Hopp til innhald

Eurovision Song Contest 1982

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Eurovision Song Contest 1982
Offisiell tittel
27. Eurovision Song Contest
Dato
Finalen 24. april 1982
Vertskap
Stad
Harrogate International Centre i Harrogate i Storbritannia
Programleiar(ar)
Jan Leeming
Varigskap
Opningsnummer
Pausenummer
Bidrag
Antal bidrag
18
Trekte seg
Frankrike
Hellas
Kart
Røysting
Vinnar
Tyskland med «Ein bißchen Frieden» av Nicole
Eurovision Song Contest
Dublin 1981 München 1983

Eurovision Song Contest 1982 var den 27. utgåva av Eurovision Song Contest, den årlige songtevlinga for medlemmane i Den europeiske kringkastingsunionen (EBU). Tevlinga fann stad i Storbritannia som følgje av landets siger året før med Bucks Fizz og «Making Your Mind Up». Finalen blei produsert av BBC og blei arrangert laurdag 24. april 1982 i Harrogate International Centre i Harrogate. Programleiar var Jan Leeming.

Frankrike og Hellas trekte seg, mens Italia heldt seg borte for andre år på rad. Talet på deltakande land sank difor til 18 land, det lågaste talet på fem år.

Tyskland vann sin fyrste siger i Eurovision Song Contest med Nicole og «Ein bißchen Frieden». Vinnarsongen gjekk til topps på singellistene i fleire land og selde i meir enn tre millionar eksemplar. Den engelske versjonen er per 2024 den siste Eurovision Song Contest-vinnaren som har toppa den britiske singlelista. «Ein bißchen Frieden» gjekk også til topps på den den norske singellista. Israel kom på andreplass, mens Sveits blei nummer tre og Belgia nummer fire. Kypros runda av topp fem og fekk sin beste plassering til då. Noreg var representert av Jahn Teigen og Anita Skorgan som song «Adieu». Songen fekk 40 poeng og blei nummer 12 av 18 bidrag.

Bakgrunn

[endre | endre wikiteksten]
Harrogate International Centre.

Etter sigeren med Bucks Fizz og «Making Your Mind Up» året før, var Storbritannia vertskap for sjuande gong. BBC la tevlinga til den forholdsvis ukjende spabyen Harrogate i North Yorkshire i England. Arenaen var det nyleg opna kongressenteret Harrogate International Centre, og hovudsalen til kongressenteret hadde plass til 2000 publikummarar.[1]

Både Italia og Frankrike heldt seg borte frå Eurovision Song Contest dette året. Italia på grunn av liten interesse nasjonalt, mens underhaldningssjefen i franske TF1, Pierre Bouteiller, meinte tevlinga berre bestod av middelmåtige songar og lite talent.[2] TF1 trekte seg difor frå tevlinga dette året, men året etter tok konkurrenten Antenne 2 over jobben, og Frankrike var tilbake igjen i 1983.[3]

Hellas hadde meldt seg på Eurovision Song Contest, men deltok aldri i Harrogate. Landet hadde plukka ut artisten Thémis Adamantídis og låten «Sarantapénte kopeliés» (‘45 unge kvinner’) til å representere landet i Eurovision Song Contest, med den greske kulturministeren Melina Mercouri, som sjølv var songar, meinte songen var for dårleg for hennar «høge standard». Ei anna forklaring var at songen skal ha vore en omarrangert versjon av ein gresk folkesong, noko som er brot på tevlingsreglane.[4] Berre originale låtar kan delta. Uansett årsak trekte Hellas seg bare eit par veker før tevlinga i Harrogate. Hellas skulle ha vore det andre bidraget ut på scena.[5]

Med fråværet til dei tre landa, senka talet på deltakande land til 18 land. Dette var det lågaste talet sidan 1977.

