İçeriğe atla

James Bruce

Vikipedi, özgür ansiklopedi
James Bruce
Doğum14 Aralık 1730(1730-12-14)
Stirlingshire, İskoçya
Ölüm27 Nisan 1794 (63 yaşında)
Stirlingshire, İskoçya
VatandaşlıkBritanyalı
Kariyeri
DalıCoğrafya

Kinnairdli James Bruce (14 Aralık 1730 - 27 Nisan 1794), Mavi Nil'in kaynağını doğrulayan bir İngiliz gezgin ve gezi yazarıydı. Kuzey Afrika ve Etiyopya'da on yıldan fazla zaman geçirdi ve 1770'te Mısır ve Sudan'da Mavi Nil'in kökeninin izini süren ilk Avrupalı oldu.

Erken dönem

[değiştir | kaynağı değiştir]
Bruce'un Portresi, Pompeo Batoni, 1762
Bruce'un Nil kaynakları haritası

James Bruce, Kinnaird, Stirlingshire'daki aile konağında doğdu ve Harrow School ve Edinburgh Üniversitesi'nde eğitim gördü. Baro için okumaya başladı, ancak bir şarap ithalatçısı ve tüccarın kızıyla evlenmesi onun yerine bu işe girmesine neden oldu. Karısı, evlilikten sonraki dokuz ay içinde Ekim 1754'te öldü ve Bruce daha sonra şarap ticaretinin bir parçası olarak Portekiz ve İspanya'yı gezdi. İspanya'daki Escorial'de Doğu el yazmalarının incelenmesi, onu Arapça ve Geez çalışmasına götürdü ve gelecekteki kariyerini belirledi. 1758'de babasının ölümü, onu Kinnaird malikanesinin sahibi yaptı.

Kuzey Afrika'ya yolculuk

[değiştir | kaynağı değiştir]

1762'de İspanya ile savaşın patlak vermesi üzerine, İngiliz hükûmetine Ferrol'a bir saldırı planı sundu. Önerisi kabul edilmedi, ancak 2. Halifax Kontu tarafından Cezayir'deki İngiliz konsolosluğu görevine, Cezayir'de konsolosluk papazı olan Thomas Shaw (1694–1751) tarafından eve gönderilen betimlemelerin hakkında ilgi uyandırdığı o ülkedeki antik kalıntıları incelemek için bir komisyonla seçilmesini sağladı. İtalya'da altı ay antik eserleri inceleyerek geçiren Bruce, Mart 1763'te Cezayir'e ulaştı. Zamanının tamamı dayı korsan mahkemesindeki konsolosluk görevleriyle geçti ve söz verilen yardımdan mahrum bırakıldı. Ancak Ağustos 1765'te konsolosluğun halefi gelen Bruce, Berberi'deki Roma kalıntılarını keşfetmeye başladı. Doğu Cezayir'deki birçok harabeyi inceledikten sonra kara yoluyla Tunus'tan Trablus'a gitti ve Ptolemaida'da Kandiye'ye geçiş yaptı; ancak Bingazi yakınlarında kaza geçirdi ve karaya yüzmek zorunda kaldı. Sonunda Girit'e ulaştı ve oradan Sidon'a yelken açarak Palmira ve Baalbek'i ziyaret ederek Suriye üzerinden yolculuk etti. Bruce, Mağrip ve Levant'taki yolculukları boyunca incelediği birçok harabenin dikkatli çizimlerini yaptı. Ayrıca hekim olarak Doğu'ya geçmesini sağlayacak kadar tıp bilgisini de edindi.

