Κασταμονή
Συντεταγμένες: 41°23′N 33°47′E / 41.383°N 33.783°E
Κασταμονή | ||
---|---|---|
| ||
41°23′0″N 33°47′0″E | ||
Χώρα | Τουρκία | |
Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Κασταμονής | |
Έκταση | 1.482 km² | |
Υψόμετρο | 774 μέτρα | |
Πληθυσμός | 148.931 (2018) | |
Ταχ. κωδ. | 37000 | |
Ζώνη ώρας | UTC+03:00 | |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |
Σχετικά πολυμέσα | ||
Η Κασταμονή ή Κασταμών ή Κασταμόνα και τουρκικά Καστάμονου (Kastamonu), είναι ιστορική πόλη της Παφλαγονίας στην βορειοδυτική Μικρά Ασία και η πρωτεύουσα στην Επαρχία Κασταμονής που αποτελεί "Βιλαέτι" στην Τουρκία. Η πόλη σύμφωνα με την Απογραφή του 2000 έχει συνολικό πληθυσμό 102.059 κατοίκους από τους οποίους οι 64.606 ζουν στο αστικό κέντρο της πόλης.[1] Ο πληθυσμός του αστικού κέντρου σύμφωνα με την Απογραφή του 2010 είναι 91.012 κάτοικοι.[2] Η πόλη βρίσκεται στα νότια της επαρχίας, καλύπτει έκταση 1.834 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται σε υψόμετρο 904 μέτρα.[3]
Βυζαντινή εποχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οικογένεια των Κομνηνών σύμφωνα με τον βυζαντινό ιστορικό Μιχαήλ Ψελλός καταγόταν από την πόλη Κόμνη στην Θράκη. Ήταν γνωστή όπως αναφέρει ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός σαν "Κομνηνός λειμώνας", από την Κόμνη μετακινήθηκαν στην Παφλαγονία που απέκτησαν τα πατρικά τους κτήματα.[4] Η πόλη αυτή έδωσε στην Οικογένεια των Κομνηνών το επώνυμο της.[5][6] Η άποψη έγινε αποδεκτή και από άλλους σύγχρονους ιστορικούς όπως ο Αλεξάντρ Καζντάν, ο Στήβεν Ράνσιμαν ο Κωνσταντίνος Άμαντος, και ο Κωνσταντίνος Βαρζός.[7][8] Ο Αλεξάντρ Καζντάν γράφει ότι το πρώτο γνωστό μέλος της οικογένειας Μανουήλ Ερωτικός Κομνηνός απέκτησε τα πατρικά κτήματα στην Παφλαγονία.[9] Ο Στήβεν Ράνσιμαν συμφωνεί με την άποψη του Καζντάν και προσθέτει ότι πήρε δώρο τα κτήματα σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει ο Μανουήλ Ερωτικός Κομνηνός στον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο απέναντι στον επαναστάτη Βάρδα Σκληρό.[10]
Κυριαρχία Σελτζούκων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επί βασιλείας της των Κομνηνών την Κασταμονή επισκέφτηκε ο Αλέξιος Α' Κομνηνός και μάλιστα τον πύργο των προγόνων του. Ο Ιωάννης Γ΄ Μέγας Κομνηνός (ο Καλοϊωάννης) (1130) επεχείρησε την πρώτη του εκστρατεία εναντίον των Σελτζούκων που είχαν καταλάβει την Κασταμονή κατά την οποία η πόλη ανακαταλήφθηκε από την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Τότε στην πόλη τελέστηκαν μεγάλες θριαμβικές εορτές για το επιτυχές αποτέλεσμα (1331).[εκκρεμεί παραπομπή] Ένα χρόνο μόλις μετά οι Σελτζούκοι επανήλθαν και άρχισαν να πολιορκούν την πόλη. Τότε ο Ιωάννης Β΄ Κομνηνός ξεκίνησε και πάλι εκστρατεία κατά των Σελτζούκων, και αυτή τη φορά ανακατέλαβε την πόλη μαζί με τη Γάγγρα. Για την περιφανή αυτή νίκη του Ιωάννη, ο Πτωχοπρόδρομος έγραψε ειδικό ποίημα με τον τίτλο «"Τω μεγαλονίκω Βασιλεί κυρώ Ιωάννη Κομνηνώ επί τη δευτέρα Κασταμόνος αλώσει και Γάγγρας"». [εκκρεμεί παραπομπή] Ο διάσημος περιηγητής Ιμπν Μπατούτα επισκέφτηκε την πόλη και έμεινε 40 μέρες, χαρακτήρισε την Κασταμονή "μία από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις που συνδυάζει την πολυτέλεια με τις χαμηλές τιμές".[11] Τελικά η Κασταμονή περιήλθε στην Οθωμανική αυτοκρατορία (1393).
