Прејди на содржината

Зинедин Зидан

Ова е добра статија. Стиснете тука за повеќе информации.
Од Википедија — слободната енциклопедија
Зинедин Зидан
Лични податоци
Роден на 23 јули 1972(1972-07-23) (52 г.)
Роден во Марсеј, Франција
Држава Франција Франција
Висина &100000000000001850000001,85 м
Играчки податоци
Позиција среден ред
Сегашен клуб Реал Мадрид Реал Мадрид (тренер)
Повлекување 9 јули 2006 (34 г.)
Младинска кариера
Кан Кан
Кариера*
Години Клуб Наст.† (Гол.)†
1989-1992 Кан Кан 61 (6)
1992-1996 Бордо Бордо 139 (28)
1996-2001 Јувентус Јувентус 151 (24)
2001-2006 Реал Мадрид Реал Мадрид 155 (37)
Репрезентација ‡
1988-1989 Франција Франција 17 4 (1)
1989-1990 Франција Франција 18 6 (0)
1990-1994 Франција Франција 21 20 (3)
1994-2006 Франција Франција 108 (31)
Раководител на екипите
2014–2016 Реал Мадрид Кастиља РМ Кастиља
2016–2018 Реал Мадрид Реал Мадрид
2019– Реал Мадрид Реал Мадрид
* Ажурирано на: 6 јануари 2011
** Ажурирано на: 17 ноември 2010

Зинедин Јазид Зидан (роден на 23 јули 1972 година, во Марсеј), e француски фудбалски тренер и поранешен играч од средниот ред. Моментално ја води екипата на Реал Мадрид.

Познат и по својот прекар Зизу, Зидан важи за еден од најдобрите играчи во историјата на фудбалот.[1][2][3] Својата кариера ја започнал во Кан дебитирајќи за првиот тим во 1988 година, а својата афирмација ја доживеал во дресот на Бордо кому му се приклучил во 1992 година. Во 1996 преминал во Јувентус, каде во пет сезони освоил две титули во Серија А, еден Суперкуп на Италија, еден Суперкуп на УЕФА и еден Интерконтинентален куп. Во летото 2001 година, Зидан направил трансфер во Реал Мадрид за тогаш рекорден износ од 77.5 милиони евра,[4] каде придонел кралевите својата ризница на трофеи да ја збогатат со уште една титула во шпанското првенство и два Суперкупа на Шпанија, како и титулите во Лигата на шампионите, Суперкупот на УЕФА и Интерконтиненталниот куп. Неговиот победнички гол во финалето на Лигата на шампионите, постигнат со волеј-удар со левата нога се смета за еден од најубавите голови во историјата на овој спорт.[5] По завршувањето на сезоната 2005-2006, тој го најавил своето пензионирање од фудбалот.

За француската репрезентација одиграл вкупно 108 натпревари и постигнал 31 гол. Со триколорите учествувал на три светски (1998, 2002 и 2006) и три европски првенства (1996, 2000 и 2004) и бил еден од главните протагонисти во освојувањето на Светското првенство 1998 на домашен терен - постигнувајќи два гола во победата со 3-0 над Бразил во финалето - и Европското првенство 2000.

Зидан е добитник на голем број поединечни награди и признанија: тој ја освоил Златната топка во 1998 и трипати бил прогласен за Светски играч на годината според ФИФА (1998, 2000, 2003), рекорд кој го дели со Роналдо.[6] Во 2004 година, тој бил вклучен во ФИФА 100, списокот на 125 најдобри живи фудбалери избрани од Пеле и ФИФА по повод прославата на стогодишнината на федерацијата.[7] Британската телевизиска куќа BBC го нарекла најдобриот европски играч во историјата на фудбалот,[8][9] додека УЕФА го прогласила за најдобар Европски играч во изминатите педесет години.[8] Покрај тоа, тој бил вклучен во списокот на најдобрите единаесет играчи во историјата на фудбалот според магазинот World Soccer.[10] Бил вклучен и во Идеалниот тим на деценијата од The Sun во 2009 година.[11]

По завршувањето на кариерата, тој станал тренер и го водел Реал Мадрид до три титули во Лигата на шампионите (споделен рекорд со Боб Пејсли и Карло Анчелоти), потоа до еден наслов во шпанската лига, два Суперкупа на УЕФА, два Суперкупа на Шпанија и две титули на Светското клупско првенство. Зидан бил првиот и единствен француски тренер кој бил победник во Лигата на шампионите.[12] Заедно со Фабио Капело и Марчело Липи, тој е единствениот тренер кој стигнал до финалето на Купот на шампионите/Лигата на шампионите три години по ред, но е единствениот кој ги освоил сите, со што станал првиот тренер кој освоил три последователни изданија на најквалитетното европско клупско натпреварување.[13]

Биографија

[уреди | уреди извор]

Семејство и потекло

[уреди | уреди извор]
Куќата на таткото на Зидан во селото Агуемун Ат Слиман, Кабилија.

Зинедин Зидан потекнува од берберско семејство,[14] има три браќа и една сестра.[15] Неговите родители потекнуваат од Кабилија, берберски регион во северен Алжир.[15] Роден во Марсеј, Зидан има двојно државјанство, француско и алжирско.[16] Неговиот татко, Смаил Зидан, муслимански свештеник и проповедник, решил да го премине Медитеранот и да замине на работа како ѕидар во Франција[15] во 1953.[17] По независноста на Алжир, во 1962 година, Смаил сакал да се врати во својата татковина, откако поминал девет години на градилиштата во Сена-Сен Дени.[15] Но, непосредно пред да се качи на авион од Марсеј, тој се сретнал со Малика, жителка на Марсеј, која по потекло била исто така од Кабилија, со која се оженил брзо потоа.[15] На крајот, парот решил да остане во Франција и да живее во Марсеј.[15]

Приватен живот

[уреди | уреди извор]
Кан, градот во кој Зидан ја запознал својата сопруга Вероник

На седумнаесет години, Зинедин Зидан ја запознал својата идна сопруга Вероник; парот се венчал во 1994 година[15] и имаат четири деца: Енцо (роден 1995 година во Бордо и крстен во чест на Енцо Франческоли, идол од детството на Зизу[15]) Лука (1998) и Тео (2002), родени во Марсеј, и Елјаз (2005), роден во Мадрид.[15]

Сите играле за Реал Мадрид[18]: Енцо играл како играч од средниот ред (Реал Мадрид Ц/Реал Мадрид Кастиља), Лука како голман (Реал Мадрид Кастиља и првиот тим повремено), Тео како напаѓач (Инфантил Б) и Елјаз (Бенхамин А).[19]

Повикан и од Франција и Шпанија, најстариот син Енцо во 2009 година одбрал да ја претставува репрезентацијата на Шпанија под 15 години, а потоа и француската репрезентација под 19 години во 2014 година.[20] На 16 ноември 2015 година, Енцо го направил своето деби за Реал Мадрид Кастиља, вториот тим на кралевите, во Сегунда Б (третата лига по ранг во Шпанија) додека екипата од клупата ја водел неговиот татко. Исто така неговиот втор по возраст син, Лука, минал низ академијата на Реал Мадрид и играл за Кастиља од 2016 до 2019 година. За разлика од Енцо, Лука отишол чекор по далеку и дебитирал за првиот тим кога неговиот татко му укажал шанса во натпреварот од последното коло на Примера Дивисион 2017-2018 против Вилјареал што завршил 2-2.[21] Следната сезона, Лука бил трет голман на Реал.

Денес Зинедин Зидан престојува во Мадрид, во населбата Конде де Оргас, каде поседува имот од 600 м².[15][22] Исто така, поседува голем имот во општината Оне-ле-Шато, во регионот Родез.[23][24]

Во врска со својата религија, Зидан се дефинирал како „муслиман што не ја практикува верата“.[25]

Зидан има доброќудна таласемија, генетска болест која е распространета во областа на Средоземјето, што предизвикува природен замор.[26]

Други активности

[уреди | уреди извор]

Од 2001 година е амбасадор на Онединетите нации (ООН).[27][27] Во неговиот роден град, Марсеј, Зидан основал фудбалска школа со цел да им помогне на најсиромашните деца.

Технички карактеристики

[уреди | уреди извор]

Инспириран од сонародниците Мишел Платини и Рaјмон Копа,[28][29] Зидан бил офанзивен играч од средниот ред[30] способен да комбинира физичка сила и одлични технички вештини.[31] Неговата омилена улога била зад напаѓачите,[32] иако во кариерата понекогаш играл како втор напаѓач,[33] како централен играч од средниот ред во 4-4-2 формација[34][35] во улогата на пелјмејкер во средниот ред во 4-3-3 формација.[36][37]

Иако никогаш не бил многу брз,[31] имал добро забрзување со топката во нозете.[38] Демонстрирал одлични вештини во диктирање на темпото на тимот[38] и во обезбедувањето асистенции за соиграчите,[39][40] тој исто така бил надарен со имагинација,[31] чувство за позиција и одлична визија за играта[41][42] сето тоа надополнето со вродена елеганција,[41] и фантастична контрола на топката[41][43][44] и дриблинг.[41][45] Зидан е амбидекстер[46] а покрај тоа имал одлична завршница, поради што често постигнувал одлучувачки голови во својата кариера,[31][38][40] иако не бил особено плоден стрелец.[47] Специјалист бил за изведување пенали,[48][49][50] и слободни удари,[51] а исто така бил вешт и во играта во воздухот.[31][41] И покрај неговиот мирен и интровертен карактер, тој бил ценет и заради неговите водачки способности, духот на пожртвуваност и вниманието кое го посветувал и во дефанзивната фаза од играта.[30][31][32]

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

Почетоци

[уреди | уреди извор]

Зинедин Зидан е роден на 23 јуни 1972 година, во Марсеј. Неговото име на арапски значи „убавина на религијата“. Во неговата населба во Марсеј, тој ги направил своите први чекори во светот на фудбалот, а неговиот идол во овој спорт отсекогаш бил уругвајскиот офанзивен играч од средниот ред Енцо Франческоли.[15][52] Покрај Франческоли, тој бил обожавател и на Блаж Слишковиќ и Жан-Пјер Папен, сите тројца играле за Олимпик Марсеј во време на неговото детство.[53]

На деветгодишна возраст, Зидан се приклучил на маалскиот клуб, АС Фореста 11,[54] на кои наскоро станал капитен.[55] Следната година, во 1982 година, тој се приклучил на екипата на Сен Хенри, каде го носел дресот со број 10.[56] Во 1983 година, тој отишол во Септемс-лес-Валонс[56] и последователно во Олимпик Марсеј.[52] Во истата година учествувал со некој младински селекции на неколку турнири за млади, за време на кои го привлекол вниманието на Жан Варо, во тоа време скаут на Кан. Тој отишол во Кан на шестнеделна проба. Откако од клубот почувствувале дека момчето има голем капацитет, на крајот одлучиле да му понудат професионален договор.[57]

Кан

[уреди | уреди извор]

Зидан се приклучил на тимот Кан во 1987 година, на возраст од петнаесет години, во времето кога тренер бил Ги Лакомбе.[58] Тој престојувал во Пегомас, село кое во иднина ќе посвети еден плоштад со неговото име.[59] Во овој период за Зидан била важна помошта на Варо.[60] Дебито во дресот на Кан го направил на 20 мај 1989 година, на само 16 години, во натпреварот од Лига 1 против Нант кој завршил 1-1;[60][61] тој влегол во игра на дванаесет минути до крајот на натпреварот.[60] На 10 февруари 1991 година, Зидан го постигнал својот прв професионален гол во кариерата, во првенствената победа со 2-1 против Нант,[62] за што ќе биде награден од претседателот на клубот со нов автомобил.[60] На крајот од сезоната, Кан се нашол на четвртото место, квалификувајќи се во Купот на УЕФА.[60] За време на неговата последна сезона во Кан, забележил 38 настапи (во првенството, Купот на Франција и Купот на УЕФА) и постигнал 5 гола, но исто така бил забележан од неколку тренери кои се обиделе на секаков начин да го купат.[60]

