Германски Сојуз

Германски Сојуз
Германски Сојуз Deutscher Bund
	1815 – 1848; 1850 – 1866;
	Грб
	The German Confederation in 1815
	Земји-членки на сојузот, 1815–1866 г.
Статус	сојуз
Главен град	Франкфурт
Говорени јазици	германски; италијански; долногермански; чешки; словенечки; полски; лимбуршки и др.;
Вероисповед	католицизам, протестантство
Претседател
• 1815–1835	Франц I
• 1835–1848	Фердинанд I
• 1850–1866	Франц Јосиф I
Legislature	Сојузно собрание
Историја
• Распад на СРЦ	6 август 1806
• Германски погод	17 март 1813
• Распад на Рајнскиот Сојуз	18 октомври 1813
• Усвоен уставот	8 јуни 1815
• Германски револуции	13 март 1848
• Оломоучка пунктација	29 ноември 1850
• Австро-пруска војна	14 June 1866
• Прашки мир	23 August 1866
• Договор за Северногерманскиот Сојуз	18 август 1866
Валута	царски талер (до 1857); конвенциски талер (до 1857); сојузен талер (од 1857);

Германски Сојуз (германски: Deutscher Bund) — сојуз на 39 држави што зборуваат германски јазик во Средна Европа (додавајќи ги претежно словенојазичните Кралство Бохемија и Војводство Крањска), создадена од Виенскиот конгрес во 1815 година за координирање на економиите на одделни земји од германско говорно подрачје и заменувајќи го поранешното Свето Римско Царство, кое било распуштено во 1806 година^[1]. Германскиот Сојуз ги исклучува земјите од германско говорно подрачје во источниот дел на Кралството Прусија (Источна Прусија, Западна Прусија и Посен), германските кантони на Швајцарија и Елзас во Франција, која била мнозинско германско говорно подрачје.

Сојузот бил ослабен од соперништвото меѓу Кралството Прусија и Австриското Царство, револуцијата и неможноста на повеќекратните членови на компромис. Во 1848 година, револуциите на либералите и националистите се обиделе да формираат обединета германска држава со прогресивен либерален устав под Франкфуртската конвенција. Владејачкото тело, Сојузното собрание, било распуштено на 12 јули 1848 година, но повторно било воспоставено во 1850 година по неуспешните обиди да се замени.^[2]

Сојузот конечно е распуштен по пруската победа во седумте војни против Австрија во 1866 година. Спорот околу кој има вродено право да владее со германските земји завршил во полза на Прусија, што довело до создавање на Северногермански Сојуз под водство на Прусија во 1867 година, на кој биле додадени источните делови на Кралството Прусија. Голем број држави од Јужна Германија останале независни додека не се приклучиле кон Северногерманскиот Сојуз, која во 1871 година била преименувана и прогласена за царство за сега обединета Германија со прускиот крал како цар (Кајзер) по победата над францускиот цар Наполеон III во Француско-пруската војна од 1870 година.

Повеќето историчари сметаат дека Сојузот бил слаб и неделотворен, како и пречка за создавање на германска национална држава.^[3] Сепак, Сојузот бил осмислен да биде слаб, бидејќи им служела на интересите на големите европски сили, особено земјите-членки Австрија и Прусија.

Земји-членки

Територијално наследство

Еве ги денешните земји чии територии биле целосно или делумно опфатени во границите на Германскиот Сојуз во периодот од 1815 до 1866 година:

Германија (сите сојузни покраини освен областа Јужен Шлезвиг во северниот дел на Шлезвиг-Холштајн)
Австрија (сите сојузни покраини освен Градиште)
Луксембург (сета територија)
Лихтенштајн (сета територија)
Холандија (Војводството Лимбург членувало од 1839 до 1866 г.)
Чешка (сета територија)
Словенија (освен Прекмурје и општините Копер, Изола и Пиран)
Полска (Западнопоморско Војводство, Лубушко Војводство, Долношлеско Војводство, Ополско Војводство, дел од Шлеска — во тоа време населени претежно со германојазично население; Источна Прусија, Западна Прусија, најголемиот дел од Големото Кнежевство Познањ биле примени во сојузот на 11 април 1848 г.,^[4] но овие територии биле отстранети на 30 мај 1851 г.)^[5]
Белгија (9 од 11 кантони на Епен-Малмеди, покраината Лиеж); поголемата покраина Луксембург го напуштила сојузот при нејзиното стапување во Белгија во 1839 г.
Италија (автономниот регион Трентино-Јужен Тирол, покраината Трст, покраината Горица без енклавата Монфалконе/Тржич и општините Тарвизио/Трбиж, Малборгето Валбруна/Наборјет-Овчја Вес, Понтеба/Табља, Аквилеја/Оглеј, Фјумичело/Речица и Червињано во покраината Удине/Видем)
Хрватска (Пазин со околината во Истарската жупанија и кајбрежниот појас меѓу Опатија и Пломин во областа Либурнија)

