İçeriğe atla

2000 UEFA Kupası finali

Kontrol Edilmiş
Vikipedi, özgür ansiklopedi
2000 UEFA Kupası finali
Etkinlik1999-2000 UEFA Kupası
Galatasaray Arsenal
Türkiye İngiltere
0 0
Galatasaray penaltılarla 4-1 yendi
Tarih17 Mayıs 2000
YerParken Stadı, Kopenhag
Maçın oyuncusuCláudio Taffarel (Galatasaray)[1]
Hakemİspanya Antonio Jesús López Nieto[2]
Seyirci38.919
← 1999 2001 →

2000 UEFA Kupası finali, 17 Mayıs 2000 tarihinde Danimarka'nın başkenti Kopenhag'daki Parken Stadyumu'nda oynanan, UEFA Kupası 1999-2000 sezonunun şampiyonunun belirlendiği maçtır. Türk kulübü Galatasaray ile İngiliz kulübü Arsenal arasında oynanan maç, 1999-2000 sezonunun son maçı ve Avrupa'nın en büyük ikinci kuüp futbolu müsabakası olan UEFA Kupası'nın 29. finalidir. Bu maç, Galatasaray'ın bir Avrupa turnuvasındaki ilk finali olurken Arsenal'ın ise ilk UEFA Kupası finalidir.

Her iki kulüp de 1999-2000 UEFA Şampiyonlar Ligi'nde mücadele etmiştir. İki takımda ilk grup aşamasını üçüncü sırada tamamlarken Galatasaray, Chelsea ve Hertha Berlin'in arkasında, Arsenal ise Barcelona ve Fiorentina'nın arkasında yer alarak UEFA Kupası'nın üçüncü turuna katılmaya hak kaanmıştır. Oradan iki takım da dördüncü tura, çeyrek finale ve yarı finale çıkarak finale yükselmiştir. Galatasaray bu aşamada sırayla Bologna, Borussia Dortmund, Mallorca ve Leeds United'ı yenerken, Arsenal ise sırayla Nantes, Deportivo La Coruña, Werder Bremen ve Lens'i mağlup etmiştir.

Maçı 38.919 seyirci izlemiştir. Galatasaray, uzatmanın ardından penaltılarda 4-1 kazanarak ilk kez bir Avrupa kupası kazanan Türk takımı olmuştur. Bu zaferin sonucunda Galatasaray, UEFA Kupa Galipleri Kupası'nın feshedilmesinden sonra UEFA Süper Kupası için yarışan ilk UEFA Kupası galibi olmuştur ve aynı zamanda daha sonra iptal edilen 2001 FIFA Kulüpler Dünya Şampiyonası'na katılmaya hak kazanmıştır. Final maçına iki takımın taraftarları arasında çıkan kavgalar damga vurmuştur.

Finale giden yol

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: 1999-2000 UEFA Kupası
Türkiye Galatasaray Tur İngiltere Arsenal
UEFA Şampiyonlar Ligi
Rakip Toplam 1. maç 2. maç Ön eleme turu Rakip Toplam 1. maç 2. maç
Avusturya Rapid Wien 4 - 0 3 - 0 (D) 1 - 0 (E) Üçüncü ön eleme turu —
Rakip Sonuç Birinci grup aşaması Rakip Sonuç
Almanya Hertha Berlin 2 - 2 (E) 1. hafta İtalya Fiorentina 0 - 0 (D)
İtalya Milan 1 - 2 (D) 2. hafta İsveç AIK 3 - 1 (E)
İngiltere Chelsea 0 - 1 (D) 3. hafta İspanya Barcelona 1 - 1 (D)
İngiltere Chelsea 0 - 5 (E) 4. hafta İspanya Barcelona 2 - 4 (E)
Almanya Hertha Berlin 4 - 1 (D) 5. hafta İtalya Fiorentina 0 - 1 (E)
İtalya Milan 3 - 2 (E) 6. hafta İsveç AIK 3 - 2 (D)
H grubu üçüncülüğü
Sıra Takım O G B M AG YG GF P Eleme
1 İngiltere Chelsea 6 3 2 1 10 3 +7 11 İkinci grup aşamasına
2 Almanya Hertha Berlin 6 2 2 2 7 10 -3 8
3 Türkiye Galatasaray 6 2 1 3 10 13 -3 7 UEFA Kupasına
4 İtalya Milan 6 1 3 2 6 7 -1 6
Kaynak: UEFA
 Son sıralamalar B grubu üçüncülüğü
Sıra Takım O G B M AG YG GF P Eleme
1 İspanya Barcelona 6 4 2 0 19 9 +10 14 İkinci grup aşamasına
2 İtalya Fiorentina 6 2 3 1 9 7 +2 9
3 İngiltere Arsenal 6 2 2 2 9 9 0 8 UEFA Kupasına
4 İsveç AIK 6 0 1 5 4 16 -12 1
Kaynak: UEFA
UEFA Kupası
Rakip Toplam 1. maç 2. maç Rakip Toplam 1. maç 2. maç
İtalya Bologna 3 - 2 1 - 1 (D) 2 - 1 (E) Üçüncü tur Fransa Nantes 6 - 3 3 - 0 (E) 3 - 3 (D)
Almanya Borussia Dortmund 2 - 0 2 - 0 (D) 0 - 0 (E) Dördüncü tur İspanya Deportivo La Coruña 6 - 3 5 - 1 (E) 1 - 2 (D)
İspanya Mallorca 6 - 2 4 - 1 (D) 2 - 1 (E) Çeyrek final Almanya Werder Bremen 6 - 2 2 - 0 (E) 4 - 2 (D)
İngiltere Leeds United 4 - 2 2 - 0 (E) 2 - 2 (D) Yarı final Fransa Lens 3 - 1 1 - 0 (E) 2 - 1 (D)

Galatasaray

[değiştir | kaynağı değiştir]
Galatasaray, Elland Road'daki ikinci ayak maçında Leeds United ile oynuyor

Türkiye'nin ülke katsayısı yalnızca eleme sıralarında yer aldığından, Galatasaray'ın grup aşamasına geçmesi gerekiyordu.[3] Galatasaray, müsabakanın son ön elemesi olan 1999-2000 UEFA Şampiyonlar Ligi üçüncü ön eleme turuna katıldı ve Rapid Wien ile iki maç yaptı.[4] Galatasaray, Ernst Happel Stadyumu'nda oynanan ilk maçı 3-0 kazanırken,[5] rövanş maçında kendi sahasında, Ali Sami Yen Stadyumu'nda aldığı 1-0'lık galibiyetin ardından birinci grup aşamasına yükseldi.[6] Takım; Chelsea, Hertha Berlin ve Milan'ın bulunduğu G grubunda yer aldı.[7] Altı maç oynandı ve toplam iki galibiyet, bir beraberlik ve üç mağlubiyet elde eden takım,[8] UEFA Kupası üçüncü turundan yoluna devam eti.[9]

