شیخعلیخان زنگنه
شیخعلیخان زنگنه | |
|---|---|
| وزیر اعظم صفویان | |
| پادشاه | شاه سلیمان صفوی |
| پس از | میرزا محمد مهدی کرکی |
| پیش از | وحید قزوینی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۶۱۱ میلادی کرمانشاه |
| درگذشته | ۱۶۸۹ میلادی اصفهان |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | سیاستمدار |
| لقب(ها) | شیخعلیخان |
شیخعلیخان زنگنه (زاده ۹۹۰ - درگذشته ۱۰۶۸) در فاصله سالهای ۱۰۴۸ تا ۱۰۶۸ هجری شمسی، برای نزدیک به ۲۰ سال، بعنوان وزیر اعظم شاه سلیمان صفوی فعالیت نمود.
شیخعلی خان فرزند عالی بالی بیک زنگنه، از بزرگان ایل زنگنه بود. شیخعلی خان در سال ۱۰۴۹ق به امارت ایل زنگنه رسید و در زمان شاه عباس دوم به سال ۱۰۶۴ق/۱۶۵۳م به عنوان حاکم کرمانشاه منصوب شد.[۱] انگلبرت کمپفر به هنگام بیان ویژگی‌ها و اوصاف شیخعلیخان زنگنه او را کرد نژاد دانسته است.[۲][۳]
شیخعلی خان در طول بیست سال وزارت خود کارهای بزرگی انجام داد و کشور را از لحاظ اداری، اقتصادی، نظامی و سیاست خارجی، حیاتی نو بخشید و سرانجام پس از حدود بیست سال وزارت در سال ۱۱۰۰ق درگذشت.
شیخعلیخان در فرهنگ عامهٔ مردم کرد
[ویرایش]ضرب‌المثلی مشهور در زبان کردی وجود دارد که «شا به‌خشێ، شێخعه‌لیخان نیه‌به‌خشێ»، یعنی «شاه می‌بخشد، شیخعلیخان نمی‌بخشد»، به سختگیری شیخعلیخان زنگنه اشاره دارد. شاه سلیمان صفوی اقدام به پرداخت برخی انعام‌ها و بخشش‌ها می‌کرد و بار سنگینی بر بودجه مملکت وارد می‌کرد، اما شیخعلی خان زنگنه از پرداخت چنین ارقامی سرباز می‌زد. به همین دلیل این ضرب‌المثل در میان مردم بر سر زبان افتاد.[۴]
همچنین قلهٔ کوه پراو در کرمانشاه به نام شیخعلیخان زنگنه، قلهٔ شیخعلیخان نام گرفته است.
عمارت‌ها و بناهای منسوب به شیخعلیخان زنگنه
[ویرایش]در دوران شیخعلیخان زگنه ساختمان‌های زیادی از قبیل رباط‌ها، مسجدها و مدرسه‌های مختلفی در اصفهان و شهرهای دیگر ساخته شده است. برخی از مهم‌ترین ساختمان‌های منسوب به شیخعلیخان عبارت‌اند از:[۵]
- مسجد خان(مسجد شیخ علیخان زنگنه)، که در سال ۱۰۹۰ قمری ساخته شد و در محلهٔ تلواژگان اصفهان خیابان هشت بهشت غربی خیابان گلزار کوچه شیخ علیخان قرار دارد و با شمارهٔ ثبت ۲۱۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
- حمام خان، در مجاورت مسجد شیخ علیخان زنگنه
- کاروانسرای چاله‌سیاه در اصفهان
- مدرسه شیخعلیخان زنگنه در تویسرکان
- راسته بازار چارسوق در تویسرکان
- حمان خان، در محلهٔ جولاستان تویسرکان
- کاروانسرای تویسرکان
- پل قدیمی تویسرکان
- آب‌انبار اسدآباد
- تعمیر مسجد جامع اسدآباد
- قلعهٔ شیخعلیخان در همدان
- کاروانسرای اسدآباد
- پل شیخعلیخان در زرقان فارس
- کاروانسرای بیستون
- کتیبهٔ وقفنامهٔ شیخعلیخان در بیستون
- کاروانسرای ماهیدشت
- کاروانسرای سرپل ذهاب
- کاروانسرای هارون‌آباد (اسلام‌آباد غرب)
- کاروانسرای کرند
- کاروانسرای قصر شیرین
- کاروانسرای کنگاور
- کاروانسرای صحنه
- کاروانسرای سنقر
- مقبرهٔ فاضل تونی ملا عبدالله محمد تونی بشرویه‌ای در جادهٔ کرمانشاه به بغداد در نزدیکی پل کهنهٔ قره‌سو.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- مسجد شیخ علیخان زنگنه
- مدرسه شیخ علیخان زنگنه
- کاروانسرای شیخ علی خان زنگنه
- وقف‌نامه شیخ علیخان زنگنه
- محلهٔ شیخ علیخان اصفهان
- قلهٔ شیخعلیخان
منابع
[ویرایش]- ↑ پژوهشی دربارهٔ شیخعلی خان زنگنه، دکتر علیرضا کریمی
- ↑ کمپفر، انگلبرت، سفرنامه کمپفر، ترجمه کیکاووس جهانداری، تهران: انتشارات خوارزمی، 1363، ص. 83.
- ↑ «اوضاع سیاسی کرمانشاه در عصر صفویه با تکیه بر ایل زنگنه - قطب علمی مطالعات فرهنگ و تمدن شیعه در دوره صفویه». safavid.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۶.
- ↑ خبرگزاری ایسنا؛ ریشه ضرب‌المثل «شاه بخشید، اما شیخعلیخان نبخشید» کجاست؟، اردشیر کشاورز، سه‌شنبه ۴ آذر ۱۳۹۳؛ بازدید در ۲۴ اوت ۲۰۱۵.
- ↑ سهامی، ۱۳۸۰: ۱۰۲–۱۰۱.
کتاب‌شناسی
[ویرایش]- مردوخ کردستانی، محمد. بی‌تا. تاریخ مردوخ: تاریخ کرد و کردستان، سنندج: کتابفروشی غریقی.
- جلیلی، محمدحسین. ۱۳۴۷. کرمانشاهان باستان از آغاز تا آخر سدهٔ سیزدهم، تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و هنر.
- کریمی، علیرضا. ۱۳۷۹. پژوهشی دربارهٔ وزارت شیخعلیخان زنگنه وزیر شاه سلیمان صفوی، تبریز: انتشارات سالار.
- سهامی، علی. ۱۳۹۸. تاریخ به افق مرزبانان کُرد: بررسی نقش کردهای کلهر و زنگنه در شطرنج سیاسی صفویه و عثمانی، کرمانشاه: دیباچه، چاپ اول.
- امرای نظامی صفویان
- اهالی ایران در سده ۱۷ (میلادی)
- اهالی ایران صفوی در سده ۱۷ (میلادی)
- اهالی کرمانشاه
- ایل زنگنه
- تاریخ استان کرمانشاه
- تفنگچیآغاسی
- حاکمان دوره صفویه
- حاکمان کرمانشاه در دوران صفویان
- درگذشتگان ۱۶۸۹ (میلادی)
- زادگان دهه ۱۶۱۰ (میلادی)
- سیاستمداران اهل ایران
- سیاستمداران کرد در دوره صفویان
- سیاستمداران کرد
- صفویان
- کردهای اهل ایران
- وزیران صفویان