ข้ามไปเนื้อหา

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 11

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 11 marker

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 11

ข้อมูลของเส้นทาง
ความยาว1,645 ไมล์[1] (2,647 กิโลเมตร)
ประวัติ
มีขึ้นเมื่อ1926[1]–ปัจจุบัน
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศSouth US 90 ที่นิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา
  I‑10 ที่นิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา

I‑12 ที่สไลเดลล์ รัฐลุยเซียนา
I-20 ที่เมอริเดียน รัฐมิสซิสซิปปี
I‑65 ที่เบอร์มิงแฮม รัฐแอละแบมา
I-24 / I-75 ที่แชตทานูกา รัฐเทนเนสซี
I-40 ในนอกซ์วิลล์ รัฐเทนเนสซี
I‑64 / I‑81 ใกล้สตอนตัน รัฐเวอร์จิเนีย
I-70 / I-81 ใกล้เฮเกอส์ทาวน์ รัฐแมริแลนด์
I-76 / Penna Turnpike ใกล้คาร์ไลล์ รัฐเพนซิลเวเนีย

I-80 ใกล้บลูมส์เบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย
ปลายทางทิศNorth Route 223 ที่เราเซสพอยต์ รัฐนิวยอร์ก
ตำแหน่งที่ตั้ง
ประเทศสหรัฐ
รัฐลุยเซียนา มิสซิสซิปปี แอละแบมา จอร์เจีย เทนเนสซี เวอร์จิเนีย เวสต์เวอร์จิเนีย แมริแลนด์ เพนซิลเวเนีย และนิวยอร์ก
ระบบทางหลวง

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 11 (อังกฤษ: U.S. Route 11 ย่อเป็น US 11) เป็นทางหลวงสหรัฐแนวเหนือ-ใต้ มีระยะทาง 1,645 ไมล์[1] (2,647 กิโลเมตร) พาดผ่านพื้นที่ทางตะวันออกของสหรัฐอเมริกา ปลายทางทิศใต้ของทางหลวงสายนี้อยู่ที่ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 90 ใน Bayou Sauvage National Wildlife Refuge ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของนิวออร์ลีนส์ รัฐลุยเซียนา ส่วนปลายทางทิศเหนืออยู่ที่เขตแดนแคนาดา-สหรัฐอเมริกา ในเราเซสพอยต์ รัฐนิวยอร์ก เชื่อมต่อกับทางหลวงรัฐเกแบ็กหมายเลข 223 ทางหลวงหมายเลข 11 สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1926 เส้นทางส่วนมากเป็นไปตามแผนทางหลวงเดิม

จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1929 ทางหลวงหมายเลข 11 มีปลายทางทิศใต้แค่ที่เมืองพิคายูน รัฐมิสซิสซิปปี บริเวณแม่น้ำเพิร์ล เขตแดนรัฐลุยเซียนา และต่อมาได้ขยายเส้นทางไปยังรัฐลุยเซียนา

ทางหลวงหมายเลข 11 ผ่านสะพานเมสตรี ข้ามเลกพอนต์ชาร์เทรน หลังจากหกสัปดาห์ที่พายุเฮอร์ริเคนแคทรีนาพัดถล่ม ทางหลวงหมายเลย 11 นี้เป็นเพียงเส้นทางเดียวที่จะออกจากตัวเมืองนิวออร์ลีนส์ทางด้านทิศตะวันออก เพราะว่ามีโครงสร้างที่แข็งแรง ส่วนสะพานคู่อินเตอร์สเตต 10 และสะพานฟอร์ตไพก์ของทางหลวงสหรัฐหมายเลข 90 ได้ถูกพายุพัดเสียหาย

อินเตอร์สเตต 81 ได้ก่อสร้างขึ้นในยุค 1960 เส้นทางขนานไปกับทางหลวงสหรัฐหมายเลข 11 เมื่อเลยปลายทางทิศใต้ของอินเตอร์สเตต 81 ไปแล้ว ได้มีอินเตอร์สเตตสายอื่นมาขนานกับทางหลวงหมายเลข 11 โดยเฉพาะอินเตอร์สเตต 59 ซึ่งเชื่อมต่อกับอินเตอร์สเตต 81 ด้วยอินเตอร์สเตต 40, อินเตอร์สเตต 75 และอินเตอร์สเตต 24

อ้างอิง

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]