Galatasaray müsabakanın üçüncü turunda Bologna ile eşleşti.[10] İlk maç Renato Dall'Ara Stadyumu'nda oynandı ve 1-1 berabere sonuçlandı; İtalyan ekibi, ikinci yarıda Giuseppe Signori'nin golüyle öne geçerken, Hakan Şükür maçın bitimine sekiz dakika kala skoru eşitledi.[11] Galatasaray kendi sahasında ilk yarıda iki gol attı ve bir gol yedi. Maçı 2-1 kazanan takım toplamda 3-2 kazanarak tur atladı.[12] Galatasaray dördüncü turda Borussia Dortmund ile karşılaştı.[10] Signal Iduna Park'ta maçı 2-0 kazanan takım,[13] kendi sahasında aldığı golsüz beraberlikle çeyrek finale yükseldi.[14]

Çeyrek finalde Galatasaray'ın rakibi Mallorca oldu.[10] Son Moix'ta oynanan maçı Galatasaray 4-1 kazandı.[15] İç sahadaki rövanşta 2-1'lik galibiyet elde ederek ve toplamda 6-2 kazanarak bir sonraki turdaki yerini aldı.[16] Galatasaray yarı finalde Leeds United ile eşleşti.[10] İstanbul ekibi kendi sahasındaki ilk maçını Şükür ve Capone'un golleriyle 2-0 kazandı.[17] Elland Road'daki ikinci maç, Gheorghe Hagi ve Şükür'ün golleriyle 2-2 berabere bitti ve toplamda 4-2 kazanan Galatasaray finale yükseldi.[18]

Arsenal

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsenal, İngiltere'nin ülke katsayısı nedeniyle otomatik olarak Şampiyonlar Ligi grup aşamasına katılmaya hak kazandı.[3] AIK, Barcelona ve Fiorentina ile birlikte B grubunda yer aldı.[7] Takımlar altı maç oynarken, Arsenal iki galibiyet, iki beraberlik ve iki mağlubiyet elde etti.[19] Bu sonuçla ikinci Fiorentina'nın bir puan gerisinde grubu üçüncü tamamlayan takım,[19] UEFA Kupası'nın üçüncü turundan yoluna devam etti.[20]

Arsenal, müsabakanın üçüncü turunda Nantes ile karşılaştı.[10] Kendi sahası olan Arsenal Stadyumu'nda Fransız kulübünü 3-0 mağlup etti.[21] Ardından Beaujoire Stadyumu'nda 3-3 berabere kaldı ve toplamda 6-3'lük zafer elde etti.[22] Dördüncü turda Deportivo La Coruña ile eşleşti.[10] Arsenal ilk maçta kendi sahasında oynadı ve İspanyol takımını 5-1 mağlup etti.[23] Estadio Municipal de Riazor'da takım 2-1 yenilse de, toplam skor turu geçmeleri için yeterli oldu.[24]

Sonraki rakip çeyrek finalde Werder Bremen oldu.[10] Thierry Henry ve Freddie Ljungberg'in attığı goller iç sahada 2-0'lık galibiyeti elde etmelerini sağladı.[25] Arsenal, Weser Stadyumu'nda oynanan rövanş maçında Ray Parlour'un yaptığı hat-trick ve Henry'nin tek başına attığı golle 4-2 kazandı ve toplamda 6-2 ile tur atladı.[26] Yarı finalde Arsenal, Lens ile eşleşti.[10] İlk maç Arsenal'ın evinde oynandı ve ilk dakikalarda Dennis Bergkamp'ın attığı golle Arsenal maçı 1-0 kazandı.[27] Stade Félix-Bollaert'ta aldıkları 2-1'lik galibiyetle toplam skoru 3-1'e getiren takım finale yükseldi.[28]

Maç öncesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arka plan

[değiştir | kaynağı değiştir]

Galatasaray ve Arsenal ilk kez bir Avrupa futbol müsabakasında karşı karşıya gelirken, Galatasaray daha önce İngiliz kulüpleriyle sekiz kez karşı karşıya gelmişti.[29] İlk maçları 1993-94 Şampiyonlar Ligi ikinci turunda Manchester United'a karşıydı ve iki ayaklı turu deplasman golü kuralıyla toplamda 3-3'lük skorla geçti.[30][31] İki takım sonraki sezon grup aşamasında tekrar karşılaştı ve maçlardan biri golsüz beraberlikle, diğeri Galatasaray'ın mağlubiyetiyle sonuçlandı.[32][33] Diğer maçları ise 1978-79 UEFA Kupası'nın başlangıç turunda West Bromwich Albion ve bu yılın Şampiyonlar Ligi grup aşamasındaki Chelsea maçları oldu.[34][35][36][37] Arsenal ise Türk takımlarıyla iki kez karşılaştı. İki maç da 1979-80 UEFA Kupa Galipleri Kupası'nda Fenerbahçe ile oynandı. İç sahadaki maçı İngiliz ekibi 2-0 kazanırken, deplasmandaki maç 0-0'lık beraberlikle sonuçlandı.[38][39]

Arsenal, maça çıkan Galatasaray'a kıyasla daha iyi bir Avrupa rekoruna sahipti. 1969-70 Fuar Şehirleri Kupası finalinde Anderlecht'i toplamda 4-3 yendiler.[40][41] Londra merkezli kulüp, Kupa Galipleri Kupası'nda üç kez finale yükseldi. 1980 yılında Valencia ile normal süresi 0-0 biten maçın penaltı atışlarında 5-4 yenildi.[42] 1994 finalinde Parma'yı 1-0 yenerek kupayı kazandı.[43] sonraki sezon Real Zaragoza'ya 2-1 yenildi.[44] 1994 yılında kupayı almış olmaları Süper Kupası'nda Milan ile karşılaşmlarını sağlasa da, toplamda 2-0 mağlup oldu.[45][46] 2000'deki final, Arsenal'ın ilk UEFA Kupası finaliyken toplamda altıncı Avrupa finaliydi.[47] Takım bu maçın favorisi kabul edildi.[48]

