gonić

See also: gonič, gónić, and gōnić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *gonìti, from Proto-Balto-Slavic *gánīˀtei, from Proto-Indo-European *gʷʰon-éye-ti, from *gʷʰen- (“to slay, strike”), whence English fend; defend; offend. Cognate with Lithuanian ganýti (“to graze”), Ancient Greek θείνω (theínō, “to slay”) and Sanskrit हन्ति (hanti, “to slay”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio 1; “gonić”:

  (file)

• Audio 2; “gonić się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: go‧nić

Verb

gonić impf

1. (transitive) to chase, to pursue (to follow urgently, originally with intent to capture or harm)

   Synonym: ścigać

   gonić przestępcę ― to chase a criminal

2. (intransitive) to pursue (to aim for, go after) [with za (+ instrumental) ‘something’]
3. (transitive) to come after, to ensue, to follow on
4. (reflexive with się) to chase each other
5. (reflexive with się, of an animal) to be in heat, to oestruate

Conjugation

Conjugation of gonić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		gonić
present tense	1st	gonię			gonimy
	2nd	gonisz			gonicie
	3rd	goni			gonią
	impersonal	goni się
past tense	1st	goniłem, -(e)m gonił	goniłam, -(e)m goniła	goniłom, -(e)m goniło	goniliśmy, -(e)śmy gonili	goniłyśmy, -(e)śmy goniły
	2nd	goniłeś, -(e)ś gonił	goniłaś, -(e)ś goniła	goniłoś, -(e)ś goniło	goniliście, -(e)ście gonili	goniłyście, -(e)ście goniły
	3rd	gonił	goniła	goniło	gonili	goniły
	impersonal	goniono
future tense	1st	będę gonił, będę gonić	będę goniła, będę gonić	będę goniło, będę gonić	będziemy gonili, będziemy gonić	będziemy goniły, będziemy gonić
	2nd	będziesz gonił, będziesz gonić	będziesz goniła, będziesz gonić	będziesz goniło, będziesz gonić	będziecie gonili, będziecie gonić	będziecie goniły, będziecie gonić
	3rd	będzie gonił, będzie gonić	będzie goniła, będzie gonić	będzie goniło, będzie gonić	będą gonili, będą gonić	będą goniły, będą gonić
	impersonal	będzie gonić się
conditional	1st	goniłbym, bym gonił	goniłabym, bym goniła	goniłobym, bym goniło	gonilibyśmy, byśmy gonili	goniłybyśmy, byśmy goniły
	2nd	goniłbyś, byś gonił	goniłabyś, byś goniła	goniłobyś, byś goniło	gonilibyście, byście gonili	goniłybyście, byście goniły
	3rd	goniłby, by gonił	goniłaby, by goniła	goniłoby, by goniło	goniliby, by gonili	goniłyby, by goniły
	impersonal	goniono by
imperative	1st	niech gonię			gońmy
	2nd	goń			gońcie
	3rd	niech goni			niech gonią
active adjectival participle		goniący	goniąca	goniące	goniący	goniące
passive adjectival participle		goniony	goniona	gonione	gonieni	gonione
contemporary adverbial participle		goniąc
verbal noun		gonienie

Derived terms

adjective

• gończy

 

nouns

• goniec
• gonitwa
• gońba
• pogoń

 

verbs

• dogonić pf, doganiać impf
• nadgonić pf, nadganiać impf
• nagonić pf, naganiać impf
• odgonić pf, odganiać impf
• ogonić pf, oganiać impf
• podgonić pf, podganiać impf
• pogonić pf, poganiać impf
• przegonić pf, przeganiać impf
• przygonić pf, przyganiać impf
• rozgonić pf, rozganiać impf
• ugonić pf, uganiać impf
• wgonić pf, wganiać impf
• wygonić pf, wyganiać impf
• zagonić pf, zaganiać impf
• zgonić pf, zganiać impf

 

Related terms

nouns

• gon
• zagon

 

verbs

• ganiać
• gnać

 

Further reading

• gonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• gonić in Polish dictionaries at PWN