Nil ve Etiyopya

[değiştir | kaynağı değiştir]

Haziran 1768'de, Etiyopya'dan doğduğuna inandığı Nil'in kaynağını keşfetmeye karar vererek İskenderiye'ye geldi. Kahire'de Memluk hükümdarı Ali Bey'in desteğini aldı. Ramesses III'ün mezarına (KV11) girdiği Teb'i ziyaret ettikten sonra, çölü geçerek Kosseir'e gitti ve burada bir Türk denizcisi kılığına girdi. Yerel bir gemiyle Kızıldeniz'de kapsamlı bir seyirden sonra, Mayıs 1769'da Cidde'ye ulaştı ve Arabistan'da kaldıktan sonra Kızıldeniz'i tekrar geçerek 19 Eylül'de o zamanlar sözde Türklerin elinde olan, ancak aslında yerel Nevvab tarafından kontrol edilen Massava'ya indi. 14 Şubat 1770'te o zamanlar Etiyopya'nın başkenti olan Gondar'a ulaştı ve burada İmparator II. Tekle Haymanot, ülkenin gerçek hükümdarı Ras Mikael Sehul ve Ras'ın (Bruce'un "Esther" dediği) karısı Weizero Aster ve tüm Etiyopyalılar tarafından iyi karşılandı. İnce varlığı (1.93 boyundaydı), Geez bilgisi, spordaki mükemmelliği, cesareti, kaynakları ve öz saygısı, genel olarak hiçbir yabancıya güvenmeyen bir halk arasında onun lehine oldu. Has odabaşı ve İmparatorun maiyetindeki süvarileri olan Koccob Horse'un komutanı olarak saray görevleri aldı. Etiyopya'da iki yıl kaldı, bilgi edindi, kitapları kopyaladı ve daha sonra Fransız ve İtalyan hükümdarlarına hediye olarak sunduğu özel tıbbi bitkileri topladı.

Sıtmadan kurtulduktan sonra Mavi Nil'in kaynağına ulaşmaya kararlı olan Bruce, Ekim 1770'te yeniden yola çıktı. Bu kez, Balugani ve Strates adında bir Yunanlının da dahil olduğu kendi küçük grubuyla yolculuk etti. Son yürüyüş 4 Kasım 1770'de yapıldı. Öğleden sonra geç saatlerde, Bruce'un grubu 2895,6 metreye tırmandıktan sonra, rustik bir kiliseye geldi ve rehber, kilisenin ötesini işaret ederek, ortasından yükselen bir tümseğin olduğu küçük bir bataklığı gösterdi. Bunun Nil'in kaynağı olduğunu açıkladı. 14 Kasım 1770'de Küçük Abay'ın kaynağı olan Gish Abay'a ulaştı. Gish'teki kaynaklara vardıklarında, James Bruce başarısını, içki bardağı olarak kullandığı yarım hindistancevizi kabuğunu alıp kaynaktan doldurarak kutladı ve ardından Strates'i "Majesteleri Kral III. Georg ve uzun bir prensler soyu" şerefine kadeh kaldırmaya zorladı ve bir diğeri "Tüm Rusların İmparatoriçesi Catherine" - bu sonuncusu, Strates'in Yunan kökenine bir jestti, çünkü Büyük Katerina tam o sırada Ege Denizi'nde Türklerle savaş halindeydi- içindi. Daha fazla şerefe kadeh kaldırma birbirini izledi. Beyaz Nil'in daha büyük bir nehir olduğunu kabul etse de Bruce, Mavi Nil'in eskilerin Nil'i ve dolayısıyla kaynağı olduğunu iddia eden ilk Avrupalıydı.

Bir İspanyol olan Cizvit misyoner Pedro Paez, daha önce 1618'de Kızıldeniz kıyısından Etiyopya dağlarından geçerek Mavi Nil'in kaynağına ulaşmıştı[1] Paez, Mavi Nil'in kaynağını iki ciltlik História da Ethiópia'da ("Etiyopya Tarihi") anlattı. Ancak Bruce, iddiasına itiraz etti ve Paez'in anılarındaki ilgili pasajın Athanasius Kircher tarafından uydurulduğunu öne sürdü. Mavi Nil'in kaynağı, 1629'da Portekizli misyoner Jeronimo Lobo tarafından tekrar ziyaret edildi, o da Paez gibi Kızıldeniz yolundan geldi; Bruce, Lobo'nun yazılarını gözden düşürmeye çalıştı, ancak daha yakın tarihli araştırmalar, Lobo'nun kaynak açıklamasının ayrıntılarda tamamen doğru olduğunu gösterdi.[2] Bruce, (yanlış bir şekilde) Lobo'nun karada yelken açabildiğini iddia edecek kadar ileri gitti ve ayrıca Lobo tarafından tanımlanan tüküren bir kobranın varlığını reddetti.[3]