Бордо

[уреди | уреди извор]

Во 1992 година, Зидан се приклучил на Бордо, по испаѓањето на Кан,[60] кој го купил за 3 милиони франки (460,000 евра).[60] Пристапот во новиот тим го олеснува присуството на тренерот Ролан Курбис, кој е исто така од Марсеј.[60] Токму Курбис ќе му го даде на Зидан прекарот „Зизу“.[60] Со француските соиграчи Кристоф Дугари и Биксант Лизаразу тој го формирал „триаголникот на Бордо“.[60] На крајот од првата сезона, Зидан постигнал 10 гола и одиграл 35 натпревари, што го прави најдобриот играч на тимот.[63]

Квалификуван за Купот на УЕФА, благодарение на четвртото место во првенството, Бордо успеал да оствари одлични резултати во првенството и во следната сезона, особено благодарение на Зидан.[64] И покрај црвениот картон кој го добил против Олимпик Марсеј поради удирање на Марсел Десаи во септември 1993 година, Зидан станал миленик на навивачите на неговиот тим.[65] Раната елиминација во Купот не го спречила Бордо да го заврши првенството на одличното четврто место. На крајот на сезоната, откако постигнал 6 гола на 34 натпревари,[63] Зидан бил прогласен за Млад фудбалер на годината според НСПФ во 1994 година.[66] Во следната сезона, Бордо бил елиминиран веднаш во Купот на УЕФА и го освоиле петтото место во лигата. Зидан останал една од клучните точки во тимот, постигнувајќи шест 6 гола на 37 натпревари.[63]

Во сезоната 1995-1996, Бордо го освоил Интертото купот, благодарение повторно на Зидан кој постигнал 8 голови на 8 натпревари.[67] Во четвртото коло на Купот на УЕФА, Зидан постигнал гол од четириесет метри во двобојот против Реал Бетис.[68] Во четвртфиналето, Бордо се сретнал со Милан.[69] Откако го загубиле првиот натпревар со 2-0 во Италија, французите успеале да го надминат дефицитот и во реваншот да минат натаму по победата со резултат од 3-0. Зидан бил главен протагонист во успехот на жирондинците со двете асистенции за авторот на двата гола Кристоф Дугари.[70] Бордо стигнал до финалето, меѓутоа таму загубиле од Бајерн Минхен. Зидан ја завршил сезоната со 6 гола на 33 натпревари и ја добил својата втора награда од НСПФ, овој пат за најдобар фудбалер на годината за 1996 година.[71]

Во Бордо Зидан одиграл четири сезони, постигнувајќи 28 голови на 139 натпревари во лигата.

Јувентус

[уреди | уреди извор]

Во пролетта 1996 година, Зидан потпишал договор со тогашниот европски шампион, италијанскиот Јувентус за 7,5 милијарди италијански лири, со што започнала неговата авантура во странство.[72] Во клубот тренер му бил Марчело Липи, кој му помогнал многу во развојот и подобрувањето на неговата игра.[73] Во почетокот тој морал да се прилагоди на многу потешките тренинзи во клубот во споредба со оние кој ги имал во Франција, иако пред да потпише тој бил предупреден за тоа од сонародникот Дидје Дешан кој бил во Јувентус веќе две години.[74] Зидан одлучил да го носи дресот со бројот 21.[75]

Своето деби за Јувентус го направил на 28 август 1996, во победата со 2-0 против Фиделис Андрија во Купот на Италија.[76] Дебито во Серија А, Зидан го имал на 8 септември 1996, во ремито 1-1 на гостувањето кај Реџана.[77] На почетокот од неговата кариера во Јувентус, тој најчесто играл како внатрешен играч од средниот ред во пар со сонародникот Дешан во 4-4-2 формацијата на Липи. Својот прв гол го постигнал на 20 октомври 1996 година, со прекрасен удар со левата нога од преку 25 метри во победата со 2-0 во Торино против Интер.[78] Во неговата прва сезона Зидан бил важна алка во успесите на бјанконерите: тие освоиле неколку трофеи како Интерконтиненталниот куп, Суперкупот на Европа, и нивното 24-то скудето за кое "Зизу" придонел со пет гола во 29 настапи во лигата и бил избран за Најдобар странски фудбалер на годината во Серија А.[63] Тој одиграл многу добра дебитантска (за него) сезона во Лигата на шампионите во која постигнал и два гола (против Розенборг во четвртфиналето и против Ајакс во полуфиналето), но тоа не било доволно за Јуве да го одбрани насловот од минатата сезона, бидејќи овојпат биле поразени во финалето од Борусија Дортмунд.[79] Во ова финале Зидан бил многу добро затворен од Пол Ламберт кој бил негов директен чувар, што според многумина била и клучна точка во натпреварот.[80]

Зидан во дресот на Јувентус во 1998 година.

Зидан имаше извонреден талент, што придонесе за неговиот единствен интерес да му помогне на тимот. Тој не беше себичен играч. Имаше единствена способност да биде одличен индивидуалец, а во исто време и тимски играч. Имав среќа да играм со него.

“
”
Алесандро Дел Пјеро, соиграчот на Зидан во Јувентус[81]

Сезоната 1997-1998 ја отворил со освојувањето на трофејот во Суперкупот на Италија.[82] Во текот на оваа сезона Липи го преместил Зидан во поофанзивна улога во средниот ред, зад двајцата напаѓачи Алесандро Дел Пјеро и Филипо Инѕаги, давајќи му повеќе слобода во играта, што овој ја искористил на најдобар можен начин поправајќи ги речиси сите бројки од претходната сезона. Зидан постигнал 7 гола на 32 натпревари во лигата, придонесувајќи за уште една титула во Серија А.[83] На 18 март 1998 година, во реванш натпреварот од четвртфиналето на Лигата на шампионите против Динамо Киев во Украина кој бјанконерите го добиле со убедливи 4-1, Зидан го покажал своето мајсторство забележувајќи три асистенции за головите на Инѕаги (кој на тој натпревар постигнал хет-трик) и Дел Пјеро.[84] Јувентус уште еднаш стигнал до финалето на најсилното европско натпреварување, но овој пат загубиле од Реал Мадрид.

Откако во летото 1998 станал светски шампион со француската репрезентација, Зидан ја добил Златната топка за најдобар играч во декември 1998, со што станал четвртиот француски играч кој го освоил овој трофеј и петтиот фудбалер на Јувентус.[85][86] Сезоната 1998-1999, сепак, не била многу среќна за францускиот репрезентативец: тој постигнал само 2 гола на 25 натпревари и бил жртва на тешка повреда пред крајот на сезоната поради која ги пропуштил последните три натпревари во Серија А и плејофот за шестото место против Удинезе.[87] Покрај Зидан, претходно во текот на сезоната Јувентус поради повреда го загубиле и Дел Пјеро што влијаело многу на игрите на клубот и по добриот почеток во месец ноември влегле во серија лоши резултати кој не успеале да ги поправат со некоја позитивна серија до крајот на сезоната и тие го завршиле првенството на седмото место на табелата. Веднаш потоа Липи бил заменет од Карло Анчелоти.

Во текот на сезоната 1999-2000, Зидан му помогнал на Јувентус да се врати во врвот на италијанскиот фудбал. На 17 октомври 1999, тој со својот гол од слободен удар го решил дербито против Рома на Олимпико што завршило со победа на бјанконерите од 1-0, но во последните минути од натпреварот тој бил исклучен добивајќи директен црвен картон.[88] Сепак, добрата сезона тие не успеале да ја крунисаат со освојување на скудетото и покрај тоа што Јувентус бил водач уште од февруари, поразот од Перуџа во последното коло им ја однел титулата која на крајот му припаднала на Лацио. Зидан бил фаворит да ја освои својата втора Златна топка, пред сè благодарение на одличните настапи на Европското првенство 2000.[60] Сепак, неговите црвени картони во Лигата на шампионите во натпреварите против Депортиво Ла Коруња и Хамбургер, резултирале тој да ја загуби шансата да го добие признанието.[89][90] Во сезоната 2000-2001, Зидан пронашол одлична соработка со новодојдениот француски напаѓач од Монако, Давид Трезеге: тандемот успеал да го доведе Јувентус на врвот на табелата.[91] Сепак, ремито 2-2 на домашен терен со Рома (во кое вториот гол за Јувентус било дело на Зидан), и покрај водството од 2-0 до 79-тата минута го спречило Јувентус да го освои скудетото. Својата последна сезона во Јувентус ја завршил со 6 гола на 33 натпревари и бил избран за Фудбалер на годината во Серија А.[92]

За Јувентус тој одиграл вкупно 212 натпревари и постигнал 31 гол, од кој 24 биле во Серија А. Иако тој бил миленик на навивачите, по продажбата на играчот во 2001 година, Џани Ањели го нарекол Зидан „повеќе забавен отколку корисен“.[93]

Реал Мадрид

[уреди | уреди извор]

Во 2001 година, Зидан потпишал четиригодишен договор со Реал Мадрид,[94][95] откако шпанците му испалтиле на Јувентус 150 милјарди италијански лири (околу 77.5 милиони евра) што претставувал најскап трансфер во фудбалската историја до тогаш.[43][96] Тој избрал да носи го носи дресот со број 5,[75] претходно носен од легендарниот Маноло Санчис.[97] На почетокот на својата прва сезона, Зидан не можел да го најде вистинскиот простор во тимот, како резултат на конкуренцијата од други играчи, како Раул и Фиго.[98] Со доаѓањето на Зидан, екипата веднаш го освоила Суперкупот на Шпанија против Сарагоса со вкупен резултат 4-1;[99] тој бил асистент за голот на Флавио Консеисао во првиот натпревар на гости што завршил 1-1, за потоа во реваншот во Мадрид лос бланкос да го освојат трофејот победувајќи со 3-0 со хет-трикот на Раул. Своето деби во Примера Дивисион го направил во поразот со 1-0 на гостувањето кај Валенсија, а својот прв гол Зидан го постигнал на 15 септември 2001 против Реал Бетис во третото коло од првенството.[100] Наскоро французинот се покажал како голем протагонист во сезоната на Реал Мадрид, иако тие не успеале да ги освојат првенството и купот. Зидан одиграл важна улога во завршницата од Лигата на шампионите постигнувајќи гол против Барселона во полуфиналето, а потоа во финалето одиграно на Хемпден Парк против Бајер Леверкузен што Реал го добил со 2-1 се случил неговиот највпечлатив момент во првата сезона со кралевите:[101] победничкиот гол кој го постигнал со волеј-удар со левата нога по центаршутот на Роберто Карлос, се смета за еден од најубавите голови во историјата на натпреварувањето.[102][103] Со тоа ја освоил својата прва титула во Лигата на шампионите, по двете изгубени финалиња со Јувентус во 1997 и 1998 година.[104]

Зидан во дресот на Реал Мадрид во 2003.

Следната сезона, тој му помогнал на Реал Мадрид да ги освои Суперкупот на УЕФА со победа од 3-1 над Фејенорд[105] и Интерконтиненталниот куп со победа над јужноамериканскиот шампион Олимпија со 2-0,[106] а на крајот на сезоната со лос бланкос ја освоил и својата прва титула во шпанското првенство придонесувајќи за неа со 9 гола и 12 асистенции.[107] Зидан бил избран за Најдобар фудбалер на годината според ФИФА по третпат, а во 2004 година навивачите го изгласале за најдобар европски фудбалер за претходните 50 години преку Јубилејната анкета на УЕФА.

