Коневыя
| Коневыя | |
 Конь свойскі (Equus ferus caballus) | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы (Animalia) |
| Тып | Хордавыя (Chordata) |
| Падтып | Хрыбетныя (Vertebrata) |
| Надкляса | Чатырохногія (Tetrapoda) |
| Кляса | Сысуны (Mammalia) |
| Падкляса | Зьвяры (Theria) |
| Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
| Атрад | Няпарнакапытныя (Perissodactyla) |
| Сямейства | Коневыя |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Equidae Gray, 1821 | |
Коневыя (Equidae) — сямейства клясы сысуноў, уключае 1 сучасны род і 7 сучасных відаў; аднак ёсьць шмат вымерлых родаў і відаў. Зараз яны жывуць толькі ў Афрыцы, на Блізкім Усходзе і ў частцы Заходняй і Сярэдняй Азіі; дзікія папуляцыі коня свойскага жывуць у розных кутках сьвету. Яны насяляюць розныя месцы пражываньня — ад пышных лугоў і саван да пяшчаных і камяністых пустэльняў[1][2].
Гэта, як правіла, таўстаскурыя жывёлы з каржакаватым целам. Яны моцна валасы, але даўжыня валасоў розная. У іх жорсткія валасы рознай даўжыні. У большасьці відаў ёсьць грыва на шыі і пучок валасоў спераду галавы — чубок. Некаторыя з іх хуткія бегуны: яны маюць доўгія тонкія канечнасці. Дзікія коневыя маюць памер цела ад 200 да 500 кг; свойскія — ад менш за 140 кг да больш за 1000 кг. Коні маюць 40–42 зуба з зубной формулай: 3/3, 1/1, 3–4/3, 3/3. Іклы засталіся ў самак альбо адсутнічаюць. Шчочныя зубы маюць складаную структуру[1][2].
Яны цалкам траваедныя. Большасьць п’е ваду штодня, хаця яны могуць доўгі час заставацца без вады. Яны звычайна ўцякаюць ад небяспекі, пры спробах абароны яны б'юць заднімі нагамі, б'юць пярэднімі нагамі і часам кусаюць. Коневыя звычайна жывуць пашыранымі сямейнымі групамі, якія займаюць вялікія тэрыторыі на адкрытай мясцовасьці. Камунікацыя адбываецца пры зьмене становішча вушэй, рота і хваста, а таксама голасам[1][2].
Большасьць відаў кожныя 2 гады нараджаюць адно дзіцятка пасля тэрміну цяжарнасьці 11–13 месяцаў. Адлучэньне ад грудзей адбываецца прыблізна праз 6–8 месяцаў, а нашчадкі становяцца палаваспелымі прыблізна праз 2 гады. Патэнцыйны тэрмін жыцьця складае 25–35 гадоў[1][2].
Ёсьць шмат выкапнёвых відаў. Першы конь, гіракатэрый (Hyracotherium), вядомы з раньняга эацэна. Гэта была маленькая жывёла з адносна простымі квадратнымі зубамі. За кошт алігацэна, міяцэна і пліацэна коневыя павялічыліся ў памерах, бакавыя пальцы скараціліся і страцілі сувязь зь зямлёй, мазгі павялічыліся, кутняе і перадкутняе зубы значна ўскладніліся. Першы аднапальцавы конь, пліёгіп (Pliohippus), жыў у канцы міяцэна. Упершыню род Equus з'явіўся ў перыяд пліяцэну. Коневыя былі шырока распаўсюджаны, засяляючы лугі, саваны і стэпавыя арэалы праз Паўночную Амэрыку, Азію, Афрыку і Эўропу. Паўночная Амэрыка была цэнтрам іх эвалюцыі. Коні цалкам зьніклі з гэтага кантынэнта каля 8000 гадоў таму, каб вярнуцца, калі эўрапейцы прывезьлі іх на сваіх караблёх некалькі сотняў гадоў таму[1][2].
Сыстэматыка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Коневыя (Equidae)
- род конь Equus
- від асёл (Equus africanus)
- від конь дзікі (Equus ferus)
- від зэбра Грэві (Equus grevyi)
- від кулян (Equus hemionus)
- від кіанг (Equus kiang)
- від зэбра раўнінная (Equus quagga)
- від зэбра горная (Equus zebra)
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] |
Гэта — накід артыкула па заалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |