შინაარსზე გადასვლა

ჯონ მოტი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ჯონ მოტი
დაბადების თარიღი 25 მაისი, 1865(1865-05-25)[1] [2] [3] [4] [5]
დაბადების ადგილი Livingston Manor
გარდაცვალების თარიღი 31 იანვარი, 1955(1955-01-31)[1] [2] [3] [5] (89 წლის)
გარდაცვალების ადგილი ორლანდო
მოქალაქეობა აშშ
განათლება Upper Iowa University და კორნელის უნივერსიტეტი
შვილ(ებ)ი Frederick D. Mott
ჯილდოები ნობელის პრემიის ლაურეატები მშვიდობის განმტკიცებაში[6] [7] და კომანდორის ჯვრის ორდენი „გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის წინაშე დამსახურებისთვის“
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
შეერთებული შტატები - მექსიკის კომისია. მარცხნიდან მარჯვნივ დგანან : სტივენ ბონსალი, სახელმწიფო დეპარტამენტის ატაშე და ამერიკული კომისიის მრჩეველი; ამერიკის სახელმწიფო მდივანი რობერტ ლანსინგი ; ელისეო არედონდო, მექსიკის ელჩის მრჩეველი და ამერიკული კომისიის მდივანი ლ.ს. როუ . მარცხნიდან მარჯვნივ სხედან ქალაქ ნიუ-იორკის წარმომადგენელი ჯონ რელეი მოტი ; უილმინგტონის მოსამართლე ჯორჯ გრეი; შინაგან საქმეთა მდივანი ფრანკლინ ნაით ლეინი ; ლუის კაბრერა ლობატო, მექსიკის დელეგაციის თავმჯდომარე და მექსიკის ხაზინის მდივანი, ალბერტო ჯ პანი, მექსიკის ეროვნული რკინიგზის პრეზიდენტი; და იგნაციო ბონილა, კომუნიკაციისა და საზოგადოებრივი სამუშაოების მინისტრი. სურათი გადაღებულია ნიუ - იორკის სასტუმრო ბილტმორში, 1916 წლის 9 სექტემბერს.

ჯონ რელეი მოტი (ინგლ. John Raleigh Mott, დ. 25 მაისი, 1865 - გ. 31 იანვარი,1955) — ევანგელისტი, ახალგაზრდა ქრისტიან კაცთა ასოციაციის (YMCA ) და მსოფლიო სტუდენტური ქრისტიანული ფედერაციის (WSCF) ხელმძღვანელი დიდი ხნის მანძილზე. მან 1946 წელს მიიღო ნობელის პრემია, საერთაშორისო პროტესტანტულ - ქრისტიანული სტუდენტური ორგანიზაციების დამკვიდრებისა და განმტკიცების საქმეში, რომელიც მუშაობდა მშვიდობის განვითარებაზე . მან პრიზი ემილი ბოლჩთან გაიზიარა. 1895 წლიდან 1920 წლამდე მოტი იყო WSCF -ის გენერალური მდივანი. 1948 წელს ეკლესიების მსოფლიო საბჭოს ფორმირებაში მონაწილეობდა, ამ ორგანიზაციაში იგი აირჩიეს უვადო, საპატიო პრეზიდენტად. მისი ყველაზე ცნობილი წიგნი, მსოფლიოს ევანგელიზაცია ამ თაობაში, გახდა მისიონერული ლოზუნგი მე –20 საუკუნის დასაწყისში. [8]

ბიოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჯონ მოტი დაიბადა 1865 წლის 25 მაისს ნიუ – იორკში, ლივინგსტონ მანორში, და მისი ოჯახი იმავე წლის სექტემბერში გადავიდა პოსტვილში, აიოვაში . იგი შევიდა აიოვას უნივერსიტეტში, სადაც სწავლობდა ისტორიას და იყო სტუდენტურ დებატებში პრიზის მფლობელი. იგი გადავიდა კორნელის უნივერსიტეტში, სადაც 1888 წელს მიიღო ბაკალავრის ხარისხი . მასზე გავლენა მოახდინა არტურ ტაპან პირსონმა, რომ ჩართულიყო სტუდენტურ მოხალისეობრივ მოძრაობაში საგარეო მისიებისთვის, რომელიც დაარსდა 1886 წელს. მოტი დაქორწინდა ლეილა ადა უაიტზე (1866-1952) 1891 წელს და შეეძინათ ორი ვაჟი და ორი ქალიშვილი.

1910 წელს მოტი, ამერიკული გაერთიანებული მეთოდისტური ეკლესიის გამგე, თავმჯდომარეობდა 1910 წლის მსოფლიო მისიონერულ კონფერენციას, რომელიც მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო თანამედროვე პროტესტანტული მისიების მოძრაობისთვის, რომელსაც ზოგიერთნი თანამედროვე ეკუმენისტურ მოძრაობასაც უწოდებენ.

მოტსა და მის კოლეგას შესთავაზეს უფასო მგზავრობა ტიტანიკით 1912 წელს White Star Line- ის ოფიციალურმა წარმომადგენელმა, რომელიც დაინტერესებული იყო მათი შრომით, მაგრამ მათ უარი განაცხადეს და გადაწყვიტეს უფრო მოკრძალებული ლაინერით - SS Lapland - მგზავრობა. ჰოვარდ ჰოპკინგის ბიოგრაფიის თანახმად, ნიუ იორკში სიახლეების მოსმენის შემდეგ, ეს ორი კაცი ერთმანეთს უყურებდა და აღნიშნავდა, რომ როგორც ჩანს უფალს სურდა მათთვის უფრო მეტი საქმის აღსრულება მიენდო. [9]

ევროპაში მოგზაურობის და ეკუმენიზმის განვითარების შემდეგ, მოტი გაემგზავრა აზიაში, სადაც, 1912 წლის ოქტომბრიდან 1913 წლის მაისამდე, მან ჩაატარა 18 რეგიონალური და ეროვნული კონფერენცია, მათ შორის ცეილონში, ინდოეთში, ბირმაში, მალაიზიაში, ჩინეთში, კორეასა და იაპონიაში. [10]

იგი ასევე მუშაობდა რობერტ გარდინერ III- თან რუსეთის რევოლუციის შემდეგ რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიასა და მთავარეპისკოპოს ტიხონთან ურთიერთობის შესანარჩუნებლად.

1920 წლიდან 1928 წლამდე მოტი WSCF– ის თავმჯდომარე იყო. მისი ღვაწლისთვის, როგორც მისიებში, ისე ეკუმენიზმის განვითარებასა და მშვიდობის დამკვიდრებაში, ზოგიერთ ისტორიკოსს ის მიაჩნია, მისი დროის ყველაზე ფართოდ მოგზაურ და საყოველთაოდ სანდო ქრისტიან ლიდერად. [11]

მემკვიდრეობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჯონ რელეი მოტის ნაშრომები ინახება იელის ღვთაების სასკოლო ბიბლიოთეკაში. [12]

ვენერაცია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

3 ოქტომბერი საეპისკოპოსო ეკლესიის (აშშ) ლიტურგიკულ კალენდარში აღინიშნება ჯონ მოტის პატივსაცემად.

აიოვას ქალაქ პოსტვილში მდებარე პოსტვილის საზოგადოებრივი სკოლა ჯონ რელეი მოტის სახელს ატარებს. [13]

ნაწერები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • მსოფლიოს ევანგელიზაცია ამ თაობაში (1900)
  • ქრისტიანული მისიების გადამწყვეტი საათი (1910)
  • მსოფლიო სტუდენტური ქრისტიანული ფედერაცია (1920)
  • თანამშრომლობა და მსოფლიო მისია (1935)
  • მეთოდისტები გაერთიანებული მოქმედებისთვის (1939)
  • უფრო ფართო ევანგელიზმი (1945)

იხილეთ აგრეთვე

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

შემდგომი საკითხავი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • Cracknell, Kenneth and Susan J. White. An Introduction to World Methodism. Cambridge: Cambridge University Press, 2005. ISBN 0-521-81849-4ISBN 0-521-81849-4.
  • Fisher, Galen Merriam. John R. Mott: Architect of Cooperation and Unity. New York: Association Press, 1953.
  • Hopkins, Charles Howard. John R. Mott, 1865–1955. Eerdmans, 1979. ISBN 0-8028-3525-2ISBN 0-8028-3525-2.
  • Hopkins, C. Howard. History of the Y.M.C.A. in North America (1951)
  • Mackie, Robert C. Layman Extraordinary: John R. Mott, 1865–1955. London, Hodder & Stoughton, 1965.
  • Matthews, Basil Joseph. John R. Mott: World Citizen. New York, Harper, 1934.

