ข้ามไปเนื้อหา

ดาวรุ่ง ชูวัฒนะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ดาวรุ่ง ชูวัฒนะ
เกิดพ.อ.อ.สุพล สีแดงน้อย
1 เมษายน พ.ศ. 2512 (55 ปี)

ดาวรุ่ง ชูวัฒนะ มีชื่อจริงคือ สุพล สีแดงน้อย เกิดวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2512 ที่อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ สถิติการชกทั้งหมด 71 ครั้ง ชนะ 61 (น็อค 36) เสมอ 3 แพ้ 7

ประวัติ

[แก้]

ดาวรุ่ง เป็นนักมวยที่ธรรมดา ๆ ไม่ได้มีฝีไม้ลายมืออะไรที่โดดเด่น แม้จะเคยเป็นแชมป์ OPBF โดยได้แชมป์มาจากประเทศเกาหลีใต้ก็ตาม จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2537 ดาวรุ่งมีโอกาสได้ชิงแชมป์โลกรุ่นแบนตั้มเวท ของ WBA กับ จอห์น ไมเคิล จอห์นสัน แชมป์โลกชาวอเมริกัน เนื่องจากดาวรุ่งเป็นรองแชมป์อันดับหนึ่ง ซึ่งผลการชกจบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อดาวรุ่งชนะแตกไปในยกแรกเท่านั้นเอง จากนั้นดาวรุ่งจึงได้ป้องกันแชมป์โลกอีก 2 ครั้ง กับ นักมวยชาวเกาหลีใต้ และเสมอกับหลักหิน ซีพียิม นักมวยชาวไทยด้วยกันเอง ดาวรุ่งป้องกันตำแหน่งครั้งที่ 3 กับ วีระพล นครหลวงโปรโมชั่น นักมวยไทยด้วยกันเองอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งครั้งหนึ่งในสมัยยังชกมวยไทย ทั้งดาวรุ่งและวีระพลเคยมีผู้จัดการคนเดียวกัน คือ ชูเจริญ ระวีอร่วมวงศ์ ผลการชกดาวรุ่งเป็นฝ่ายเดินหน้าบุกตลอดทั้ง 12 ยก แต่ตกเป็นฝ่ายแพ้คะแนนวีระพลซึ่งในขณะนั้นขึ้นชกมวยสากลอาชีพได้เพียงแค่ 4 ครั้งเท่านั้นเอง (รวมการชกในครั้งนี้ด้วย)

เมื่อวีระพลได้เสียแชมป์โลกแก่ นานา คอนาดู นักมวยชาวกานาในต้นปี พ.ศ. 2539 ดาวรุ่งในครั้งนี้ซึ่งมีนายชัยภักดิ์ ศิริวัฒน์ เป็นผู้สนับสนุน จึงได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกอีกครั้งในครั้งที่สอง และก็เป็นฝ่ายเอาชนะคอนาดูไปได้ จากนั้นจึงได้ป้องกันตำแหน่งไว้ครั้งหนึ่งอย่างจืดชืด ที่จังหวัดสตูล และเมื่อเดินทางไปป้องกันตำแหน่งแชมป์โลกกับ นานา คอนาดู คู่ปรับเก่าที่สหรัฐอเมริกา ก็แพ้น็อกไปในยกที่ 7 อย่างหมดท่า ชนิดที่โดนชกหน้าคว่ำลงกองกับพื้นเวที

หลังแขวนนวม ดาวรุ่งไม่ได้กลับขึ้นเวทีมาชกมวยหรือยุ่งเกี่ยวกับวงการมวยอีกเลยเหมือนอดีตแชมป์โลกหลายคน โดยได้รับราชการเป็นทหารอากาศชั้นประทวน ในตำแหน่งพลขับและช่างเครื่อง สังกัดหน่วยบัญชาการทหารพัฒนา กองบัญชาการกองทัพไทย โดยมียศสูงสุดเป็น พันจ่าอากาศเอก (พ.อ.อ.) ปัจจุบันได้ลาออกจากราชการ เป็นเจ้าหน้าที่ประจำเทศบาลจังหวัดอุตรดิตถ์[ต้องการอ้างอิง]

เกียรติประวัติ

[แก้]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]