İçeriğe atla

Belarus'ta insan hakları

Vikipedi, özgür ansiklopedi
1918 ve 1991-1995 ulusal bayrağı, Cumhurbaşkanı Aleksandr Lukaşenko rejimine karşı muhalefetin bir sembolü haline geldi.

Belarus hükûmeti, insan hakları ihlalleri ve sivil toplum kuruluşlarına, bağımsız gazetecilere, ulusal azınlıklara ve muhalif politikacılara yönelik zulmü nedeniyle eleştiriliyor.[1][2] Eski ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice, Amerika Birleşik Devletleri Senatosu Dış İlişkiler Komitesi'nde yaptığı konuşmada, Belarus'u dünyanın altı "tiranlığın ileri karakolundan" biri olarak nitelendirdi.[3] Buna karşılık, Belarus hükûmeti değerlendirmeyi "gerçekten oldukça uzak" olarak nitelendirdi.[4] 2020 Belarus cumhurbaşkanlığı seçimleri ve protestoları sırasında Viasna İnsan Hakları Merkezi tarafından belirtilen siyasi mahkûmların sayısı 16 iken Şubat 2022 itibarıyla çarpıcı bir şekilde 1062'ye kadar yükseldi.[5] 2020 protestoları sırasında kolluk kuvvetleri tarafından yasa dışı ve taciz edici güç (ateşli silahlar dahil) kullanılmasından ötürü birkaç kişi öldü.[6] Uluslararası Af Örgütü'ne göre, yetkililer protestolar sırasında yaşanan ihlalleri soruşturmadı, bunun yerine ihlallere karşı çıkanlar taciz edildi.[6] Temmuz 2021'de yetkililer, kalan sivil toplum kuruluşlarına karşı bir kampanya başlattı ve ülkede önceden kayıtlı tüm insan hakları kuruluşları da dahil olmak üzere en az 270 tanesini Ekim ayına kadar tasfiye etti.[7]

Başkan Aleksandr Lukaşenko, kendi yönetimini "otoriter bir yönetim tarzı" olarak tanımladı.[8] Batılı ülkeler, Lukaşenko yönetimindeki Belarus'u "Avrupa'nın son diktatörlüğü" olarak tanımladılar; hükûmet aynı Batılı güçleri rejim değişikliğine teşebbüs etmekle suçladı.[9] Avrupa Konseyi, Kasım 1996 anayasa referandumu ve parlamento ara seçimlerinde demokratik olmayan oylama ve seçim usulsüzlükleri nedeniyle 1997'den beri Belarus'u üyelikten men etti.[10]

Siyasi baskılardan, zorla kaybetmelerden, propagandadan ve seçim sahtekarlığından sorumlu düzinelerce Belarus hükûmet yetkilisi, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği tarafından kişisel yaptırımlara maruz kaldı.

Seçim süreci

[değiştir | kaynağı değiştir]
Aleksandr Lukaşenko tarafından 1995 yılında tartışmalı bir referandumun ardından tanıtılan yeni Belarus bayrağı.

10 Temmuz 1994'te Aleksandr Lukaşenko Belarus devlet başkanı seçildi. Oyların yüzde 80,3'ünü kazandı.

Belarus'ta 1994 yılından beri gerçekleştirilen başka hiçbir cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimi veya referandumu AGİT, Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği veya Amerika Birleşik Devletleri tarafından özgür ve adil olarak kabul edilmedi. Merkez Seçim Komisyonu başkanı Lydia Yermoshina da dahil olmak üzere seçimlerin düzenlenmesinden sorumlu üst düzey yetkililer, seçim sahtekarlığı nedeniyle uluslararası yaptırımlara tabi tutuldu:

Lukashenko'nun cumhurbaşkanlığı seçimlerinde resmi seçim sonuçları
9 Eylül 2001 19 Mart 2006 19 Aralık 2010
%75.6 %83 %79.6

Aralık 2010 seçimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

2010 cumhurbaşkanlığı seçimleri muhalefetin protestoları ve polisin şiddetli baskısının gölgesinde gerçekleşti. Bir grup protestocu, çevik kuvvet polisi onları geri püskürtmeden önce, büyük bir hükûmet binasına saldırmaya çalıştı, pencereleri ve kapıları kırdı.[11] Ana binaya yapılan saldırının ardından protestocular şiddetle bastırıldı. Birkaç başkan adayı da dahil olmak üzere yüzlerce eylemci polis ve KGB tarafından tutuklandı, dövüldü ve işkence gördü.

Lukaşenko protestocuları "haydutluk" ile suçlayarak eleştirdi.[12]

Protestolar sırasında polis şiddeti ve seçimlerin genel olarak yürütülmesi, ABD ve AB'den sert bir eleştiri dalgasına neden oldu. 200'den fazla propagandacı, devlet güvenlik görevlisi, merkez seçim komitesi personeli ve diğer yetkililer, Avrupa Birliği'nin yaptırım listelerine dahil edildi: AB'ye girmeleri yasaklandı ve varsa AB'deki varlıkları dondurulacaktı.

Ağustos 2020 seçimleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
2020 Belarus protestoları.

Haziran 2020'de Uluslararası Af Örgütü, 9 Ağustos 2020'de yapılması planlanan cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde ifade özgürlüğü ve barışçıl toplanma ve örgütlenme hakları da dahil olmak üzere insan haklarına yönelik kısıtlamaları belgeledi. Örgüt, muhalefet adaylarına ve destekçilerine karşı siyasi güdümlü kovuşturmalar, yıldırma, taciz ve misillemeler yapıldığını bildirdi. Belarus makamları sivil toplum aktivistlerini ve bağımsız medyayı hedef aldı ve korkuttu. İki politikacı, Syarhey Tsihanouski ve Viktar Babarıka hapse atıldılar ve siyasi saikli cezai takibatla karşı karşıya kaldılar. Destekçileri de dahil olmak üzere yüzlerce barışçıl protestocu keyfi olarak tutuklandı ve ağır para cezasına çarptırıldı veya "idari gözaltında" tutuldu.[13][14] 14 Ağustos 2020'de Avrupa Birliği, protestoculara yönelik şiddetli bir baskıda Belarusluların sistematik olarak istismar edildiği ve işkence gördüğüne dair raporların ardından Belarus yetkililerine yaptırımlar uyguladı. Belarus güvenlik güçleri, resmi seçim sonucuna karşı gösterilere katılan barışçıl protestocuları dövdü ve gözaltına aldı.[15]

Özgürlükler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Basın özgürlüğü

[değiştir | kaynağı değiştir]

2000'lerden bu yana, Sınır Tanımayan Gazeteciler, Belarus'u Basın Özgürlüğü Endeksi'nde diğer tüm Avrupa ülkelerinin altında sıralıyor.[16]

Freedom House, 1998'den bu yana yaptığı tüm küresel anketlerde Belarus'u "özgür değil" olarak değerlendirdi.[17] Örgüt, Lukaşenko hükûmetinin basın özgürlüğünü kısıtladığını söylüyor. Devlet medyası başkana bağlıdır. Bağımsız medyanın tacizi ve sansürü rutindir.