Galatasaray finalde alacağı galibiyetle sezonu üç kupayla tamamlamayı hedefliyordu.[49] Maç gününde on dördüncü ve üst üste dördüncü lig şampiyonu olarak yer aldı.[50] Galatasaray, 2000 Türkiye Kupası finalinde Antalyaspor'u 5-3 yenerek yerel kupayı da kazandı.[51] Ekip ilk kez bir Avrupa finaline katılırken,[52] aynı zamanda bir UEFA kulüp futbolu müsabakasında final yapan ilk Türk takımı oldu.[53]

Biletler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Final öncesinde her iki finaliste de 12.000 bilet dağıtıldı.[54] Danimarka Futbol Federasyonu, 9.000 biletin halka satışa sunulacağını, kalan 3.000 biletin ise diğer Avrupa ülkelerine satılacağını duyurdu.[55] UEFA, yetkililerine ve VIP üyelerine 3.000 bilet daha tahsis etti.[54] Galatasaray'ın bazı futbol holiganlarının sahaya girmesini önlemek için biletlere normal fiyatının üzerinde ücret ödediği ortaya çıkınca sorunlar çıktı. Ancak Galatasaray genel sekreteri bunu yalanladı ve biletlerin orijinal fiyatından satıldığını ve stadyum ile kulübün diğer spor faaliyetlerini destekleme konusunda ısrar etti.[56]

Stadyum

[değiştir | kaynağı değiştir]
Finalin oynandığı Parken Stadyumu

UEFA İcra Komitesi'nin aldığı karar sonrasında finalin oynanacağı yer olarak Parken Stadyumu seçildi.[57] Kopenhag'daki Indre Østerbro bölgesinde yer alan stadyum,[58] 1911 yılında açılmıştı ve adı Idrætsparken olarak biliniyordu.[59][60] 1990 yılına kadar Danimarka millî futbol takımı ve Kjøbenhavns Boldklub'un (KB) maçlarına ev sahipliği yapıyordu.[61][62] Stadyum, Danimarkalı kredi şirketi Baltica Finans A/S tarafından yeniden inşa edildi ve stadyumun adı Parken Stadyumu olarak değiştirildi.[60] Konsept, Danimarka Futbol Federasyonu tarafından, Danimarka'nın tüm ulusal maçlarının on beş yıl boyunca stadyumda oynanmasına ilişkin bir sözleşmeyle desteklendi.[63] Yenilemenin fiyatı 640 milyon Danimarka kronu (740 milyon £) idi.[64] İlk maçı 1992 yılında oynanan stadyum,[60] FC København'ın ev sahibi olduğu maçlarda kullanıldı.[65]

Bu maç, Parken'de yapılan ikinci Avrupa finaliydi. Daha önce Arsenal ve Parma arasında oynanan 1994 Kupa Galipleri Kupası finali burada yapıldı.[66]

Maç topu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Adidas Terrestra Silverstream finalde kullanılan resmî maç topuydu.[67] Alman spor firması Adidas tarafından bir araya getirilip pazarlandı ve Avrupa Şampiyonası serisinin dokuzuncu topu olmasının yanı sıra,[68] Adidas Finale'nin bir parçasıydı.[69] Topun tasarımı İngiliz bağımsız marka uzmanı Design Bridge tarafından Hollanda ve Belçika'daki sulardan etkilenerek oluşturuldu.[68][70] Top, kavramayı daha rahat ve kontrolü daha pürüzsüz hale getiren sentetik köpük katmanları içeriyordu.[71] Terrestra Silverstream daha sonra UEFA Euro 2000'in resmî maç topu olarak tanıtıldı.[72]

Maçın hakemleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Final maçı öncesinde, İspanya Kraliyet Futbol Federasyonu'ndan bir hakem ekibi atandı ve Antonio López Nieto, Inter ve Lazio arasındaki 1998 UEFA Kupası finalinden sonra ikinci kez bir finalde birinci hakem oldu.[73][74] Nieto, 1993 yılında uluslararası hakemlik rozeti aldı ve 15 UEFA Şampiyonlar Ligi ve 15 UEFA Kupası maçı olmak üzere toplam 30 Avrupa turnuvası maçını yönetti.[75][76] İlk Avrupa maçını 1993-94 UEFA Şampiyonlar Ligi'nde Manchester United ve Honvéd arasındaki birinci turun ikinci maçında yönetti.[76][77] Ayrıca UEFA Euro 1996 elemeleri ve ana turnuvada,[76] ayrıca 1998 FIFA Dünya Kupası elemelerinde hakemlik yaptı.[76]

Nieto'ya yardımcı hakemler Fernando Tresaco Gracia ve Victoriano Giráldez Carrasco ile dördüncü hakem Arturo Daudén Ibáñez eşlik etti.[2][78]

Açılış gösterisi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Maç öncesinde bir açılış töreni düzenlendi. Etkinliğin başında, ponpon kıyafetleri giymiş amigo kızlar, seyirciyi eğlendirmek için futbol sahasına çıktı. Programda ayrıca yerel bir okuldan az sayıda Danimarkalı-Türk kız da Türk unsurları içeren bir halk dansı gösterisi sergiledi.[79] Bu gösterinin ardından Danimarkalı pop şarkıcısı ve oyuncu Stig Rossen, "Wonderful Copenhagen" şarkısının alternatif bir versiyonunu söyledi.[79][80] Danimarka Kraliçesi II. Margrethe ve Prens Henrik'in en küçük çocuğu Prens Joachim, stadyumda bulunan tüm seyircilere kısa bir konuşma yaparak açılış törenine katıldı.[81][82]

Yayınlanma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Final, 185 ülkede 500 milyon izleyiciye ulaşarak televizyonda yayınlandı.[83] Danimarka televizyon kanalı DR1, maç yayını için on yedi kamera kullanacağını duyurdu.[83] Birleşik Krallık'ta, kamu televizyon kuruluşu British Broadcasting Corporation'ın ana kanalı BBC One finalin haklarını satın alarak maçı yayınladı.[84] Yayında, deneyimli spor yorumcusu ve televizyon sunucusu Barry Davies'e, İngiliz eski futbolcu Trevor Brooking eşlik etti.[85] Final, 9.1 milyon izleyici ile gece reytinglerinde Coronation Street dizisinin ardından ikinci oldu.[86] Maç, Amerika Birleşik Devletleri'nde Fox Sports World'de yayınlandı.[87] Türkiye'de TRT 1'de yayınlanan maçın spikerliğini Levent Özçelik üstlendi.[83][88]

Maçın özeti

[değiştir | kaynağı değiştir]
Arsenal karşısına çıkan Galatasaray 11'i.