Во август 2003 година, тој го освоил својот втор Суперкуп на Шпанија, откако Реал бил подобар од Мајорка со вкупен резултат 4-2. Сосема неочекувано тој се покажал и како последен трофеј за Зидан во неговата клупска кариера. Во следните три години, клубот повеќе не постигнал никаков успех. Во сезоната 2003-2004, Зидан постигнал 6 гола во 33 натпревари, што бил неговиот најслаб учинок во дресот на Реал Мадрид, а екипата завршила дури на четвртото место во првенството. За време на сезоната 2004-2005, клубот бил во голема криза, а Зидан постигнал повторно само 6 гола на 29 натпревари во лигата.

Зидан во 2005.

Сезоната 2005-2006 била последната сезона во кариерата на Зидан. И покрај тоа што Реал Мадрид не освоил ниту еден трофеј во оваа сезона, Зидан одиграл одлично првенство постигнувајќи 9 гола на 29 натпревари со што бил втор стрелец на тимот зад Роналдо.[108] На 15 јануари 2006, Зидан го постигнал својот прв хет-трик во кариерата во победата со 4-2 на домашен терен против Севиља.[109] На 25 април 2006 година, тој ја објавил својата намера да замине во пензија по Светското првенство 2006.[110] На 7 мај, тој го одиграл својот последен натпревар на Сантјаго Бернабеу против Вилјареал. Навивачите на Реал Мадрид му оддале посебна почит, мавтајќи со знаци со неговото име и бројот 5, а неговите соиграчи носеле комеморативни дресови на кој било испишано ZIDANE 2001-2006 под лого на клубот.[111] Натпреварот завршил 3-3, а Зидан постигнал гол со глава по центаршутот на Дејвид Бекам за моментален резултат 2-2.[112] Својот последен клупски натпревар го одиграл на 16 May 2006, во поразот со 4-3 на гостувањето кај Севиља во кој исто така бил стрелец.

Репрезентативна кариера

[уреди | уреди извор]

Млади репрезентации, деби со сениорите и Европското првенство 1996

[уреди | уреди извор]

Зидан има двојно државјанство, француско и алжирско. Се шпекулирало дека селекторот на Алжир, Абделхамид Кермали одбил да го повика Зидан во репрезентацијата затоа што сметал дека младиот играч од средниот ред не е доволно брз.[113] Сепак, Зидан ги отфрлил овие гласини во интервјуто во 2005 година, велејќи дека тој бил неподобен да игра за Алжир затоа што веќе играл за Франција.[114]

Тој играл за неколку младински репрезентации на Франција: под 17 години, под 18 години и под 21 година.

Со репрезентацијата под 21 година учествувал на Турнирот во Тулон во 1991 година, каде неговата репрезентација загубила во финалето од Англија. Во 1994 година, Зидан учествувал на Европското првенство под 21 година, каде го носел дресот со број 7. Французите го освоиле четвртото место на тој турнир, откако загубиле во полуфиналето од Италија и во натпреварот за третото место од Шпанија. Зидан одиграл 3 натпревари на првенството без постигнат гол.

Откако не успеал да се квалификува на Светското првенство 1994, францускиот тим се наоѓал во криза: селекторот Еме Жаке одлучил да повика некои млади играчи пред почетокот на квалификацискиот циклус за Европското првенство 1996, а меѓу нив, се издвојува името на Зидан, кој заслужил повик по одличните настапи за Бордо.[65] Своето деби за сениорската репрезентација го направил за време на пријателскиот натпреварот против Чешка на 17 август 1994 година, на 22-годишна возраст; Зидан влегол во игра во 63-тата минута на местото на Корентан Мартенс при резултат 2-0 за чесите[115] и како во бајка неколку минути подоцна постигнува два гола за да и донесе на Франција реми.[116]

Во тоа време селекторот планирал се да се врти околу ѕвездата на Манчестер Јунајтед, Ерик Кантона, но откако Кантона добил суспензија од една година во јануари 1995 за физички напад врз навивач, тогаш Жаке поинаку го поставил тимот и Зидан добил повеќе простор за игра. Својот прв гол за триколорите, тој го постигнал на 6 септември 1995, во победата со 10-0 над Азербејџан во квалификациите за Европското првенство 1996. Откако французите успешно ги минале квалификациите (Зидан помогнал со 6 настапи и 2 гола), доделувајќи му ја улогата на почетен офанзивен играч од средниот ред,[117] Жаке го повикал Зидан за Европското првенство 1996 во Англија. И покрај критиките на навивачите за изборот на играчи, француската репрезентација одиграла солиден турнир: најпрво минале како први низ својата група со две победи и едно реми, а потоа во четвртфиналето на пенали ја елиминирале Холандија,[118] пред повторно на пенали да бидат елиминирани во полуфиналето од Чешка.[119] Зидан ги одиграл сите пет натпревари на турнирот, а истиот го завршил со разочарувачки настап во полуфиналето, иако бил еден од прецизните изведувачи на пенали за својата земја.[120]

Светско првенство 1998; титула и во идеалниот тим на турнирот

[уреди | уреди извор]

Зидан бил повикан од Жаке да ја претставува Франција на Светското првенство 1998, што било неговото прво Светско првенство на кое учествувал, а турнирот се одржал токму во неговата родна земја, Франција. Франција ја минала групата со три победи во исто толку натпревари. Во првиот натпревар Зидан му асистирал од корнер на Кристоф Дугари за првиот гол во победата со 3-0 над Јужна Африка, а имал голем придонес и за првиот гол во победата со 4-0 над Саудиска Арабија кој го постигнал Тјери Анри. Сепак, Зидан подоцна бил исклучен во натпреварот со арабијците поради газење на противничкиот играч Фуад Анвар, со што станал првиот француски репрезентативец кој добил црвен картон на натпревар од Светското првенство.[121] Поради црвениот картон, тој бил суспендиран на два натпревари и ги пропуштил двобоите против Данска во последното коло од групата (завршил 2-1 за Франција) и осминафиналето против Парагвај во кое без креативноста на Зидан петлите се мачеле многу за сепак да минат понатаму со златниот гол на Лоран Блан. Зидан се вратил во акција во четвртфиналето против Италија кое завршило без голови и било одлучено по изведување на пенали со резултат 4-3 за Франција; тој го погодил првиот пенал за својата земја.[122] Во полуфиналето Франција со пресврт ја совладала Хрватска со 2-1, за пласман во прво историско финале на репрезентацијата.[123]

Во финалето на Светското првенство 1998 одиграно на 12 јули на Стад де Франс во Сен Дени, Франција играла против бранителот на титулата Бразил. Пред околу 80.000 гледачи, французите до својата прва титула светски првак во фудбал дошле победувајќи го Бразил со убедливи 3-0, со два гола на Зидан и еден на Емануел Пети.[124][125] Тоа биле први и единствени два гола на турнирот на Зидан и двата дошле речиси на идентичен начин со удар со глава близу првата статива по корнерите што ги извеле прво Пети, а потоа и Јури Џоркаеф.

Зидан бил прогалсен за играч на натпреварот во финалето и се нашол во идеалниот тим на првенството.

Европско првенство 2000; титула и најдобар играч на турнирот

[уреди | уреди извор]
Дресот со број 10, кој Зидан го носел на Европското првенство 2000.

Во 2000 година, Зидан бил повикан да го игра своето второ Европско првенство, кое се одржало Белгија и во Холандија. Откако триколорите лесно ја минале групата (со две победи и пораз од домаќинот Холандија), стигнале до четвртфиналето каде што се соочиле со Шпанија во Бриж на 25 јуни.[126] Тука Зидан постигнал гол, водејќи ја Франција до победа над шпанците со 2-1. Во полуфиналето на првенството одиграно на 28 јуни во Брисел, против Португалија, тој постигнал златен гол од пенал во 117-тата минута со кој ја одвел својата репрезентација во финалето.[127] На 2 јули во Ротердам, Зидан ја освоил својата прва европска титула по победата над Италија изборена благодарение на златниот гол на Давид Трезеге во првото продолжение, откако по 90 минути финалето завршило 1-1.[128]

Со тоа Франција станала првата репрезентација која во исто време ги држела кај себе титулите од Светското и Европското првенство, уште од Западна Германија во 1974. Зидан бил избран од УЕФА за играч на турнирот.[129] Самиот Зидан верувал дека за време на турнирот го достигнал својот врв, додека на мрежната страница на УЕФА било наведено, „Во Белгија и Холандија, Зидан доминираше на големо првенство на начин на кој никој не успеа уште од Диего Марадона во 1986 година. Од воведниот натпревар против Данска до финалето против Италија, ’Зизу’ блескаше сјајно, фрлајќи магија на своите противници со умни потези, воодушевувачки движења и дриблинзи, слаломи и маестрална визија“.[130]

Светско првенство 2002; проблеми со повреда

[уреди | уреди извор]

По повлекувањето од репрезентацијата на Дидје Дешан, Зидан станал вице-капитен на Франција зад Марсел Десаи.[131]

На 26 мај 2002 година, непосредно пред да замине со репрезентацијата за Светско првенство 2002 во Јапонија и Јужна Кореја (на кое Франција се квалификувала директно како бранител на титулата), Зидан го повредил квадрицепсот на левата бутина.[132] Поради оваа повреда ги пропуштил првите два натпревари на првенството, во кои Франција во негово отсуство загубила и играла нерешено против Сенегал и Уругвај соодветно. Зидан се вратил на теренот против Данска во последниот натпревар од групата; сепак, играчот бил избрзан да заигра и недоволно опоравен така што не можел да промени ништо во бледиот француски тим на ова првенство, кој уште еднаш бил поразен со резултат 2-0. Така Франција, изненадувачки, била елиминирана уште по првиот круг на Светското првенство, со само еден освоен бод на три натпревари и без ниту еден постигнат гол: најлошиот резултат на репрезентацијата бранител на титулата во историјата на светските првенства.[133]

Следната година, тој не бил повикан на Купот на конфедерациите, на кој французите биле победници.[134]

Европско првенство 2004, повлекување, враќање и капитен на репрезентацијата

[уреди | уреди извор]

Зидан учествувал на Европското првенство 2004 во Португалија, кое го започнал одлично. Во првиот натпревар на Франција во групата против Англија, тој постигнал два гола во судиското продолжение за да и донесе победа со пресврт на својата земја: првиот од слободен удар во првата минута од надополнувањето за да го изедначи резултатот, а две минути подоцна постигнал гол од пенал за победа од 2-1.[135][136] Во последниот натпревар од групата, тој постигнал уште еден гол во победата со 3-1 против Швајцарија.[137] Со овие две победи и ремито против Хрватска, Франција како прва во својата група се пласирала во четвртфиналето, каде дотогашните европски шампиони и бранители на титулата неочекувано загубиле од најпријатното изненадување на турнирот и подоцнежниот шампион репрезентацијата на Грција со 1-0.[138]

Во август истата година, Зидан објавил дека се повлекува од репрезентацијата.[139] Како причина, тој навел дека смета оти е вистинско време да се збогува со репрезентацијата и дека треба да им остави простор на помладите колеги.[140]

Ова е крај на приказната. Важно е да знаете кога ќе дојде вашето време да заминете. Некои играчи тоа го сторија во 2000 и 2002 година, други како мене го прават сега.

— Зидан за своето повлекување од репрезентацијата во август 2004.[140]

Со масовното пензионирање на ветераните и клучни играчи на репрезентацијата во претходните неколку години, како што биле Биксант Лизаразу, Марсел Десаи, Клод Макелеле и Лилијан Тирам кои исто како и Зидан објавиле дека повеќе нема де играат за Франција, репрезентацијата се мачела да се квалификува на Светското првенство 2006. По повикот на селекторот Рајмонд Доменех, Зидан сепак попуштил и ја сменил својата одлука со што прифатил да се врати меѓу триколорите во август 2005 и веднаш бил назначен за капитен на тимот.[141] Зидан, заедно со Тирам и Макелеле, сите тројца се вратиле во репрезентацијата и сите тројца играле во пријателскиот натпревар против Брег на Слоновата Коска на 17 август 2005, добиен со 3-0;[142] Зидан го прославил своето враќање со гол во истиот натревар во 63-тата минута за моментален резултат 2-0.[143][144] Триото помогнало Франција да се издигне од четвртото место и на крајот да ја освои својата квалификациска група, пласирајќи се директно на Светското првенство во Германија. На 27 мај 2006, Зидан го забележал својот стотти настап за Франција во победата со 1-0 над Мексико во пријателски натпревар одигран на Стад де Франс. Зидан станал само четвртиот француски репрезентативец кој стигнал до 100 настапи, по Десаи, Тирам и Дешан.[145]

Светско првенство 2006; последниот турнир во кариерата

[уреди | уреди извор]
Зидан за време на Светското првенство 2006.

Зидан како капитен се нашол меѓу 23-цата француски репрезентативци кои ги повел со себе селекторот Доменех да учествуваат на Светското првенство 2006 во Германија. Со оглед на фактот дека објавил крај на кариерата по завршувањето на сезоната 2005-2006, Светското првенство било последниот турнир за Зидан во неговата играчка кариера.

Франција слабо го започнала турнирот и тешко ја минала групната фаза. Во првото коло тие не успеале да ја пробијат одбраната на Швајцарија (0-0), а потоа во второто коло одиграле уште еден реми исход 1-1 против Јужна Кореја. Во завршните минути од натпреварот против корејците тој добил жолт картон што бил втор за него на турнирот и значел дека поради суспензија нема да може да игра во третиот одлучувачки натпревар во групата за пласман во следната фаза. Сепак, неговите колеги успеале и без него да го победат Того со 2-0 и Франција заедно со Швајцарија ја минала групата и се пласирала во осминафиналето.

Зидан реализира пенал за Франција против Португалија во полуфиналето на СП 2006.

Магијата на Зидан на ова првенство започнала со осминафиналниот двобој против Шпанија. Иако шпанците први дошле до водство, Франција успеала да направи целосен пресврт и со головите на Рибери, Виера и Зидан да дојде до победа;[146] Зидан најпрво бил асистент за голот на Виера, нафрлувајќи му на глава на втората статива од слободен удар, за потоа и тој самиот да се впише во списокот на стрелците поставувајќи го конечниот резултат после еден одличен контра-напад.[146] Во четвртфиналето Франција се сретнала со бранителот на титулата и петкратен светски шампион Бразил и победила со 1-0 со голот на Тјери Анри на асистенција на Зидан.[147][148] Во полуфиналето, во Минхен противник на триколорите им била Португалија, а како и шест години претходно во Брисел на Европското првенство 2000, одлучувачки бил гол од пенал постигнат од страна на Зидан кој ја одвел Франција во второ финале на мундијалите.[149]

Во финалето на Светското првенство 2006, на 9 јули во Берлин играле Франција и Италија, натпревар кој бил последен во кариерата на Зидан.[150] После само седум минути игра во финалето, Франција дошла во водство со голот од пенал на Зидан изведен со паненка по што топката ја допрела пречката ја минала гол-линијата и излегла надвор од голот.[151] Така Зидан станал само еден од четворицата фудбалери кои успеале да постигнат гол во две различни финалиња на светските првенства, делејќи ја оваа чест со Пеле, Пол Брајтнер и Вава, а исто така овој гол го ставил на списокот на најдобри стрелци во финалињата, со три постигнати гола, израмнувајќи се со Вава, Џеф Харст и Пеле. Потоа Италија го изедначила резултатот и натпреварот отишол во продолженија каде Зидан за малку не постигнал уште еден гол, откако неговиот удар со глава со крајни напори го одбранил голманот Џанлујџи Буфон. Клучниот момент во финалето се случил во 110-тата минута од продолженијата, во кои главни глумци биле двајцата стрелци на головите во натпреварот дотогаш Зидан и Марко Матераци; откако го удрил Матераци со глава во градите, Зидан бил исклучен добивајќи директен црвен картон.[152][153] Така, тој не можел да и помогне на својата репрезентација во епилогот на финалето, изведувањето на пеналите, по кое Италија победила со 5-3. Ова бил дванаесеттиот црвен картон во неговата професионална кариера (3 со Бордо, 5 со Јувентус, 2 со Реал Мадрид и 2 со француската репрезентација) и со него тој му се придружил на камерунецот Ригоберт Сонг како единствените двајца фудбалери кои добиле црвен картон на две светски првенства.[154] Тој, исто така, станал четвртиот играч кој добил црвен картон во финале на Светско првенство, и првиот кој го добил во продолженијата.[155] Ден по финалето, Зидан бил прогласен за најдобар играч на турнирот, добивајќи ја златната топка на првенството пред Фабио Канаваро и Андреја Пирло.[156]

Црвениот картон на Зидан во финалето предизвикал многу контроверзи. Се шпекулирало дека Матараци го навредил семејството на Зидан, што довело до зголемен гнев и непромислената реакција на Зидан. На 12 јули 2006 година, во интервју за француската телевизија, Зидан јавно се извинил за неговиот насилен чин што, според него, „не била добра работа“, но без директно да му се обрати на Матараци, и прецизира дека „ако има таква реакција, тоа е затоа што има провокација“. Зидан исто така рекол дека Матераци не направил расистички навреди кон него, туку дека станува збор за многу сериозни навреди кон неговото семејство.[157] На 18 август 2007 година, Матераци во интервју за италијанската телевизија Sorrisi e Canzoni, признал дека ја навредил сестрата на Зидан; навреди по кои французинот изреагирал насилно.[158] Во 2010 година, Зидан изјавил дека „повеќе би сакал да умре отколку да му се извини“ на Матераци за ударот со главата во финалето.[159]

Дури и ФИФА започнала дисциплинска процедура за да го истражи инцидентот. Сепак, ФИФА исто така ја потврдила легитимноста на одлуката на главниот судија Хорасио Елисондо да го исклучи од игра Зидан, одбивајќи ги сите жалби. Врз основа на истрагата, ФИФА го казнила Матераци со два натпревари не играње и казна од 5.000 швајцарски франци, додека Зидан добил казна од 3 натпревари не играње и парична казна од 7.500 швајцарски франци.

