Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πάπας Πίος Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάπας Άγιος
Πίος Α΄
Από140
Έως155
ΠροκάτοχοςΥγίνος
ΔιάδοχοςΑνίκητος

Ο Πάπας Πίος Α΄ (πέθανε περί το 154) ήταν σύμφωνα με το Annuario Pontificio επίσκοπος της Ρώμης περίπου από το 142 μέχρι τον θάνατο του.[1] Η χρονολογία της έναρξης της παποσύνης του τοποθετείται μεταξύ των ετών 142-146 και του θανάτου του αντίστοιχα μεταξύ των ετών 157-161.[2] Την περίοδο της παπικής του εξουσίας αντιτάχθηκε τόσο απέναντι στους Βαλεντινιανούς όσο και απέναντι στους Γνωστικούς. Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τον θεωρεί Άγιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Ιουλίου αν και θεωρείται ασαφές αν πέθανε ως Μάρτυρας.

Ο Πίος γεννήθηκε στα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. στην Ακυληία, στην βόρεια Ιταλία.[3] Ο πατέρας του σύμφωνα με το Liber Pontificalis ήταν γνήσιος Ιταλός γηγενής από την Ακυληία και ονομαζόταν Ρούφινος.[4][5] Τα έργα του 2ου αιώνα μ.Χ. Muratorian Canon και Catalogus Liberianus τον καταγράφουν σαν αδελφό του Ερμά, συγγραφέα του πασίγνωστου έργου Ποιμήν.[6][7] Ο συγγραφέας του έργου αφηγείται ως πρώην δούλος κάτι που δείχνει ότι τόσο ο Ερμάς όσο και ο Πίος ήταν εκείνη την εποχή ελεύθεροι, σαν πρώην σκλάβοι ανήκαν σε οικογένεια χαμηλής τάξης Πληβείων.[8]

Σύμφωνα με την Καθολική παράδοση ο Πίος Α΄ ήταν επίσκοπος Ρώμης την εποχή που κυβερνούσαν την αυτοκρατορία ο Αντωνίνος ο Ευσεβής και ο Μάρκος Αυρήλιος.[3] Θεωρείται ο ένατος διάδοχος του Αγίου Πέτρου και ο πρώτος που διέταξε να τελείται η εορτή του Πάσχα μόνο κάθε Κυριακή.[1] Αν και θεωρείται από πολλούς ο επίσκοπος που εξέδωσε το Liber Pontificalis στην πραγματικότητα έγινε για πρώτη φορά αυτό στις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ.[3] Ο Πίος Α΄ ανήγειρε επίσης την αρχαιότερη εκκλησία στην Ρώμη, την Σάντα Πουντεντσιάνα. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας δίδαξε το χριστιανικό δόγμα στην Ρώμη στην διάρκεια της επισκοπής του Πίου Α΄, η αφήγηση για το μαρτύριο του Ιουστίνου δεν καταγράφει το όνομα του Πίου αν και αυτό δεν είναι βέβαιο επειδή ήταν πολύ σύντομη.[9] Οι αιρετικοί Βαλεντίνος, Κέρδων και Μαρκίων επισκέφτηκαν την Ρώμη την εποχή του Πίου Α΄ και αφορίστηκαν όλοι.[10] Το γεγονός αυτό χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την πρωτοκαθεδρία της Ρώμης από τον 2ο αιώνα μ.Χ.[3] Υπάρχουν κάποιες εικασίες ότι ο Πίος Α΄ ήταν Μάρτυρας παράλληλα με τον Ιουστίνο, αυτό εμφανίζεται στις πρώτες εκδόσεις της Ρωμαϊκής Επεξήγησης. Η πρόσφατη αναθεώρηση στο Ρωμαϊκό Λειτουργικό (1969) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει λόγος να θεωρείται Μάρτυρας και το όνομα του δεν αναφέρεται στην τρέχουσα Ρωμαϊκή Μαρτυρολογία.[11][12]

  1. 1,0 1,1 Herbermann, Charles, ed. (1913). "Pope St. Pius I". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company
  2. Annuario Pontificio per L'anno 2012. Vatican City. 2012. σ. 8
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Hoever, Hugo, ed. (1955). Lives of the Saints, For Every Day of the Year. New York: Catholic Book Publishing. σ. 263
  4. Platina (2008). D'Elia, Anthony F. (ed.). Lives of the Popes: Antiquity, Volume 1. Harvard University Press. σ. 79
  5. Ed. Duchesne, I, 132
  6. Preuschen, Erwin, ed. (1910). Analecta, Volume1. Tübingen: J. C. B. Mohr
  7. Ed. Duchesne, "Liber Pontificalis, I, 5."
  8. Catholic University of America (1967). New Catholic Encyclopedia, Volume 11. New York : McGraw-Hill. σ. 393
  9. https://www.newadvent.org/fathers/0133.htm
  10. Delaney, John J. (2005). Dictionary of Saints (2nd ed.). New York: Image/Doubleday
  11. Calendarium Romanum. Libreria Editrice Vaticana. 1969. σ. 129
  12. Martyrologium Romanum. Typis Vaticanis. 2004
  • Hoever, Hugo, ed. (1955). Lives of the Saints, For Every Day of the Year. New York: Catholic Book Publishing.
  • Platina (2008). D'Elia, Anthony F. (ed.). Lives of the Popes: Antiquity, Volume 1. Harvard University Press.