Reino de Baviera

Reino de Baviera
	Königreich Bayern (de); Kinereich Bayern (bar); Königreich Baiern (de); Kinereich Baiern (bar)
Himno	Heil unserm König, Heil! (en)
Lema	«In Treue fest (en) »
Localización
	48°08′00″N 11°34′00″L / 48.133333, 11.566667
Estado desaparecido	Reich alemán
Capital	Múnic
Contén a división administrativa	Altmühlkreis (en) (1808–1810); Eisackkreis (en) (1808–1810); Etschkreis (en) (1808–1810); Illerkreis (en) (1808–1817); Innkreis (en) (1808–1814); Isarkreis (en) (1808–1837); Lechkreis (en) (1808–1810); Mainkreis (en) (1808–1837); Naabkreis (en) (1808–1810); Oberdonaukreis (en) (1808–1837); Pegnitzkreis (en) (1808–1810); Regenkreis (en) (1808–1837); Rezatkreis (en) (1808–1837); Salzachkreis (en) (1808–1817); Untermainkreis (en) (1817–1837); distrito do Baixo Danubio (1808–1837)
Poboación
Poboación	3.231.570 (1808) (42,6 hab./km²)
Lingua oficial	lingua alemá
Relixión	catolicismo
Xeografía
Superficie	75.865 km²
Comparte fronteira con	Imperio Austrohúngaro ; Eleitorado de Hesse (pt) ; Reino de Württemberg ; Estados Turinxios ; Imperio Austríaco ; Reino de Saxonia ; Grão-ducado de Baden (pt)
Datos históricos
Precedido por	Confederación Xermánica, State of the Prince Primate (en) e County of Haag (Hague) (en)
Creación	1806
Disolución	1918
Sucedido por	Baviera
Organización política
Forma de goberno	monarquía constitucional
Órgano lexislativo	Landtag of Bavaria (en) , (Escano: 205)
Moeda	Bavarian gulden (en)

O Reino de Baviera (en alemán: Königreich Bayern) foi un estado que existiu desde 1806 ata 1918. O elector Maximiliano I Xosé, da casa de Wittelsbach converteuse no primeiro rei de Baviera en 1806. O trono pertenceríalle á súa familia ata a disolución do reino tras a primeira guerra mundial. Moitos dos límites modernos de Baviera foron trazados logo de 1814 coa firma do Tratado de París, na que Baviera cedíalle o Tirol e Vorarlberg ao Imperio Austríaco, en tanto que recibía Aschaffenburg e partes de Hesse-Darmstadtt. Como parte do Imperio Alemán, o reino era superado en tamaño só por Prusia. Desde a unificación en 1871 Baviera seguiu sendo parte de Alemaña ata o día de hoxe.

Historia

Reinado de Maximiliano I

Na guerra de 1805, de acordo cun tratado de alianza asinado en Würzburg o 23 de setembro, as tropas bávaras, por primeira vez desde os días de Carlos VII, loitaron á beira dos franceses e polo tratado de Pressburg, asinado o 26 de decembro, o principado de Eichstädt, o marquesado de Burgau, o señorío de Vorarlberg, os condados de Hohenems e Königsegg-Rothenfels, os señoríos de Argén e de Tettnang e a cidade de Lindau co seu territorio debían ser agregados a Baviera. Por unha banda Würzburg, obtido en 1803, debía ser cedido por Baviera ao elector de Salzburgo a cambio do Tirol. Polo 1º artigo do tratado o emperador recoñeceu a asunción do elector do título de rei como Maximiliano I de Baviera. O prezo que Maximiliano tiña que pagar para esta accesión da dignidade era a unión da súa filla Augusta con Eugène de Beauharnais. O 15 de marzo de 1806 el cedeu o ducado de Berg^{[Cómpre referencia]} a Napoleón Bonaparte.

Para a constitución interna de Baviera tamén a alianza francesa tiña consecuencias significativas. Maximiliano I de Baviera era un déspota ilustrado do tipo do século XVIII, cuxos principios tolerantes ofenderan xa penosamente aos seus temas administrativos e, en 1803, discutira coa grupa dos vellos estados a cuestión de reformas. Pero os cambios revolucionarios introducidos pola constitución proclamada o 1º de maio de 1808 eran debido á influencia directa de Napoleón. Un varrido limpo foi feito da clase política medieval que sobrevivía nas dietas e os gremios locais sonolentos. En lugar do vello sistema de privilexios e de exencións estaban a igualdade ante a lei, a responsabilidade universal aos impostos, a abolición da servidume, a seguridade da persoa e a propiedade, liberdade de conciencia e liberdade de prensa. Crearon no papel, baseado nunha licenza estreita e con enerxías moi limitadas, pero nunca foron convocadas a unha asemblea representativa.