Final maçına kadar, Galatasaray ve Arsenal takımlarında, UEFA Kupası 1999-2000 sezonu itibarıyla, 2 tane gol kralı bulunuyordu. Galatasaray'da attığı 6 gol ile Hakan Şükür, Arsenal'de ise attığı 7 gol ile Thierry Henry bu unvanları ellerinde bulunduruyorlardı.

Galatasaray, bu maç için, iç saha maçlarında sıkça kullandığı beyaz formayı tercih etmişti. Arsenal ise, daha çok deplasman maçlarında kullandığı sarı formayı giyerek maça çıkmıştı.[89]

İlk yarı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arsenal maça Henry'nin vuruşuyla başladı.[90] Maçın üçüncü dakikasında kaptan Tony Adams topu kafa vuruşuyla uzaklaştırmak istedi,[91] ancak top Arif Erdem'in önüne düştü. Erdem, Arsenal ceza sahasının dışından voleyle şut çekti, top direğe çarptı ve Galatasaray'a köşe vuruşu kazandırdı. Erdem köşe vuruşunu kullandı, ancak savunma kolayca topu uzaklaştırdı.[90] Arsenal, Bergkamp ile karşılık verdi. Bergkamp, Marc Overmars'tan topu aldı; Capone ve Gheorghe Popescu'yu geçmeye çalıştı, ancak topu oyunda tutamadı.[90] Arsenal daha fazla pozisyon üretti; Overmars, Capone ile girdiği bire bir mücadeleyi kazandı ve topu Bergkamp'a ulaştırmaya çalıştı, ancak Popescu topu takip ederek dışarı gönderdi. Patrick Vieira'nın kullandığı köşe vuruşunda Henry gol atma fırsatı yakaladı, ancak Henry'nin şutu üsten dışarı gitti.[91] Maçın üçte biri oynandığında, Okan Buruk'un Vieira'ya yaptığı kayarak müdahale nedeniyle sarı kart görmesi üzerine Arsenal serbest vuruş kazandı.[90]

Martin Keown serbest vuruşu kullandı, Popescu topu uzaklaştıramadı ve Overmars'a şut şansı doğdu, ancak voleyle şut dışarı gitti. Bir dakika sonra, Galatasaray'ın ilk fırsatı Hagi'nin serbest vuruşundan Erdem'e gelen düz topla oldu; Erdem'in şutunu kaleci David Seaman sol eliyle dışarı çeldi ve alatasaray köşe vuruşu kazandı. Köşe vuruşu kullanıldı, ancak hiçbir Galatasaraylı oyuncu topu kaleye yönlendiremedi. Arsenal, Hagi'den topu kapan Sylvinho ile Galatasaray'ın sol kanadından Henry'ye ortaladı, ancak Bülent Korkmaz topu uzaklaştırdı.[90] Galatasaray'ın oyuna daha fazla hâkim olmaya başladığı dakikalarda Erdem ile Şükür paslaştı, ancak Şükür'ün röveşatası auta gitti.[90] Sonrasında Arsenal daha fazla pozisyona girmeye başladı. 35. dakikada Overmars, kaleye alçaktan sert bir şut çekti ve Cláudio Taffarel kurtardı.[90] Overmars, ceza sahasına bir kez daha girdi, ancak denemesi kaleyi bulmadı. Galatasaray, ilk yarının bitimine iki dakika kala neredeyse öne geçiyordu; Şükür, ofsayt tuzağını aşan Erdem'e topu gönderdi, ancak Erdem'in şutu az farkla dışarı gitti.[90]

İkinci yarı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Galatasaray, ikinci yarıya başladı ve her iki takım da oyuncu değişikliği yapmadı. 48. dakikada Vieira, topu Parlour'a gönderdi, ancak Parlour'un şutu ağların dışına çarptı. Galatasaray neredeyse ilk golü atıyordu; Okan Buruk, Hakan Şükür'e oynadı, ancak Şükür'ün şutu sağ direğe çarptı.[90] Arsenal'ın hücum denemesinde Sylvinho, Hagi'yi geçerek Henry'yi buldu, Henry de Keown'a orta yaptı, ancak Keown'un şutu dışarı gitti.[90][91] Daha sonra Parlour, Galatasaray orta sahasına uzun bir top gönderdi, ancak hiçbir Arsenal oyuncusu topu alamadı.[90] Overmars'a yapılan faul sonrası Bergkamp serbets vuruşu kullandı, ancak Popescu kafayla topu uzaklaştırdı.[90] Galatasaray kontra atağa geçti; Capone topu Hagi'ye verdi, ancak Hagi şut çekmeye hazırlanırken dengesini kaybetti. Bir pas aldıktan sonra Hagi, Şükür'e geniş bir orta yaptı, ancak Şükür'ün şutu kaleye ulaşmadan önce savunma topu uzaklaştırdı.[90] Arsenal başka bir şans daha yakaladı; Henry, Korkmaz'dan topu kaparak ceza sahasına girdi, ancak şutu kaleyi bulmadı.[90]

Hagi'nin taç atışında Şükür, topu ceza sahasındaki Erdem'e ulaştırmaya çalıştı. Ancak Erdem'e müdahale edildi ve oyun devam etti.[90] Ardından gelen Arsenal kontraatağında Parlour'un vole şutu dışarı gitti. Henry'nin topu Overmars'a vermesiyle Overmars bir fırsat yakaladı, ancak şut hedefi bulmadı.[90] 70. dakikada Korkmaz, Erdem ile paslaştı, ancak Tony Adams onu engelledi.[90] Üç dakika sonra Parlour, Henry'ye kavisli bir orta yapmaya çalıştı, ancak Taffarel bunu rahatça kurtardı.[90] Nwankwo Kanu'nun iyi bir pası, topun sol bölgedeki Henry'ye ulaşmasını sağladı, Henry ise topu ceza sahasındaki Overmars'a verdi. Overmars'ın şutu zayıf kalsa da, Taffarel'in zorla kurtarış yapmasına yetti.[90] Normal sürenin bitimine dört dakika kala Galatasaray neredeyse golü atıyordu. Şükür, merkezden topu alarak Arsenal'in alanına girdi, ancak şut çekmeden önce dengesini kaybetti ve Seaman topu aldı. İki dakika uzatma süresi eklendiğinde, Galatasaray bir serbest vuruş kazandı.[90] Şükür şutu çekti, ancak top barajın etrafından dolaşıp dışarı çıktı.[90] Bu, normal süredeki son pozisyon oldu ve maç uzatmaya gitti.

