2. List Jana
Drugi List św. Jana [2 J lub 2 Jan] – księga Nowego Testamentu przypisywana apostołowi Janowi, autorowi Ewangelii Jana, autor podobnie jak w 3. Liście Jana nazywa siebie prezbiterem. List skierowany do „Wybranej Pani” – co zapewne oznacza nieznaną nam gminę chrześcijańską. Z 13 wersetów 7 znajduje się w 1. Liście Jana. List zaleca miłość braterską i przestrzega przed „zwodzicielami”, „którzy nie uznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele ludzkim” (werset 7).
Autor nie podaje swego imienia, określa siebie mianem „prezbitera” (starszego)[1].
Co do miejsca i czasu powstania Listu nie można nic pewnego powiedzieć. Przypuszcza się, że powstał w końcu I wieku w Efezie[2]. Odbiorcami Listu jest bliżej nam nieznana wspólnota chrześcijan, prawdopodobnie z Azji Mniejszej[2].
Panią wybraną prawdopodobnie nie jest jakaś chrześcijanka goszcząca misjonarzy (tak chciał Klemens Aleksandryjski)[1], przyjmuje się na ogół, że jest to symboliczne określenie Kościoła[2][3]. Dziećmi „Pani” są członkowie wspólnoty[4].
Ze względu na krótkość Listu brak głosów w najwcześniejszej tradycji poświadczających jego kanoniczność. Dopiero w połowie III wieku uznany został powszechnie za kanoniczny. Wątpliwości co do kanoniczności ożyły ponownie w okresie reformacji. Marcin Luter przypisał mu niższą kanoniczność[1].
Zobacz też
edytuj
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Jerzy Chmiel: Listy św. Jana. W: Wstęp do Nowego Testamentu. R. Rubinkiewicz (red.). Warszawa: Pallottinum, 1996, s. 512, seria: Wstęp do Pisma Świętego. ISBN 83-7014-266-4.
- ↑ a b c Jerzy Chmiel: Listy św. Jana. W: Wstęp do Nowego Testamentu. R. Rubinkiewicz (red.). Warszawa: Pallottinum, 1996, s. 513, seria: Wstęp do Pisma Świętego. ISBN 83-7014-266-4.
- ↑ Oscar Cullmann: Zarys historii ksiąg Nowego Testamentu. (przeł.) W. Kowalska. Warszawa: PAX, 1968, s. 122.
- ↑ Ernest DeWitt Burton. The Epistles of John. „The Biblical World”. 5. 7, s. 368-369, 1896. University of Chicago Press. [dostęp 2012-03-11].