En 1809 Baviera foi dedicada outra vez á guerra con Austria no lado de Francia. Os tiroleses subleváronse contra a autoridade bávara e tido éxito tres veces na derrota das tropas bávaras e francesas que tentan volver tomar o país. Austria perdeu a guerra da Quinta Coalición contra Francia e conseguiu mesmo termos máis ásperos no tratado de Schönbrunn en 1809. Glorificado a miúdo como executaron ao heroe nacional de Tirol, Andreas Hofer, o líder da sublevación, en 1810 en Mantua, perdendo unha terceira e final batalla contra as forzas francesas e bávaras. Polo tratado asinado en París o 28 de febreiro de 1810 o Tirol do Sur foi cedido por Baviera ao Reino de Italia e algúns pequenos distritos a Württemberg, recibindo como pezas da remuneración a cidade de Salzburgo, as rexións de Innviertel e Hausruck e os principados de Bayreuth e de Ratisbona. A política de Montgelas fora ata agora brillantemente acertada; pero a estrela de Napoleón agora alcanzara o seu cenit e o oportunista astuto había observado xa as mostras do cambio que viña.

Os acontecementos de 1812 continuaron; en 1813 Baviera foi convocada para formar parte da alianza contra Napoleón Bonaparte, a demanda era apaixonadamente promovida polo príncipe herdeiro Luís e polo Mariscal Wrede; o 8 de outubro foi asinado o tratado de Ried, polo cal Baviera uniuse cos aliados. Montgelas anunciou ao embaixador francés que lle obrigaban temporalmente a formar parte da coalición, agregando "Baviera ten necesidade de Francia".

Entre 1799 e 1817 a conta principal do ministro Montgelas seguiu unha política determinante de modernización e puxo as fundacións das estruturas administrativas que sobreviviron mesmo a monarquía e é (na súa base) válida ata hoxe. O 1 de febreiro de 1817, Montgelas fora despedido; e Baviera entrara nunha nova era de reforma constitucional.

O 26 de maio de 1818, a constitución do Reino de Baviera foi proclamada. O parlamento tería dúas cámaras, unha cámara superior que abarca a aristocracia e aos nobres, incluíndo os terratenentes, os oficiais do goberno e os candidatos hereditarios de clase superior da coroa. A segunda cámara incluía os representantes de pequenos terratenentes, das cidades e dos campesiños. Os dereitos dos protestantes foron salvagardados na constitución cos artigos que apoiaban a igualdade de todas as relixións, a pesar da oposición polos partidarios da igrexa católica. A constitución inicial case foi desastroso para a monarquía, con controversias tales como que o exército tiña que xurar lealdade á nova constitución. A monarquía apelou ao Reino de Prusia e o Imperio austríaco para o consello, os dous rexeitaron tomar medidas en favor de Baviera pero o desastre diminuíu e o estado estabilizado co ascenso de Lois I de Baviera ao trono que seguía á morte de Maximiliano I en 1825.

Reinado de Lois I

En 1825, Lois I de Baviera ascendeu ao trono. No seu reinado, as artes prosperaron e o rei persoalmente ordenou e asistiu financeiramente a creación de moitos edificios neoclásicos. Luís tamén aumentou o paso de Baviera cara á industrialización baixo o seu reinado. En asuntos exteriores baixo o reinado de Luís, Baviera apoiou aos gregos durante a guerra de independencia grega co seu segundo fillo, Otto de Grecia que era elixido rei de Grecia en 1832. En canto a política, as reformas iniciais avogadas por Luís eran liberais e reformistas. Con todo, despois da Revolución de 1830, Luís deu volta á reacción conservadora. En 1837, os católicos apoiaron ao movemento clerical, os ultramontanos, que tomou o poder no parlamento bávaro e comezou unha campaña de reforma da constitución, que quitou os dereitos civís que foran concedidos anteriormente aos protestantes, así como fixo cumprir a censura e a prohibición sobre a liberdade de expresión en política interna. Este réxime tivo breve duración debido á demanda polos ultramontanos da expulsión da amante irlandesa de Luís, ao que este opúxose, e os ultramontanos foron expulsados.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas