ฝาก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰwaːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ฝาก, ภาษาลาว ຝາກ (ฝาก), ภาษาคำเมือง ᨺᩣ᩠ᨠ (ฝาก), ภาษาเขิน ᨺᩣ᩠ᨠ (ฝาก), ภาษาไทลื้อ ᦚᦱᧅ (ฝาก), ภาษาไทดำ ꪠꪱꪀ (ฝาก), ภาษาไทใหญ่ ၽၢၵ်ႇ (ผ่าก) หรือ ၾၢၵ်ႇ (ฝ่าก), ภาษาอาหม 𑜇𑜞𑜀𑜫 (ผฺรก์), ภาษาจ้วง fak, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pak
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ฝาก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fàak |
| ราชบัณฑิตยสภา | fak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ฝาก (คำอาการนาม การฝาก)
- มอบให้ไว้เป็นต้นว่าเพื่อให้ช่วยดูแลคุ้มครองหรือพิทักษ์รักษา
- ฝากตัว
- ฝากบ้าน
- ให้ปรากฏเป็นเกียรติ
- ฝากชื่อเสียง
- ฝากฝีมือ
- ให้นำไปหรือให้ทำแทนตัว
- ฝากจดหมาย
- ฝากหน้าที่