Самата Данска никогаш не членувала, но нејзиниот крал истовремено бил војвода на државите-членки Холштајн и Лауенбург. Војводството Шлезвиг (кое денес е делумно во Данска) никогаш не било дел од сојузот споменат во Франкфуртскиот устав од 1849 г. и за кратко бил под управа назначена од германската влада. Меѓутоа, Холштајн, Лауенбург и Шлезвиг биле здружени во австриско-пруски кондоминиум од 1864 до 1866 г.

Поврзано

Белешки

↑ „German Confederation“. Encyclopædia Britannica.
↑ Deutsche Geschichte 1848/49 Архивирано на 18 октомври 2007 г., Meyers Konversationslexikon 1885–1892
↑ Lee, Loyd E. (1985). „The German Confederation and the Consolidation of State Power in the South German States, 1815–1848“. Consortium on Revolutionary Europe, 1750–1850: Proceedings. 15: 332–346. ISSN 0093-2574.
↑ Heinrich Sybel, The Founding of the German Empire by William I. 1890. Vol. 1, p. 182.
↑ Charles Eugene Little, Cyclopedia of Classified Dates: With an Exhaustive Index, 1900, p. 819.

Наводи

Вестерман, Großer Atlas zur Weltgeschichte (на германски, детални карти)
WorldStatesmen- тука Германија ; исто така се поврзува со мапа на rootsweb.com
Barrington Moore, Jr. 1993 [1966]. Социјално потекло на диктатурата и демократијата . Бостон: Приказ на светилки.

Дополнителна литература

Блекбурн, Дејвид. Долгиот XIX век: историја на Германија, 1780-1918 (1998) извадок и пребарување на текст
Блекбурн, Дејвид и Џеф Ели. Особеностите на германската историја: буржоаското општество и политика во XIX век Германија (1984) онлајн издание Архивирано на 7 октомври 2009 г.
Брус, Ерик Дорн. Германска историја, 1789-1871: Од Светото Римско Царство до бисмаркискиот рајх. (1997) онлајн издание Архивирано на 1 декември 2010 г.
Еванс, Ричард Џ., И В.Р. Ли, ед. Германското селанство: конфликт и заедница од осумнаесеттиот до дваесеттиот век (1986)
Нипердеј, Томас. Германија од Наполеон до Бизмарк (1996), многу густа покриеност на секој аспект на германското општество, економија и влада
Pflanze, Otto. Бизмарк и развојот на Германија, том. 1: Период на обединување, 1815-1871 (1971)
Рам, Агата. Германија, 1789-1919 (1967)
Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328. Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328. Sagarra, Eda (1977). A Social History of Germany: 1648–1914. New York: Holmes & Meier. стр. 37–55, 183–202. ISBN 0841903328.
Сагара, Еда. Вовед во XIX век Германија (1980)
Sheehan, Џејмс J. Историја на Германија, 1770-1866 (1993), 969pp; главното истражување на англиски јазик
Вернер, Џорџ С. Баварија во Германскиот Сојуз 1820-1848 (1977)

[1] „German Confederation“. Encyclopædia Britannica.

[reestablished1850-2] Deutsche Geschichte 1848/49 Архивирано на 18 октомври 2007 г., Meyers Konversationslexikon 1885–1892

[3] Lee, Loyd E. (1985). „The German Confederation and the Consolidation of State Power in the South German States, 1815–1848“. Consortium on Revolutionary Europe, 1750–1850: Proceedings. 15: 332–346. ISSN 0093-2574.

[4] Heinrich Sybel, The Founding of the German Empire by William I. 1890. Vol. 1, p. 182.

[5] Charles Eugene Little, Cyclopedia of Classified Dates: With an Exhaustive Index, 1900, p. 819.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]