ข้ามไปเนื้อหา

ด้าม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ดาม

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaːmꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯ᩶ᩣ᩠ᨾ (ด้าม), ภาษาเขิน ᨯ᩶ᩣ᩠ᨾ (ด้าม), ภาษาลาว ດ້າມ (ด้าม), ภาษาไทลื้อ ᦡᦱᧄᧉ (ด้าม), ภาษาไทดำ ꪒꪾ꫁ (ด้ำ), ภาษาไทขาว ꪒꪝꪾꫂ, ภาษาไทใหญ่ လၢမ်ႈ (ล้าม), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ndamj

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ด้าม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdâam
ราชบัณฑิตยสภาdam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/daːm˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ด้าม

  1. ส่วนของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้ถือใช้จับ
    ด้ามมีด
    ด้ามขวาน
  2. ต้น, ทาง
    โดยด้ามอาทิสวคนธ์
    (ม. คำหลวง จุลพน)
    ผู้เผด็จด้ามตัณหา
    (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์)
    โดยด้ามอาทิทศธรรมสนท้าว
    (ม. คำหลวง นครกัณฑ์)
    แลราชผู้มีอยู่ในด้ามมารคธรรม
    (ม. คำหลวง นครกัณฑ์)

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

ด้าม

  1. เรียกของบางอย่างที่มีลักษณะเช่นนั้น
    ปากกาด้ามหนึ่ง
    ปากกา 2 ด้าม
    ไม้กวาด 1 ด้าม