Хронологија на репрезентативните настапи

[уреди | уреди извор]
Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Франција
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
17-8-1994 Бордо Франција Франција 2 – 2 Чешка Чешка Пријателска 2 влегол во игра 63'
8-10-1994 Сент-Етјен Франција Франција 0 – 0 Романија Романија Квал. за Евро 1996 - влегол во игра 71'
26-4-1995 Нант Франција Франција 4 – 0 Словачка Словачка Квал. за Евро 1996 - заменет 74'
22-7-1995 Осло Норвешка Норвешка 0 – 1 Франција Франција Пријателска - заменет 46'
16-8-1995 Париз Франција Франција 1 – 1 Полска Полска Квал. за Евро 1996 - добил жолт картон во 88-мата минута 88'
6-9-1995 Осер Франција Франција 10 – 0 Азербејџан Азербејџан Квал. за Евро 1996 1
11-10-1995 Букурешт Романија Романија 1 – 3 Франција Франција Квал. за Евро 1996 1 заменет 85'
15-11-1995 Каен Франција Франција 2 – 0 Израел Израел Квал. за Евро 1996 -
24-1-1996 Париз Франција Франција 3 – 2 Португалија Португалија Пријателска -
21-2-1996 Ним Франција Франција 3 – 1 Грција Грција Пријателска 1 влегол во игра 46'
1-6-1996 Штутгарт Германија Германија 0 – 1 Франција Франција Пријателска - заменет 46'
5-6-1996 Вилнев д’Аск Франција Франција 2 – 0 Ерменија Ерменија Пријателска -
10-6-1996 Њукасл на Тајн Франција Франција 1 – 0 Романија Романија Евро 1996 - Прва фаза - заменет 79'
15-6-1996 Лидс Франција Франција 1 – 1 Шпанија Шпанија Евро 1996 - Прва фаза -
18-6-1996 Њукасл на Тајн Бугарија Бугарија 1 – 3 Франција Франција Евро 1996 - Прва фаза - заменет 62'
22-6-1996 Ливерпул Франција Франција 0 – 0 прод.
(5 – 4 пен.)		 Холандија Холандија Евро 1996 - Четвртфинале -
26-6-1996 Манчестер Франција Франција 0 – 0 прод.
(5 – 6 пен.)		 Чешка Чешка Евро 1996 - Полуфинале -
31-8-1996 Париз Франција Франција 2 – 0 Мексико Мексико Пријателска - влегол во игра 46'
9-10-1996 Париз Франција Франција 4 – 0 Турција Турција Пријателска - добил жолт картон во 89-тата минута 89'
9-11-1996 Копенхаген Данска Данска 1 – 0 Франција Франција Пријателска - заменет 80'
22-1-1997 Брага Португалија Португалија 0 – 2 Франција Франција Пријателска -
26-2-1997 Париз Франција Франција 2 – 1 Холандија Холандија Пријателска -
2-4-1997 Париз Франција Франција 1 – 0 Шведска Шведска Пријателска - заменет 56'
3-6-1997 Лион Франција Франција 1 – 1 Бразил Бразил Турнир во Франција -
7-6-1997 Монпелје Франција Франција 0 – 1 Англија Англија Турнир во Франција - влегол во игра 76'
11-6-1997 Париз Франција Франција 2 – 2 Италија Италија Турнир во Франција 1
11-10-1997 Ленс Франција Франција 2 – 1 Јужна Африка Јужна Африка Пријателска - влегол во игра 46'
12-11-1997 Сент-Етјен Франција Франција 2 – 1 Шкотска Шкотска Пријателска -
28-1-1998 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Шпанија Шпанија Пријателска 1
25-2-1998 Марсеј Франција Франција 3 – 3 Норвешка Норвешка Пријателска 1 заменет 62'
22-4-1998 Солна Шведска Шведска 0 – 0 Франција Франција Пријателска - заменет 46'
27-5-1998 Казабланка Белгија Белгија 0 – 1 Франција Франција Пријателска 1
29-5-1998 Казабланка Мароко Мароко 2 – 2 Франција Франција Пријателска - заменет 61'
5-6-1998 Хелсинки Финска Финска 0 – 1 Франција Франција Пријателска - заменет 89'
12-6-1998 Марсеј Франција Франција 3 – 0 Јужна Африка Јужна Африка СП 1998 - Прва фаза - добил жолт картон во 75-тата минута 75'
18-6-1998 Марсеј Франција Франција 4 – 0 Саудиска Арабија Саудиска Арабија СП 1998 - Прва фаза - Red card 71'
3-7-1998 Сен Дени Италија Италија 0 – 0 прод.
(3 – 4 пен.)		 Франција Франција СП 1998 - Четвртфинале -
8-7-1998 Сен Дени Франција Франција 2 – 1 Хрватска Хрватска СП 1998 - Полуфинале -
12-7-1998 Сен Дени Бразил Бразил 0 – 3 Франција Франција СП 1998 - Финале 2 Светски шампион
19-8-1998 Виена Австрија Австрија 2 – 2 Франција Франција Пријателска - заменет 46'
5-9-1998 Рејкјавик Исланд Исланд 1 – 1 Франција Франција Квал. за Евро 2000 -
10-10-1998 Москва Русија Русија 2 – 3 Франција Франција Квал. за Евро 2000 -
14-10-1998 Сен Дени Франција Франција 2 – 0 Андора Андора Квал. за Евро 2000 -
20-1-1999 Марсеј Франција Франција 1 – 0 Мароко Мароко Пријателска - заменет 67'
10-2-1999 Лондон Англија Англија 0 – 2 Франција Франција Пријателска -
4-9-1999 Киев Украина Украина 0 – 0 Франција Франција Квал. за Евро 2000 -
8-9-1999 Ереван Ерменија Ерменија 2 – 3 Франција Франција Квал. за Евро 2000 1 заменет 72'
9-10-1999 Сен Дени Франција Франција 3 – 2 Исланд Исланд Квал. за Евро 2000 -
13-11-1999 Сен Дени Франција Франција 3 – 0 Хрватска Хрватска Пријателска - заменет 46'
23-2-2000 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Полска Полска Пријателска 1
26-4-2000 Сен Дени Франција Франција 3 – 2 Словенија Словенија Пријателска -
28-5-2000 Загреб Хрватска Хрватска 0 – 2 Франција Франција Пријателска - добил жолт картон во 63-тата минута 63' заменет 82'
4-6-2000 Казабланка Јапонија Јапонија 2 – 2
(2 – 4 пен.)		 Франција Франција Пријателска 1 заменет 89'
6-6-2000 Казабланка Мароко Мароко 1 – 5 Франција Франција Пријателска - влегол во игра 61'
11-6-2000 Бриж Франција Франција 3 – 0 Данска Данска Евро 2000 - Прва фаза - дет.
16-6-2000 Бриж Чешка Чешка 1 – 2 Франција Франција Евро 2000 - Прва фаза - дет.
25-6-2000 Бриж Шпанија Шпанија 1 – 2 Франција Франција Евро 2000 - Четвртфинале 1 дет.
28-6-2000 Брисел Франција Франција 2 – 1 зг Португалија Португалија Евро 2000 - Полуфинале 1 дет.
2-7-2000 Ротердам Франција Франција 2 – 1 зг Италија Италија Евро 2000 - Финале - Европски шампион дет.
16-8-2000 Марсеј Франција Франција 5 – 1 World Stars World Stars Пријателска -
2-9-2000 Сен Дени Франција Франција 1 – 1 Англија Англија Пријателска - добил жолт картон во 63-тата минута 63' заменет 65'
15-11-2000 Истанбул Турција Турција 0 – 4 Франција Франција Пријателска - заменет 63'
27-2-2001 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Германија Германија Пријателска 1 заменет 83'
24-3-2001 Сен Дени Франција Франција 5 – 0 Јапонија Јапонија Пријателска 1
28-3-2001 Валенсија Шпанија Шпанија 2 – 1 Франција Франција Пријателска - заменет 62'
25-4-2001 Сен Дени Франција Франција 4 – 0 Португалија Португалија Пријателска - заменет 46'
15-8-2001 Нант Франција Франција 1 – 0 Данска Данска Пријателска -
1-9-2001 Сантјаго Чиле Чиле 2 – 1 Франција Франција Пријателска - добил жолт картон
6-10-2001 Сен Дени Франција Франција 4 – 1 Алжир Алжир Пријателска - заменет 46'
11-11-2001 Мелбурн Австралија Австралија 1 – 1 Франција Франција Пријателска - заменет 80'
13-2-2002 Сен Дени Франција Франција 2 – 1 Романија Романија Пријателска - заменет 71'
27-3-2002 Сен Дени Франција Франција 5 – 0 Шкотска Шкотска Пријателска 1 заменет 81'
17-4-2002 Сен Дени Франција Франција 0 – 0 Русија Русија Пријателска -
26-5-2002 Сувон Јужна Кореја Јужна Кореја 2 – 3 Франција Франција Пријателска - заменет 37'
11-6-2002 Инчеон Данска Данска 2 – 0 Франција Франција СП 2002 - Прва фаза -
21-8-2002 Тунис Тунис Тунис 1 – 1 Франција Франција Пријателска -
7-9-2002 Никозија Кипар Кипар 1 – 2 Франција Франција Квал. за Евро 2004 -
12-10-2002 Сен Дени Франција Франција 5 – 0 Словенија Словенија Квал. за Евро 2004 -
16-10-2002 Та Кали Малта Малта 0 – 4 Франција Франција Квал. за Евро 2004 -
12-2-2003 Сен Дени Франција Франција 0 – 2 Чешка Чешка Пријателска -
29-3-2003 Ленс Франција Франција 6 – 0 Малта Малта Квал. за Евро 2004 2
2-4-2003 Палермо Израел Израел 1 – 2 Франција Франција Квал. за Евро 2004 1
20-8-2003 Женева Швајцарија Швајцарија 0 – 2 Франција Франција Пријателска - заменет 70'
10-9-2003 Љубљана Словенија Словенија 0 – 2 Франција Франција Квал. за Евро 2004 - добил жолт картон во 39-тата минута 39' заменет 79'
11-10-2003 Сен Дени Франција Франција 3 – 0 Израел Израел Квал. за Евро 2004 -
15-11-2003 Гелзенкирхен Германија Германија 0 – 3 Франција Франција Пријателска -
18-2-2004 Брисел Белгија Белгија 0 – 2 Франција Франција Пријателска - заменет 77'
20-5-2004 Сен Дени Франција Франција 0 – 0 Бразил Бразил Пријателска - заменет 68'
6-6-2004 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Украина Украина Пријателска 1
13-6-2004 Лисабон Франција Франција 2 – 1 Англија Англија Евро 2004 - Прва фаза 2
17-6-2004 Леирија Хрватска Хрватска 2 – 2 Франција Франција Евро 2004 - Прва фаза -
21-6-2004 Коимбра Швајцарија Швајцарија 1 – 3 Франција Франција Евро 2004 - Прва фаза 1
25-6-2004 Лисабон Франција Франција 0 – 1 Грција Грција Евро 2004 - Четвртфинале - добил жолт картон во 44-тата минута 44'
17-8-2005 Монпелје Франција Франција 3 – 0 Брег на Слоновата Коска Брег на Слоновата Коска Пријателска 1
3-9-2005 Ленс Франција Франција 3 – 0 Фарски Острови Фарски Острови Квал. за СП 2006 - заменет 58'
7-9-2005 Даблин Ирска Ирска 0 – 1 Франција Франција Квал. за СП 2006 - добил жолт картон во 66-тата минута 66' заменет 70'
8-10-2005 Берн Швајцарија Швајцарија 1 – 1 Франција Франција Квал. за СП 2006 -
12-10-2005 Сен Дени Франција Франција 4 – 0 Кипар Кипар Квал. за СП 2006 1
1-3-2006 Сен Дени Франција Франција 1 – 2 Словачка Словачка Пријателска - заменет 46'
27-5-2006 Сен Дени Франција Франција 1 – 0 Мексико Мексико Пријателска - 100. настап заменет 52'
31-5-2006 Ленс Франција Франција 2 – 0 Данска Данска Пријателска - заменет 66'
7-6-2006 Сент-Етјен Франција Франција 3 – 1 Кина Кина Пријателска -
13-6-2006 Штутгарт Франција Франција 0 – 0 Швајцарија Швајцарија СП 2006 - Прва фаза - добил жолт картон во 72-рата минута 72'
18-6-2006 Лајпциг Франција Франција 1 – 1 Јужна Кореја Јужна Кореја СП 2006 - Прва фаза - добил жолт картон во 85-тата минута 85' заменет 90+1'
27-6-2006 Хановер Шпанија Шпанија 1 – 3 Франција Франција СП 2006 - Осминафинале 1 добил жолт картон во 89-тата минута 89'
1-7-2006 Франкфурт на Мајна Бразил Бразил 0 – 1 Франција Франција СП 2006 - Четвртфинале -
5-7-2006 Минхен Португалија Португалија 0 – 1 Франција Франција СП 2006 - Полуфинале 1
9-7-2006 Берлин Италија Италија 1 – 1 прод.
(5 – 3 пен.)		 Франција Франција СП 2006 - Финале 1 Red card 110' 2. место
Вкупно Настапи (5. место) 108 Голови (5. место) 31

Тренерска кариера

[уреди | уреди извор]
Зидан во 2013 година, додека бил асистент тренер во Реал Мадрид.

По завршувањето на играчката кариера, Зидан бил назначен за специјален советник на првиот тим на Реал Мадрид. Во јули 2011 година, тој ја преземал улогата на спортски директор во клубот,[160] а во 2013 година ја започнал својата тренерска кариера откако бил назначен за асистент на тренерот Карло Анчелоти, кој претходно го тренирал Зидан во Јувентус.[161]

Реал Мадрид Кастиља

[уреди | уреди извор]

Во јуни 2014 година, клубот објавил дека Зидан ќе биде тренер на Б-тимот на Реал Мадрид, Реал Мадрид Кастиља, кој се натпреврувал во третата шпанска лига.[162] Во првата сезона, тој го освоил 6-тото место во лигата со клубот.

Реал Мадрид

[уреди | уреди извор]

На 4 јануари 2016 година, по отпуштањето на Рафаел Бенитес, Зидан бил назначен да го води првиот тим на Реал Мадрид, потпишувајќи договор на две и пол години.[163] Своето деби на клупата на лос бланкос го направил во победата со 5-0 над Депортиво Ла Коруња. Во својот прв Ел Класико како тренер, одржан на 2 април на Камп Ноу, Зидан го водел својот клуб до победа од 2-1 над Барселона, со што ставил крај на серијата на Барса од 39 натпревари без пораз.[164] На 28 мај 2016 година, ја освоил Лигата на шампионите, единаесеттата во историјата на Реал Мадрид, совладувајќи ги градските соперници Алетико Мадрид на пенали (1-1 по продолженијата);[165] Зидан станал првиот француски тренер, освен натурализираниот Еленио Ерера, кој ја освоил титулата во Лигата на шампионите.[166] Покрај тоа, тој станал седмиот човек кој го освоил ова натпреварување и како играч и како тренер, и вториот кој ги сторил и едното и другото со Реал Мадрид по Мигел Муњос во 1950-тите години.

Зидан како тренер на Реал Мадрид во 2018.

Во следната сезона, тој го водел тимот до освојување на Суперкупот на УЕФА и Светското клупско првенство, но пред сè тој го вратил Мадрид на врвот во Шпанија носејќи му ја националната титула по пет години чекање.[167] Како круна на одличната сезона, на 3 јуни 2017 година, во финалето одиграно во Кардиф, Зидан со Реал Мадрид ја освоил дванаесеттата титула во историјата на клубот во Лигата на шампионите победувајќи го Јувентус со 4-1. Така, Зидан станал првиот тренер кој го подигнал трофејот во две последователни изданија на ова натпреварување во ерата на Лигата на шампионите.[168] Покрај тоа, освојувајќи го првенството и Лигата на шампионите, францускиот тренер на мадридскиот клуб му донел "Дабл" (титули во првенството и Лигата на шампионите во иста сезона) што му недостасувал 59 години.[169]

Сезоната 2017-2018 ја отворил со нова титула во Суперкупот на УЕФА против Манчестер Јунајтед.[170] Неколку дена подоцна, следува освојувањето на Суперкупот на Шпанија, по двомечот против Барселона.[171] Во декември 2017, момците предводени од Зизу го освоиле третиот трофеј во сезоната, Светско клупско првенство, благодарение на победата од 1-0 против Гремио; Зидан станал првиот тренер кој го освоил ова натпреварување во две последователни изданија.[172] На 26 мај 2018 година, тој го освои својот трет трофеј во Лигата на шампионите како тренер, победувајќи го Ливерпул со 3-1 во финалето во Киев: со овој успех, Зидан се изедначил со Боб Пејсли и Карло Анчелоти, кои го држеле приматот за најмногу освоени титули во Лигата на шампионите меѓу тренерите, исто така, станувајќи првиот и единствен тренер кој освоил три последователни изданија на Купот на шампионите/Лигата на шампионите.[13][173] Сепак, неколку дена по третата титула во Лигата на шампионите по ред, на 31 мај 2018 година, Зидан поднел оставка од позицијата тренер на Реал Мадрид.[174]

На 11 март 2019 година, по разочарувачките резултати на кралевите постигнати прво од Јулен Лопетеги, а потоа и од Сантјаго Солари, тој се вратил на клупата на Реал Мадрид да ја спаси сезоната, потпишувајќи договор до 30 јуни 2022 година.[175] Откако клубот не бил во конкуренција речиси за ниту еден трофеј, Зидан успеал да го доведе само до третото место во лигата, остварувајќи 5 победи, 2 нерешени и 4 порази во последните 11 натпревари од сезоната.