Otoriter cumhurbaşkanı Aleksandr Lukaşenko yönetiminde Iryna Khalip, Natalya Radina ve Pavel Sheremet gibi gazeteciler çalışmaları nedeniyle tutuklandı. Nasha Niva gibi bağımsız basılı medya, eyalet dağıtım ağlarından dışlandı.

Şubat 2021'de, iki Belsat TV gazetecisi Katsyarına Andreyeva ve Darya Çultsova, Minsk'teki Lukaşenko karşıtı protestolar sırasında yayın yaptıkları için 2 yıl hapse mahkûm edildiler.[18]

Mayıs 2021'de Belarus'taki internet kullanıcılarının yaklaşık %40'ı tarafından okunan en iyi haber sitesi tut.by engellendi ve birkaç gazetecisi gözaltına alındı.[19] Temmuz 2021'de Nasha Niva haber sitesi engellendi ve editörleri eş zamanlı olarak gözaltına alındı.[20] Radio Free Europe/Radio Liberty'nin Minsk'teki yazı işleri bürosu kapıları kırılarak arandı, bazı gazetecilerinin evleri de arandı.[21] Bu saldırıların devlet televizyonları tarafından bağımsız medyaya yansıtılması, insanları sindirme girişimi olarak değerlendiriliyor. Current Time TV'ye göre, devlet medyası gazetecilerin faaliyetleri hakkında yanlış suçlamalarda bulundu ve yargılanmadan onların suçluluğuna dair sahte kanıtlar icat etti.[22] Uluslararası Af Örgütü, Belarus makamlarının STK'lara yönelik saldırısını kınadı.[23]

Temmuz 2021'de, Belarus Gazeteciler Derneği, Belarus Basın Kulübü ve Belaruslu yazarların PEN merkezinin Belarus şubesinin kayıtları, STK'lara yönelik saldırı kapsamında iptal edildi.[24]

Din özgürlüğü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Belarus'ta insan haklarının ihlal edildiği iddia edilen tek azınlık Yahudiler değil. 25 Mart 2004'te Associated Press, ülkede evde ibadet yasağının var olduğunu ve dört Protestan kilisesi üyesi yasal olarak kayıtlı dinlere mensup olmalarına rağmen, kendi evlerinde ibadet etmelerini yasaklayan 2002 tarihli bir yasayı hükûmetten yürürlükten kaldırmasını istemişti.[25] Christian Post 21 Nisan 2005 tarihli bir makalesinde,[26] mezhebe bağlı olmayan, karizmatik kiliselerin, bu kiliselerin hiçbirinin binası olmadığı için yasadan büyük ölçüde etkilendiğini bildirdi. Protestan örgütler de hükûmet yetkililerinin onayı olmadan yayın ithal etme yasağı nedeniyle sansürden şikayet ettiler.

Forum 18'e göre, Belarus okullarında yaygın olarak kullanılan ders kitapları (2002 itibarıyla) SSCB'de öğretilenlere benzer din karşıtı görüşler içermektedir:

Din, bir müminin onurlu bir yaşam sürmesini, özgürlüğü için ya da zulme karşı savaşmayı çabalamayı öğretmez. Bunların hepsinin onun için doğaüstü güçler, her şeyden önce tanrı tarafından yapılması gerekiyordu. İnançlının yapması gereken tek şey, onun acınası kulu olmak, bir yoksul ya da köle gibi davranmaktır. Dinin, insana aradığı her şeyi vereceğine dair vaatleri, bir yanılsama ve aldatmacadan başka bir şey değildir."

Örgüt ayrıca karizmatik Protestan kiliselerinin (Full Gospel gibi) ve Yunan Katolik ve bağımsız Ortodoks kiliselerinin (Rus Ortodoks Kilisesi'ne bağlı olmayanlar gibi) kiliseleri kaydettirmede zorluklarla karşılaştığını bildirdi.[27]

2003'te Protestan gruplar Belarus hükümetini kendilerine karşı karalama kampanyası yürütmekle suçladılar ve Polonya'nın Katolik bilgi ajansı KAI'ye kendilerinin Batı casusu olmakla ve insan kurban etmekle suçlandıklarını söylediler.[28] Charter 97, Temmuz 2004'te Mazır'daki bir hastanede hastalarla Paskalya'yı kutlayan Baptistlerin para cezasına çarptırıldığını ve mallarına el konulmakla tehdit edildiklerini bildirdi.[29]

Belarus'ta, çoğunlukla 11. ve 12. yüzyıllarda göçmenlerin ve mahkûmların torunları olan etnik Lipka Tatarları olan sadece 4.000 Müslüman yaşıyor.[30] Ülkede 1939'da kaldırılan Müslümanlara yönelik idare, 1994'te yeniden kuruldu.

Bununla birlikte, Ahmediye Müslümanlarının (genellikle şiddet içermeyen bir mezhep olarak kabul edilir) Belarus'ta inançlarını açıkça yaşamaları yasaklanmıştır ve Scientology ve Aum Shinrikyo gibi gruplara benzer bir statüye sahiptirler.[31] Müslüman topluluğuna yönelik dini zulme ilişkin önemli bir rapor bulunmamaktadır; ancak Çeçenya ve komşu Rusya'daki durum nedeniyle Belarus Müslümanlarının giderek daha savunmasız hale gelebilecekleri endişeleri dile getirildi.

Bu korkular, 16 Eylül 2005'te bir otobüs durağının önünde patlatılan bombada iki kişinin yaralanmasıyla daha da arttı. 23 Eylül'de bir restoranın önünde patlayan bomba yaklaşık 40 kişiyi yaraladı. "Holiganlık" olarak etiketlenen ikinci saldırıda Müslümanlardan şüphelenilmiyor.[32]

2020'de hükûmet, kitlesel protestolar sırasında yaşanan şiddeti kınayan büyük dini gruplara baskı yaptı. 26 Ağustos 2020'de Belarus çevik kuvvet polisi OMON, Minsk'teki bir Roma Katolik kilisesinde protestocuları ve orada bulunan inananları birkaç saat boyunca engelledi.[33] Belarus Ortodoks Kilisesi'nin lideri Metropolitan Paul, polis ve yetkililerin eleştirileri üzerine istifa etmek zorunda kaldı; onun yerine gelen Veniamin, Lukaşenko için çok daha rahat bir figür olarak kabul edildi.[34][35] Belarus'taki Roma Katolik kilisesinin lideri Tadevuš Kandrusievič'in Polonya'dan Belarus'a dönmesi birkaç ay yasaklandı ve döndükten kısa bir süre sonra istifaya zorlandı.[33][36][37]

2021'de yetkililer inananlar için "Tüm Beyaz Rusya duasını" düzenledi. Aleksander Lukaşenko, "Yüce Tanrı" adlı dini şarkının performansını durdurmaya çalıştı ve Katolik rahipleri uyardı.[38] 2021'de Minsk bölgesinin resmi bir gazetesi, Roman Katolik rahipleri haç yerine gamalı haç takan Naziler olarak tasvir eden bir karikatür yayınladı.[33][39]

