Париз-Ница 2019 — 77. издание на велосипедската етапна трка Париз-Ница, која се одржала помеѓу 10 и 17 март како шести настан во сезоната на Светската турнеја.[1] Шпанецот Марк Солер е бранител на првакот.[2]
Трката била освоена од Еган Бернал од екипата Тим Скај, кои стигнале до шеста победа за екипата и четврта победа во последните пет години. Бернал, исто така, го освоил и пласманот за млад возач. Наиро Кинтана од Мовистар Тим завршил втор, додека колегата на Бернал Михал Квјатковски го заокружил подиумот, освојувајќи го и бодовниот пласман. Томас де Гент од Лото-Судал го освоил планинскиот пласман, додека Тим Скај екипниот пласман.
Бидејќи Париз-Ница е настан од Светската турнеја, сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски поканети и се обврзани да учествуваат на трката.[3] Пет професионални континентални екипи биле поканети, со што била заокружена главната група од 23 екипи.[4]
| Екипи од Светската турнеја на UCI (18)Професионални континентални екипи (5) |
 |
Трката започнала на 10 март 2019 година во Сен Жермен ан Ле, во западните предградија на Париз, и завршила на 17 март во Ница, поминувајќи 1.240 километри распоредени на осум етапи. По четири рамни и ридски етапи на првите четири дена, петтиот ден следел поединечен хронометар во должина од 25,5 километри. Седмата етапа била кралската етапа на трката, завршувајќи на Кол де Турини во Приморски Алпи. Осмата и последна етапа завршила на Англиската променада во Ница.[5]
На Париз-Ница 2019 постоеле четири различни маички. За генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист на крајот на секоја етапа. Постоеле временски бонуси за првите тројца на друмските етапи: етапниот победник добивал десет секунди, додека второпласираниот и третопласираниот добивале шест односно четири секунди, соодветно. Временски бонуси добивале и првите тројца возачи на средниве спринтови — три секунди за победникот на спринтот, две секунди за вториот и една секунда за третиот возач. Предводникот на генералниот пласман ја добивал жолтата маичка.[6] Овој пласман бил сметан за најважен на Париз-Ница 2018 и победникот на пласманот бил сметан за победник на трката.
Бодови за етапна победа
| Место
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|
10
|
| Добиени бодови
|
15 |
12 |
9 |
7 |
6 |
5 |
4 |
3 |
2 |
1
|
Дополнително, постоел бодовен пласман, каде била доделувана зелената маичка. Во бодовниот пласман, велосипедистите добивале бодови доколку завршеле во првите десет на етапите. За разлика од бодовниот пласман на Тур де Франс, видот на етапата немало влијание на бодовите кои се добивале – секоја етапа имало подеднаков број на достапни бодови во ист сооднос. Исто така, бодови можеле да се добијат и на средниве спринтови; три бода доколку за првиот кој ќе ја помине линијата, два бода за вториот и еден за третиот.[6]
Бодови за планинскиот пласман
| Место
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
| Бодови за категорија 1
|
10 |
8 |
6 |
4 |
3 |
2 |
1
|
| Бодови за категорија 2
|
7 |
5 |
3 |
2 |
1 |
0
|
| Бодови за категорија 3
|
4 |
2 |
1 |
0
|
Имало и планински пласман, а предводникот во пласманот ја добивал белата маичка со црвени точки. Во планинскиот пласман, бодовите биле добивани доколку се стигне на врвот на искачувањето пред другите велосипедисти. Секое искачување било категоризирано со прва, втора или трета категорија, а бодовите биле сразмерно делени. На искачувањата од прва категорија, седум возачи освојувале бодови; на искачувањата од втора категорија пет возачи, а на искачувањата од трета категорија само тројца возачи освојувале бодови.[6]
Четвртата маичка го претставувала пласманот за млад возач, обележена со белата маичка. Пласманот се пресметувал на ист начин како генералниот пласман, но учествувале само возачи родени на или по 1 јануари 1994 година.[6]
Постоел и екипен пласман, во кој времињата биле додавани времињата на тројцата најдобри велосипедисти по екипа на секоја етапа; водечка екипа на крајот на трката била онаа со најмало вкупно време.[6]
Почетен состав
Франција
Еган Бернал (Инеос Гренадиерс) 
Михал Квјатковски (Инеос Гренадиерс) .svg){kind=small}
Томас де Гент (Лото-Судал) .svg){kind=small}
Инеос Гренадиерс 
_pictogram.svg){kind=small}
Дилан Груневеген 
Сем Бенет 
Магнус Корт 
Јон Исагире 