На почетокот на следната сезона, го освоил Суперкупот на Шпанија на пенали против Атлетико; на тој начин тој успеал да ги добие сите 9 финалиња што ги играл како тренер на Реал.

Играчка статистика

[уреди | уреди извор]

Клупска статистика

[уреди | уреди извор]
Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
1988-1989 Франција Кан Д1 2 0 КФ 0 0 - - - - - - 2 0
1989-1990 Д1 0 0 КФ 0 0 - - - - - - 0 0
1990-1991 Д1 28 1 КФ 3 0 - - - - - - 31 1
1991-1992 Д1 31 5 КФ 3 0 КУ 4 0 - - - 38 5
Вкупно Кан 61 6 6 0 4 0 - - 71 6
1992-1993 Франција Бордо Д1 35 10 КФ 4 1 - - - - - - 39 11
1993-1994 Д1 34 6 КФ 3 0 КУ 6 2 - - - 43 8
1994-1995 Д1 37 6 КФ 5 1 КУ 4 1 - - - 47 8
1995-1996 Д1 33 6 КФ 3 0 ИК+КУ 7+8 5+1 - - - 50 12
Вкупно Бордо 139 28 15 2 25 9 - - 179 39
1996-1997 Италија Јувентус А 29 5 КИ 2 0 ЛШ 10 2 СУ+ИнтК 2+1 0 44 7
1997-1998 А 32 7 КИ 4 1 ЛШ 11 3 СИ 1 0 48 11
1998-1999 А 25 2 КИ 4 0 ЛШ 10 0 СИ 1 0 40 2
1999-2000 А 32 4 КИ 3 1 ИК+КУ 2+4 0 - - - 41 5
2000-2001 А 33 6 КИ 2 0 ЛШ 4 0 - - - 39 6
Вкупно Јувентус 151 24 15 2 41 5 5 0 212 31
2001-2002 Шпанија Реал Мадрид ПД 31 7 КШ 9 2 ЛШ 9 3 СШ 2 0 51 12
2002-2003 ПД 33 9 КШ 1 0 ЛШ 14 3 СУ+ИнтК 1+1 0 50 12
2003-2004 ПД 33 6 КШ 7 1 ЛШ 10 3 СШ 2 0 52 10
2004-2005 ПД 29 6 КШ 1 0 ЛШ 10 0 - - - 40 6
2005-2006 ПД 29 9 КШ 5 0 ЛШ 4 0 - - - 38 9
Вкупно Реал Мадрид 155 37 23 3 47 9 6 0 231 49
Вкупно во кариерата 504 95 61 7 117 23 11 0 693 125

Репрезентативна статистика

[уреди | уреди извор]

Извор:[176]

Фудбалска репрезентација на Франција
Год. Наст Гол
1994 2 2
1995 6 2
1996 12 1
1997 8 1
1998 15 5
1999 6 1
2000 13[A] 4
2001 8 2
2002 9 1
2003 7 3
2004 7 4
2005 5 2
2006 10 3
Вкупно 108 31

A Вклучувајќи го и настапот против World Stars на 16 август 2000, кој ФИФА и Фудбалската федерација на Франција го сметаат како официјален пријателски натпревар.[176]

Хет-трикови

[уреди | уреди извор]

Во својата кариера Зидан постигнал само еден хет-трик. Тој бил на 15 јануари 2006, во дресот на Реал Мадрид во победата со 4-2 на домашен терен над Севиља во Примера Дивисион 2005-2006.

Тренерска статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 7 мај 2020. Во болд се натпреварувањата кои Зидан ги освоил.

Сезона Екипа Првенство Национален куп Континентални купови Останати купови Вкупно Победи % Пласман
Натп ОН П Н И Натп ОН П Н И Натп ОН П Н И Натп ОН П Н И ОН П Н И %
2014-2015 Шпанија Реал Мадрид Кастиља СДБ 38 16 10 12 - - - - - - - - - - - - - - - &1000000000000003800000038 &1000000000000001600000016 &1000000000000001000000010 &1000000000000001200000012 &1000000000000421100000042,11 6. место
2015-јан. 2016 СДБ 19 10 7 2 - - - - - - - - - - - - - - - &1000000000000001900000019 &1000000000000001000000010 &100000000000000070000007 &100000000000000020000002 &1000000000000526300000052,63 Пром. во првиот тим
Вкупно Реал Мадрид Кастиља 57 26 17 14 - - - - - - - - - - - - &1000000000000005700000057 &1000000000000002600000026 &1000000000000001700000017 &1000000000000001400000014 &1000000000000456100000045,61
јан.-јун. 2016 Шпанија Реал Мадрид ПД 20 17 2 1 КШ - - - - ЛШ 7 4 2 1 - - - - - &1000000000000002700000027 &1000000000000002100000021 &100000000000000040000004 &100000000000000020000002 &1000000000000777800000077,78 наз. 3., крај 2. место
2016-2017 ПД 38 29 6 3 КШ 6 3 2 1 ЛШ 13 9 3 1 СУ+Скп 1+2 1+2 0+0 0+0 &1000000000000006000000060 &1000000000000004400000044 &1000000000000001100000011 &100000000000000050000005 &1000000000000733300000073,33 1. место
2017-2018 ПД 38 22 10 6 КШ 6 3 2 1 ЛШ 13 9 2 2 СШ+СУ+Скп 2+1+2 2+1+2 0+0+0 0+0+0 &1000000000000006200000062 &1000000000000003900000039 &1000000000000001400000014 &100000000000000090000009 &1000000000000629000000062,90 3. место
мар.-јун. 2019 ПД 11 5 2 4 КШ - - - - ЛШ - - - - СУ+Скп - - - - &1000000000000001100000011 &100000000000000050000005 &100000000000000020000002 &100000000000000040000004 &1000000000000454500000045,45 наз. 3., крај 3. место
2019-2020 ПД 27 16 8 3 КШ - - - - ЛШ 6 3 2 1 СШ 2 1 1 0 &1000000000000003200000032 &1000000000000001900000019 &1000000000000001100000011 &100000000000000020000002 &1000000000000593800000059,38 во тек
Вкупно Реал Мадрид 131 88 28 15 12 6 4 2 39 25 9 5 10 9 1 0 &10000000000000192000000192 &10000000000000128000000128 &1000000000000004200000042 &1000000000000002200000022 &1000000000000666700000066,67
Вкупно во кариерата 189 112 44 29 12 6 4 2 39 25 9 5 10 9 1 0 &10000000000000249000000249 &10000000000000151000000151 &1000000000000005900000059 &1000000000000003800000038 &1000000000000606400000060,64

Титули и награди

[уреди | уреди извор]

Играч

[уреди | уреди извор]

Клупски

[уреди | уреди извор]
Франција Бордо
1995
Италија Јувентус
1996-1997, 1997-1998
1997
1996
1996
1999
Шпанија Реал Мадрид
2002-2003
2001, 2003
2001-2002
2002
2002

Репрезентативни

[уреди | уреди извор]
Франција
1998; Сребрен медал Второ место: 2006
2000

Поединечни

[уреди | уреди извор]
Млад фудбалер на годината во Дивисион 1  : 1994
Најдобар фудбалер на годината во Дивисион 1 : 1996
1997-1998, 2001-2002, 2002-2003, 2003-2004
Најдобар странски играч: 1997, 2001
Најдобар играч: 2001
1998, 2002
1998
1998, 2006
1998, 2000, 2003
1998
1998, 2000, 2001
1998
2000
2000, 2004
2001, 2002, 2003
2002
Германија 2006
  • Тим на деценијата според Sun : 1
2009

Тренер

[уреди | уреди извор]

Клупски

[уреди | уреди извор]
Шпанија Реал Мадрид
2016-2017
2017, 2019
2015-2016, 2016-2017, 2017-2018
2016, 2017
2016, 2017

Поединечни

[уреди | уреди извор]
2016
2016
  • Француски тренер на годината: 2
2016, 2017
2017
2017
2017
2017, 2018
2017
2017
Зидан (десно) и капитенот на Реал Мадрид, Серхио Рамос, со пехарот во Лигата на шампионите во 2016.
Зидан со пехарот на Лигата на шампионите во 2018.

Почести

[уреди | уреди извор]

