Эта (літара)
| Η | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Грэцкі альфабэт | |||
| Αα | Альфа | Ββ | Бэта |
| Γγ | Гама | Δδ | Дэльта |
| Εε | Эпсылён | Ζζ | Дзэта |
| Ηη | Эта | Θθ | Тэта |
| Ιι | Ёта | Κκ | Капа |
| Λλ | Лямбда | Μμ | Мю |
| Νν | Ню | Ξξ | Ксі |
| Οο | О мікрон | Ππ | Пі |
| Ρρ | Ро | Σσς | Сыгма |
| Ττ | Таў | Υυ | Іпсылён |
| Φφ | Фі | Χχ | Хі |
| Ψψ | Псі | Ωω | О мэга |
| Гісторыя | |||
| Ϝϝ | Дыгама | Ϛϛ | Стыгма |
| Ͱͱ | Гэта | Ϻϻ | Сан |
| Ϟϟ, Ϙϙ | Копа | Ϡϡ, Ͳͳ | Сампі |
| Ϸϸ | Шо | ||
Η, η (ст. грэц. Ήτα — міжнародны стандарт трансьлітарацыі — [heta, 'eta][1]). Першапачатковае старажытнагрэцкае вымаўленьне — Гета; гэтае вымаўленьне ляжыць у аснове сярэдневяковай заходнеэўрапэйскай транскрыпцыі Еta[2].
Η, η — 7-я літара грэцкага альфабэту. У сыстэме грэцкага альфабэтнага запісу лікаў мае лікавае значэньне 8. Паходзіць ад фінікійскае літары — «хэц». Ад літары Η, η паходзяць: лацінская літара H, а таксама кірылічныя літары И і Й. У сучасным мовазнаўстве, улічваючы асаблівасьці граматыкі грэцкай мовы, лічуцца правільнымі наступныя варыянты трансьлітарацыі назвы гэтае літары: Heta і 'eta[1]. У беларускім мовазнаўстве прынята транскрыпцыя Эта[3], што робіць вялікай складанасьцю адрозьніваць яе ў трансьлітарацыі ад грэцкай літары Ε, ε (эпсылён).