Örgütlenme özgürlüğü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Anayasal örgütlenme özgürlüğü hakkı pratikte her zaman uygulanmamaktadır. 2013'te Uluslararası Af Örgütü, Belarus'un Sivil toplum kuruluşlarının tesciline ilişkin mevzuatını "fazla kuralcı" olarak nitelendirdi.[40] Yeni kuruluşların kaydından sorumlu olan Belarus Adalet Bakanlığı, siyasi partiler de dahil olmak üzere ticari ve diğer sivil toplum kuruluşları için çifte standart uygulamaktadır.[41] İlki işlemleri başlatmak için sadece bir beyana ihtiyaç duyar, ikincisi izin almak zorundadır.[41] Ancak partiler de dahil olmak üzere siyasi dernekler izin almakta zorlandılar. Belarus'ta en son yeni parti 2000 yılında kaydedildi, çünkü daha sonra bakanlık farklı nedenlerle yeni partileri kaydetmeyi reddetti.[42] Belarus Hristiyan Demokrasisi 7 kayıt girişiminde, Özgürlük ve İlerleme Partisi, 4 defa girişimde bulundu; Halkın Hramada partisinin de kayıt yaptırması engellendi.[42] Bakanlık, tüm bu vakaları suni ve dayanaksız olduğu düşünülen gerekçelerle gerekçelendirdi. Örneğin bakanlık, belgelerdeki "hatalı satır aralığı" nedeniyle BPF Partisi'nin Hrodna Bölgesi'ndeki yerel bir şubesini kaydettirmeyi reddetti.[41][42] Bu şubenin tescili için yapılan başka bir girişimde bakanlık, kanunda belirtilmeyen ek belgeleri talep etti.[43] Belarus Hristiyan Demokrasisi tarafından yapılan başvurulara verilen retlerden birinde sebep olarak, bazı parti kurucularının ev veya iş telefonu bilgilerinin eksikliği gösterildi.[42] Bir başka ret nedeni, partinin tüzüğünde yer alan, üyelerinin "Hristiyan bir dünya görüşünün destekçileri" olması gerektiğine dair belirtilen kayıttı.[40] Uluslararası Af Örgütü, yerel makamlar ve yöneticiler (devlet kuruluşlarında) tarafından bir siyasi partiyi kaydettirmek için gereken imzaların geri çekilmesi yönünde baskı vakaları bildirdi.[40] Birkaç aktivist (Zmitser Dashkevich dahil) "kayıtsız derneklerin faaliyetleri" nedeniyle hapsedildi.[40]

Temmuz ve Ağustos 2021'de Belarus Adalet Bakanlığı, Belarus'ta sürekli olarak faaliyet gösteren en eski organizasyon olan Belarus Halk Cephesi (1988'de kuruldu, 1991'de kayıtlı),[44] Belarus PEN merkezi,[45] Belarus Gazeteciler Derneği de dahil olmak üzere birçok büyük STK'nın kapatılması prosedürünü başlattı.[46] Belarus'taki en eski yeşil grup olan Ecohome'un (Ecodom) tasfiyesi, Aarhus Sözleşmesinin 46 üyesi ve Avrupa ECO Forumu tarafından kınandı. Konvansiyonun geri kalan üyeleri, Belarus hükûmetine tasfiyeyi 1 Aralık 2021'den önce iptal etme şansı vermek için oy kullandı, aksi takdirde üyeliklerini askıya almakla tehdit ettiler.[47]

Yargı sistemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Belarus yargı sistemi yüksek mahkûmiyet oranı ile karakterizedir: 2020'de ceza davalarının %99,7'si mahkûmiyetle ve sadece %0,3'ü beraatla sonuçlandı. Bu oran birkaç yıl boyunca sabit kalmıştır.[48] Yargı sistemi özellikle görüşlerini ifade eden insanlar için sert: yargılananlar arasında gazeteciler, sivil aktivistler, sosyal ağlarda siyasi yorumlar ve şakalar yapan ve buraya emoji koyan insanlar var.[49] En tartışmalı "suçlar" arasında kırmızı çizgili beyaz çoraplı, beyaz ve kızıl saçlı, 70 kişi Brest'te dans etmekten tutuklandı (bazıları 2 yıl hapis cezasına çarptırıldı).[50][51] Muhalefet lideri de adliyelerde bazen Stalinist davalarla karşılaştırılan sert muameleye maruz kalıyor.[49]

Ölüm cezası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Avrupa, ölüm cezası karşıtı devletlerin en büyük yoğunluğuna sahiptir (mavi). 2017 itibarıyla güncel harita
  Tüm suçlar için kaldırıldı
  Ölüm cezasını koruyor

Belarus idam cezasını uygulamaya devam eden tek Avrupa ülkesidir. ABD ve Belarus, 2011 yılında Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı'nın 56 üye ülkesinden infaz gerçekleştiren tek iki ülkesiydi.[52]

Siyasi muhalifler ve mahkumlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aralık 2010'da Belarus özel güvenlik güçleri, Batılı gözlemciler tarafından geniş çapta hileli olarak görülen seçimlerin sonucunu protesto etmek için Minsk'in merkezinde düzenlenen bir mitingin ardından göstericilere saldırdı, birçok eylemciyi coplarla dövdü ve yaraladı ve 600'den fazla kişiyi tutukladı. Hillary Clinton ve Barones Ashton ortak açıklamalarında protestocuların (en az yedi muhalefet başkan adayı dahil) derhal serbest bırakılması çağrısında bulundular ve göstericilere karşı "orantısız" güç kullanımı olarak adlandırdıkları şeyi şiddetle kınadılar.

Belarus, Belarus Halk Cephesi'nin (demokrasi yanlısı bir parti) gençlik kanadından olanlar da dahil olmak üzere, siyasi mahkumlara[53] yönelik muamelesi nedeniyle Uluslararası Af Örgütü'nün eleştirisine uğradı. 26 Nisan 2005 tarihli bir raporda, Af Örgütü Belarus'u hicivli bir şiir yayınladığı için hapsedilen bir kadın da dahil olmak üzere muhaliflere karşı tutumu nedeniyle eleştirdi.[53] Dört yıldır hapiste olan bir diğer siyasi tutuklu ise Uluslararası Af Örgütü'nün internet sitesinde belirttiğine göre öğrencilerinin ailelerinden rüşvet alma suçlamasıyla hapse atılan bilim insanı Yuri Bandazhevsky'dir.[54] Mahkûmiyetinin asıl sebebinin Çernobil felaketiyle ilgili bilimsel araştırmasıyla ilgili olduğuna yaygın olarak inanılıyordu.

ABD Af Örgütü'nün 31 Ağustos 2005 tarihli bir raporu, o yılın başlarında Polonya azınlık krizine ek olarak, Kmara gençlik hareketinden üç Gürcü'nün Belarus'u ziyaret ederken gözaltına alındığını iddia etti.[55] Aktivistler, 24 Ağustos'ta Zubr'dan (Belarus muhalefet hareketi) Uladimir Kobets ile birlikte gözaltına alındı. Rapora göre, polis operasyonunun yönlendirildiği söylendikten iki saat sonra serbest bırakıldı.