Finalen hadde eit potensielt publikum på 500 millioner tv-seere og blei kringkasta til 30 land, derav 22 var EBU-land. I tillegg sende Tsjekkoslovakia, Ungarn, Romania, Sovjetunionen og Bulgaria tevlinga i opptak gjennom Intervision. Også asiatiske land som Hongkong og Sør-Korea viste tevlinga.[5]

Sendinga

[endre | endre wikiteksten]

De fleste tv-sjåarar hadde få eller ingen kunnskapar om Harrogate, og dei britiske tv-produsentane løyste dette ved å starte sendinga med eit europakart. Deretter dukka spørsmålet Kvar er Harrogate? opp, omsett til alle språka til deltakarlanda. Kartet blei deretter forstørra, slik at tv-sjåarane fekk sjå nøyaktig kvar i Storbritannia byen låg, etterfølgd av ein film med bilete frå Harrogate og området rundt.[6] Programleiar for sendinga var nyheitsopplesaren Jan Leeming, mens Ronnie Hazlehurst var sjefsdirigent for BBC Symphony Orchestra som akkompagnerte songane.

Nicole sikra den fyrste sigeren til Tyskland. Her frå ein konsert i 2017.

Startrekkefølgja var avgjord på førehand ved loddtrekking. Portugal opna sendinga, mens Tyskland avslutta som land nummer 18. Noreg hadde startnummer tre. Blant deltakarane var det fleire som hadde delteke tidlegare, inkludert norske Jahn Teigen (1978) og Anita Skorgan (1977 og 1979). Kypriotiske Anna Vissi hadde delteke for Hellas i 1980, mens den belgiske songaren, Stella, hadde delteke for Nederland i 1970 og for Belgia i 1977. Denne gongen song ho på fransk, trass i at Stella knapt kunne eit ord fransk.[2]

Blant favorittane var Luxembourg og Storbritannia, men dei hamna på høvesvis sjette- og sjuandeplass. I staden var det ein annan førehandsfavoritt som gjekk heilt til topps. Det var den siste låten i tevlinga, «Ein bißchen Frieden» framført av 17 år gamle Nicole for Tyskland. Dette var 27. gongen Tyskland deltok, og dei to føregåande åra hadde Tyskland kome på andreplass. Dette året lykkast det omsider tyskarane å gå heilt til topps, og det med ein suveren siger. «Ein bißchen Frieden» fikk hele ni tolvarar, inkludert frå Israel. I BBC4-programmet Eurovision at 60 fortalde Nicole at tolvaren frå Israel var den aller viktigaste og betydde mest for ho, med tanke på historia dei to landa imellom.[7] Songen var skriven av slager-duoen Ralph Siegel og Bernd Meinunger. Dei hadde stått bak 18 Eurovision-songar til då, derav 13 av dei var for Tyskland.

Pausenummeret var ein film med bilete frå Yorkshire og Castle Howard. Filmen blei akkompagnert av musikk av BBC Symphony Orchestra.[6]

Under vinnerreprisen song Nicole vinnarlåten på fire ulike språk: tysk, engelsk, fransk og nederlandsk, til stor applaus frå publikum. Dette var den fyrste sigeren til Tyskland, og den einaste til Vest-Tyskland fram til gjensameininga i 1990. Fyrst i Bærum i 2010 vann Tyskland ein ny siger i Eurovision Song Contest, då med Lena Meyer-Landrut og songen «Satellite».

Falklandskrigen truga arrangementet

[endre | endre wikiteksten]

Berre veker før tevlinga, 2. april 1982, okkuperte britiske styrkar Falklandsøyane utanfor kysten av Argentina. Kamphandlingane mellom Storbritannia og Argentina pågjekk for fullt i lufta og sjøen dagane før finalen i Harrogate. På førehånd hadde BBC gjeve tydeleg beskjed om at dei ville prioritere bilete frå Falklandsøyane dersom det skulle bryte ut krig på sjølve øygruppa.[8] Dette kunne i ytste konsekvens føre til at bilete frå Harrogate hadde måtte vike for bilete frå Falklandsøyane. Faren for eit brot i Eurovision-sendinga blei nemnd som «reell»,[8] men finalesendinga gjekk til slutt som planlagt og utan brot i overføringa til omverda.

Det norske bidraget

[endre | endre wikiteksten]
Anita Skorgan og Jahn Teigen representerte Noreg. Her frå den norske finalen i 1986.

