ข้ามไปเนื้อหา

มาร์คัส แรชฟอร์ด

หน้าถูกกึ่งป้องกัน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รุ่นสำหรับพิมพ์ไม่ได้รับการสนับสนุนอีกต่อไปและอาจมีข้อผิดพลาด โปรดอัปเดตบุ๊กมาร์กและใช้ตัวเลือกสำหรับพิมพ์ที่มีมาให้ในเบราว์เซอร์แทน

มาร์คัส แรชฟอร์ด
แรชฟอร์ดขณะเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษในฟุตบอลโลก 2022
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม มาร์คัส แรชฟอร์ด
วันเกิด (1997-10-31) 31 ตุลาคม ค.ศ. 1997 (27 ปี)
สถานที่เกิด แมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ
ส่วนสูง 5 ft 11 in (1.80 m)[1]
ตำแหน่ง กองหน้า / ปีก
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด
หมายเลข 10
สโมสรเยาวชน
2003–2005 เฟลตเชอร์มอสเรนเจอส์
2005–2015 แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2015– แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 272 (83)
ทีมชาติ‡
2012 อังกฤษ รุ่นไม่เกิน 16 ปี 2 (0)
2014 อังกฤษ รุ่นไม่เกิน 18 ปี 2 (0)
2016 อังกฤษ รุ่นไม่เกิน 20 ปี 2 (0)
2016 อังกฤษ รุ่นไม่เกิน 21 ปี 1 (3)
2016– อังกฤษ 60 (17)
เกียรติประวัติ
ฟุตบอลชาย
ตัวแทนของ ธงชาติอังกฤษ อังกฤษ
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป
รองชนะเลิศ 2020
ยูฟ่าเนชันส์ลีก
อันดับที่ 3 2019
*นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น
ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 19 พฤษภาคม 2024 (UTC)
‡ ข้อมูลการลงเล่นและประตูให้แก่ทีมชาติล่าสุด
ณ วันที่ 23 มีนาคม 2024 (UTC)

มาร์คัส แรชฟอร์ด เอ็มบีอี (อังกฤษ: Marcus Rashford; เกิดเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 1997) เป็นนักฟุตบอลอาชีพชาวอังกฤษที่เล่นเป็นกองหน้าและปีกให้กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดและทีมชาติอังกฤษ

ผลผลิตจากระบบเยาวชนของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เขาเข้าร่วมสโมสรเมื่ออายุได้ 7 ขวบ แรชฟอร์ดทำ 2 ประตูในนัดเปิดตัวให้กับทีมชุดใหญ่และในฟุตบอลสโมสรยุโรปที่พบกับมิดทิลแลนด์ในยูฟ่ายูโรปาลีกในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2016 เนื่องจากอาการบาดเจ็บของอ็องตอนี มาร์ซียาลระหว่างการฝึกซ้อม และ 2 ประตูในเกมพรีเมียร์ลีกนัดแรกของเขาเจอกับอาร์เซนอลในอีก 3 วันต่อมา เขายังทำประตูในแมนเชสเตอร์ดาร์บีครั้งแรกของเขา เช่นเดียวกับนัดเปิดตัวในลีกคัพและยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก แรชฟอร์ดคว้าแชมป์เอฟเอคัพ, ลีกคัพ 2 สมัย, เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์และยูฟ่ายูโรปาลีกกับยูไนเต็ด

ระดับสโมสร

เยาวชน

แรชฟอร์ดเริ่มเล่นฟุตบอลให้กับเฟลตเชอร์ มอส เรนเจอส์ เมื่ออายุ 5 ขวบ[2] โดยเริ่มต้นจากการเป็นผู้รักษาประตู และยกทิม ฮาวเวิร์ดอดีตผู้รักษาประตูของยูไนเต็ดเป็นไอดอลในตำแหน่งผู้รักษาประตูของเขา[3][4] เดฟ ฮอร์ร็อคส์ เจ้าหน้าที่ฝ่ายพัฒนาอคาเดมี่ของเฟลตเชอร์ มอส เรนเจอส์ เล่าว่าแรชฟอร์ดอยู่ใน “ระดับที่แตกต่าง” จากเด็กคนอื่น ๆ โดยมีบทบาทสำคัญในทีมที่ชนะการแข่งขันโดยมีแมวมอง 15 คนจากสโมสรต่าง ๆ เฝ้าดูอยู่[5]

เขาใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการฝึกซ้อมกับแมนเชสเตอร์ซิตี ก่อนที่จะเข้าร่วมระบบอะคาเดมีของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เมื่ออายุ 7 ขวบ ท่ามกลางความสนใจจากเอฟเวอร์ตันและลิเวอร์พูล[6][7] เขาให้เครดิตพี่ชายของเขาในการช่วยเขาตัดสินใจเข้าร่วมยูไนเต็ด[8] พอล แมคกินเนส อดีตโค้ชเยาวชนของยูไนเต็ด (ลูกชายของวิล์ฟ แม็คกินเนส อดีตผู้จัดการทีมยูไนเต็ด) มองเห็นศักยภาพของแรชฟอร์ดอย่างรวดเร็วเนื่องจากเห็นความเป็นนักกีฬาของเขาทั้งในและนอกสนาม[5] แต่ในช่วงปีแรก ๆ ที่สโมสรเขามักจะพลาดการฝึกซ้อมอันเป็นผลมาจากความยากลำบากในการเดินทางไปที่นั่นในขณะที่แม่และพี่ชายของเขาอยู่ที่ทำงาน ในที่สุดเขาก็ได้รับความช่วยเหลือจากโค้ชเยาวชนของสโมสรเช่น Dave Bushell, Eamon Mulvey และ Tony Whelan ซึ่งช่วยหาคนขับรถให้แรชฟอร์ดเพื่อไปที่สนามฝึกซ้อม แรชฟอร์ดมีชื่ออยู่บนม้านั่งสำรองของทีมชุดใหญ่เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายนโดยลูวี ฟัน คาลในการแข่งขันพรีเมียร์ลีกที่พบกับวอตฟอร์ด ซึ่งแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดชนะ 2–1 แต่เขาไม่ได้ลงเล่น[9] เขาได้รับเสื้อแข่งหมายเลข 39 เนื่องจากฟัน คาลยืนกรานว่ากองหน้าจะต้องสวมเสื้อที่มีหมายเลข 9[10] สัปดาห์ถัดมากับเลสเตอร์ซิตี เขามีชื่ออยู่บนม้านั่งสำรองอีกครั้งโดยไม่ได้ใช้ในเกมที่เสมอ 1–1[11] ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2016 แรชฟอร์ดได้รับข้อเสนอยืมตัวจากครูว์ อเล็กซานดรา สโมสรในลีกวัน แต่ข้อตกลงยืมตัวถูกปฏิเสธโดยวอร์เรน จอยซ์ ผู้จัดการทีมสำรองในเวลานั้น[12][13]

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

ฤดูกาล 2015–16: ฤดูกาลเปิดตัว

เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2016 แรชฟอร์ดมีชื่อเป็น 1 ใน 18 ผู้เล่นของยูไนเต็ดในศึกยูฟ่ายูโรปาลีก รอบ 32 ทีม นัดที่ 2 กับมิดทิลแลนด์จากเดนมาร์กที่โอลด์แทรฟฟอร์ด เนื่องจากวิกฤตอาการบาดเจ็บซึ่งทำให้มีผู้เล่นได้รับบาดเจ็บถึง 13 คน[14] หลังจากที่อ็องตอนี มาร์ซียาล ได้รับบาดเจ็บระหว่างวอร์มอัพก่อนการแข่งขัน แรชฟอร์ดก็ถูกส่งเป็น 11 ผู้เล่นตัวจริงและประเดิมสนามในนามทีมชุดใหญ่ด้วยการยิง 2 ประตูใส่มิดทิลแลนด์ในช่วงครึ่งหลังซึ่งจบลงด้วยชัยชนะของยูไนเต็ดเหนือมิดทิลแลนด์ 5–1[15] ประตูของแรชฟอร์ดทำให้เขาเป็นผู้ทำประตูที่อายุน้อยที่สุดของยูไนเต็ดในการแข่งขันฟุตบอลสโมสรยุโรป ทำลายสถิติที่เทพบุตรมหาภัย จอร์จ เบสต์เคยทำได้[16] และต่อมาถูกทำลายโดยเมสัน กรีนวุดในฤดูกาล 2019–20[17] แรชฟอร์ดประเดิมสนามในพรีเมียร์ลีกเจอกับอาร์เซนอลในอีก 3 วันต่อมา; เขายิงได้ 2 ประตูอีกครั้งและทำ 1 แอสซิสต์ในชัยชนะในบ้าน 3–2 ทำให้เขาเป็นผู้ทำประตูที่อายุน้อยที่สุดเป็นอันดับ 3 ของยูไนเต็ดในพรีเมียร์ลีก ต่อจากเฟเดรีโก มาเกดา และแดนนี เวลเบก[18] ลูวี ฟัน คาล ผู้จัดการทีมในขณะนั้นยกย่องผลงานของเขาว่า “ยอดเยี่ยม” และดีกว่านัดแรก[19] แต่เตือนสื่อมวลชนไม่ให้รบกวนหรือล้อเลียนเขา[20]