Aşağıdaki aktivistler ve siyasi liderler farklı zamanlarda siyasi mahkûm ilan edildi:

  • Ales Bialiatski, Uluslararası İnsan Hakları Federasyonu Başkan Yardımcısı ve Viasna İnsan Hakları Merkezi başkanı[56]
  • Mikola Statkeviç
  • Uladzimir Nyaklyayew
  • Andrey Sannikov
  • Paval Sieviaryniets
  • Zmicier Dashkievich
  • Andrey Kim
  • Natalya Radina
  • Iryna Khalip
  • Alyaksandr Kazulin
  • Mikalay Autukhovich
  • Tsimafei Dranchuk
  • Syarhei Parsyukeviç
  • Eduard Palčys

Viasna İnsan Hakları Merkezi, 2017 yılında Belarus'ta gözaltına alınan iki siyasi tutukluyu 2016 yılında gözaltına alınan 11 kişiye kıyasla listeledi.[57]

3 Temmuz 2021 tarihi itibarıyla Viasna tarafından tanınan siyasi tutuklu sayısı 529'a; 22 Şubat itibarıyla - 1078'e çıktı.[5]

Göstericilerle ilgili işlemler ve toplama kamplarının planlı inşası

[değiştir | kaynağı değiştir]

2020 Belarus protestolarının başlamasından sonra çeşitli insan hakları ihlalleri bildirildi. Uluslararası Af Örgütü'ne göre, Birleşmiş Milletler insan hakları uzmanları işkence, zalimane muamele, aşağılama, cinsel istismar, suya, gıdaya, tıbbi yardıma ve hijyen ürünlerine kısıtlı erişime ilişkin 450 kanıt belgeledi. Avukatlar ve akrabalarla görüşme yasağı, tutuklular için yaygın bir uygulama haline geldi.[58] Belarus makamları yaklaşık 900 şikayetin alındığını kabul etti, ancak hiçbir ceza davası açılmadı.[58] Yetkililer bunun yerine insan hakları aktivistleri üzerindeki baskıyı artırdı.[59]

Ocak 2021'de, iç birliklerin komutanı ve Belarus İçişleri Bakan Yardımcısı Mikalai Karpiankou'nun güvenlik güçlerine eylemlerini anlamalarını sağlamak için protestocuları sakatlayabileceklerini ve öldürebileceklerini söylediği bir ses kaydı yayınlandı. Bunu söylemekte haklı olduğunu düşünüyor çünkü sokağa çıkan herkesi bir tür gerilla savaşına katılmakla itham ediyor. Ayrıca, protestocuların durum sakinleşene kadar alıkonulacağı dikenli tellerle çevrili kampların kurulmasını ele aldı. İçişleri Bakanlığı sözcüsü ses dosyasını sahte olarak damgaladı.[60][61] Ancak, ses kaydının fonoskopik incelemesi, kayıttaki sesin Karpiankou'ya ait olduğunu doğruladı.[62] Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı, sözlerle ilgili kaygısını dile getirdi.[63] Radio Free Europe/Radio Liberty'ye göre, böyle bir kamp gerçekten de 13-15 Ağustos 2020 tarihleri arasında Slutsk kasabası yakınlarında kullanıldı. Orada gözaltına alınanların çoğunun Minsk'teki Okrestina hapishanesinden getirildiği söyleniyor.[64]

Belarus makamları, gözaltındaki kişilerin itirafta bulundukları ve tövbe ettikleri bir dizi video yayınladı; bu videolar muhtemelen baskı altında çekilmiştir.[65] Roman Protaseviç, itiraf videosunda hırpalanmış görünüyordu ve bileklerinde kesikler veya morluklar vardı.[66][67] Roman'ın kız arkadaşı Sofia Sapega'nın sadece kendisine baskı yapmak için tutuklandığı varsayıldı.[68] Uluslararası Af Örgütü'nün Doğu Avrupa ve Orta Asya Direktörü Marie Struthers, Protasevich'in itirafa zorlanılmasını kınadı ve bunun kötü muamele sonucu olduğunu iddia etti.[69] Devlete ait Sovetskaya Belorussiya – Belarus'un Segodnya gazetesinden Lukaşenko yanlısı gazeteci Lyudmila Gladkaya, tutuklanan kişileri polis memurlarıyla birlikte birkaç itiraf videosunda sorguya çekti.[70]

2020 yılında Belarus KGB'si Belarus vatandaşlarını (mahkeme kararı olmadan) terörist listesine almaya başladı. İlk ikisi Nexta Telegram kanalının kurucuları Stepan Putilo [ru] ve Roman Protaseviç idi. Mayıs 2021 itibarıyla, listedeki Belarusluların sayısı, bir Belarus-Amerikalı Yuri Zenkovich de dahil olmak üzere 37 kişiye ulaştı.[71] Belarus'ta terörizm ölüm cezası ile cezalandırılabilir,[72] ancak listedeki kişilerin en azından bir kısmı uygun Ceza Kanunu maddesiyle suçlanmadı.[73]

1 Ekim 2021'de Belarus parlamentosunun alt meclisinin üyesi ve general Oleg Belokonev, devlet güvenlik görevlilerinin ölümlerinin intikamını almak için 20-100 muhalif eylemciyi öldürmeye çağırdı.[74]

Avukatlara baskı

[değiştir | kaynağı değiştir]

2020 Belarus protestolarının başlamasından sonra, muhalefet eylemcilerini savunan bir dizi avukat Adalet Bakanlığı komisyonu tarafından barodan ihraç edildi (savunuculuk statüsünden mahrum bırakıldı): Aleksander Pylchenko (Viktar Babaryka ve Maria Kalesnikava'nın avukatı), Yuliya Levanchuk,[75] Lyudmila Kazak (Maria Kalesnikava'nın avukatı),[76] Sergey Zikracki (Katsyaryna Andreeva'nın avukatı).[77] En az üç avukat, protestolar sırasında veya sosyal ağlardaki yorumlarından sonra tutuklandıktan sonra barodan ihraç edildi.[78] Bu uygulama hukuk mesleğinin bağımsızlığının ihlali olarak eleştirildi.[79] Barodan atılmanın resmi nedenleri arasında "düşük bilgi düzeyi" ve "yeterlilik eksikliği" yer aldı.[80] Muhalif aktivistler ve avukatlar Maxim Znak ve Illia Salei (ikincisi Maria Kalesnikava'nın eski bir avukatıydı) Eylül 2020'de tutuklandı ve Uluslararası Af Örgütü tarafından düşünce mahkûmu olarak tanındılar.[81] Belarus Cumhuriyet Barosu Başkanı ve Belarus parlamentosu üyesi Viktar Čajčyc yetkilileri tam olarak destekledi ve avukatları "siyasete girmemeye" çağırdı.[82][83][84] 2 Mart 2021'de Amerikan Barolar Birliği, "Belarus'ta hukukun üstünlüğüne ve hukuk mesleğinin bağımsızlığına yönelik artan saldırılarla ilgili derin endişelerini" dile getirdi.[85] Mayıs 2021'de ABA'nın insan hakları Merkezi Belarus'taki 4 barodan ihraç vakasını analiz etti ve bu eylemlerin gözdağı, engelleme, taciz, avukatların mesleki işlevlerine uygunsuz müdahaleyi temsil ettiği ve Belarus'ta hukukun üstünlüğünü baltaladığı sonucuna vardı.[86]

Mayıs 2021'de Belarus parlamentosu hukuk mesleğine ilişkin yasaları değiştirdi (27 Mayıs 2021'de yayınlanan 113-Z yasası 28 Mayıs'ta Lukaşenko tarafından imzalandı ve 30 Mayıs'ta yürürlüğe girdi).[87] Değişiklikler, bireysel avukatları ve hukuk bürolarını (büroları) yasaklayarak, adli danışmanlıkları devlet tarafından düzenlenen avukatlık hizmetlerinin tek şekli haline getirdi.[88] Yerel baro başkanlıklarına adayları ve başkanlarını onaylama yetkisi Adalet Bakanlığı'na verildi.[88] Ayrıca, değişikliklerden birinin tutuklanan protestoculara ücretsiz ("1 ruble için") yasal yardımı kaldırabileceği de kaydedildi.[88] Değişiklikler bağımsız avukatlar, insan hakları aktivistleri ve hukuk uzmanları tarafından oldukça eleştirildi.[83][88][89][90] Hukukçu Sergey Gasoyan, değişikliklerin "yasaları, hakları ve vatandaşların çıkarlarını savunan bir kurum olarak avukatlığın varlığının sorgulandığını" iddia etti.[90] Değişiklikler, bağımsız savunuculuğun kaldırılmasıyla karşılaştırıldı.[83][91] Kanun kamuoyunda tartışılmak üzere hazırlanmadı, ancak değişikliklere karşı sunulan dilekçeyi en az 4.000 kişi imzaladı.[83]

Muhalefet figürlerinin avukatları, görevlerini yerine getirmelerini engelleyen çeşitli yasa ihlalleri bildirdiler. Aralık 2020'de, müvekkilinin evinde yapılan aramada bir avukatın bulunması yasaklandı.[92] Roman Protaseviç'in avukatı, müvekkilini Minsk havaalanında gözaltına alındıktan sonra 4 gün göremedi ve daha sonra bir hafta boyunca onu göremediğini bildirdi.[93] Eski müfettiş Yevgeny Yushkevich'in de gözaltından sonraki ilk 4 gün avukatıyla görüşmesine izin verilmedi.[94] 28 Nisan 2021'de devlete ait ONT TV, Sergei Tihanovski ile avukatı Natallia Mackevich arasındaki özel görüşmenin bir bölümünü yayınladı.[95]

STK'lar üzerindeki baskı

[değiştir | kaynağı değiştir]

14 Temmuz 2021'de Belarus makamları, Belarus merkezli sivil toplum kuruluşlarına (STK'lar) bir saldırı başlattı ve yaklaşık 40'ının Adalet Bakanlığı tarafından dağıtılmasıyla ve birkaç aktivistin gözaltına alınmasıyla sonuçlandı.[96] Bu kampanya "sivil toplum üzerinde tam bir tasfiye" olarak tanımlandı.[97] Lukaşenko ve Vladimir Putin'in görüşmesinin hemen ardından sivil toplum kuruluşlarına yönelik bir saldırı başlatıldığı fark edildi.[96]

Kapatılan STK'lar arasında "Imena" sosyal ve sağlık hizmetleri kitle fonlaması platformu, birkaç insan hakları aktivisti grubu, gazeteci örgütleri (Belarus Gazeteciler Derneği ve Belarus Basın Kulübü), "Mova Nanova" Belarus dil kursları ve Hint kültürünü ve dinini tanıtan "Vedanta vada" organizasyonu, Belarus yazar şubesi PEN merkezi, IPM işletme okulu dahil olmak üzere çeşitli kültürel organizasyonlar[24][97][98] Nobel Ödülü sahibi Svetlana Aleksievich başkanlığındaki Belarus PEN merkezi, 9 Ağustos 2021'de Belarus Yüksek Mahkemesi'nin emriyle feshedildi.[99]

Yetkililer ayrıca büyük girişimciler birliği "Perspektiva'yı"[100] feshetti ve bağımsız yazarların oluşturduğu Belarus Yazarlar Birliği Lukaşenko'nun intikam aldığı düşünülerek ortadan kaldırıldı.[101][102]

Aralık 2021'de, Belarus'taki baskı mağdurlarına mali yardım sağlamak için para toplamayı amaçlayan kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Belarus Dayanışma Vakfı'nın (BYSOL) "aşırılıkçı" olduğu ilan edildi.[103]

İş ilişkileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bölgedeki sendikaların ve üyelerinin durumu, İngiltere Af Örgütü tarafından[104] yetkililerin sendika seçimlerine müdahale ettiği ve bağımsız sendika liderlerinin görevlerinden uzaklaştırıldığı iddialarıyla eleştirildi.

2021'de Uluslararası Sendikalar Konfederasyonu, Belarus'u dünyadaki çalışanlar için en kötü 10 ülke arasında sıraladı (Küresel Haklar Endeksi).[105] Durumun kötüleşmesinin nedenleri arasında bağımsız sendikal faaliyetin devlet tarafından bastırılması, keyfi tutuklamalar, adalete erişimin olmaması veya adalete erişimin kısıtlanması sayılabilir.[106] Belarus, 2015 ve 2016 yıllarında Küresel Haklar Endeksi'nde zaten en kötü 10 ülke arasında yer aldı.[106]

Haziran 2021'de Uluslararası Çalışma Örgütü, yıllık Uluslararası Çalışma Konferansı sırasında "Belarus'taki uluslararası çalışma standartlarının bariz ihlalini" eleştirdi.[107]

Etnik ayrımcılık

[değiştir | kaynağı değiştir]

Antisemitizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

2004'te Charter'97, bazı hükûmet iş başvurularında Belarusluların uyruklarını belirtmeleri gerektiğini bildirdi.[108] Benzer uygulamaların SSCB'de Yahudilere karşı ayrımcılık yapmak için kullanıldığı iddia edildiğinden, bu durum bölgedeki devlet antisemitizminin kanıtı olarak gösterildi. Ayrıca aileleri ve yakın akrabaları hakkında bilgi vermeleri gerekmektedir; bunun anayasaya aykırı olduğu iddia ediliyor. Diğer ülkeler de (Birleşik Krallık gibi) başvuru sahiplerinden birçok durumda başvuru formlarında etnik kökenlerini belirtmelerini ister, ancak bu bilgiler genellikle yalnızca istatistiksel amaçlar için kullanılır.

Eski Sovyetler Birliği'nde Yahudiler için Konseyler Birliği, birçok Amerikalı senatör ve insan hakları grubu tarafından Grodno'da tarihi bir Yahudi mezarlığının bulunduğu alana bir futbol stadyumu inşa ettikleri için eleştirildi. Mezarlığa yapılan saygısızlığa karşı çıkmak için www.stopthedigging.org adlı bir web sitesi kuruldu. Lukaşenko yönetimi de bu konuda Beyaz Rusya'daki Ulusal Meclis üyeleri ve Yahudi örgütlerinin eleştirileriyle karşı karşıya kaldı.