პირველადი წყაროები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • Mott, John Raleigh. The Future Leadership of the Church (1909) online.
  • Mott, John Raleigh. The Evangelization of the World in This Generation. Arno, 1972. ISBN 0-405-04078-4ISBN 0-405-04078-4.
  • Mott, John R. Five decades and a forward view (1939), autobiography

გარე ბმულები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ 1.0 1.1 Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2.0 2.1 SNAC — 2010.
  3. ↑ 3.0 3.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  4. ↑ Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 გვრ.
  5. ↑ 5.0 5.1 Munzinger Personen
  6. ↑ The Nobel Peace Prize 1946 — Nobel Foundation.
  7. ↑ Table showing prize amounts — Nobel Foundation, 2019.
  8. ↑ Cracknell & White, 233
  9. ↑ Greg Daugherty. (March 2012) Seven Famous People Who Missed the Titanic. Smithsonian Magazine. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-10-21. ციტირების თარიღი: 2020-06-19.
  10. ↑ A History of the Ecumenical Movement 1517-1848, 2d edition, p. 364
  11. ↑ Cracknell & White, 243
  12. ↑ Yale University Divinity School Library. hdl.handle.net
  13. ↑ High School. Postville Community School District (2001-03-03). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2001-03-03. ციტირების თარიღი: 2020-04-07. - The link for Mott goes to this page
ხ • გ • რ
1901-1925

ანრი დიუნანი და ფრედერიკ პასი (1901) · ელი დიუკომენი და შარლ ალბერ გობა (1902) · უილიამ რანდალ კრიმერი (1903) · საერთაშორისო სამართლის ინსტიტუტი (1904) · ბერტა ფონ ზუტნერი (1905) · თეოდორ რუზველტი (1906) · ერნესტო თეოდორო მონეტა და ლუი რენო (1907) · კლას არნოლდსონი და ფრედერიკ ბაიერი (1908) · ოგიუსტ ბერნარი და პოლ კონსტანი (1909) · მშვიდობის საერთაშორისო ბიურო (1910) · ტობიას ასერი და ალფრედ ფრიდი (1911) · ელიუ რუთი (1912) · ანრი ლაფონტენი (1913) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1917) · ვუდრო უილსონი (1919) · ლეონ ბურჟუა (1920) · კარლ ბრანტინგი და კრისტიან ლანგე (1921) · ფრიტიოფ ნანსენი (1922) · ოსტინ ჩემბერლენი და ჩარლზ დეივისი (1925)

1926–1950

არისტიდ ბრიანი და გუსტავ შტრეზემანი (1926) · ფერდინანდ ბიუისონი და ლუდვიგ კვიდე (1927) · ფრენკ ბილინგს კელოგი (1929) · ნათან სედერბლუმი (1930) · ჯეინ ადამსი და ნიკოლას მიურეი ბატლერი (1931) · რალფ ნორმან ენჯელი (1933) · ართურ ჰენდერსონი (1934) · კარლ ფონ ოსეცკი (1935) · კარლოს საავედრა ლამასი (1936) · რობერტ სესილი (1937) · ნანსენის საერთაშორისო ორგანიზაცია ლტოლვილთა საქმეებში (1938) · წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტი (1944) · კორდელ ჰალი (1945) · ემილი გრინ ბოლჩი და ჯონ მოტი (1946) · მეგობართა საბჭო საზოგადოების სამსახურში და ამერიკის მეგობართა კომიტეტი საზოგადოების სამსახურში (1947) · ჯონ ბოიდ ორი (1949) · რალფ ბანჩი (1950)