เมื่อวันที่ 20 มีนาคม แรชฟอร์ดสร้างประวัติศาสตร์เมื่อเขายิงประตูชัยในแมนเชสเตอร์ดาร์บี ซึ่งเป็นชัยชนะในเกมเยือนนัดแรกของทีมเหนือแมนเชสเตอร์ซิตีนับตั้งแต่ปี 2012 ด้วยวัยเพียง 18 ปี 141 วัน เขากลายเป็นผู้ทำประตูที่อายุน้อยที่สุดในการแข่งขันในยุคพรีเมียร์ลีก ทำลายสถิติของเวย์น รูนีย์ ซึ่งเป็นผู้ทำประตูสูงสุดตลอดกาลของสโมสร[21] ระหว่างการเล่นเอฟเอคัพรอบที่ 6 นัดรีเพลย์กับเวสต์แฮมยูไนเต็ดเมื่อวันที่ 13 เมษายน แรชฟอร์ดยิงประตูสุดมหัศจรรย์ในการชนะ 2–1 ช่วยให้ยูไนเต็ดผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ[22] 3 วันต่อมา เขายิงประตูชัยในเกมกับแอสตันวิลลา ซึ่งต่อมาตกชั้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1987[23] ต่อมาเขาได้ลงเล่นในเอฟเอคัพรอบชิงชนะเลิศเจอกับคริสตัลพาเลซเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม ซึ่งจบลงด้วยชัยชนะ 2–1 ถือเป็นแชมป์เอฟเอคัพสมัยที่ 12 ของยูไนเต็ดและเป็นถ้วยรางวัลใบแรกของแรชฟอร์ด[24]

วันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 2016 แรชฟอร์ดได้ต่อสัญญากับสโมสรออกไปอีก 4 ปีทำให้แรชฟอร์ดจะได้ค้าแข้งในถิ่น โอลด์แทรฟฟอร์ด จนถึงเดือน มิถุนายน ค.ศ. 2020

ในฤดูกาล 2018–19 แรชฟอร์ดเปลี่ยนไปสวมเสื้อหมายเลข 10 ให้กับทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด แทนที่ เวย์น รูนีย์ กองหน้าและกัปตันทีมที่ออกจากทีมไปเมื่อจบฤดูกาล 2017-18 จากเดิมที่ใส่เสื้อหมายเลข 19 มาก่อนหน้านั้น

ระดับทีมชาติ

แรชฟอร์ดซึ่งเพิ่งจะก้าวขึ้นมาติดทีมชุดแรกของ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ได้ถูกเรียกตัวไปติด ทีมชาติอังกฤษ ชุดลุยศึกยูโร 2016 ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากหลายฝ่ายโดยเฉพาะ นิคกี บัตต์ โค้ชทีมเยาวชนของทีมปีศาจแดงที่ให้เหตุผลว่าแรชฟอร์ดยังเด็กเกินไปแต่ในวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 แรชฟอร์ดก็ได้ถูก รอย ฮอดจ์สัน กุนซือทีมชาติอังกฤษเรียกตัวมาเป็น 1 ใน 26 นักเตะรอบก่อนการตัดตัวซึ่งแรชฟอร์ดก็ได้ติดเป็น 1 ใน 23 นักเตะทีมชาติอังกฤษชุดลุยศึกยูโร 2016

ในวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เขาได้ลงเล่นเป็นตัวจริงในนัดอุ่นเครื่องที่ชนะ ทีมชาติออสเตรเลีย ไป 2-1โดยแรชฟอร์ดเป็นผู้ทำประตูแรกในนาทีที่ 3 นับเป็นนักเตะอายุน้อยที่สุดที่ทำประตูได้ในนามทีมชาติอังกฤษด้วยวัย 18 ปี 208 วัน ทำลายสถิติของ ทอมมี่ ลอว์ตัน ที่ทำไว้เมื่อปี พ.ศ. 2481 นอกจากนี้เขายังเป็นนักเตะอายุน้อยที่สุดตลอดกาลเป็นอันดับที่ 3 ที่ได้ลงเล่นให้กับทีมชาติอังกฤษ

วันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2559 ในศึกยูโร 2016 นัดที่ 2 กลุ่มบีในนัดที่ทีมชาติอังกฤษเอาชนะ ทีมชาติเวลส์ ไป 2-1 แรชฟอร์ดได้ลงมาเป็นตัวสำรองแทน อดัม ลาลลานา ในนาทีที่ 75 ทำให้เขากลายเป็นนักเตะอังกฤษอายุน้อยที่สุดที่ได้ลงเล่นในศึกยูโรด้วยวัย 18 ปี 228 วันทำลายสถิติของ เวย์น รูนีย์ ที่ทำไว้ในศึก ยูโร 2004 ด้วยวัย 18 ปี 232 วัน

สถิติอาชีพ

สโมสร

ณ วันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 2024
สโมสร ฤดูกาล ลีก เอฟเอคัพ อีเอฟแอลคัพ ยุโรป อื่น ๆ รวม
ดิวิชัน ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู ลงเล่น ประตู
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 2015–16[25] พรีเมียร์ลีก 11 5 4 1 0 0 3[a] 2 — 18 8
2016–17[26] พรีเมียร์ลีก 32 5 3 3 6 1 11[a] 2 1[b] 0 53 11
2017–18[27] พรีเมียร์ลีก 35 7 5 1 3 2 8[c] 3 1[d] 0 52 13
2018–19[28] พรีเมียร์ลีก 33 10 4 1 0 0 10[c] 2 — 47 13
2019–20[29] พรีเมียร์ลีก 31 17 4 0 3 4 6[a] 1 — 44 22
2020–21[30] พรีเมียร์ลีก 37 11 3 1 4 1 13[e] 8 — 57 21
2021–22[31] พรีเมียร์ลีก 25 4 2 0 0 0 5[c] 1 — 32 5
2022–23[32] พรีเมียร์ลีก 35 17 6 1 6 6 9[a] 6 — 56 30
2023–24[33] พรีเมียร์ลีก 27 7 2 0 1 0 4[c] 0 — 34 7
รวมทั้งหมด 266 83 33 8 23 14 69 25 2 0 393 130
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 ลงเล่นในยูฟ่ายูโรปาลีก
  2. ↑ ลงเล่นในเอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 ลงเล่นในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
  4. ↑ ลงเล่นในยูฟ่าซูเปอร์คัพ
  5. ↑ ลงเล่น 6 ครั้งและได้ประตู 6 ครั้งในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ลงเล่น 7 ครั้งและได้ประตู 2 ครั้งในยูฟ่ายูโรปาลีก

นานาชาติ

ณ วันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 2023[34]
ทีมชาติ ปี ลงเล่น ประตู
อังกฤษ 2016 6 1
2017 9 1
2018 16 5
2019 7 4
2020 2 1
2021 6 1
2022 5 3
2023 8 2
รวม 59 17