UCSJ'nin Beyaz Rusya temsilcisi Yakov Basin, yetkililerin iddia ettiği anti-Semitizm'i ayrıntılarıyla anlatan bir rapor yazdı.[109] Yakov Basin ayrıca yetkililerin "bürokratlar, ideologlar ve Ortodoks Kilisesi liderleri arasındaki Yahudi karşıtı eğilimleri fark etmemiş gibi davrandıklarını" söyledi. Ayrıca Kilise tarafından yayınlanan açıkça Yahudi karşıtı kitaplar hakkında da bilgi verdi.[110]

Belarus'taki tek Yahudi yüksek öğrenim enstitüsü (Belarus Devlet Üniversitesi Uluslararası Beşeri Bilimler Enstitüsü) Şubat 2004'te[111] kapatıldı, birçok yerel Yahudi'nin eğitim haklarını ve toplumdaki konumlarını baltalamak için kasıtlı bir antisemitizm eylemi olduğuna inanılıyor. Ancak, Belarus'ta kapanmayla karşı karşıya kalan tek eğitim kurumu bu kurum değil; ülkedeki son bağımsız üniversite olan Avrupa Beşeri Bilimler Üniversitesi (Avrupa Birliği'nden fon alan laik bir kurum),[112] Temmuz 2004'te kapatıldı. Yorumcular, bunun Lukaşenko'nun iç muhalefeti ezmek için daha geniş bir hareketinin parçası olabileceğini ima ettiler.

2007'de Belarus Başkanı Lukaşenko, Babrujsk Yahudi cemaati hakkında Yahudi karşıtı bir yorum yaptı:

"Burası bir Yahudi şehri ve Yahudiler yaşadıkları yerle ilgilenmiyorlar. Babrujsk'u domuz ahırına çevirdiler. İsrail'e bakın - oradaydım."[113][114]

Yorum, Yahudi liderlerden ve İsrail'den aktif eleştirilere yol açtı; Lukaşenko daha sonra İsrail'e bir heyet gönderdi.

2015 yılında Lukaşenko, üç saatlik bir televizyon konuşmasında, Minsk Bölgesi valisini Belarus'un Yahudi nüfusunu "kontrol altında tutmadığı" için eleştirdiği başka bir yorum yaptı. Ayrıca Yahudilere "beyaz kemikli" demişti, bu da onların sıradan işlerden hoşlanmadıkları anlamına geliyordu.[115]

2021'de Aleksander Lukaşenko, İsrail dışişleri bakanlığı tarafından eleştirilen "Yahudiler tüm dünyayı kendilerine boyun eğdirmeyi başardı" iddiasında bulundu.[116] Aynı yıl Belarus hükûmet gazetesi Belarus'un Segodnya'sı, Belarus Yahudi gruplarını, yurtdışındaki Yahudilerin yardımıyla ülkedeki durumu istikrarsızlaştırma girişimleriyle suçladı.[116]

Polonyalı azınlık krizi

[değiştir | kaynağı değiştir]

3 Ağustos 2005'te Polonyalı azınlık topluluğunu temsil eden Polonyalılar Birliği için çalışan bir aktivist tutuklandı ve 15 gün hapis cezasına çarptırıldı ve Lukaşenko Polonyalı azınlığı kendisini devirmek için komplo kurmakla suçladı. Polonyalılar Birliği'nin eski başkanı Tadeusz Gawin daha sonra hücre arkadaşlarından birini dövdüğü iddiasıyla ikinci bir cezaya çarptırıldı (bu iddiayı reddediyor).

Antiziganizm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski polis memuru, Belarus milislerinin Romanlar için keyfi evrak kontrolü, telefon muayenesi, sebepsiz ev incelemesi gibi gayri resmi kuralları olduğunu bildirdi.[117] Beyaz Rusya'daki Romanların %80'i polis tarafından keyfi gözaltı, çoklu parmak izi kaydı, araçlara el konulmasını içeren antiziganizm ile karşılaştıklarını iddia ediyor.[117]

16 Mayıs 2019'da GAI yol polis memuru Mahilioŭ yakınlarında ölü bulundu. Hemen ardından yerel Roman halka karşı büyük baskınlar düzenlendi.[118] 40 kadar Roman kişi gözaltına alındı.[119] Kadınlar gece saatlerinde karakolda serbest bırakıldı, ancak erkekler karakolda kaldı.[118] Serbest bırakılan Roman kadından biri, kendisine "biz [polis] suçluları bulana kadar erkeklerin hapiste kalacağının" söylendiğini söyledi.[118] Daha sonra, ölümü bu gözaltılara yol açan GAI yol polis memurunun intihar ettiği tespit edildi.[120] İçişleri Bakanı Igor Shunevich bu olay için Roman topluluğundan özür dilemeyi reddetti.[121] Uluslararası İnsan Hakları Federasyonu, Mahilioŭ'daki Romanların toplu olarak toplanmalarının soruşturulması çağrısında bulundu.[120]

Belarusça konuşanların uğradığı ayrımcılık

[değiştir | kaynağı değiştir]

Belarus'un Belarusça konuşan azınlığının üyeleri, Belarus dilinin Rusçanın yanı sıra bir devlet dili olarak resmi statüsüne rağmen, Belarusça dil ayrımcılığına uğrayanlar, Belarusça eğitimin ve Belarusça tüketici bilgilerinin eksikliğinden şikayet ediyor.[122][123]

2016 yılı Belarus insan hakları ülke raporunda, ABD Dışişleri Bakanlığı da "Belarusça dilini kullanmaya çalışanlara karşı ayrımcılık yapıldığını" belirtti.[124] Raporda, "Hükümet Belarus dilinin birçok savunucusunu siyasi muhalifler olarak gördüğünden, yetkililer Belarusçayı tanıtmaya çalışan akademik ve kültürel grupları taciz etmeye ve korkutmaya devam etti ve dilin kullanımını yaygınlaştırmaya yönelik teklifleri rutin olarak reddetti."[124]

Belarus'un iki resmi dili var, ancak davalıların dilekçelerini Belarus dilinde sunmalarına rağmen davaların Rusça olarak sürdürüldüğü bildirildi.[125][126][127]

23 Temmuz 2021'de Mova Nanova Belarusça dil kursları zorla dağıtıldı.[128] Temmuz 2021'de yetkililer Belarus Dil Derneği'nin ofisinde bir arama yaptı ve Ağustos ayında Adalet Bakanlığı Belarus Yüksek Mahkemesi'ne bu derneğin tasfiyesi için başvuruda bulundu.[129]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Essential Background – Belarus". Human Rights Watch. 2005. 15 Ocak 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2006. 
  2. ^ "Human rights by country – Belarus". Amnesty International Report 2007. Amnesty International. 2007. 12 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2007. 
  3. ^ "Opening Statement by Dr. Condoleezza Rice, Senate Foreign Relations Committee" (PDF). 18 Ocak 2005. 25 Mart 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2006. 
  4. ^ "At-a-glance: 'Outposts of tyranny'". BBC News. 19 Ocak 2005. 1 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2006. 
  5. ^ a b "Political prisoners in Belarus". 27 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  6. ^ a b "BELARUS: "YOU ARE NOT HUMAN BEINGS"" (PDF). 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  7. ^ "Belarus Authorities 'Purge' Human Rights Defenders". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  8. ^ "Profile: Alexander Lukashenko". BBC News. 20 Mart 2006. 27 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2006. 
  9. ^ Mulvey (10 Eylül 2001). "Profile: Europe's last dictator?". BBC News. British Broadcasting Corporation. 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2007. 
  10. ^ "Belarus suspended from the Council of Europe". Press Service of the Council of Europe. 17 Ocak 1997. 26 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2006. 
  11. ^ "Protesters try to storm government HQ in Belarus". BBC News. 20 Aralık 2010. 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2010. 
  12. ^ "Belarus jails 600 activists over election unrest". BBC News. 21 Aralık 2010. 23 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2010. 
  13. ^ "Belarus: Full-scale attack on human rights ahead of presidential election". Amnesty International. 2 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2020. 
  14. ^ "BELARUS: GROWING CRACKDOWN ON HUMAN RIGHTS AHEAD OF PRESIDENTIAL ELECTION" (PDF). Amnesty International. 29 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2020. 
  15. ^ "EU moves toward Belarus sanctions after crackdown on protests". The Guardian. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2020. 
  16. ^ "Reporters Without Borders: Belarus". 28 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 
  17. ^ "Belarus – Country report – Freedom in the World – 1998". www.freedomhouse.org. 23 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  18. ^ "В Беларуси двум журналисткам дали реальные сроки в отместку за их работу". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  19. ^ "Belarus blocks top news site in 'full-scale assault' on free press". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  20. ^ "В Беларуси обыски у журналистов издания "Наша Нива"". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  21. ^ "RFE/RL Raided As Belarusian Police Search Offices And Homes Of Journalists". 18 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  22. ^ "Разгром "Свободы". Белорусские СМИ и соцмедиа – об очередной волне обысков у журналистов". 25 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  23. ^ "Belarus: Sweeping closure of dozens of NGOs as the crackdown on civil society continues". 13 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  24. ^ a b "За паўдня Мінюст ліквідаваў больш за 40 грамадскіх арганізацыяў. Сярод іх – «Бізнес школа ІПМ», Press Club Belarus, «Мова Нанова»". 16 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  25. ^ "FSU Monitor". 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2005. 
  26. ^ "Christian Post". 22 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  27. ^ "Forum 18 Archive: BELARUS: Religious freedom survey, December 2004 – 16 December 2004". 13 Ocak 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  28. ^ "John Mark Ministries – Belarus". jmm.org.au/. 23 Aralık 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  29. ^ "Belarusian Baptists were fined and their propriety confiscated :: Charter'97 :: News :: 29/07/2004". 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  30. ^ "globalsecurity.org" (PDF). 3 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  31. ^ "Forum 18 Archive: BELARUS: Ahmadiyya Muslims among banned religious organisations – 4 November 2003". 5 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  32. ^ "Blast wounds 40 in Belarus city". BBC News. 23 Eylül 2005. 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  33. ^ a b c "Карикатура, которая будет дорого стоить: как белорусский режим делает из католиков врагов. Мнение". 16 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  34. ^ ""Вы подняли руку на Христа": как белорусские православные стали частью протестов, а церковь - нет". 21 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  35. ^ "РПЦ сменила главу Белорусской православной церкви, призывавшего Лукашенко остановить насилие". 16 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2022. 
  36. ^ "Belarusian Catholic Leader Returns After Forced Exile". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  37. ^ "Pope accepts resignation of Minsk Archbishop and appoints Administrator". 22 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  38. ^ "Смотрите, нарветесь – Лукашенко предостерег от молитвы под «Магутны Божа»". 29 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  39. ^ "Belarus church denounces anti-Catholic cartoon depicting priests as Nazis". 16 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  40. ^ a b c d WHAT IS NOT PERMITTED IS PROHIBITED. SILENCING CIVIL SOCIETY IN BELARUS 13 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Amnesty International report
  41. ^ a b c "Эксперты: процедура регистрации партий в Беларуси реально не была упрощена". 3 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  42. ^ a b c d "Как власти 20 лет подряд отказывают в регистрации новых партий". Новости Беларуси | euroradio.fm (Rusça). 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  43. ^ "СВОБОДА АССОЦИАЦИЙ И ПРАВОВОЕ ПОЛОЖЕНИЕ НЕКОММЕРЧЕСКИХ ОРГАНИЗАЦИЙ В БЕЛАРУСИ" (PDF). 21 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  44. ^ "The Ministry of Justice wants to liquidate the NGO BNF". belsat.eu (İngilizce). 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  45. ^ "Belarus Moves to Shut Down PEN Belarus". PEN America (İngilizce). 22 Temmuz 2021. 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  46. ^ "Belarus: Justice Ministry files lawsuit seeking the closure of the Belarusian Association of Journalists". IFEX (İngilizce). 22 Temmuz 2021. 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2021. 
  47. ^ "Belarus gets 'diplomatic slap on the wrist' by falling afoul of UN convention". Politico Europe. 21 Ekim 2021. 21 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2021. 
  48. ^ "99.7% of verdicts handed down by Belarusian courts in 2020 were 'guilty'". 25 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  49. ^ a b "No, the terror in Belarus is not going to stop". 2 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  50. ^ "When Wearing The Wrong Socks Or Dancing Is A Crime In Belarus". 29 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  51. ^ "Minsk police detain girl with white-red dyed hair. She gets hefty fine for 'picketing'". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  52. ^ Death sentences and executions in 2011 9 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Amnesty International March 2012
  53. ^ a b "Amnesty.org". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  54. ^ "Bellona.no". 9 Haziran 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  55. ^ "Countries – Amnesty International USA". 28 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  56. ^ "Archived copy". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2016. , Why Ales Bialiatski is in jail
  57. ^ "List of political prisoners | The Human Rights Center "Viasna"". Spring96.org. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2013. 
  58. ^ a b Доклад Amnesty International 2020/21 Права человека в современном мире 22 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Amnesty International 2020/21 report), p. 79
  59. ^ "Repression Rages in Belarus, Targeting Ever More Lawyers Too". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  60. ^ "Belarus authorities criticised over tape discussing internment camps for protesters". Reuters. 25 Ocak 2021. 2 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2021. 
  61. ^ "'Use your weapon' Leaked recording implicates Lukashenko in authorizing use of lethal force against Belarusian protesters". Meduza. 25 Ocak 2021. 26 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2021. 
  62. ^ "Кто говорил про "лагерь для острокопытных" на слитой аудиозаписи? Мы получили результаты экспертизы". TUT.BY. 25 Ocak 2021. 2 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2021. 
  63. ^ "OSCE demanding release of political prisoners in Belarus". Belsat. 3 Şubat 2021. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2021. 