Кавалер на Легијата на честа (Франција)
— 1998

Национален орден за заслуги (Алжир)
— 2006

Офицер на Легијата на честа (Франција)
— 1 јануари 2009

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Pelè è più forte di Maradona, Zidane 3º, Baggio 9º: i migliori 10 secondo la Fifa“. La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita. Посетено на 14 March 2019.
  2. ↑ „Brazil's Fans Lament Demise of the Beautiful Game“ (англиски). 17 November 2013.
  3. ↑ „FourFourTwo's 100 Greatest Footballers EVER: No.8, Zinedine Zidane“. FourFourTwo (англиски). 27 July 2017. Посетено на 14 March 2019.
  4. ↑ „Моџи открил зошто му дозволил на Зидан да замине во Реал Мадрид“. derby.mk. 4 April 2020. Посетено на 28 April 2020.[мртва врска]
  5. ↑ „Ronaldo's overhead kick and five other classic UCL goals“. UEFA. Посетено на 14 July 2018.
  6. ↑ José Luis Pierrend (28 January 2016). „World Player of the Year - Top 10“ (англиски).
  7. ↑ agencies Staff (4 March 2004). „The Fifa 100“ (англиски). The Guardian. Посетено на 14 March 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 „Zidane : le Marseillais élu meilleur joueur de football européen“ (француски). Посетено на 15 March 2019.
  9. ↑ „Bleus : Zidane meilleur joueur européen de l'histoire pour la BBC“ (француски). Архивирано од изворникот на 3 March 2016. Посетено на 15 March 2019.
  10. ↑ „Leo, único futbolista en activo en el Once de los Mejores Jugadores de la Historia“ (шпански). Посетено на 15 March 2019.
  11. ↑ „Gli italiani piacciono agli inglesi“. 31 December 2009. Посетено на 15 March 2019.
  12. ↑ Roberto Di Maggio (18 August 2016). „European Cups - Performances by Coach“ (англиски).
  13. ↑ 13,0 13,1 „Altri record per Zidane“. 26 May 2018. Архивирано од изворникот 2019-12-05. Посетено на 14 March 2019.
  14. ↑ Il suo nome arabo è Zayn al-Dīn Zaydān ((арапски)).
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 15,10 Lahouri.
  16. ↑ „Zidane pour sauver la face ?“ (француски). Посетено на 15 March 2019.
  17. ↑ Franck. p. 99
  18. ↑ „Stars of the Future : The Zidane Kids“ (англиски). 2 January 2012. Архивирано од изворникот на 7 March 2013. Посетено на 3 April 2013.
  19. ↑ Filippo Maria Ricci (17 November 2014). „Zidane, una partita in famiglia“. La Gazzetta dello Sport. стр. 14.
  20. ↑ „Enzo Zidane, le fils de Zinédine, convoqué en équipe de France des moins de 19 ans“ (француски). 24 February 2014. Архивирано од изворникот на 2014-05-04. Посетено на 15 March 2019.
  21. ↑ „LaLiga - Villarreal 2–2 Real Madrid: Luca Zidane: When I play I'm Luca, not Zidane - MARCA in English“.
  22. ↑ „La maison de Zinédine Zidane“. 3 April 2013. Посетено на 29 April 2020.
  23. ↑ Marc Dejean (8 August 2000). „Le jardin secret de Zidane“. La Dépêche du Midi. Посетено на 15 March 2019.
  24. ↑ „Société SCI ZIFERN à ONET LE CHATEAU (Chiffre d'affaires, bilans, résultat) avec Verif.com - Siren 432058154“. www.verif.com. Посетено на 14 March 2019.
  25. ↑ Andrew Hussey (4 April 2004). „ZZ top“ (англиски). Посетено на 14 March 2019.
  26. ↑ Frédéric Sugnot (24 October 2003). „Football : Zidane, le malade imaginé“. Посетено на 15 March 2019.
  27. ↑ 27,0 27,1 „Zidane ambasciatore Onu“. Архивирано од изворникот на 6 March 2004. Посетено на 15 May 2009.
  28. ↑ Didier Braun (12 August 2004). „Parmi les grands“ (француски). L'Équipe. Архивирано од изворникот на 2009-06-19. Посетено на 15 March 2019.
  29. ↑ „Scintille Zidane-Totti Si accende Roma-Juve“. 21 December 2000. Посетено на 5 May 2014.
  30. ↑ 30,0 30,1 Riccardo Pratesi (10 July 2006). „Zidane, la Fifa cancella il flop“. www.gazzetta.it. Посетено на 26 October 2019.[мртва врска]
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 31,4 31,5 Maurizio Crosetti (25 April 2006). „Ciao Zizou, campione unico Zidane lascia, Lippi lo racconta“. la Repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  32. ↑ 32,0 32,1 Emanuele Gamba (25 January 2000). „Rivaldo? Meglio Zidane“. la Repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  33. ↑ Emilio Marrese (13 June 1998). „Francia, l'esordio è felice Zidane illumina, Issa regala“. la Repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  34. ↑ Emanuele Gamba e Gianluca Moresco (25 April 2002). „la Repubblica/calcio: Quanta nostalgia per Zidane“. www.repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  35. ↑ Paolo Bandini (3 May 2017). „Year Zero: The making of Zinedine Zidane (Juventus, 1996/97) (Part 2)“. FourFourTwo (англиски). Посетено на 26 October 2019.
  36. ↑ Daniele Manusia (23 July 2012). „Zinédine Zidane, seconda parte“. Vice. Посетено на 26 October 2019.
  37. ↑ Paolo Bandini (3 May 2017). „Year Zero: The making of Zinedine Zidane (Juventus, 1996/97) (Part 1)“. FourFourTwo (англиски). Посетено на 26 October 2019.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 Massimo Vincenzi (4 December 2000). „Zidane vede il Pallone d'oro ma Sheva è il suo scudiero“. www.repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  39. ↑ Federico Formica (2 August 2007). „Baptista al Milan: "Resto a Madrid" La Fiorentina su Thiago Motta“. www.repubblica.it. Посетено на 26 October 2019.
  40. ↑ 40,0 40,1 p, l t (13 May 1998). „Juve gol Zidane attore e regista“. gazzetta.it. Посетено на 26 October 2019.
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 41,4 Maurizio Crosetti (7 June 2014). „Infallibile Zidane quando con la testa fece meraviglie“. la Repubblica. Посетено на 8 April 2016.
  42. ↑ Simona Marchetti (4 March 2007). „Ronaldinho incorona Zidane“. Архивирано од изворникот на 8 May 2016. Посетено на 8 April 2016.
  43. ↑ 43,0 43,1 Beccantini, p. 889.
  44. ↑ Furio Zara (23 June 2011). „Zidane, vero fenomeno. A parte quel colpo di testa“. Архивирано од изворникот на 4 March 2016. Посетено на 15 March 2019.
  45. ↑ Maurizio Crosetti (4 February 2004). „Zidane tutto classe e spettacolo con la "Ruleta" incanta il mondo“. Посетено на 8 April 2016.
  46. ↑ „Zinedine Zidane, i cinque gol più belli di un genio del pallone“. La provincia pavese - Gelocal. 4 January 2016. Посетено на 26 October 2019.
  47. ↑ Roberto Beccantini. „ZIDANE, Zinedine in "Enciclopedia dello Sport"“. www.treccani.it. Архивирано од изворникот на 23 June 2018. Посетено на 26 October 2019.
  48. ↑ Gigi Garanzini (10 September 2014). „La testata di Zidane, il capolavoro di Lippi“. Посетено на 8 April 2016.
  49. ↑ „Calcio: Zidane, scusarmi con Materazzi per testata? Meglio morire“. Agenzia Giornalistica Italia. 1 March 2010. Архивирано од изворникот на 23 April 2016. Посетено на 8 April 2016.
  50. ↑ Alberto Casella (9 July 2016). „La versione di Materazzi 10 anni dopo la testata di Zidane“. Fox Sports. Архивирано од изворникот на 25 October 2019. Посетено на 26 October 2019.
  51. ↑ „Juve, Dybala e le punizioni: 4 gol in A, ora punta Zidane e i grandi specialisti“. La Gazzetta dello Sport. 15 October 2016. Посетено на 26 October 2019.
  52. ↑ 52,0 52,1 „Francescoli «J'étais l'idole de Zidane, maintenant je suis son meilleur ami»“ (англиски). 15 June 2010. Архивирано од изворникот на 18 June 2010.
  53. ↑ „Zidane: Slišković mi je bio idol, uživao sam gledati ga – Klix.ba“. Sarajevo-x.com. Посетено на 23 May 2012.
  54. ↑ Kader Atia (14 June 1998). „Vu de la Castellane: "Merci Zizou, tu nous a fait rêver"“ (француски).
  55. ↑ Lahouri, p. 187.
  56. ↑ 56,0 56,1 „Zinedine Zidane Biography“ (англиски).
  57. ↑ Lahouri, pp. 189-190.
  58. ↑ „Lacombe se souvient de Zidane“. www.20minutes.fr (француски). Посетено на 16 March 2019.
  59. ↑ AFP (1 May 2007). „Zidane donne son nom à un square de Pégomas, dans les Alpes-Maritimes“ (француски). Архивирано од изворникот на 22 October 2013.
  60. ↑ 60,00 60,01 60,02 60,03 60,04 60,05 60,06 60,07 60,08 60,09 60,10 60,11 Philippe, Fort.
  61. ↑ Ina Sport (12 June 2012). „Football : Cannes-Nantes“ (француски).
  62. ↑ „AS Cannes - FC Nantes, 10/feb/1991 - Ligue 1 - Cronaca della partita“. www.transfermarkt.it. Посетено на 16 March 2019.
  63. ↑ 63,0 63,1 63,2 63,3 „Fiche de Zinédine Zidane“ (француски). Посетено на 4 November 2015.
  64. ↑ „Bordeaux prend la tête“ (француски). L'Humanité. 4 October 1993. Посетено на 4 November 2015.
  65. ↑ 65,0 65,1 Lahouri, p. 200.
  66. ↑ Erik Garin (20 February 2009). „France - Les Oscars du Football“ (англиски).
  67. ↑ „1995/1996 : La saison des paradoxes“ (француски). 14 June 2010. Архивирано од изворникот на 14 April 2015. Посетено на 5 May 2020.
  68. ↑ „Ses plus beaux buts“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2007-07-17. Посетено на 2020-05-01.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  69. ↑ Lahouri, p. 201.
  70. ↑ Axel Borg (3 May 2011). „Bordeaux - Milan AC 96, l'explosion de Zidane“ (француски). Архивирано од изворникот на 13 June 2011.
  71. ↑ „Zinedine devient " Zizou "“ (француски). Архивирано од изворникот на 2006-11-27. Посетено на 2020-05-01.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  72. ↑ Calciatori ‒ La raccolta completa Panini 1961-2012. 13 (1996-1997). Panini. 30 July 2012. стр. 10.
  73. ↑ „Del Piero: 'Zidane learned from Ancelotti and Lippi'“. juvefc.com. 9 April 2018. Посетено на 2 May 2020.
  74. ↑ „Најголем трансфер на Интер е ѕверскиот кондиционен тренер од Реал“. off.net.mk. 3 July 2019. Посетено на 2 May 2020.
  75. ↑ 75,0 75,1 „« De sacrés numéros » - Un meneur à part entière“ (француски). Архивирано од изворникот на 2014-07-15. Посетено на 2020-05-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  76. ↑ „Fidelis Andria - Juventus 0-2 28 august 1996 - Coppa Italia 1996-97“. transfermarkt. Посетено на 2 May 2020.
  77. ↑ „Campionato Serie A 1996/97, 1ª Giornata - Reggiana - Juventus 1-1“. Посетено на 2 May 2020.
  78. ↑ Caioli, p. 96.
  79. ↑ „1996/97 : Riedle triomphe avec le Borussia“ (француски). 28 May 1997.
  80. ↑ Gordon, Phil (6 September 2009). „Norwich City manager Paul Lambert on his vision for the future“. Sunday Herald. Посетено на 23 May 2012.
  81. ↑ „Juventus legend Del Piero: What it was like to call Zidane a teammate...“. tribalfootball. 2017. Архивирано од изворникот на 2021-05-12. Посетено на 1 April 2020.
  82. ↑ „Supercoppa Italiana 1997“.
  83. ↑ Caioli, p. 98.
  84. ↑ @@S_Montana27i (19 April 2020). „Zinedine Zidane vs Dynamo Kyiv - 1997/98 UCL Quarter-Final; Hat-trick of assists and a sensational performance overall“ (Tweet). Посетено на 2 May 2020 – преку Twitter.
  85. ↑ Jean-Jacques Vierne (22 December 1998). „1998 - Zinédine Zidane - Réglé comme du papier à musique“ (француски). France Football. Архивирано од изворникот на 19 February 2013.
