Stimsonova doktrina

Stimsonova doktrina (engl. Stimson Doctrine) je izraz kojim se opisuje stav neke zemlje, odnosno međunarodnopravno načelo prema kojoj se neće priznati nezavisnosti nijedne države stvorene putem agresije. Ime je dobila po Henriju Stimsonu, američkom državnom sekretaru (ministru vanjskih poslova) u administraciji predsjednik Herberta Hoovera, odnosno po notama od 7. januara 1932. godine upućenim vladama Japana i Kine nakon japanske invazije i okupacije Mandžurije koja je dotada bila pod nominalnom kineskom vlašću. Stimson je u svojoj noti, pozvavši se na Brijan-Kelogov pakt od 1928. godine (kojim su sve države po prvi put pravno odrekle prava na rat i njegovog korišćenja kao sredstva spoljne politike), izjavio da SAD neće priznati promene teritorija izvršenih silom. To je dalo povoda Skupštini Društva naroda da 11. marta 1932. godine (nakon što su japanske vlasti proglasile marionetsku državu Mandžukuo) jednoglasno usvoji rezoluciju kojom se osuđuje svaka teritorijalna prmena putem agresije. Već idućeg meseca, 3. aprila, 19 američkih republika dalo je izjavu o svom stavu u sukobu između Paragvaja i Bolivije zbog Čaka: da neće priznati nikakvo osvajanje tuđih teritorija, niti usvojiti ma kakvo rešenje u tom smislu, izuzev sporazuma postignutim mirnim sredstvima. Decembra 1933. usvojen je isti princip u Konvenciji o pravima i dužnostima država na Sedmoj panameričkoj konferenciji.

Stimsonova doktrina se ponekad navodi kao jedna od preteča, odnosno temelja Povelje Ujedinjenih nacija i jedan od principa današnjeg međunarodnog prava.