Uzatma devreleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Maçın uzatmalara girmesi ve altın gol kuralının uygulanmasıyla her iki taraf da belirleyici golü atma şansı buldu. İkinci dakikada Henry, iki savunmacıyı geçerek rakip ceza sahasına girdi, ancak şutu kale direğinin hemen yanından geçti.[90] Kısa süre sonra Hagi, Adams'a sırtından vurduğu için kırmızı kart gördü;[90] görüntülerde Hagi'nin Adams'ı tuttuğu ve vurduğu görülüyordu. Adams da Hagi'ye vurduğu için sarı kartla cezalandırıldı.[92] Bunun sonucunda Arsenal, Henry ile daha fazla şans yaratarak Galatasaray'ı baskı altına aldı. Henry, Parlour'un uzun ortasından kafayla vurdu, ancak Taffarel topu çıkarmayı başardı.[90] Overmars'ın şutu ise Galatasaray savunması tarafından engellendi.[90]

İkinci uzatma devresinin başında, Galatasaray'ın ilk şansı Şükür'ün Popescu'nun ortasından çektiği şutla geldi,[90] ancak top yan ağlarda kaldı. Yedi dakika sonra Kanu, bir savunmacıyı geçip Galatasaray ceza sahasına girdi ve iki kez şut çekti,[90] ancak her iki denemesi de Taffarel tarafından kurtarıldı. Maçın son dakikalarında her iki takım da belirleyici şanslar yarattı; Şükür'ün Keown tarafından düşürülmesi sonrası serbest vuruş verildi ve Popescu serbest vuruşu kullandı.[91] Ancak top, Seaman'ın kollarına doğru gitti. Arsenal'den Sylvinho, Henry'ye orta yaptı, ancak top uzaklaştırıldı.[90] Son düdük çaldı ve penaltı atışlarına geçildi.

Penaltılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Galatasaray'dan Ergün Penbe ilk penaltıyı kullandı ve sağ köşeye atarak golü buldu. Davor Šuker, Arsenal'ın ilk penaltısını kullanmak için geldi, ancak top direğe çarptı ve gol olmadı. Şükür, Galatasaray'ın ikinci penaltısını kullandı ve topu sağ köşeye göndererek Galatasaray 2-0 öne geçirdi. Arsenal'ın sonraki penaltısını Parlour kullandı. Taffarel'in sağına vurarak golü attı, skoru 2-1 yaptı. Ümit Davala, penaltıyı soğukkanlılıkla kullanarak topu kalenin merkezine gönderdi ve skoru 3-1 yaptı. Arsenal'ın son umudu Vieira idi, ancak orta saha oyuncusu direğe vurarak penaltıyı kaçırdı. Ardından Popescu, penaltıyı kullandı ve güçlü bir şutla topu ağlara göndererek Galatasaray'ın penaltı atışlarında 4-1 kazanmasını sağladı.[52][91][92]

Kupa töreni

[değiştir | kaynağı değiştir]

İkincilikle teselli bulan Arsenal ekibi, madalyalarını almak üzere platforma geldiler.Arsenal'li futbolcular, Galatasaray'lı futbolcuları kutladılar. Platforma son olarak gelen, kaptan Bülent Korkmaz, kupayı dönemin UEFA başkanı Lennart Johansson'un elinden aldı. Kupayı, Hakan Şükür ile birlikte öperek kaldıran Bülent Korkmaz ile beraber Galatasaray futbolcuları zaferi kutlamaya başladılar.[93]

Maç detayları

[değiştir | kaynağı değiştir]

17 Mayıs 2000
20.45 OAYS
Galatasaray Türkiye 0 - 0 (uz.) İngiltere Arsenal
(Rapor)
  Seri penaltılar  
4 - 1


    Penaltı Atışları    

Ergün Penbe Başarılı
Hakan Şükür Başarılı
Ümit Davala Başarılı
Popescu Başarılı

4-1

Kaçırdı Šuker
Başarılı Parlour
Kaçırdı Vieira

İlk atışı Galatasaray kullandı.
Galatasaray
Arsenal
GALATASARAY:
GK 1 Brezilya Taffarel
DF 35 Brezilya Capone 72. dakikada sarı kart gördü 72'
DF 3 Türkiye Bülent Korkmaz (K) 18. dakikada sarı kart gördü 18'
DF 4 Romanya Gheorghe Popescu
DF 67 Türkiye Ergün Penbe
MF 8 Türkiye Suat Kaya 95. dakikada oyundan çıktı 95'
MF 10 Romanya Gheorghe Hagi Yellow cardYellow cardRed card
MF 22 Türkiye Ümit Davala
MF 7 Türkiye Okan Buruk 13. dakikada sarı kart gördü 13' 84. dakikada oyundan çıktı 84'
FW 6 Türkiye Arif Erdem 95. dakikada oyundan çıktı 95'
FW 9 Türkiye Hakan Şükür
Yedekler:
GK 30 Türkiye Kerem İnan
DF 14 Türkiye Fatih Akyel
MF 13 Türkiye Mehmet Yozgatlı
MF 15 Brezilya Marcio
MF 16 Türkiye Ahmet Yıldırım 95. dakikada oyuna girdi 95'
DF 33 Türkiye Hakan Ünsal 84. dakikada oyuna girdi 84'
MF 23 Türkiye Hasan Şaş 95. dakikada oyuna girdi 95'
Teknik direktör:
Türkiye Fatih Terim
ARSENAL:
GK 1 İngiltere David Seaman
DF 5 İngiltere Martin Keown 41. dakikada sarı kart gördü 41'
DF 2 İngiltere Lee Dixon
DF 16 Brezilya Sylvinho
DF 6 İngiltere Tony Adams (K) 93. dakikada sarı kart gördü 93'
MF 11 Hollanda Marc Overmars 115. dakikada oyundan çıktı 115'
MF 17 Fransa Emmanuel Petit
MF 15 İngiltere Ray Parlour
MF 4 Fransa Patrick Vieira 24. dakikada sarı kart gördü 24'
FW 10 Hollanda Dennis Bergkamp 75. dakikada oyundan çıktı 75'
FW 14 Fransa Thierry Henry
Yedekler:
GK 24 İngiltere John Lukic
DF 22 Ukrayna Oleh Luzhny
DF 3 İngiltere Nigel Winterburn
MF 18 Fransa Gilles Grimandi
MF 19 Almanya Stefan Malz
FW 9 Hırvatistan Davor Šuker 115. dakikada oyuna girdi 115'
FW 25 Nijerya Nwankwo Kanu 75. dakikada oyuna girdi 75'
Teknik direktör:
Fransa Arsène Wenger