Noreg deltok for 22. gang, og Jahn Teigen og Anita Skorgan vann ein klår siger i den norske finalen i Oslo i mars. Etter sisteplassen i 1981 satsa NRK dette året sterkare enn nokon gang på å produsere ein vinnermelodi. Allereie i 1978 blei NRK kontakta av den britiske professoren René Hérail som tilbaud seg å lage ein «euro-slager» basert på logaritmar og databerekningar.[9] Hérail meinte «Adieu» hadde det som skulle til. Låten var skriven av Jahn Teigen og Herodes Falsk, og låten fekk en moderat suksess og låg på den norske singellista i fem veker.[10][11] Også norsk presse var positiv og kalla vinnaren for ein «velkalkulert slager».[12]

«Adieu» var det tredje bidraget ut på scena i Harrogate, og Sigurd Jansen dirigerte orkesteret under framsyninga til Noreg. På førehand hausta det norske bidraget mange lovord, men etter fleire botnplasseringar i dei føregåande åra, hadde den norske delegasjonen beskjedne forventingar: «Jeg håper at vi kommer midt på treet. Det synes jeg vi fortjener», sa underhaldningssjef Harald Tusberg til A-pressen.[13]

Under avrøystinga fekk Noreg 40 poeng, blant anna 10 poeng frå Tyskland, og enda på ein tolvteplass. Noreg hadde fått null poeng året før, og det same hadde Jahn Teigen fått fire år tidlegare. Då Noreg fekk sine fyrste poeng i avrøystinga, svarte publikum i Harrogate med ein voldsom applaus.[6]

Bjørn Scheele kommenterte sendinga for NRK Fjernsynet, mens Eirik Heyerdahl kommenterte for NRK Radio. Erik Diesen las poenga frå den norske juryen frå studio på NRK Marienlyst i Oslo.

Avrøystinga

[endre | endre wikiteksten]

Kvart land hadde ein jurygruppe med elleve lekfolk mellom 16 og 60 år, som bedømde songane frå dei andre landa med poeng frå 1 til 5. Deretter summerte jurysekretæren saman poenga. Songen som fekk flest jurypoeng, blei tildelt 12 poeng frå den nasjonale jurygruppa. Andreplassen fekk 10, tredjeplassen 8, fjerdeplassen 7 og så videre ned til tiandeplassen som fekk 1 poeng. Altså gav kvar jurygruppe 12, 10 og 8–1 poeng til sine ti favorittsongar. Det var ikkje lov å røyste på bidraget frå sitt eige land. Oppsynsmann for avrøystinga var Frank Naef frå EBU. Kvart land hadde ein representant som las opp poenga frå juryen via telefon på direkten under avrøystinga. 

I motsetnad til den jamne og spennande avrøystinga året før, blei denne avrøystinga raskt ein tysk sigersparade. Tyskland tok leiinga frå start, men fekk ingen poeng frå Luxembourg som røysta som land nummer to. Men sidan følgde ei rekkje høge poeng, inkludert heile ni 12-poengarar. Unntaket var nabolandet Austerrike som berre gav 1 poeng – noko som blei møtt med sjokk og vantru i salen. Den britiske kommentatoren Terry Wogan merka spøkefullt: «Himmel! Tyskland kjem sannsynlegvis til å invadere Austerrike neste veke no.»[6]

Trass dette heldt Tyskland ei klår leiing resten av avrøystinga og vann med 161 poeng, 61 poeng framfor Israel på andreplass.[6] Tyskland fekk 1,61 gongar så mange poeng som nummer to, noko som var rekord heilt til Alexander Rybak vann tevlinga i 2009 med 1,78 gongar så mange poeng som Island på andreplass.

Deltakarar

[endre | endre wikiteksten]

Liste over deltakarane og det offisielle resultatet.[14] Tabellen er rangert etter startrekkefølgje, plasseringa og poengsummen er i kolonnane til høgre.

