Saltar ao contido

Gran Premio de Portugal de 1990

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Portugal de 1990
Nome oficialXIX Portuguese Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Portugal Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1990 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónAutódromo do Estoril (Cascais e Estoril) 38°45′03″N 9°23′39″O / 38.750833333333, -9.3941666666667 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,36 km Editar o valor en Wikidata
PaísPortugal Editar o valor en Wikidata
Data23 de setembro de 1990 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoNigel Mansell Editar o valor en Wikidata
Pole positionNigel Mansell Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaRiccardo Patrese Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Portugal de 1990 foi unha carreira de Fórmula 1 que tivo lugar o 23 de setembro de 1990 no Autódromo do Estoril. Foi a décimo terceira rolda da tempada de Fórmula Un de 1990. A carreira foi o 19º Gran Premio de Portugal e o sétimo en Estoril. Disputáronse máis de 61 voltas, das 71 voltas programadas, ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia de carreira de 266 quilómetros. A carreira terminou antes de tempo logo dun accidente que implicou ao piloto italiano Alex Caffi nun Arrows A11B e o xaponés Aguri Suzuki nun Lola LC90.

O piloto británico Nigel Mansell logrou a súa única vitoria da tempada no seu Ferrari 641, e o seu último coa Scuderia Ferrari. Terminou máis de dous segundos diante do piloto brasileiro e líder por puntos Ayrton Senna que pilotaba un McLaren MP4 / 5B. O compañeiro de equipo de Mansell, o piloto francés Alain Prost, mantivo vivas as súas esperanzas de lograr o campionato cun terceiro posto. Con todo, a diferenza era agora de 18 puntos. Unha vitoria de Senna en calquera das tres carreiras restantes aseguraría o seu segundo campionato mundial.

Informe da carreira

[editar | editar a fonte]

O Tyrrell Racing de Satoru Nakajima cualificou 20º, pero retirouse debido a influenza logo de estrelarse na sesión de quecemento do domingo pola mañá. A grella axustouse en consecuencia, aínda que só comezaron 25 pilotos, xa que non se repescou ningún non cualificado.

Ao principio con ambos Ferrari na primeira fila (Nigel Mansell na pole position, Alain Prost en segundo lugar), Mansell patinou demasiado no comezo que esvarou a través da pista cara a Prost, que tivo que evitar desviado contra o muro de boxes. Todo isto permitiulles aos McLaren de Ayrton Senna e Gerhard Berger pasar a Mansell e Prost para converter aos McLaren 1º e 2º con Senna liderando na primeira curva. A media carreira, logo das paradas para cambiar pneumáticos, Senna lideraba diante de Mansell, Berger e Prost. Unhas cantas voltas máis tarde, Mansell atrapou a Senna e pasouno na primeira curva (Senna deixouno pasar, en comparación co ano anterior, cando chocaron).

Na volta 52, o líder da carreira Nigel Mansell intentaba dobrar ao Ligier JS33B de Philippe Alliot cando o francés pegouse á liña pilotando uns centímetros diante de Mansell no interior da "Curva 2". Con todo, a roda traseira dereita do seu coche golpeou a fronte esquerda do Ferrari de Mansell, Alliot saíu trompeando contra a barreira Armco. Mansell saíu indemne deste incidente.

Ferrari anunciou que Jean Alesi sería o compañeiro de Alain Prost en 1991. Alesi anunciara que xa asinara un contrato con Williams, pero cambiou de idea cando Ferrari mostrou o seu interese, sentindo que tería máis oportunidades de gañar un campionato. Para esta carreira Life Racing Engines abandonou o uso do seu motor W12 a favor dos motores Judd V8. Pero como resultado a cuberta do motor do Life F190 non encaixou correctamente.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Pre Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:19.384
2 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:19.885 +0.501
3 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford 1:20.000 +0.616
4 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:20.942 +1.558
5 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:21.188 +1.804
6 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd 1:23.447 +4.063
7 39 Italia Bruno Giacomelli Life