เกียรติประวัติ

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

อังกฤษ

ส่วนตัว

อ้างอิง

  1. ↑ 1.0 1.1 "Marcus Rashford: Overview". Premier League. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2022. สืบค้นเมื่อ 26 February 2023.
  2. ↑ Fordyce, Tom (2 March 2017). "Manchester's cold war". BBC News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 April 2019. สืบค้นเมื่อ 2 March 2017.
  3. ↑ Shread, Joe (19 November 2017). "Marcus Rashford reveals surprise Manchester United idol". Sky Sports. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2021. สืบค้นเมื่อ 23 October 2020.
  4. ↑ Dawson, Rob (17 December 2019). "Man United star Rashford maps out journey from academy standout to world-class talent". ESPN. สืบค้นเมื่อ 16 January 2021.
  5. ↑ 5.0 5.1 Fenn, Alec (6 April 2018). "Marcus Rashford – by the men who made him". FourFourTwo. สืบค้นเมื่อ 17 January 2021.
  6. ↑ Luckhurst, Samuel (26 February 2016). "Marcus Rashford rejected Liverpool to join Manchester United". Manchester Evening News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 11 April 2017.
  7. ↑ Flanagan, Chris (15 June 2020). "Marcus Rashford interview: Why the 2020s are going to belong to the Manchester United forward". FourFourTwo. Future. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2021. สืบค้นเมื่อ 23 October 2020.
  8. ↑ Stone, Simon (13 December 2019). "Marcus Rashford on helping Man Utd academy reach landmark". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 23 October 2020.
  9. ↑ Hafez, Shamoon (21 November 2015). "Watford 1–2 Manchester United". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2017. สืบค้นเมื่อ 26 February 2016.
  10. ↑ Dawson, Rob (21 November 2015). "Marcus Rashford: The story behind Manchester United youngster's new squad number". Manchester Evening News. สืบค้นเมื่อ 15 January 2021.
  11. ↑ McNulty, Phil (28 November 2015). "Leicester City 1–1 Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 19 February 2021.
  12. ↑ "Marcus Rashford: Manchester United turned down Crewe Alexandra loan bid for striker". BBC Sport. 8 June 2016. สืบค้นเมื่อ 17 January 2021.
  13. ↑ Lustig, Nick (9 June 2016). "Man Utd forward Marcus Rashford subject of Crewe loan bid". Sky Sports. สืบค้นเมื่อ 17 January 2021.
  14. ↑ Luckhurst, Samuel (25 February 2016). "Manchester United include Marcus Rashford in Midtjylland squad". Manchester Evening News. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  15. ↑ Johnston, Neil (25 February 2016). "Manchester United 5–1 FC Midtjylland: Teenager Marcus Rashford scores twice on his debut as Manchester United thrash FC Midtjylland in the Europa League". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 June 2018. สืบค้นเมื่อ 25 February 2016.
  16. ↑ Rej, Arindam (26 February 2016). "Rashford joins Rooney and Martial as the latest teen United wonder". ESPN. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  17. ↑ Wilson, Paul (19 September 2019). "Mason Greenwood's first Manchester United goal earns win over Astana". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  18. ↑ Jurejko, Jonathan (28 February 2016). "Manchester United 3–2 Arsenal". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 June 2018. สืบค้นเมื่อ 11 April 2017.
  19. ↑ Jackson, Jamie (28 February 2016). "Louis van Gaal: Marcus Rashford's second match even better than his first". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  20. ↑ Jackson, Jamie (1 March 2016). "Don't harass Marcus Rashford, urges Manchester United's Louis van Gaal". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  21. ↑ Masefield, Fraser (20 March 2016). "Marcus Rashford hits winner as Manchester United turn up heat on City in Champions League race". Eurosport. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  22. ↑ McNulty, Phil (13 April 2016). "West Ham 1–2 Man Utd". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 14 August 2017.
  23. ↑ Jennings, Patrick (16 April 2016). "Manchester United 1–0 Aston Villa: Aston Villa are relegated to English football's second tier for the first time since 1987 after defeat by Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 18 January 2021.
  24. ↑ 24.0 24.1 McNulty, Phil (21 May 2016). "Crystal Palace 1–2 Manchester United". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2018. สืบค้นเมื่อ 15 December 2017.
  25. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2015/2016". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
  26. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2016/2017". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
  27. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2017/2018". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 13 January 2019.
  28. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2018/2019". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 6 June 2019.
  29. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2019/2020". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 16 August 2020.
  30. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2020/2021". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 3 July 2021.
  31. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2021/2022". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 28 April 2022.
  32. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2022/2023". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 8 April 2023.
  33. ↑ "Games played by มาร์คัส แรชฟอร์ด in 2023/2024". Soccerbase. Centurycomm. สืบค้นเมื่อ 3 March 2024.
  34. ↑ "Marcus Rashford: Internationals". worldfootball.net. HEIM:SPIEL. สืบค้นเมื่อ 20 November 2023.
  35. ↑ Murray, Scott (19 May 2018). "Chelsea 1–0 Manchester United: 2018 FA Cup final – as it happened". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 27 December 2023.
  36. ↑ McNulty, Phil (3 June 2023). "Manchester City 2–1 Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 27 December 2023.
  37. ↑ McNulty, Phil (26 February 2017). "Manchester United 3–2 Southampton". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 November 2020. สืบค้นเมื่อ 15 December 2017.
  38. ↑ McNulty, Phil (26 February 2023). "Manchester United 2–0 Newcastle United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 26 February 2023.
  39. ↑ Bevan, Chris (7 August 2016). "Community Shield: Leicester City 1–2 Manchester United". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 March 2019. สืบค้นเมื่อ 18 September 2016.
  40. ↑ McNulty, Phil (24 May 2017). "Ajax 0–2 Manchester United". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2020. สืบค้นเมื่อ 15 December 2017.
  41. ↑ Stone, Simon (26 May 2021). "Villarreal 1-1 Manchester United". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 26 May 2021.
  42. ↑ McNulty, Phil (11 July 2021). "Euro 2020 final: England beaten by Italy on penalties". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 13 July 2021.
  43. ↑ McNulty, Phil (9 June 2019). "Switzerland 0–0 England". BBC Sport. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 October 2019. สืบค้นเมื่อ 12 June 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มาร์คัส แรชฟอร์ด
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มาร์คัส_แรชฟอร์ด&oldid=11919258"