Startnr. Land Artist Song Språk Norsk omsetjing Plass Poeng
01 Portugal Doce «Bem bom» Portugisisk Veldig bra 13 32
02 Luxembourg Svetlana «Cours après le temps» Fransk Løp etter tida 6 78
03 Noreg Jahn Teigen og Anita Skorgan «Adieu» Norsk Adjø 12 40
04 Storbritannia Bardo «One Step Further» Engelsk Eit steg vidare 7 76
05 Tyrkia Neco «Hani?» Tyrkisk Kvar? 15 20
06 Finland Kojo «Nuku pommiin» Finsk Sov til bomba 18 0
07 Sveits Arlette Zola «Amour on t'aime» Fransk Kjærleik, vi elskar deg 3 97
08 Kypros Anna Vissi «Móno i agápi» Gresk Berre kjærleik 5 85
09 Sverige Chips «Dag efter dag» Svensk Dag etter dag 8 67
10 Austerrike Mess «Sonntag» Tysk Søndag 9 57
11 Belgia Stella «Si tu aimes ma musique» Fransk Om du likar musikken min 4 96
12 Spania Lucía «Él» Spansk Han 10 52
13 Danmark Brixx «Video, video» Dansk – 17 5
14 Jugoslavia Aska «Halo, Halo» Serbokroatisk Hallo, hallo 14 21
15 Israel Avi Toledano «Hora»  Hebraisk Hora (ein folkedans) 2 100
16 Nederland Bill van Dijk «Jij en ik» Nederlandsk Du og eg 16 8
17 Irland The Duskeys «Here Today Gone Tomorrow» Engelsk Her i dag, borte i morgon 11 49
18 Tyskland Nicole «Ein bißchen Frieden» Tysk Litt fred 1 161

Artistar som har delteke tidlegare

[endre | endre wikiteksten]
Artist Land Deltok i Merknader
Stella Belgia 1970 Deltok for Nederland som del av gruppa Hearts of Soul.
1977 Deltok for Belgia som del av gruppa Dream Express
Anna Vissi Kypros 1980 Deltok for Hellas
Jahn Teigen Noreg 1978
Anita Skorgan Noreg 1977, 1979
Teresa Miguel og Fatima Padinha (del av gruppa Doce) Portugal 1978 Deltok som del av gruppa Gemini
Sally-Ann Triplett (del av gruppa Bardo) Storbritannia 1980 Deltok som del av gruppa Prima Donna

Poengtavle

[endre | endre wikiteksten]

Tavla er ordna etter røysterekkefølgja i finalen.[15]

Deltakarland Poenggjevande land Sum Plass
Portugal 7 4 5 2 1 6 1 4 2 32 13
Luxembourg 6 7 6 3 7 2 8 5 4 5 7 10 8 78 6
Noreg 6 4 4 6 2 2 6 10 40 12
Storbritannia 4 12 6 10 4 5 3 12 1 2 6 2 1 7 1 76 7
Tyrkia 8 3 1 3 3 2 20 15
Finland 0 18
Sveits 2 2 4 12 2 6 2 10 12 7 10 10 10 8 97 3
Kypros 5 4 12 3 8 8 5 3 7 5 7 12 6 85 5
Sverige 7 3 8 5 3 4 8 5 4 8 2 5 3 2 67 8
Austerrike 10 7 7 6 8 6 4 4 5 57 9
Belgia 8 5 5 2 6 5 2 8 7 4 10 10 7 6 3 4 4 96 4
Spania 1 8 6 7 10 4 1 8 7 52 10
Danmark 3 1 1 5 17
Jugoslavia 4 1 12 1 3 21 14
Israel 10 10 1 1 12 10 2 10 7 7 6 1 3 8 12 100 2
Nederland 3 5 8 16
Irland 1 2 7 1 6 5 5 3 5 8 3 3 49 11
Tyskland 12 10 8 12 10 12 12 8 1 10 12 12 12 12 6 12 161 1

12 poeng

[endre | endre wikiteksten]

Under er ei oversikt over 12 poeng som blei delt ut under røystegjevinga:

Tal Mottakarland 12 poeng frå
9 Tyskland Danmark, Irland, Israel, Jugoslavia, Kypros, Portugal, Spania, Sveits, Tyrkia
2 Kypros Nederland, Noreg
Israel Finland, Tyskland
Sveits Belgia, Storbritannia
Storbritannia Austerrike, Luxembourg
1 Jugoslavia Sverige

