İçeriğe atla

Üremi

Kontrol Edilmiş
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Üremi, kanda üre görülmesidir. Üre idrarın temel bileşenlerinden birisidir. Amino asit ve protein metabolizmasının son ürünü olarak da tamamlanır (kreatinin gibi), Normalde idrar yoluyla kandan dışarı atılır. Üremik sondrom böbrek yetmezliğinin terminal klinik bulgusu olarak da bilinir (renal yetmezlik de denir).[1] Bulgu ve belirtileri, yetersiz boşaltım ve börek endokrin fonksiyonları araştırması sırasında laboratuvar testleri sonucu ortaya çıkar [2] Üremi ya da üremik sendrom terimlerinin ikisi de, böbrek yetmezliği sonucu çok yüksek plazma üre konsantrasyonlarını ifade etmek için kullanılır.[1]

Azotemi ise yüksek üre seviyelerinde kullanılan diğer bir terimdir, ancak bu anormallik kimyasal olarak ölçülmüş ve semptoma yol açmayacak kadardır. Üremi azoteminin ciddi ve patolojik olduğu durumlardır..[1]

There is no specific time for the onset of uremia for people with progressive loss of kidney function. People with kidney function below 50% (i.e. a glomerular filtration rate [GFR] between 50 and 60 mL) and 30 years of age may have uremia to a degree. This means an estimated 8 million people in the United States with a GFR of less than 60 mL have uremic symptoms.[3] The symptoms, such as fatigue, can be very vague, making the diagnosis of impaired renal function difficult. Treatment would be to perform dialysis or a renal transplant.[3]

Bulgular ve belirtiler.

[değiştir | kaynağı değiştir]

Üreminin klasik bulguları: gelişen güçsüzlük ve kolay yorulma, iştah kaybı sebebiyle mide bulantısı ve kusma, kas erimesi, titreme, zihinsel fonksiyonlarda anormallik, sık ve sığ solunum, metabolik asidoz. Diyaliz veya böbrek nakli olmazsa böbrek yetmezliği nedeniyle oluşan üremi, baygınlık, koma ve ölümlere neden olabilir.[2] Çünkü üremi çoğunlukla böbrek yetmezliğinin sonucudur, Üremi bulgu ve belirtileri böbrek yetmezliği bulgu ve belirtileriyle eş zamanlı olarak başlar. Üreminin bulgu ve belirtileri aşağıdaki tabloda belirtilmiştir.

Üreminin klinik özellikleri[3][4][5]
Etkilenen alan Bulgu ve belirtiler
Merkezi sinir sistemi Gündüz uyuklama, gece uykusuzluk, hafıza ve odaklanma bozuklukları, zafiyet, baş ağrısı, konfusion, hâlsizlik, nöbetler, koma, ensefalopati, tat ve koku duyusunda azalma, hıçkırık, serosit.
Çevresel sinir sistemi Polinevrit, huzursuz bacak sendromu, kıramplar, periferal nöropati, oksidatif stres, düşük vücut sıcaklığı.
Sindirim sistemi Anoreksi, bulantı, kusma, gastroparez, parotit, stomatitis, yüzeysel gastrointestinal ülserler.
Hematoloji Anemi, hemostaz bozuklukları, granulositik, lenfositik ve platelet disfonksiyonu.
Dolaşım sistemi Yüksek tansiyon,ateroskleroz, koroner arter hastalığı, perikardit, periferal ve pulmoner ödem.
Deri Kaşıntı, cilt kuruluğu, kalsifilaksi, sarılık (deri yoluyla üre atılımı sonucu)
Endokrinoloji Büyüme bozukluğu, ereksiyon bozukluğu, kısırlık, amenore.
İskelet sistemi Osteomalazi, β2-microglobulin amyloidosis, kemik hastalıkları (Vitamin D bozukluğu, ikincil hiperparatroidizm ve hiperfosfatemi sonucu)
Beslenme Yetersiz beslenme, kilo kaybı, kas erimesi
Diğer İdrarda üre kokusu.
Bağışıklık Aşılamaya düşük yanıt oranı, enfeksiyöz hastalıklara karşı artan hassasiyet, sistemik yangı.

Glomerüler süzülüm oranı (GSO), böbreklerden atılabilir sıvının ölçülmesiyle ortaya çıkar. bu oranın azalması hastalık seyrini (prognoz) kötüleştirir. Bazı oranlar ve etkileri aşağıdaki tabloda verilmiştir.

GSO ve etkiler[3]
GFR (mL/dakika) Etkiler
100-120 Normal
<60 Üremik semptomlar gelişebilir, Düşürmek iyi olur.
30-60 Kognitif bozukluk
55 Yorgunluk ve yaşama gücünde azalma
<50 İnsülin direnci
<30 Muhtemel koma sebebi
≤15 Böbrek yetmezliği

Doğru hikâyeyi bilmek ve hızlı tanı koymak önemlidir. Akut üremilerde sorunu bulma, tedavi etme ve böbrek fonksiyonlarını düzeltme şansı daha yüksektir.[6]

İdrar testleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Radyoizotop testleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Bishop, M.L.; Fody, E.P. and Schoeff, L.E. Clinical Chemistry: Techniques, Principles, Correlations. 6th Edition.
  2. ^ a b Burtis, C.A.; Ashwood, E.R. and Bruns, D.E. Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics. 5th Edition.
  3. ^ a b c d Meyer TW and Hostetter, TH (2007). "Uremia". N Engl J Med. 357 (13). ss. 1316-25. doi:10.1056/NEJMra071313. PMID 17898101. 
  4. ^ Almeras, C. and Argiles, A. "The General Picture of Uremia".
  5. ^ Depner, T.A. Uremic Toxicity: Urea and Beyond.
  6. ^ "Uremia Workup" 29 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..