Maçın adamı:
Cláudio Taffarel (Galatasaray)[1]

Yardımcı hakemler:
Fernando Tresaco Gracia (İspanya)[2]
Victoriano Giráldez Carrasco (İspanya)[2]
Dördüncü hakem:
Arturo Daudén Ibáñez (İspanya)[78]

Maç kuralları

İstatistikler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Maç sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Futbolcuların madalyalarını almasının ardından UEFA başkanı Lennart Johansson, kupayı Bülent Korkmaz'a teslim etti. Korkmaz, altın konfeti yağarken, podyumdaki diğer Galatasaray kadrosu ve oyundan atılan Hagi'yle birlikte kupayı kaldırarak kutlama yaptı.[96][97] Seçilmiş bir UEFA heyeti, Taffarel'i maçın adamı seçti ve maçın ardından ona bir ödül takdim etti.[1][98]

Galatasaray teknik direktörü Fatih Terim, takımının galibiyetinden duyduğu memnuniyeti dile getirdi. Türk basınına verdiği röportajda kupayı Türkiye'ye ve kamuoyuna, özellikle de 1999 İzmit depreminde hayatını kaybedenlere adadı: "Geçen yılki depremde birçok insan büyük acılar çekti ve eğer bu zafer onların hayatına biraz mutluluk getiriyorsa ben ve tüm oyuncular çok memnunuz. Türk halkına küçük bir şekilde yardımcı olabiliyorsak çok gururluyuz ve bu zafer tüm ülke ve tüm futbolseverler için. Hepsinin arkamızda birleştiğine inanıyorum." Terim ayrıca kendi oyuncularını ve Taffarel'i övdü: "Takımımda olduğu için gurur ve mutluluk duyuyorum. Muhteşemdi ve maçın adamı olmayı tamamen hak etti." Tottenham Hotspur'un eski defansı Popescu da zaferin tadını çıkararak, "Eski kulübümün taraftarlarının da çok mutlu olduğuna eminim!" dedi.[99]

Bazı Arsenal oyuncuları birbirlerini teselli ederken,[100] teknik direktör Arsène Wenger mağlubiyetin üzüntüsünü yaşadı ve Arsenal takımının fırsatları değerlendiremediğini söyledi: "Hagi'nin oyundan atılması bizim için büyük bir avantaj değildi, bazen 10 kişiyle daha iyi savunma yaparsınız çünkü herkes daha odaklanmıştır." Penaltı atışlarından memnun olmayan Wenger, İspanyol hakem Antonio López Nieto'nun penaltıların Galatasaray taraftarları önünde yapılmasına karar vermesini eleştirdi. Ayrıca, uzatma süresinde yapılan yazı tura kararından da hoşnutsuz olduğunu ve bu kararın penaltıların nerede kullanılacağını etkilediğini belirtti.[101][102]

Zafer, Türkiye'de geniş çapta kutlandı; Galatasaray oyuncuları ve ekibi, kulübün taraftarları tarafından İstanbul'da kahraman gibi karşılandı.[103] Türk medyası maçı spor tarihindeki en büyük başarılarından biri ve ülkenin en popüler sporu olan futboldaki en büyük başarı olarak övdü. Final maçını izleyen Gençlik ve Spor Bakanı Fikret Ünlü, performansı "harika" ve "Galatasaray'dan Türkiye'ye büyük bir hediye" olarak nitelendirdi.[104] Türkiye Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, ülkenin ilk Avrupa kupasını kazandıkları için kulübü Devlet Üstün Hizmet Madalyası ile ödüllendirdi.[105] Ağustos 2013'te iki takım sezon öncesi Emirates Cup'ta karşılaştı. Hazırlık maçı Galatasaray'ın 2-1'lik galibiyetiyle sona erdi.[106][107]

