RPD
RPD | |
---|---|
Çeşidi | Hafif makineli tüfek |
Uyruğu | Sovyetler Birliği |
Hizmet geçmişi | |
Hizmet | 1944-günümüze |
Kullanıcılar | Kullanıcılar |
Kullanıldığı savaşlar | Vietnam Savaşı Kamboçya İç Savaşı Kamboçya-Vietnam Savaşı İran-Irak Savaşı Sovyet-Afgan Savaşı Afrika ve Asya'daki birçok çatışma |
Üretim tarihi | |
Tasarımcı | Vasili Degtyaryov |
Tasarlandığı tarih | 1943-1944 |
Üretildiği tarih | 1944-1960 |
Çeşitleri | RPDM, Type 56, Type 56-1, Type 62 |
Özellikler | |
Ağırlık | 7.4 kg |
Uzunluk | 1,037 mm |
Namlu uzunluğu | 520 mm |
Mühimmat | 7.62x39 mm |
Kalibre | 7.62 mm |
Atış hızı | 650-750 mermi/dak |
Mermi çıkış hızı | 735 m/s |
Etkili menzil | 100-1,000 m |
Besleme sistemi | 75-100 mermilik tambur şarjör |
Nişangah | Gez ve arpacık |
RPD (Rusça: Ручной Пулемёт Дегтярёва (PПД) Ruçnoy Pulemyot Degtyaryova; "Degtyarov Taşınabilir Makineli Tüfeği"), Sovyet yapımı bir 7.62 mm hafif makineli tüfektir. Silah- Vasily Degtyarov tarafından II. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru 1944 yılında DP-27'lerin yerini alması için geliştirilmiştir ve çoğu manga otomatik silahının öncüsü olarak kabul edilir.[1]
Şerit beslemeli bir silah olup 7.62x39 mm'lik mermileri taşıyan 75'lik veya 100'lük şeritler genelde silahın altına takılı olan tamburda tutulur. Silahın etkili menzili, kullanılacak uygun optik nişangahla 800 metreyi bulsa da genel kullanım alanı 500 metreye kadardır. Boş ağırlığı standart bipoduyla beraber 7.4 kg civarında olup tam uzunluğu 1037 mm, namlu uzunluğu ise 520 mm'dir. 1960'larda yerini RPK ve PK'ye bıraksa da günümüzde halen bazı ordu birliklerinde ve gerilla grupları tarafından kullanılmaktadır.
RPD, Sovyetler Birliği dışında Çin'de Type 56 ve Type 56-1 adıyla, Kuzey Kore'de Type 62 adıyla, Polonya ve Mısır'da lisanslı olarak üretilmiştir.
Kullanıcılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Afganistan[2]
- ABD[2]
- Angola[2]
- Arnavutluk[2]
- Azerbaycan[2]
- Bangladeş[2]
- Benin[2]
- Bolivya
- Burundi[3]
- Cezayir[2]
- Cibuti[2]
- Çad[2]
- Çin[4]
- Doğu Almanya[5]
- Ekvator Ginesi[2]
- Eritre[2]
- Etiyopya[2]
- Fas[2]
- Fildişi Sahili[6]
- Finlandiya[2]
- Gana
- Gine
- Gürcistan[7]
- Irak[2]
- İsrail[8]
- Kamboçya[2]
- Komorlar[2]
- Kongo Cumhuriyeti[9]
- Kongo DC[2]
- Kuzey Kore[2]
- Laos[2]
- Lesotho[10]
- Libya[2]
- Macaristan[11]
- Malta[2]
- Mali[12]
- Mısır[2]
- Moğolistan
- Nikaragua[2]
- Nijer
- Nijerya[2]
- Orta Afrika Cumhuriyeti[2]
- Pakistan[2]
- Peru
- Rodezya[13]
- Romanya[2]
- Ruanda
- Sahra Demokratik Arap Cumhuriyeti[14]
- Seyşeller[2]
- Sierra Leone[2]
- Somali[2]
- Sovyetler Birliği
- Sudan[2]
- Suriye[2]
- Tanzanya[2]
- Togo[2]
- Türkiye
- Uganda[2]
- Vietnam[2]
- Yemen[2]
- Yeşil Burun Adaları[2]
- Zimbabve[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Woźniak, Ryszard (2002). Encyklopedia najnowszej broni palnej—tom 4 R-Z (Lehçe). Varşova: Bellona. ISBN 83-11-09312-1.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao Jones, Richard D. Jane's Infantry Weapons 2009/2010. Jane's Information Group; 35 edition (January 27, 2009). 978-0-7106-2869-5.
- ^ Small Arms Survey (2007). "Armed Violence in Burundi: Conflict and Post-Conflict Bujumbura". The Small Arms Survey 2007: Guns and the City. Cambridge University Press. s. 204. ISBN 978-0-521-88039-8. 27 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. 1-84065-245-4.
- ^ "Bewaffnung". fallschirmjaeger-nva.de (Almanca). 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ de Tessières, Savannah (Nisan 2012). Enquête nationale sur les armes légères et de petit calibre en Côte d'Ivoire: les défis du contrôle des armes et de la lutte contre la violence armée avant la crise post-électorale (PDF). Special Report No. 14 (Fransızca). UNDP, Commission Nationale de Lutte contre la Prolifération et la Circulation Illicite des Armes Légères et de Petit Calibre and Small Arms Survey. s. 74. 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Small Arms Survey (1998). Politics From The Barrel of a Gun: (PDF). Cambridge University Press. s. 40. 5 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ "מתנות מהאויב: ההיסטוריה המפותלת של נשק השלל". Mako. 27 Nisan 2016. 5 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Small Arms Survey (2003). "Making the Difference?: Weapon Collection and Small Arms Availability in the Republic of Congo" (PDF). Small Arms Survey 2003: Development Denied. Oxford University Press. s. 267. ISBN 0199251754. 29 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Berman, Eric G. (Mart 2019). Beyond Blue Helmets: Promoting Weapons and Ammunition Management in Non-UN Peace Operations (PDF). Small Arms Survey/MPOME. s. 43. 2 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Lugosi, József; Markó, György (2008). "Gyalogsági fegyverek 1868–2008". Hazánk dicsőségére: 160 éves a Magyar Honvédség (Macarca). Budapeşte: Zrínyi Kiadó. s. 384. ISBN 978-963-327-461-3.
- ^ Small Arms Survey (2005). "Sourcing the Tools of War: Small Arms Supplies to Conflict Zones" (PDF). Small Arms Survey 2005: Weapons at War. Oxford University Press. s. 166. ISBN 978-0-19-928085-8. 30 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
- ^ Wessels, Hannes (19 Ekim 2015). A Handful of Hard Men: The SAS and the Battle for Rhodesia (illustrated bas.). South Africa: Casemate. ISBN 1-61200-345-1.
- ^ Neville, Leigh (19 Nisan 2018). Technicals: Non-Standard Tactical Vehicles from the Great Toyota War to modern Special Forces. New Vanguard 257. Osprey Publishing. s. 15. ISBN 9781472822512. 26 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2019.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Soviet RPD Manual Covering Operation and Repair 3 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Modern Firearms 29 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.