  86. ↑ „Kopa, Platini, Papin, Zidane : quand les Français gagnaient le Ballon d'Or“ (француски). 9 January 2012.
  87. ↑ „Zidane indisponible jusqu´en août“ (француски). Le Parisien. 12 May 2005. Архивирано од изворникот на 2013-10-19. Посетено на 2020-05-02.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  88. ↑ „CAMPIONATO DI SERIE A 1999/2000 - Roma-Juve 0-1“. oocities.org. Посетено на 3 May 2020.
  89. ↑ Jean-Jacques Vierne (19 December 2000). „2000 - Luis Figo - Une victoire d'une courte tête“ (француски). France Football. Архивирано од изворникот на 15 October 2012.
  90. ↑ „Coups de sang - Ligue des Champions 2000-2001“ (француски).
  91. ↑ Miss Lili. „Biographie de David Trezeget“ (француски). Архивирано од изворникот на 4 September 2012.
  92. ↑ List of Oscar del Calcio winners on the AIC official website. конст. 23 July 2018.
  93. ↑ „Agnelli e la Juve: "Zidane? Più divertente che utile“. 15 July 2001.
  94. ↑ „Zidane al Real“ (италијански). Јувентус. 9 July 2001. Архивирано од изворникот на 6 August 2001. Посетено на 3 May 2020.
  95. ↑ „Zidane stecca la prima“. Rai Sport (италијански). 28 July 2001. Архивирано од изворникот на 22 August 2017. Посетено на 3 May 2020.
  96. ↑ „Рекордни трансфери“.
  97. ↑ Jérémy Talbot (25 September 2009). „Manolo Sanchis : le n°5 historique du Real“ (француски).
  98. ↑ Lahouri, p. 228.
  99. ↑ José Vicente Tejedor Carnicero (13 September 2012). „Spain - List of Super Cup Finals“ (англиски).
  100. ↑ Caioli, pp. 45-46.
  101. ↑ Bayer Leverskusen - Real Madrid 1-2 espn.com
  102. ↑ „15 years on from Zidane's final wonder goal“. UEFA. 15 May 2017. Посетено на 3 May 2020.
  103. ↑ Smith, Rory (20 December 2009). „Top 20 sporting moments of the decade: Zinedine Zidane's Champions League final winner“. The Daily Telegraph. London. Посетено на 17 April 2014.
  104. ↑ Caioli, p. 37.
  105. ↑ Javier García (11 October 2014). „The European Super Cup victory over Feyenoord“. Реал Мадирд. Посетено на 17 April 2020.
  106. ↑ „On this day, Real Madrid lifted the club's third Intercontinental Cup“. Реал Мадирд. 12 December 2018. Посетено на 17 April 2020.
  107. ↑ „Real clinch 29th Spanish title with victory over Bilbao“ (англиски). 23 June 2003. Архивирано од изворникот на 19 October 2013.
  108. ↑ „Real Madrid Squad Stats (Spanish Primera División) – 2005–06“. ESPN Soccernet. Архивирано од изворникот на 2013-01-21. Посетено на 2020-05-03.
  109. ↑ „Zidane revels in maiden hat-trick“. UEFA. 16 January 2006. Посетено на 28 April 2011.
  110. ↑ Lahouri,  p. 248.
  111. ↑ „Addio a Zidane, domani grande festa al Bernabeu - Gazzetta dello Sport“. www.gazzetta.it. Посетено на 16 March 2019.
  112. ↑ Caioli, p. 31.
  113. ↑ „',The scarred French messiah',“. Rediff.com. Посетено на 28 April 2011.
  114. ↑ Le Buteur magazine 7 May 2005 Архивирано на 2 април 2009 г.
  115. ↑ „Zinedine Zidane, la légende. Partie 2: première sélection“ (англиски). 30 September 2009. Архивирано од изворникот на 19 October 2013.
  116. ↑ Franck, pp. 166-167.
  117. ↑ Urbain Mandrillon (20 June 2006). „Zidane (3/3) : l'amour du maillot bleu“ (француски). Посетено на 14 March 2019.
  118. ↑ „Francia-Olanda 0-0 4-2dcr“. 22 June 1996. Посетено на 14 March 2019.
  119. ↑ „Francia-R.Ceca 5-6dcr“. 26 June 1996. Посетено на 14 March 2019.
  120. ↑ Franck, p. 137.
  121. ↑ Wilson, Jonathan (21 March 2020). „Ranked! The 10 best players of France 98“. FourFourTwo. Посетено на 1 April 2020.
  122. ↑ Di Gennaro, Dario. „Italia-Francia, 1998 0-0 (3-4)“ [Italy–France, 1998 0–0 (3–4)]. rai.it (италијански). Rai Sport. Архивирано од изворникот на 16 June 2012. Посетено на 13 June 2012.
  123. ↑ „France v Croatia 2:1, football match 8 July 1998“. eu-football.info (англиски). Посетено на 14 March 2019.
  124. ↑ „France v Brazil 3:0, football match 12 July 1998“. eu-football.info (англиски). Посетено на 14 March 2019.
  125. ↑ „la Repubblica/sport: Schiantato il Brasile La Francia è campione“. www.repubblica.it. Посетено на 14 March 2019.
  126. ↑ Lahouri, p. 78.
  127. ↑ Lahouri,  pp. 54-55.
  128. ↑ Lahouri,  p. 79.
  129. ↑ "Euro 2000: The French Revolution". BBC Sport. Retrieved 22 August 2014.
  130. ↑ „Zidane basks in his golden summer of 2000“. UEFA. Посетено на 15 July 2018.
  131. ↑ Nicolas Puiravau (9 October 2003). „Histoire d'un jeune capitaine“ (француски). Архивирано од изворникот на 5 April 2016. Посетено на 14 March 2019.
  132. ↑ Pascal Jalabert (27 May 2002). „Aïe, Zidane s'est blessé“ (француски). La Dépêche du Midi. Посетено на 14 March 2019.
  133. ↑ Bland, Gareth (28 July 2015). „The story of France's failure at World Cup 2002“. These Football Times. Посетено на 31 May 2018.
  134. ↑ „Sans Zidane mais avec des surprises“ (француски). 2 June 2003.
  135. ↑ „France 2–1 England“. BBC Sport. 13 June 2004. Посетено на 5 May 2020.
  136. ↑ „Euro Moments: Zidane quick on the double to down England“. The Irish Times. Dublin. 27 May 2016. Посетено на 5 May 2020.
  137. ↑ Emilio Marrese (22 June 2004). „Henry, risveglio con doppietta la Francia può sfidare la Grecia“. la Repubblica. стр. 47.
  138. ↑ „Francia inguardabile giù dal trono Avanti gli eroi ellenici di Rehaggel“. 26 June 2004.
  139. ↑ „Zidane quits French national team“. CNN. 12 August 2004. Архивирано од изворникот на 2017-07-17. Посетено на 11 July 2006.
  140. ↑ 140,0 140,1 „Zidane quits French national team“ (англиски). 12 August 2004.
  141. ↑ „Zidane & Makelele back for France“. BBC Sport. 3 August 2005. Посетено на 26 January 2019.
  142. ↑ „TACCUINO“. La Gazzetta dello Sport. 17 August 2005.
  143. ↑ Caioli, pp. 65-66.
  144. ↑ „Zidane, ritorno da re“. 17 August 2005.[мртва врска]
  145. ↑ Pugmire, Jerome (27 May 2006). „Malouda leads France past Mexico“. Associated Press. Посетено на 5 May 2020.[мртва врска]
  146. ↑ 146,0 146,1 Caioli, p. 118.
  147. ↑ „Brazil 0–1 France“. BBC Sport. 1 July 2006. Посетено на 12 January 2018.
  148. ↑ „Man of the Match: Stage 2“. FIFA. 1 July 2006. Архивирано од изворникот на 11 July 2006. Посетено на 2 July 2006.
  149. ↑ „Zidane and France seize their final chance“. The Guardian. 5 July 2006. Посетено на 12 January 2018.
  150. ↑ Caioli, p. 52-53.
  151. ↑ „The cult of the Panenka penalty“. FIFA. 25 June 2012. Архивирано од изворникот на 2012-06-28. Посетено на 12 January 2018.
  152. ↑ „Italy – France“. FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. Посетено на 9 August 2016.
  153. ↑ „And Materazzi's exact words to Zidane were... , Football, guardian.co.uk“. The Guardian. London. 18 August 2007. Посетено на 27 March 2011.
  154. ↑ Buckingham, Mark. „1998 World Cup – France“. Sky Sports. Архивирано од изворникот на 3 July 2006. Посетено на 11 July 2006.
  155. ↑ „Zidane sent off in extra time for head butt“. ESPNsoccernet. 9 July 2006. Архивирано од изворникот на 11 August 2006. Посетено на 11 July 2006.
  156. ↑ „2006 FIFA World Cup Official FIFA Awards: Zidane wins adidas Golden Ball award“. fifa.com. 10 July 2006. Архивирано од изворникот на 2018-07-14. Посетено на 5 May 2020.
  157. ↑ „Intervista di Zidane alla BBC“. Посетено на 5 May 2020.
  158. ↑ „Materazzi-Zidane, mistero svelato Ecco la frase che scatenò la testata“. 18 August 2007. Посетено на 5 May 2020.
  159. ↑ „Zidane: I'd "rather die" than say sorry“. ESPN Soccernet. 1 March 2010. Архивирано од изворникот на 2010-03-04. Посетено на 5 May 2020.
  160. ↑ „Zinedine Zidane to become Real Madrid sporting director“. BBC Sport. 7 јули 2011. Посетено на 7 јули 2011.
  161. ↑ „La Liga: Zinedine Zidane named as one of Carlo Ancelotti's Real Madrid assistant coaches“. Sky Sports. Архивирано од изворникот на 17 октомври 2013.
  162. ↑ „Zidane, nuevo entrenador del Castilla“ (шпански). 25 јуни 2014. Посетено на 14 март 2019.
  163. ↑ „Zidane: a club legend in the Real Madrid dugout“. Real Madrid CF. 4 јануари 2016. Посетено на 4 јануари 2016.
  164. ↑ „Cristiano Ronaldo's late winner gave Zinedine Zidane victory in his first clásico as manager to end Barcelona's 39-game unbeaten run and reignite the title race“. The Guardian. 2 април 2016.
  165. ↑ „„Кралска фешта" во Милано: Реал на пенали до нова европска круна“. ekipa.mk. 28 мај 2016. Архивирано од изворникот на 2020-09-24. Посетено на 7 мај 2020.
  166. ↑ „Real Madrid were crowned champions of Europe for the 11th time after beating Atletico Madrid in a dramatic penalty shootout in Milan“. BBC Sport. 29 мај 2016.
  167. ↑ „Zidane: "La Liga mancava da troppo, per il Real Madrid era il primo obiettivo"“. La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita. Посетено на 14 март 2019.
  168. ↑ Marco Ercole (3 јуни 2017). „Zidane nella storia: primo allenatore con 2 Champions League di fila“. Архивирано од изворникот на 7 мај 2020. Посетено на 7 мај 2020.
  169. ↑ „Le 7 meraviglie di Zizou: marcia Real in 19 mesi“. Посетено на 14 март 2019.
  170. ↑ „ВИДЕО: Реал Мадрид е СУПЕР-ШАМПИОН, Скопје приреди СУПЕР-СПЕКТАКЛ“. gol.mk. 8 август 2017. Посетено на 7 мај 2020.
  171. ↑ „Campeón Supercopa de España 2017: El Real Madrid gana su décima Supercopa de España“ (шпански). 17 август 2017. Посетено на 7 мај 2020.
  172. ↑ „Zidane: 8 títulos en menos de 2 años“ (шпански). Посетено на 7 мај 2020.
  173. ↑ „Клоп влезе во елитата, рекордери Пејсли, Анчелоти и Зидан“. netpress.com.mk. 2 јуни 2019. Посетено на 7 мај 2020.
  174. ↑ „ШОК: Зидан повеќе не е тренер на Реал Мадрид!“. taratur.com. 31 мај 2018. Посетено на 7 мај 2020.
  175. ↑ „ОФИЦИЈАЛНО: Зидан се врати во Реал Мадрид!“. sportski.mk. 11 март 2019. Посетено на 7 мај 2020.
  176. ↑ 176,0 176,1 Pla Diaz, Emilio (23 July 2006). „Zinedine Zidane – Century of International Appearances“. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Посетено на 2 January 2012.

Библиографија

[уреди | уреди извор]

Besma Lahouri, Zidane, une vie secrète (на француски), Éditions Succès du livre, 2008.

Dan Franck, Zidane : Le roman d'une victoire (на француски), Éditions Robert Laffont, 1999.

Luca Caioli, Zidane : 110 minutes pour partir (на француски), Éditions Prolongations, 2007.

Roberto Beccantini, ZIDANE, Zinedine (Enciclopedia-dello-Sport) (на италијански), 2002.

Jean Philippe и Patrick Fort, Les deux vies de Zidane (на fr), Archipoche, 2017.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
Портал „Биографија“
Портал „Фудбал“
Портал „Франција“


Статијата Зинедин Зидан е добра статија. Таа исполнува одредени критериуми за квалитет и е дел од инкубаторот на Википедија.
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Зинедин_Зидан&oldid=5291656“