Koziatyn
49°42′N 28°50′E/49,700000 28,833333 Dworzec kolejowy | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
12,5 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4342 | ||||
| Kod pocztowy |
22100 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||||
| 49°42′N 28°50′E/49,700000 28,833333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Koziatyn (ukr. Козятин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, nad rzeką Hujwą, siedziba rejonu koziatyńskiego. Historycznie leży na Podolu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1734 roku[2]. Do 1793 leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, po czym na skutek II rozbioru Polski została włączona do Imperium Rosyjskiego. Impulsem do rozwoju Koziatyna była budowa kolei kijowsko-bałtyckiej w drugiej połowie XIX wieku[2]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w kwietniu 1920 Koziatyn został zdobyty przez Polaków pod dowództwem gen. Jana Romera.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w drugiej połowie lipca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1800 osób. W grudniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni była niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja[3].
W 2006 w mieście powstała Polska Szkoła Sobotnio-Niedzielna[2], w 2007 Centrum Kultury Polskiej im. T. Padury[4], a w 2010 został zarejestrowany Rodzinny Dom Polski im. Rafała Górskiego[5].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Dworzec kolejowy
- Wieża ciśnień
- Gmach Szkoły nr 2
Urodzeni w Koziatynie
[edytuj | edytuj kod]- Ewa Bonacka – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna oraz reżyser teatralny
Ludzie związani z miastem
[edytuj | edytuj kod]- Leon Łapiński – generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, urodzony w Koziatynie
- Tymko Padura – poeta i kompozytor, autor pieśni Hej, sokoły, mieszkał i zmarł w Koziatynie[2]
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Gmach administracji kolei -
Dworzec kolejowy -
Wieża ciśnień -
Wnętrze dworca kolejowego
_05.jpg)
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12
- ↑ a b c d Polska szkoła [online], www.polska-szkola.pl [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1535.
- ↑ Podolskie kwiaty z Koziatyna - Towarzystwo Miłośników Kultury Kresowej [online], www.kresowianie.info [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Dom polski w Koziatyniu — Mozaika Berdyczowska [online], mozberd.com.ua [dostęp 2017-11-24] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Koziatyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 543.
