Θωμάς Διπλοβατάτζης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Θωμάς Διπλοβατάτζης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θωμάς Διπλοβατάτζης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 25 Μαρτίου 1468[1] Κέρκυρα[2][1] |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 1541[1] Πέζαρο[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα λατινική γλώσσα[3] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πάδοβας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
Ο Θωμάς Διπλοβατάτζης (1468-1541) ήταν λόγιος, μελετητής του βυζαντινού και ρωμαϊκού δικαίου με πλούσιο συγγραφικό έργο, ιδρυτής της «Φιλολογικής Ιστορίας του Δικαίου» και Πρόδρομος της «Ιστορικής Σχολής του Δικαίου».
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1468. Ο πατέρας του, ο πρίγκηπας Γεώργιος Διπλοβατάτζης, καταγόταν από μεγάλη οικογένεια της Θράκης και ήταν δεσπότης της Λήμνου κοντά στο Νικολό Γκατιλούζιο μέχρι το 1457. Τότε παρέδωσε το νησί στους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου για να μην πέσει στα χέρια των Οθωμανών με την υπόσχεση ότι θα του παραχωρούνταν άλλοι τόποι στη Δύση. Απογοητευμένος από την μη τήρηση της συμφωνίας από την Παπική εκκλησία κατέφυγε πρώτα στη Νάπολη κι έπειτα στην Ισπανία, στον βασιλιά Φερδινάνδο και στη βασίλισσα Ισαβέλλα. Τελικά σκοτώθηκε το 1481 πολεμώντας ως αρχηγός ιππικού, κατά των Μαυριτανών στη Γρανάδα. Η μητέρα του Θωμά Διπλοβατάτζη ήταν η Μαρία Λάσκαρη, αδερφή των λογίων Κωνσταντίνου Λάσκαρι και Ιανού Λάσκαρι.
Με την προτροπή της μητέρας του ο Διπλοβατάτζης σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο πανεπιστήμιο του Σαλέρνο, στη Φεράρα και στην Πάντοβα υπό την προστασία του θείου του Κωνσταντίνου. Έγινε διδάκτωρ το 1490 και μπήκε στην υπηρεσία του Τζιοβάνι Σφόρτσα, ηγεμόνα του κρατιδίου του Πέζαρο. Διορίστηκε τοποτηρητής στο δικαστήριο του Πέζαρο, το 1492 ανέλαβε καθήκοντα εισαγγελέα και την επόμενη χρονιά διορίσθηκε σύμβουλος, δωδέκατος τη τάξει επί συνόλου δεκατεσσάρων, του Ηγεμονικού Συμβουλίου. Το 1494 παντρεύτηκε την κόρη πλούσιου εμπόρου και χάρη στον πλούτο που απέκτησε μπόρεσε να βρει χρόνο για ν αφοσιωθεί στη συγγραφή των ιστορικών, νομικών και φιλοσοφικών έργων του.
Με αφορμή διάταγμα του Σφόρτσα για τη σύνθεση του Συμβουλίου και τη σχετική πρωτοκαθεδρία των συμβούλων (νομικών, ιατρών και πιθανόν κληρικών) ο Διπλοβατάτζης υποστήριξε ότι οι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος έπρεπε να προηγούνται των στρατιωτικών και να κάθονται πλησιέστερα στον ηγεμόνα. Παρέμεινε στο Πέζαρο με το αξίωμα του γενικού συνηγόρου της Ρομανίας και μετά την εκδίωξη των Σφόρτσα από τον Καίσαρα Βοργία.
Παραιτήθηκε το 1505 και εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, κοντά στον πάπα Ιούλιο Β', που τον διόρισε τοποτηρητή και εκπρόσωπό του στη σημαντική Σύνοδο της Πίζας το Νοέμβριο του 1511 για εκκλησιαστικές και πολιτικές διαμάχες. Μέχρι το 1517 ήταν πληρεξούσιος των υποθέσεων του ηγεμόνα του Πέζαρο, δούκα Ουρβανού. Κατόπιν παραιτήθηκε από τα αξιώματα του και κατέφυγε στη Βενετία για 15 χρόνια όπου ασχολήθηκε με τη δικηγορία ενώ αρνήθηκε την προσφορά της καθηγητικής έδρας που του έγινε από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας. Συνέγραψε μετά από παραγγελία του δήμου την ιστορία της πόλης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1532 έζησε στο Πέζαρο και ασχολήθηκε με τη μεταρρύθμιση του κρατιδίου με τον τίτλο του gonfaloniere (σημαιοφόρου).
Πέθανε στο Πέζαρο το 1541, σε ηλικία 73 ετών.
Συγγράμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Θωμάς Διπλοβατάτζης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερου νομοδιδασκάλους του 16ου αιώνα. Το κυριότερο έργο του είναι το Praestantia Doctorum (Περί της υπεροχής ή προσφοράς των δοκτώρων) το οποίο δεν βρέθηκε ολόκληρο (αποτελούνταν από 12 βιβλία) είναι όμως γνωστό το περιεχόμενο του. Το ένατο βιβλίο (Liber de Claris Juris Consultis-Περι των ενδόξων νομομαθών), γραμμένο στην λατινική γλώσσα της εποχής, είναι το μόνο που σώθηκε και περιλαμβάνει τις βιογραφίες, κατά χρονολογική σειρά, περισσότερων από 600 νομοθετών, νομομαθών και νομοδιδασκάλων της προκλασικής Ελλάδας, του Μωυσή και σχεδόν όλων των νομοθετών της κλασικής Ελλάδας και της Κάτω Ιταλίας, τους Ρωμαίους νομοθέτες, τους Βυζαντινούς της Ιουστινιανής περιόδου και τους νομομαθείς διαφόρων εθνοτήτων της τότε Ευρώπης μέχρι το 1511.
Άλλα σημαντικά συγγράμματά του είναι:
- Περί νομοδιδασκάλων Ελλήνων και Ρωμαίων
- De Jure Graecorum
- Notae ad sententias synodales
- Ectesis canonum Apostolorum
- Ανάλεκτα μετά σχολίων εις τον Τυπόκιτον και Γρηγόριον Πατσόν νομοδιδασκάλους Έλληνας
- Χρονικά Πισσαύρου
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. tommaso-diplovatazio. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb16772106g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ε Ιστορικά, Ένθετο εφημερίδας Ελευθεροτυπία, Έλληνες διαπρέψαντες στη Δύση-29 Ιανουαρίου 2004
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.