Onun dönüşü

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aralık 1771'de Gondar'dan yola çıkan Bruce, büyük zorluklara rağmen Sennar üzerinden Nubia'ya gitti ve Mavi Nil'i Beyaz Nil ile birleştiği yere kadar izleyen ilk Avrupalı oldu. El Gadarif'te ("Teawa" adını verdiği) valisi Fidele tarafından alıkonuldu, ta ki arkadaşı Etiyopya valisi "Ras el Fils"in (Ras Filuk) kurnazlık, diplomasi ve güç gösterisinin bir birleşimi Fidele'yi onu serbest bırakması için ikna edene dek.[4] Sennar'a vardığında kendini orada alıkonulmuş halde buldu ve 25 Ağustos gecesi kaldığı eve, Bruce'un haklı olarak Kral İsmail'in emriyle değilse bile bilgisi dahilinde hareket ettiklerinden kuşkulandığı hırsızlar tarafından saldırıya uğradı.[5] O ve arkadaşları, Nil'in kıvrımının doğu tarafındaki çölü geçerken, birlikte yolculuk etmeyi umdukları Müslüman ileri gelen Mahomet Towash'ın kervanının cesetleriyle karşılaştılar; statüsüne rağmen, yerel kabile üyeleri tarafından pusuya düşürüldüler, soyuldular ve öldürüldüler.[6] 29 Kasım 1772'de Asvan'a ulaştı ve anında tüm develerinin ölümü nedeniyle terk edilmiş olan günlüklerini ve bagajını almak için çöle döndü. Ocak 1773'te Bruce Kahire'ye ulaştı. Mart ayında Fransa'ya geldi ve Comte de Buffon ve diğer bilginler tarafından karşılandı.

Haziran 1774'te Londra'ya geldi ve London Magazine'de seyahatlerinin uzun bir açıklamasını yayınlayan James Boswell ile röportaj yaptı. Öyküsünün kuşkuyla karşılanmasından rahatsız olan Bruce, 44 yaşında Kinnaird'deki evine emekli oldu.

Yolculukları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kinnairdli James Bruce'un mezarı, Larbert Churchyard

Emekliliğinde, Bruce kendini mülkünün yönetimine ve maden ocaklarının gözetimine adadı. Mayıs 1776'da komşusunun kızı olan üç çocuklu Mary Dundas ile evlendi. Karısının 1785'te erken ölümünden sonra ve arkadaşı Daines Barrington'un ısrarı üzerine, Nil'in Kaynağını Keşfetmek İçin Seyahatler adıyla beş çeyrek cilt (toplam 3.000 sayfa) olarak yayınlanan yolculuklarını yazmaya başladı. Kitap çok başarılıydı, çok iyi sattı ve aylık dergilerde olumlu eleştiriler aldı, ancak diğer gezginler tarafından güvenilmeye değer olmadığı gerekçesiyle saldırıya uğradı. O zamandan bu yana Etiyopya yolculuklarının temel olarak doğruluğu kanıtlandı ve zamanının coğrafi bilgisine gerçek bir katkı yaptığı düşünülüyor.

Masonluk

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bruce İskoç bir Masondu. 1 Ağustos 1753'te Lodge Canongate Kilwinning, No. 2'de başlatıldı. Locadaki başlangıcını ayrıntılarıyla anlatan Loca tarihi şöyledir: 'Bruce, James, Younger of Kinnaird – Habeş Gezgini.'[7]

Ölüm

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bruce, yaşamının büyük bir bölümünü, daha önce Carnwath'tan George Lockhart tarafından kullanılan ve Lockhart'ın sarayı olarak adlandırılan, Edinburgh'daki Royal Mile'da güzel bir evde yaşadı.[8]

Bruce, son yıllarında çok şişmanladı. 27 Nisan 1794'te, önceki gün Kinnaird House'da merdivenlerden düştüğünde aldığı yaralar nedeniyle öldü. Larbert'in eski kilise bahçesinde karısının arkasına gömüldü. Oldukça sıra dışı anıt, yerel Carron Demir Fabrikası tarafından dökme demirden yapılmıştır ve kilise avlusunun güney doğu köşesinde durmaktadır.

Miras

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Bruce's Travels, ikinci baskı (1804-05) ve üçüncü baskı (1813) olarak yayınlandı, her ikisi de Bruce'un değerli bir çağdaş biyografisini (1808) yazan Alexander Murray tarafından Bruce'un makalelerinden düzenlendi.
  • Bruce'un çizimlerinden birkaçı Kral George III'e sunuldu ve Windsor Kalesi'ndeki kraliyet koleksiyonundadır. Edward Ullendorff'a göre, "Bu ciltlerin Bruce'un çalışmalarının bir seçkisini içerdiğine dair çok az kuşku var ve 1862'de Kraliçe Victoria'nın izniyle Antikacılar Derneği'ne gösterildiklerinde, onları gören herkes çok etkilendi."[9]
  • Bruce ayrıca Etiyopya el yazmalarından oluşan seçkin bir koleksiyonu Avrupa'ya geri getirdi.[10] Ullendorff, "Etiyopya dillerinin incelenmesi için tamamen yeni ufuklar açtılar ve Doğu biliminin bu dalını çok daha güvenli bir temele oturttular" diye yazıyor. "Çabalarıyla kaç tane el yazmasının Avrupa'ya ulaştığı bilinmemekle birlikte, bu yazar en az yirmi yedi tanesinin farkındadır ve bunların hepsi Etiyopya el yazması sanatının enfes örnekleridir. Bruce, Hanok Kitabı'nın güzel ve özel olarak hazırlanmış bir nüshasını Paris'te XV. Louis'ye sundu."Bu el yazmalarının çoğu Geezce olsa da, dikkate değer bir istisna, Ullendorff'un "bizim tarafımızdan yalnızca bu el yazmasından bilindiğini" belirttiği bir dil olan Gafatça yazılmış Şarkıların Şarkısı'nın bir versiyonudur.[11]
  • Etiyopya el yazmaları arasında Hanok Kitabı'nın üç nüshası vardı. Apokrif metin, Kilise Babaları'ndaki birkaç alıntı ve Bizans tarihçisi George Synkellos'un (IX sn.) çalışmasında korunan ve ilk olarak Joseph Justus Scaliger tarafından yayınlanan bazı Yunanca parçalar dışında, Orta Çağ'dan beri Avrupa'da kaybolmuştu. 1606'da 16. yüzyılın ortalarından beri tam metnin Etiyopya'da korunduğu bilinmesine rağmen, el yazmasını elde etme girişimleri başarısız oldu. Bruce, üç nüshadan birini 1773'te Fransız Ulusal Kütüphanesi için Paris'e gelişinde Kral XV. Louis'e sundu. İkinci nüsha bir yıl sonra Oxford Üniversitesi'ndeki Bodleian Kütüphanesine verildi, üçüncü nüsha ise Bruce'un kendisi tarafından saklandı ve 1794'teki ölümünden sonra o da Bodleian koleksiyonlarına eklendi. Bruce'un getirdiği üç el yazması, Hanok Kitabı üzerine modern çalışmaların başlangıcını işaretler.[12]
  • Bruce ayrıca Jeu Kitaplarının dayanan tek kopyasını içeren Bruce Codex'teki Koptça nadir bulunan Gnostik elyazmalarını da aldı.[13]
  • Bruce'un yolculukları ve keşifleri, Britanya Afrika Derneği'nin (1788) kurucularına, Nijer'in rotasını ve Timbuktu şehrini keşfetmek için seferleri teşvik etme çabalarında ilham verdi.
  • Bruce'un bazı öyküleri, Rudolf Raspe'nin Baron Munchausen'in Şaşırtıcı Maceraları'nın gelişimini etkiledi.[14]