1951–1975

ლეონ ჟუო (1951) · ალბერტ შვეიცერი (1952) · ჯორჯ მარშალი (1953) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1954) · ლესტერ პირსონი (1957) · დომინიკ პირი (1958) · ფილიპ ნოელ-ბეიკერი (1959) · ალბერტ ლუთული (1960) · დაგ ჰამარშელდი (1961) · ლაინუს პოლინგი (1962) · წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო მოძრაობა და წითელი ჯვრის ლიგა (1963) · მარტინ ლუთერ კინგი (1964) · გაეროს ბავშვთა ფონდი (1965) · რენე კასინი (1968) · შრომის საერთაშორისო ორგანიზაცია (1969) · ნორმან ბორლოუგი (1970) · ვილი ბრანდტი (1971) · ჰენრი კისინჯერი და ლე დიკ თხო (ჯილდო უარყო) (1973) · შონ მაკბრაიდი და ეისაკუ სატო (1974) · ანდრია სახაროვი (1975)

1976–2000

ბეტი უილიამსი და მეირიდ კორიგანი (1976) · საერთაშორისო ამნისტია (1977) · ანვარ ალ-სადათი და მენახემ ბეგინი (1978) · დედა ტერეზა (1979) · ადოლფო პერეს ესკიველი (1980) · გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი (1981) · ალვა მიურდალი და ალფონსო გარსია რობლესი (1982) · ლეხ ვალენსა (1983) · დეზმონდ ტუტუ (1984) · მსოფლიოს ექიმები ბირთვული ომის წინააღმდეგ (1985) · ელი ვიზელი (1986) · ოსკარ არიას სანჩესი (1987) · გაეროს სამშვიდობო ძალები (1988) · XIV დალაი ლამა (1989) · მიხეილ გორბაჩოვი (1990) · აუნ სან სუ ჩი (1991) · რიგობერტა მენჩუ (1992) · ნელსონ მანდელა და ფრედერიკ დე კლერკი (1993) · შიმონ პერესი, იცხაკ რაბინი და იასირ არაფატი (1994) · პაგუოშის კონფერენციები და იოსებ როტბლატი (1995) · კარლუშ ბელუ და ჟოზე რამუშ-ორტა (1996) · საერთაშორისო მოძრაობა ქვეითსაწინააღმდეგო ნაღმების აკრძალვის შესახებ და ჯოდი უილიამსი (1997) · ჯონ ჰიუმი და დევიდ ტრიმბლი (1998) · ექიმები საზღვრებს გარეშე (1999) · კიმ დე ჯუნი (2000)

2001–დღემდე

კოფი ანანი და გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია (2001) · ჯიმი კარტერი (2002) · შირინ ებადი (2003) · ვანგარი მაატაი (2004) · მოჰამედ ალ-ბარადეი და ატომური ენერგიის საერთაშორისო სააგენტო (2005) · მუჰამედ იუნუსი და გრამინ ბანკი (2006) · ალბერტ გორი და კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტთა ჯგუფი (2007) · მარტი აჰტისაარი (2008) · ბარაკ ობამა (2009) · ლიუ სიაობო (2010) · ელენ ჯონსონ-სირლიფი, ლეიმა გბოვი და ტავაკულ კარმანი (2011) · ევროკავშირი (2012) · ქიმიური იარაღის აკრძალვის ორგანიზაცია (2013) · მალალა იუსაფზაი და კაილაშ სატიართი (2014) · ტუნისის ეროვნული დიალოგის კვარტეტი (2015) · ხუან მანუელ სანტოსი (2016) · ბირთვული იარაღის განადგურების კამპანია (2017) · დენი მუკვეგე და ნადია მურადი (2018) · აბი აჰმედი (2019) · მსოფლიო სასურსათო პროგრამა (2020) · მარია რესა და დიმიტრი მურატოვი (2021) · ალეს ბიალიაცკი, მემორიალი და სამოქალაქო თავისუფლების ცენტრი (2022) · ნარგიზ მოჰამადი (2023) · ნიჰონ ჰიდანკიო (2024)

ხ • გ • რ
← 1946 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატები →
ფიზიოლოგია
და მედიცინა
ფიზიკა
ქიმია
ლიტერატურა
მშვიდობა
ეკონომიკა
  • გაიცემა 1969 წლიდან.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ჯონ_მოტი“-დან