  64. ^ "Detained Belarusian Protesters Describe August Stay In Internment Camp". Radio Liberty. 29 Ocak 2021. 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2021. 
  65. ^ "«Человек был готов на все, чтобы это прекратилось». Адвокат — о «разоблачительных» видео". 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  66. ^ "Belarus airs more footage of detained activist as family call it 'hostage' video". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  67. ^ "Belarus TV shows activist Roman Protasevich calling protests 'useless'". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  68. ^ "Сапега и торги". 3 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  69. ^ "Raman Pratasevich forced televised 'confession' amounts to ill-treatment, Amnesty International said". 20 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  70. ^ "Журналист‑следователь. Корреспондент «СБ. Беларусь сегодня» Людмила Гладкая допрашивает задержанных вместе с силовиками". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  71. ^ "КГБ за полгода внес в список террористов уже 37 беларусов. Кто они и в чем их обвиняют?". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  72. ^ "Detained journalist Roman Protasevich: From teen activist to Belarusian regime bugbear". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  73. ^ "Враг режима Лукашенко. Кто такой Роман Протасевич и что известно о его девушке". 24 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  74. ^ "Историк: Генералу Белоконеву нравятся методы, которые использовали нацисты". 10 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  75. ^ "Адвокатов Александра Пыльченко и Юлию Леванчук лишают лицензии". 20 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  76. ^ "Адвоката Людмилу Казак лишили лицензии, она защищала Марию Колесникову". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  77. ^ "Адвоката Сергея Зикрацкого лишают лицензии". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  78. ^ "Еще трех адвокатов лишили лицензии". 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  79. ^ "Лаевский: В Беларуси адвоката могут в любой момент лишить лицензии за мнение по правовым вопросам". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  80. ^ "Еще два адвоката не прошли внеочередную аттестацию". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  81. ^ "Illia Salei is a prisoner of conscience" (PDF). 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  82. ^ "Давление и запугивание". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  83. ^ a b c d "Белорусские юристы нуждаются в защите". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  84. ^ "Независимость адвокатуры – под угрозой". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  85. ^ "Statement of Patricia Lee Refo, president, American Bar Association Re: Independence of legal profession in Belarus". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  86. ^ "Belarus: Analysis of Arbitrary Disbarments" (PDF). 8 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  87. ^ "Экспресс-бюллетень законодательства Республики Беларусь за период с 27 мая по 2 июня 2021 г". 25 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  88. ^ a b c d "Больше контроля, меньше независимости, зеленый свет силовикам. Что меняют поправки в закон об адвокатской деятельности". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  89. ^ "Павел Сапелко о возможных изменениях в закон об адвокатуре: "Это дискриминация чистой воды"". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  90. ^ a b "Сергей Гасоян: Существование адвокатуры как института ставится под сомнение". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  91. ^ "В Беларуси упраздняется институт независимой адвокатуры". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  92. ^ "Адвоката вытолкали из квартиры клиента в момент проведения обыска". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  93. ^ "Адвокат Протасевича Инесса Оленская не видела клиента уже неделю". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  94. ^ "Адвоката Марию Колесова-Гудилину не пускают в СИЗО к клиенту 4-ый день". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  95. ^ Адвокат Сергея Тихановского подала жалобу в Генеральную прокуратуру по поводу публикации записи разговора с клиентом[ölü/kırık bağlantı]
  96. ^ a b "Without 'Any Guarantees' For Safety, Independent Belarusian Media Carry On". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  97. ^ a b "Belarus NGOs condemn government crackdown after 'black week' of raids". 19 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  98. ^ "Улады Беларусі ліквідавалі Бізнес-школу ІПМ. Яна ладзіла форум, у якім удзельнічалі ўрад і Нацбанк". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  99. ^ "Улады ліквідавалі Беларускі ПЭН-цэнтр". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  100. ^ "В Беларуси закрыли объединение предпринимателей "Перспектива"". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  101. ^ "С культурой как с колхозом. Лукашенко мстит писателям за письмо?". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  102. ^ "Режим Лукашенко ликвидировал Союз белорусских писателей". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  103. ^ "Фонд BYSOL объявлен в Беларуси экстремистской организацией". 4 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  104. ^ "Amnesty UK". 1 Kasım 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  105. ^ "2021 ITUC Global Rights Index: COVID-19 pandemic puts spotlight on workers' rights". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  106. ^ a b "2021 ITUC Global Rights Index" (PDF). 8 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  107. ^ "The ILO's condemnation of Belarus is unequivocal – but so is China and Russia's support for Lukashenko". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  108. ^ "Jewish leader alarmed at nationality clause in Belarus job applications :: Charter'97 :: News :: 11/05/2004". 12 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  109. ^ "Problems of Xenophobia and Anti-Semitism in Modern Belarus". FSU Monitor. 3 Ağustos 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  110. ^ "Anti-Semitism in Belarus is thriving, says Jewish leader" 24 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., World Jewish Congress, 18 March 2005
  111. ^ "BelReview". 20 Haziran 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  112. ^ "Last independent university shut down in Belarus". The Guardian. Londra. 28 Temmuz 2004. 6 Ocak 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  113. ^ "BELARUS JEWS STAY CALM IN FACE OF PRESIDENT'S ANTI-SEMITIC SLURS". The Jerusalem Post (İngilizce). 22 Ekim 2007. 3 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  114. ^ "Belarus president 'anti-Semitic'". BBC. 19 Ekim 2007. 21 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  115. ^ "Belarus president raps Jewish governor for not keeping Jews 'under control'". Times of Israel. 30 Nisan 2015. 2 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  116. ^ a b "As Lukashenko Ramps Up Antisemitism, Will Putin Save the Last Jews of Belarus?". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  117. ^ a b "Милиционер рассказал, как в Могилеве годами «отрабатывают» цыганские районы". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  118. ^ a b c "Human rights defenders: Crime has no nationality". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  119. ^ "После убийства милиционера ночью в Могилеве прошла облава на цыган". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  120. ^ a b "Belarus: Mass Roundups of Roma People Must Be Investigated". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  121. ^ «У министра нет ни повода, ни оснований просить извинения у цыган. Понятно?» Шуневич объяснил задержания в Могилеве[ölü/kırık bağlantı]
  122. ^ "Беларусы супраць дыскрымінацыі роднай мовы на заканадаўчым роўні" (Belarusça). Radio Racyja. 2017. 31 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  123. ^ "Дыскрымінацыя беларускай мовы па-гарадзенску". Radio Racyja. 2016. 24 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  124. ^ a b "Country Reports on Human Rights Practices for 2016". US Department of State Bureau of Democracy, Human Rights and Labor. 2017. 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  125. ^ "Гарадзенку судзяць за абразу міліцэйскага начальніка. Але тое ж зняважлівае слова часта выкарыстоўвае сам Лукашэнка. Што скажа суд?". 28 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  126. ^ "Могилевчанин Володар Цурпанов: Сталкиваешься с тем, что твое белорусскоязычие воспринимается как враждебность". 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  127. ^ "В Минске судят Беляцкого: судья отклонил два ходатайства". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  128. ^ "Власти ликвидировали курсы белорусского языка "Мова нанова"". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 
  129. ^ "ТБМ через неделю могут ликвидировать, а вместе с ним газеты «Новы час» и «Наша слова»". 26 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2022. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Belarus%27ta_insan_hakları&oldid=33804330" sayfasından alınmıştır