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • James Boswell (1774), "Ünlü Bay Bruce'un Çok Olağanüstü Seyahatlerine İlişkin Bazı Açıklamalar". London Magazine, 43 (Ağustos – Eylül 1774), 388–91, 429–31. Facts and Inventions: Selections from the Journalism of James Boswell, ed. Paul Tankard. New Haven: Yale University Press, 2014; pp. 45–57.
  • Binbaşı (daha sonra Sir) Francis Head (1830), The Life of Bruce, the Africa traveler, Londra.
  • Sir Robert Lambert Playfair (1877), Cezayir ve Tunus'ta Bruce'un İzinde Seyahatler . Londra: Kegan Paul. İlk kez yayınlanan çizimlerinden bir seçki içerir.
  • JM Reid (1968), Olağanüstü Gezgin: Kinnaird New York'tan James Bruce'un Hayatı, Norton.
  • Miles Bredin (2001) Soluk Habeş: Afrikalı kaşif ve maceracı James Bruce'un hayatı, Flamingo.

Kitabının sürümleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ E.A. Wallis Budge, A history of Ethiopia, p 397
  2. ^ R.E. Cheesman, Lake Tana and the Blue Nile
  3. ^ Bruce, Travels to Discover the Source of the Nile (1805 edition), vol. 4, pp. 326–331
  4. ^ J.M. Reid, Traveller Extraordinary: The Life of James Bruce of Kinnaird (New York, Norton, 1968), pp. 219–236
  5. ^ Reid, Traveller Extraordinary, pp. 237–249
  6. ^ Reid, Traveller Extraordinary, pp. 250–266
  7. ^ History of the Lodge Canongate Kilwinning, No.2, compiled from the records 1677–1888. By Alan MacKenzie. 1888. p. 238.
  8. ^ Grant's Old and New Edinburgh vol.2 p.247
  9. ^ Edward Ullendorff, "James Bruce of Kinnaird" 15 Aralık 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Scottish Historical Review, 32 (1953), p. 132
  10. ^ Book of Enoch (መጽሐፈ ፡ ሄኖክ /Metsahaf Henoc), Bodleian Library of Oxford Mss 531 and Bibliothèque royale de Paris, cf. http://www.tau.ac.il/~hacohen/Biblia.html 17 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ; Book of Jubilees (መጽሐፈ ፡ ኩፋሌ /Metsahaf Kufale) ; The Conflict of Adam and Eve (/Gadla Adan wa Hewan), British Museum Oriental Ms 751.
  11. ^ Ullendorff, "James Bruce", p. 133
  12. ^ George W.E. Nicklelsburg, 1 Enoch: A Commentary, Minneapolis, MN: Fortress, 2001 (Hermeneia).
  13. ^ Wilson, Robert McLachlan, (Ed.) (1978). The Books of Jeu and the Untitled Text in the Bruce Codex. Nag Hammadi Studies. Leiden: Brill. s. ix–xiii. ISBN 90-04-05754-4.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım); Birden fazla |editör1= ve |editör-soyadı= kullanıldı (yardım)
  14. ^ The Last Blank Spaces. Harvard University Press. 2013. s. 24. doi:10.4159/harvard.9780674074972. ISBN 978-0-674-07497-2. 12 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2023.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=James_Bruce&oldid=33943695" sayfasından alınmıştır