Maç öncesinde yaşanan problemler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu maçın öncesinde ise Kopenhag'ın Tivoli meydanında olaylar çıkmıştır. Final maçından bir gece önce Türk ve İngiliz taraftarlar arasında çıkan olaylardan sonra maça saatler kala Kopenhag'ın ünlü Tivoli Meydanı yine savaş alanına döndü. Alkollü İngiliz taraftarlar, Galatasaraylı taraftarlara saldırınca olaylar büyüdü. Önceki gece çıkan olaylara rağmen tamamen etkisiz kalan Kopenhag polisi, holiganların Türklere saldırmasından ve olaylar iyice büyüdükten çıktıktan sonra meydana gelebildi. İngiliz taraftarlar Türk televizyon ekiplerine saldırırken meydana gelen polis, göz yaşartıcı bomba atarak kalabalığı dağıttı.[108]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c "Herrera named man of the match". UEFA.com. 24 Mayıs 2017. 25 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2017. 
  2. ^ a b c d "Spaniard ref for the final". Hürriyet Daily News. 17 Mayıs 2000. 28 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2014. 
  3. ^ a b "UEFA Champions League: 1999/2000 Format explained". UEFA.com. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 20 Mayıs 1999. 28 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  4. ^ Bassey, Okan Steven (13 Ağustos 1999). "Rapid Vienna meets with its nemesis Cim Bom, again". Hürriyet Daily News. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  5. ^ "Viyana'da tur valsi 3–0". Hürriyet. 12 Ağustos 1999. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  6. ^ "Cim Bom puts a smile back on faces of Turks". Hürriyet Daily News. 27 Ağustos 1999. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  7. ^ a b "Sport: Football – Draw goes easy on Man Utd". BBC News. 26 Ağustos 1999. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  8. ^ "Champions League stage one tables". BBC News. BBC. 23 Kasım 1999. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  9. ^ "Il Milan beffato bel finale fuori anche calla Coppa Uefa". La Repubblica (İtalyanca). 3 Kasım 1999. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  10. ^ a b c d e f g h "The road to Copenhagen". BBC News. BBC. 16 Mayıs 2000. 2 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  11. ^ "Bologna beffato bel finale Solo un pari con i turchi". La Repubblica (İtalyanca). 23 Kasım 1999. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  12. ^ "Bologna eliminato". Rai Sport (İtalyanca). Radiotelevisione italians S.p.A. 9 Aralık 1999. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  13. ^ "Galatasaray eroberte Dortmund: Nie gefährdeter Sieg der Gäste". Kicker (Almanca). 2 Mart 2000. 22 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  14. ^ "Uefa-Cup II: Planlos, schwach, Borussia Dortmund". Der Spiegel (Almanca). 9 Mart 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  15. ^ "Turkish delight in Istanbul". Irish Independent. 17 Mart 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  16. ^ "Galatasaray 2–1 Real Mallorca". BBC News. BBC. 23 Mart 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  17. ^ "Leeds fall short of glory". BBC News. BBC. 20 Nisan 2000. 22 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  18. ^ "Galatasaray has final word at Leeds". ESPN (Entertainment and Sports Programming Network). Reuters. 20 Nisan 2000. 4 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  19. ^ a b "Group B standings". UEFA.com. Union of European Football Associations. 6 Haziran 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  20. ^ Lacey, David (28 Ekim 1999). "Batistuta blasts the Gunners out". The Guardian. 21 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  21. ^ Brodkin, Jon (26 Kasım 1999). "Arsenal enjoy homecoming parade". Theguardian.com. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  22. ^ Pierce, Bill (10 Aralık 1999). "Football: French duo seal Arsenal's advance". The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağındanÜcretli abonelik gerekli arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  23. ^ "Gunners blow away Deportivo". BBC News. BBC. 2 Mart 2000. 27 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  24. ^ "Arsenal stroll into quarters". BBC News. BBC. 9 Mart 2000. 13 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  25. ^ "Gunners blaze into Bremen". BBC News. BBC. 16 Mart 2000. 4 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  26. ^ Brodkin, Jon (24 Mart 2000). "Parlour's goals do the trick". The Irish Times. 28 Ekim 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  27. ^ "Gunners fail to build on Bergkamp's early strike; Arsenal 1 Lens 0". The Birmingham Post. 7 Nisan 2000. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  28. ^ "Henry, Kanu give Arsenal place in final". ESPN (Entertainment and Sports Programming Network). Reuters. 20 Nisan 2000. 4 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  29. ^ "Galatasaray'ın İngiliz karnesi kötü". NTV MSNBC. 12 Mayıs 2000. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  30. ^ Lovejoy, Joe (21 Ekim 1993). "Turks find delight in upstaging United: Cantona rescues Old Trafford record – Graham's Gunners have measure of Standard – Portuguese pride dented"Ücretli abonelik gerekli. The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  31. ^ Lovejoy, Joe (4 Kasım 1993). "European football: United in disarray as Turks end the dream: Cantona sent off as England's finest fail". The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağındanÜcretli abonelik gerekli arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  32. ^ "United Draws Galatasaray, Not Blood". The Moscow Times. 30 Eylül 1994. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  33. ^ Paul, Ian (9 Aralık 1994). "Four United graduates prove UEFA have degree of sense". The Herald. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  34. ^ "West Brom dominate". The Guardian. 14 Eylül 1978. s. 20. 
  35. ^ "Liverpool beaten". The Guardian. 28 Eylül 1978. s. 1. 
  36. ^ "Petrescu keeps Chelsea dreams alive". BBC News. BBC. 28 Eylül 1999. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  37. ^ Hughes, Rob (22 Ekim 1999). "Champions League: Chelsea Stays Cool in Hell's Inferno". The New York Times. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  38. ^ "Flashback: Arsenal 2–0 Fenerbahce – 1979". Arsenal Football Club. 4 Kasım 2008. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  39. ^ Armstrong, Robert (3 Ekim 1979). "Turks lack Arsenal's flair". The Guardian. s. 25. 
  40. ^ Barham, Albert (23 Nisan 1970). "Kennedy gives Arsenal hope". The Guardian. s. 31. 
  41. ^ Barham, Albert (29 Nisan 1970). "Triumph for Arsenal". The Guardian. s. 21. 
  42. ^ Armstrong, Robert (15 Mayıs 1980). "Arsenal pay the penalty". The Guardian. s. 22. 
  43. ^ Lovejoy, Joe (5 Mayıs 1994). "Football / European Cup-Winners Cup: Smith's strike brings Arsenal European glory: Battling Londoners make light of the loss of Wright and Jensen". The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağındanÜcretli abonelik gerekli arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  44. ^ Moore, Glenn (11 Mayıs 1995). "Extraordinary Nayim strike denies Arsenal". The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağındanÜcretli abonelik gerekli arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  45. ^ Moore, Glenn (2 Şubat 1995). "Highbury welcomes Merson back"Ücretli abonelik gerekli. The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  46. ^ "Milan Captures Super Cup". The Moscow Times. 10 Şubat 1995. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  47. ^ "Arsenal profile – History". UEFA.com. Union of European Football Associations. 7 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  48. ^ "Appeal for Uefa Cup calm". BBC News. BBC. 16 Mayıs 2000. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2014. 
  49. ^ "Galatasaray confident of treble victory". Independent Online (South Africa). 15 Mayıs 2000. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  50. ^ "Galatasaray clinches title with Besiktas defeat". CNN Sports Illustrated. Cable News Network. Reuters. 14 Mayıs 2000. 10 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  51. ^ "Turkey's Galatasaray on course for treble". CNN Sports Illustrated. Cable News Network. 4 Mayıs 2000. 3 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  52. ^ a b "Penalty heartbreak for Arsenal". BBC News. BBC (BBC. 17 Mayıs 2000. 30 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2014. 
  53. ^ "Galatasaray passion could be key". Football Sports. Reuters. 16 Mayıs 2000. 20 Haziran 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2016. 