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 2 Nigel Mansell Ferrari 1:14.861 1:13.557
2 1 Francia Alain Prost Ferrari 1:14.536 1:13.595 +0.038
3 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:14.246 1:13.601 +0.044
4 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 1:14.552 1:14.292 +0.735
5 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:15.539 1:14.723 +1.166
6 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 1:15.542 1:14.728 +1.171
7 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 1:15.646 1:14.934 +1.377
8 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:16.092 1:15.112 +1.555
9 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:16.123 1:15.411 +1.854
10 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:16.477 1:15.673 +2.116
11 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:17.189 1:16.012 +2.455
12 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd 1:18.242 1:16.284 +2.727
13 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 1:17.653 1:16.290 +2.733
14 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 1:17.569 1:16.296 +2.739
15 12 Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1:17.414 1:16.762 +3.205
16 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:17.045 1:16.795 +3.238
17 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford 1:18.725 1:16:946 +3.389
18 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:17.252 1:17.066 +3.509
19 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 1:18.630 1:17.081 +3.524
20 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 1:17.097 +3.540
21 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 1:17.330 1:17.120 +3.563
22 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 1:17.904 1:17.259 +3.702
23 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 1:18.958 1:17.269 +3.712
24 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 1:17.962 1:17.341 +3.784
25 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 1:18.581 1:17.621 +4.064
26 7 Australia David Brabham Brabham-Judd 1:18.967 1:17.715 +4.158
27 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford 1:18.512 1:17.775 +4.218
28 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford 1:18.669 1:18.280 +4.723
29 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:20.226 1:18.815 +5.258
30 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford 1:20.662 1:20.516 +6.959
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 Nigel Mansell Ferrari 61 1:22:11.014 1 9
2 27 Ayrton Senna McLaren-Honda 61 +2.808 3 6
3 1 Francia Alain Prost Ferrari 61 +4.189 2 4
4 28 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 61 +5.896 4 3
5 20 Nelson Piquet Benetton-Ford 61 +57.418 6 2
6 19 Italia Alessandro Nannini Benetton-Ford 61 +58.249 9 1
7 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 60 +1 volta 5
8 4 Francia Jean Alesi Tyrrell-Ford 60 +1 volta 8
9 9 Italia Michele Alboreto Arrows-Ford 60 +1 volta 19
10 25 Italia Nicola Larini Ligier-Ford 59 +2 voltas 22
11 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 59 +2 voltas 16
12 15 Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 59 +2 voltas 14
13 10 Italia Alex Caffi Arrows-Ford 58 Colisión 17
14 30 Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 58 Colisión 11
15 21 Italia Emanuele Pirro Dallara-Ford 58 +3 voltas 13
Ret 26 Francia Philippe Alliot Ligier-Ford 52 Accidente 20
Ret 7 Australia David Brabham Brabham-Judd 52 Caixa de cambios 25
Ret 16 Italia Ivan Capelli Leyton House-Judd 51 Motor 12
Ret 5 Bélxica Thierry Boutsen Williams-Renault 30 Motor 7
Ret 29 Francia Éric Bernard Lola-Lamborghini 24 Caixa de cambios 10
Ret 8 Italia Stefano Modena Brabham-Judd 21 Caixa de cambios 23
Ret 12 Modelo:GBRbK Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 14 Alternador 15
Ret 11 Derek Warwick Lotus-Lamborghini 5 Acelerador 21
Ret 18 Francia Yannick Dalmas AGS-Ford 3 Palier 24
Ret 22 Italia Andrea de Cesaris Dallara-Ford 0 Trompo 18
NTS 3 Satoru Nakajima Tyrrell-Ford Doente
NSC 14 Francia Olivier Grouillard Osella-Ford
NSC 24 Italia Paolo Barilla Minardi-Ford
NSC 17 Italia Gabriele Tarquini AGS-Ford
NSC 31 Bélxica Bertrand Gachot Coloni-Ford
NSCP 33 Roberto Moreno EuroBrun-Judd
NSCP 34 Italia Claudio Langes EuroBrun-Judd
NSCP 39 Italia Bruno Giacomelli Life-Judd
fonte:[1]

Líderes por volta

[editar | editar a fonte]

Championship standings after the race

[editar | editar a fonte]
  • Texto en negra indica quen aínda ten unha oportunidade teórica de converterse en Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación..


Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1990
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1990
Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1990
Carreira anterior:
Gran Premio de Portugal de 1989
Gran Premio de Portugal Carreira seguinte:
Gran Premio de Portugal de 1991
  1. "1990 Portuguese Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]