Kommentatorar og poengopplesarar

[endre | endre wikiteksten]

Poengopplesarar

[endre | endre wikiteksten]

Kvart land hadde ein talsperson som annonserte poenga frå den nasjonale jurygruppa på engelsk eller fransk over telefon.[16] Under er talspersonane i same rekkefølgje som under avrøystinga:

  1. Portugal – Margarida Andrade
  2. Luxembourg – Jacques Harvey
  3. Noreg – Erik Diesen
  4. Storbritannia – Colin Berry[17]
  5. Tyrkia – Başak Doğru[18]
  6. Finland – Solveig Herlin
  7. Sveits – Michel Stocker[19]
  8. Kypros – Anna Partelidou
  9. Sverige – Arne Weise
  10. Austerrike – Tilia Herold
  11. Belgia – Jacques Olivier
  12. Spania – Marisa Naranjo
  13. Danmark – Hans Otto Bisgaard
  14. Jugoslavia – Miša Molk
  15. Israel – Yitzhak Shim'oni
  16. Nederland – Flip van der Schalie
  17. Irland – John Skehan
  18. Tyskland – Gabi Schnelle


Kommentatorar og sendingar

[endre | endre wikiteksten]

Sendinga blei kringkasta til 30 land. Kvart deltakarland hadde eigne dirigentar samt kommentatorar som formidla informasjon og hendingar direkte til sjåarane heime. Oversikt over kommentatorar og poengopplesarar under Eurovision Song Contest 1982:[20]

Land Kringkastar Kanal Kommentator Kilde
 Belgia BRT BRT1 Luc Appermont [21]
RTBF RTBF1 Jacques Mercier
 Danmark Danmarks Radio DR TV Jørgen de Mylius [22]
 Finland Yle TV1 Erkki Toivanen [23]
 Irland RTÉ RTÉ 1 Larry Gogan
RTÉ Radio 1 Pat Kenny
 Israel IBA Israelsk fjernsyn Ingen kommentator
 Jugoslavia JRT TVB2 Mladen Popović
TVL1 Tomaž Terček [22]
TVZ 1 Oliver Mlakar
 Kypros RIK RIK Fryni Papadopoulou [24]
 Luxembourg CLT RTL Télévision Marylène Bergmann
 Nederland NOS Nederland 2 Pim Jacobs
 Noreg NRK NRK Fjernsynet Bjørn Scheele [25]
NRK Radio Erik Heyerdahl
 Portugal RTP RTP 1 José Fialho Gouveia
 Spania TVE TVE1 Miguel de los Santos
 Storbritannia BBC BBC1 Terry Wogan
BBC Radio 2 Ray Moore
 Sveits SRG SSR TV DRS Theodor Haller
TSR Georges Hardy
TSI Giovanni Bertini
 Sverige SVT TV1 Ulf Elfving
SR P3 Kent Finell
 Tyrkia TRT TRT Televizyon Ümit Tunçağ
 Tyskland ARD Deutsches Fernsehen Ado Schlier [26]
 Austerrike ORF FS2 Ernst Grissemann
Kommentatorar og sendingar i ikkje-deltakande land
Land Kringkastar Kanal Kommentator Kilde
 Island RÚV Sjónvarpið Pálmi Jóhannesson, sendt i opptak 30. april [27]
 Tsjekkoslovakia ČST ČST2 Ukjend, vist i opptak 21. mai 1982 [28]
 Ungarn MTV MTV1 Ukjend, vist i opptak 15. mai 1982 [29]

Kjelder

[endre | endre wikiteksten]
  1. ↑ «Our Story - Harrogate Convention Centre». www.harrogateconventioncentre.co.uk (på engelsk). Henta 2. august 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Eurovision Song Contest Harrogate 1982». eurovision.tv. Henta 2. august 2017. 
  3. ↑ «Eurovision 1982» (PDF). eurofans.free.fr. Henta 2. august 2017. 
  4. ↑ Tibballs, Geoff (14. april 2016). The Good, the Bad and the Wurst: The 100 Craziest Moments from the Eurovision Song Contest (på engelsk). Little, Brown Book Group. ISBN 9781472137074. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Bjørhovde, Hilde (24. april 1982). «Melodi Grand Prix for 500 millioner TV-seere». Aftenposten. s. 6. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 «Eurovision Song Contest 1982 – full contest». BBC/EBU via YouTube. 24. april 1982. Henta 18. september 2022. 
  7. ↑ Tidskode 50:00 (2011). «Eurovision at 60 – The Eurovision Song Contest». BBC via YouTube. Henta 2. august 2017. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Jørn Storeng (24. april 1982). «Krig kan stoppe TV-overføringene». A-pressen via Finnmark Dagblad. Nasjonalbiblioteket. Henta 4. september 2022. 
  9. ↑ «Kom inn!». Norsk rikskringkasting. 12. september 1981. Henta 25. juli 2016. 
  10. ↑ Marcussen, Tor (20. mars 1982). «Norge satser høyt i Grand Prix». Aftenposten. s. 23. 
  11. ↑ «'Adieu' på den norske singellisten». IFPI Norge. Henta 18. september 2022. 
  12. ↑ Marcussen, Tor (22. mars 1981). «Seier for velkalkulert slager». Aftenposten. s. 52. 
  13. ↑ Jørn Storeng (24. april 1982). «Melodi Grand Prix-finalen: Godt håndverk er Norges bidrag». A-pressen via Finnmark Dagblad. Nasjonalbiblioteket. s. 18. Henta 4. september 2022. 
  14. ↑ «Final of Harrogate 1982 – Eurovision Song Contest». eurovision.tv. Den europeiske kringkastingsunion. Henta 18. september 2022. 
  15. ↑ «Eurovision Song Contest 1982 – Scoreboard». eurovision.tv. Arkivert frå originalen 3. august 2017. Henta 2. august 2017. 
  16. ↑ «How the Eurovision Song Contest works | Eurovision Song Contest». eurovision.tv (på engelsk). 18. mai 2019. Arkivert frå originalen 31. mai 2022. Henta 4. oktober 2022. 
  17. ↑ Roxburgh, Gordon (2017). Songs For Europe – The United Kingdom at the Eurovision Song Contest, Volume Three: The 1980s. Telos Publishing. s. 165–180. ISBN 978-1-84583-118-9. 
  18. ↑ Dinçer, Mehmet (24. april 1982). «Neco, Eurovision'da şans arıyor». Cumhuriyet (på tyrkisk) (Istanbul, Tyrkia). s. 5. Arkivert frå originalen 12. januar 2023. Henta 13. januar 2023. 
  19. ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
  20. ↑ «The Eurovision Song Contest (1982)». imdb.com. Henta 24. juli 2017. 
  21. ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgia. 2003 ISBN 90-209-5274-9
  22. ↑ 22,0 22,1 Carter, Ford (20. mai 2021). «The Longest-Serving Eurovision Commentators». aussievision (på engelsk). Henta 16. april 2023. 
  23. ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Henta 10. august 2012. 
  24. ↑ Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
  25. ↑ «Norsk TV idag». Sandefjords Blad. Nasjonalbiblioteket. 24. april 1982. s. 2. Henta 16. april 2023. 
  26. ↑ «Eurovision Song Contest 1982». www.ecgermany.de. 
  27. ↑ «Útvarp – Sjónvarp». Tíminn – 96. Tölublað. Tímarit.is. 30. april 1982. s. 25. Henta 15. januar 2023. 
  28. ↑ «Csehszlovák televízió – péntek május 21» (på ungarsk). Rádió- és Televízió-újság. 17. mai 1982. s. 21. Arkivert frå originalen 12. januar 2023. Henta 16. februar 2023 – via MTVA Archívum. 
  29. ↑ TV – szombat május 15. Rádió- és Televízió-újság (MTVA Archívum). 10. mai 1982. Arkivert frå originalen 12. januar 2023. 

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Eurovision Song Contest 1982
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovision_Song_Contest_1982&oldid=3550075»