  54. ^ a b Sills, Adam (25 Nisan 2000). "Ticket sale sparks Arsenal final fears". The Guardian. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013. 
  55. ^ "UEFA Cup-finalen i København: Udsolgt". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 24 Nisan 2000. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013. 
  56. ^ "Galatasaray denies hiking tickets". CNN Sports Illustrated. Cable News Network. Associated Press. 11 Mayıs 2000. 13 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013. 
  57. ^ "Paris and Copenhagen awarded UEFA club competition finals". UEFA. 14 Kasım 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2013. 
  58. ^ "Parkering". Telia Parken (Danca). 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  59. ^ "Idrætsparken". Danimarka Futbol Federasyonu. 22 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  60. ^ a b c "Parkens historie". Telia Parken (Danca). 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  61. ^ "Landsholdets historie 1889–". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 24 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  62. ^ "Samtlige Europa Cup-kampe for mesterhold / Champions League-kampe for mesterhold / Champions League-kampe spiller på Københavns Idrætspark". Foot.dk (Danca). 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  63. ^ "DBU tilfreds med Parken". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 12 Aralık 2002. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  64. ^ Berendt, Lars (17 Kasım 2009). "DBU forlænger med Parken". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  65. ^ "Fodbold". Parken. 11 Ekim 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2014. 
  66. ^ "Arsenal, Galatasaray ready for final". The World Game. Special Broadcasting Service. Australian Associated Press. 17 Mayıs 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  67. ^ Ronbog, Lars (17 Mayıs 2000). "UEFA Cup finale Arsenal – Galatasaray, Parken". Getty Images. 3 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  68. ^ a b "Photos: The evolution adidas' official Euro 2012 match ball". Xinmsn. 12 Aralık 2011. 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  69. ^ Colino, Carmen (20 Nisan 2002). "Finale, el balón de la final de Glasgow". Diario AS (İspanyolca). 26 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  70. ^ Smith, Martin (1 Temmuz 2000). "Euro 2000 Diary". The Daily Telegraph. 11 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2014. 
  71. ^ "Reporters with hunting knives become the hunted"Ücretli abonelik gerekli. The Hindu. 10 Haziran 2000. 18 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2021. 
  72. ^ "Euro–2000: "Terrestra" a bola de cor prateada". Record (Portekizce). 14 Aralık 1999. 21 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2014. 
  73. ^ "UEFA Cup Final officials". Arsenal FC. 15 Mayıs 2000. 18 Eylül 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013. 
  74. ^ "La vigil di Lazio–Inter". Rai Sport (İtalyanca). Radiotelevisione italians S.p.A. 5 Mayıs 1998. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  75. ^ "Referees – Antonio López Nieto". FIFA (Fédération Internationale de Football Association). 9 Ekim 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2013. 
  76. ^ a b c d "Antonio López Nieto profile". Worldreferee. 2 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  77. ^ "López Nieto: El futbolista inglés se dedica a jugar y no a engañar al colegiado". ABC Sevilla (İspanyolca). ABC. 2 Ekim 1993. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  78. ^ a b "UEFA Cup Final officials". Arsenal Football Club. 15 Mayıs 2000. 18 Eylül 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013. 
  79. ^ a b "Stig Rossens største publikum". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 12 Mayıs 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  80. ^ Walker, Michael (18 Mayıs 2000). "Wasteful Arsenal pay the penalty". The Irish Times. 20 Haziran 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2014. 
  81. ^ "Prins Joachim byder held verden velkommen". Danimarka Futbol Federasyonu (Danca). 12 Mayıs 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  82. ^ "Gunners favored over Galatasaray in UEFA Cup final". CBC. Canadian Broadcasting Corporation. 15 Mayıs 2000. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2014. 
  83. ^ a b c "UEFA Cup final on TV in 185 countries". Hürriyet Daily News. Reuters. 17 Mayıs 2000. 28 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2013. 
  84. ^ "Gunners in Shoot-Out for Glory; UEFA Cup Final BBC 1, 7.30pm". Daily Record. 13 Mayıs 2000. 3 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2014. 
  85. ^ Davies, Barry; Brooking, Trevor (17 Mayıs 2000). 2000 UEFA Cup Final (Television production). BBC. 
  86. ^ "Overnight ratings – Football scores with ITV and BBC viewers"Ücretli abonelik gerekli. Broadcast. 26 Mayıs 2000. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2014. 
  87. ^ "Fox Sports World kicks off UEFA Cup 2000 sweepstakes; grand prize winner to experience the UEFA Cup Final in Copenhagen". Business Wire. 22 Mart 2000. 28 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2014. 
  88. ^ @trtspor (12 Aralık 2023). "🏆🇹🇷🦁 Galatasaray'ın UEFA Kupası'nı kazandığı finalin spikeri Levent Özçelik, maç sonu yayınında Yalçın Çetin ve Ömer Üründül'ün yanında" (X gönderisi) – X vasıtasıyla. 
  89. ^ Maç formaları 3 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Youtube.com
  90. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab "Galatasaray 0–0 Arsenal". Theguardian.com. 17 Mayıs 2000. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  91. ^ a b c d e Brodkin, Jon (18 Mayıs 2000). "Arsenal pay the penalty". The Guardian. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2014. 
  92. ^ a b "Galatasaray 4 Arsenal 1 UEFA Cup Final (youtube.com)". Galatasaray. 24 Ocak 2015. 14 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2017. 
  93. ^ Galatasaray-Arsenal final maçı. Youtube.com
  94. ^ Seyirci istatistikleri 21 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Utkuhamarat.net
  95. ^ "Match statistics – Arsenal–Galatasaray". This is London. 17 Mayıs 2000. 31 Mart 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2014. 
  96. ^ Tozar, Türker (3 Aralık 2008). "Cup carries special resonance for Korkmaz". UEFA. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  97. ^ "Gözümde canlanır koskoca mazi." Ajansspor. 11 Mayıs 2010. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  98. ^ "Press pack – Galatasaray – Arsenal". UEFA (Union of European Football Associations). CollectSoccer. 17 Mayıs 2000. 20 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2014. 
  99. ^ Bradley, Mark (18 Mayıs 2000). "Sad Gunners feel pain of Popescu's spurs; Galatasaray 0 Arsenal 0 (AET: Galatasaray win 4–1 on penalties)". Birmingham Post. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2013. 
  100. ^ Cole, Phil (17 Mayıs 2000). "Marc Overmars, Martin Keown". Getty Images. 27 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  101. ^ "Wenger anger over shoot-out". BBC News. 17 Mayıs 2000. 6 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2013. 
  102. ^ "Turkish delight as Gunners lose nerve". The Herald. 18 Mayıs 2000. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2013. 
  103. ^ "Turkey honors Galatasaray for UEFA Cup win". CNN Sports Illustrated. Cable News Network. Associated Press. 19 Mayıs 2000. 12 Temmuz 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  104. ^ "Turkish delight – Galatasaray wins UEFA Cup on penalty kicks". CNN Sports Illustrated. Cable News Network. Associated Press. 17 Mayıs 2000. 8 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  105. ^ "Galatasaray to be awarded highest possible honors". Hürriyet Daily News. 19 Mayıs 2000. 28 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  106. ^ "Emirates Cup returns for summer 2013". Arsenal FC. 15 Mayıs 2013. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2013. 
  107. ^ Van Wijk, Jim (4 Ağustos 2013). "Arsenal 1 Galatasaray 2 match report: Didier Drogba returns to haunt Gunners as Turkish side win Emirates Cup". The Independent. 1 Mayıs 2022 tarihinde kaynağındanÜcretli abonelik gerekli arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. 
  108. ^ Tivoli'deki olaylar 22 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Hurriyet.com.tr

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=2000_UEFA_Kupası_finali&oldid=33684282" sayfasından alınmıştır