Η ενδυματολογική επανάσταση του Κεμάλ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 23 Αυγούστου 1925 επισκέφτηκε την πόλη ο Κεμάλ Ατατούρκ και κήρυξε την "Ενδυματολογική επανάσταση" (αλλαγής της ανατολίτικης ενδυμασίας με ευρωπαϊκή) σε πολιτική ομιλία του προς τα μέλη του τότε Ρεπουμπλικανικού κόμματος του οποίου ήταν αρχηγός.[12] Το κτίριο στο οποίο έκανε την επίσκεψη ο Κεμάλ έχει σήμερα τον ρόλο του αρχαιολογικού μουσείου της πόλης. Κατά μία παράδοση από την Κασταμονή προέρχονταν ο μοναχός ή μοναχοί που φθάνοντας στο Άγιο Όρος ίδρυσαν τη Μονή Κασταμονίτου. Επίσης από την Κασταμονή καταγόταν και ο Γιοβάν Τσαούς λαϊκός συνθέτης ρεμπέτικων τραγουδιών.[εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2007.
- ↑ http://report.tuik.gov.tr/reports/rwservlet?adnksdb2=&ENVID=adnksdb2Env&report=idari_yapi_09sonrasi.RDF&p_il1=37&p_yil=2010&p_dil=1&desformat=html[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ http://www.statoids.com/ytr.html
- ↑ Κατσαρός Β. (1983), Το "πρόβλημα της καταγωγή των Κομνηνών", Βυζαντιακά 3, τόμος Γ΄, σελ. 113
- ↑ Αλεξάντρ Καζντάν (1991), Βυζαντινό Λεξικό της Οξφόρδης, σ. 1143
- ↑ Βάρζος Κ. (1984), Η Γενεαλογία των Κομνηνών, τόμος Α΄, σ. 25-26, Βυζαντινά Κείμενα και Μελέται 20α, Κέντρον Βυζαντινών Ερευνών, Θεσσαλονίκη
- ↑ Κατσαρός Β. (1983), σ. 113
- ↑ Βάρζος Κ. (1984), σ. 25-26
- ↑ Αλεξάντρ Καζντάν (1991), Βυζαντινό Λεξικό της Οξφόρδης, σσ. 1143-1144
- ↑ Στήβεν Ράνσιμαν (1951), A History of the Crusades, Vol. I: The First Crusade, σ. 54, Cambridge University Press
- ↑ Battutah, Ibn (2002). The Travels of Ibn Battutah. London: Picador. σ. 117
- ↑ İğdemir, Uluğ (1963). Atatürk. Mango, Andrew (trans.). Ankara: Turkish National Commission for UNESCO. σσ. 165–170.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πάντος, Δημήτριος (2007, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ)), Ιωάννης-Ιερόθεος Κομνηνός μητροπολίτης Δρύστρας (1657-1719): βίος - εκκλησιαστική δράση - συγγραφικό έργο
- Στήβεν Ράνσιμαν (1951), A History of the Crusades, Vol. I: The First Crusade
- Αλεξάντρ Καζντάν (1991), Βυζαντινό Λεξικό της Οξφόρδης
- Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1932), Ιστορία του Ελληνικού Έθνους: από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1930, προσθήκες, σημειώσεις και βελτιώσεις υπό Παύλου Καρολίδου, τόμος 4, μέρος Α΄, εκδόσεις Ελευθερουδάκης, Αθήνα
- Κατσαρός Βασίλειος (1983), "Το πρόβλημα της καταγωγής των Κομνηνών", Βυζαντιακά 3, τόμος Γ΄
- Βάρζος Κωνσταντίνος (1984), "Η Γενεαλογία των Κομνηνών", τόμος Α΄, Βυζαντινά Κείμενα και Μελέται 20α, Κέντρον Βυζαντινών Ερευνών, Θεσσαλονίκη
- Αλεξάντρ Βασίλιεφ (1954), Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας 324-1453, Α΄ έκδοση 1925, μετάφραση Δημοσθένης Σαβράμης, εκδόσεις Μπεργάδη
- Αλεξάντρ Βασίλιεφ (1936), "Ίδρυση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1204-1222)"
- Bruno W. Häuptli: IRENE (Angelou) von Byzanz, in: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL), Τόμος. 28
- Cameron, Averil (Ed.) (2003) Fifty Years of Prosopography: The Later Roman Empire, Byzantium and Beyond, Oxford University Press.
- Battutah, Ibn (2002). The Travels of Ibn Battutah. London: Picador.
- İğdemir, Uluğ (1963). Atatürk. Mango, Andrew (trans.). Ankara: Turkish National Commission for UNESCO.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία
- Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία[νεκρός σύνδεσμος]
- Περιφέρειες της Τουρκίας
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Τουρκία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |