale čine pješčane plaže, a veći dio pripada različitim hotelima i ljetnikovcima. Među njima su poznati Excelsior, Ausonia & Hungaria i Des Bains, ovaj potonji hotel s kraja 19. vijeka poslužio je kao izvrsna kulisa za Viscontijev film Smrt u Veneciji, rađenom po noveli Thomasa Manna.
Centar Lida je Gran Viale Santa Maria Elisabetta, ulica duga oko 700 m koja vodi s jednog na drugi kraj otoka. Uz nju se nalaze većina javnih sadržaja na Lidu (trgovine, restorani i uredi). Na kraju ulice s venecijanske strane leži lučica sa stanicom Santa Maria della Vittoria, iz koje polaze vaporetti prema Veneciji, kao i autobusna stanica za destinacije na otoku. Casino na Lidu radi ljeti, a zimi se seli u palaču Ca' Vendramin Calergi u Veneciji.[2]
Za ranog srednjeg vijeka ime Lido Bovense ili Lido di San Nicolò odnosio se samo na kraj južno od Malamocca. Malamocco je bio jedno od najvećih naselja u Venecijanskoj laguni, ali je nakon strašne kataklizme (možda ogromnog plimnog vala) propao u 12. vijeku i sjeverni dio otoka nikada nije bio jače naseljen. Na samom početku Četvrtog križarskog rata 1202. godine, Lido je bio polazni logor za desetak hiljada križara koji su tamo ostali utaboreni nekoliko mjeseci jer nisu mogli platiti Mlečanima ugovorenu cijenu za transport brodovima do Palestine.
Od 16. vijeka bogate plemićke venecijanske obitelji počele su graditi svoje ljetnikovce na Lidu, tako je i familija Pisani 1573. izgradila svoj po nacrtima najpoznatijih arhitekata iz tog vremena – Andrea Palladija i Antonija da Pontea. Od 17. vijeka počelo se formirati naselje Lido, uglavnom oko crkve Santa Maria Elisabetta, no još sredinom 19. vijeka otok je bio prepun povrtnjaka i voćnjaka. Krajem istog vijeka Lido se izgradio kao luksuzno balnearno mjesto, a tada je podignuta i većina hotela odnosno ladanjskih kuća na otoku.[1]
Pojam Lido se vremenom počeo vezivati uz luksuz i balnearni turizam, tako se vremenom počeo koristiti u engleskom govornom području kao naziv za poseban tip vanjskih bazena, a u najnovije doba za luksuzne palube (Lido decks) s bazenima na brodovima za krstarenje.
- ↑ 1,0 1,1 „Lido di Venezia” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 31. 1. 2018.
- ↑ „Ca' Vendramin Calergi”. Portale di Venezia. Arhivirano iz originala na datum 2020-08-12. Pristupljeno 31. 1. 2018.
