Przejdź do zawartości

Carlos Timoteo Griguol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Timoteo Griguol
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Carlos Timoteo Griguol

Data i miejsce urodzenia

4 września 1936
Las Palmas

Data i miejsce śmierci

6 maja 2021
Buenos Aires

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca, pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1957–1965 Atlanta Buenos Aires 236 (16)
1966–1969 Rosario Central 138 (13)
W sumie: 374 (29)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
Argentyna
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1971–1973 Rosario Central
1975 Tecos UAG Guadalajara
1977 Rosario Central
1979 Kimberley Mar del Plata
1979–1987 Ferro Carril Oeste
1987–1988 River Plate
1988–1993 Ferro Carril Oeste
1994–1999 Gimnasia y Esgrima La Plata
1999–2000 Real Betis
2000–2001 Gimnasia y Esgrima La Plata
2002 Unión Santa Fe
2003–2004 Gimnasia y Esgrima La Plata
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Carlos Timoteo Griguol (ur. 4 września 1936 w Las Palmas, zm. 6 maja 2021 w Buenos Aires[1]) – argentyński piłkarz, obrońca, defensywny pomocnik i prawy pomocnik. Wzrost 182 cm, masa ciała 77 kg. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trener. Jego brat Mario Griguol także zaliczył występy w narodowej reprezentacji.

Urodzony w Las Palmas (prowincja Córdoba) Griguol karierę piłkarską rozpoczął w 1957 roku w klubie Atlanta Buenos Aires. Jako piłkarz klubu Atlanta był w kadrze reprezentacji podczas turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. Griguol nie zagrał w żadnym meczu.

Następnie wziął udział w ekwadorskim turnieju Copa América 1959, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Griguol zagrał w dwóch meczach – z Ekwadorem i Urugwajem.

Nadal jako gracz klubu Atlanta wziął udział w turnieju Copa América 1963, gdzie Argentyna zajęła trzecie miejsce. Griguol zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Kolumbią (w 59 minucie zmienił José Albrechta), Peru, Ekwadorem, Brazylią, Boliwią i Paragwajem.

W klubie Atlanta grał do 1965 roku, następnie w latach 1966–1969 był piłkarzem klubu Rosario Central. Łącznie w lidze argentyńskiej Griguol rozegrał 374 mecze i zdobył 29 bramek.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem – w 1971 roku zadebiutował jako trener w pierwszej lidze, pracując z drużyną klubu Rosario Central, który w 1973 roku doprowadził do tytułu mistrza Argentyny turnieju Nacional. Następnie doprowadził klub Ferro Carril Oeste do dwóch tytułów mistrza Argentyny w turnieju Nacional – w 1982 i 1984 roku. Wypromował wtedy takich piłkarzy jak Adolfino Cañete, Héctor Cúper, Gerónimo Saccardi, Juan Domingo Rocchia, Julio César Jiménez, Oscar Garré czy Alberto Márcico. W 1987 roku został trenerem słynnego klubu River Plate, jednak szybko został zwolniony pomimo niezłych wyników i zwycięstwa w Copa Interamericana, gdyż styl gry drużyny nie spodobał się kibicom klubu. Klub Gimnasia y Esgrima La Plata dwa razy doprowadził do wicemistrzostwa Argentyny – w Clausura 1995 i Clausura 1996 roku.

Pracował też za granicą – w meksykańskim klubie Tecos UAG Guadalajara oraz w hiszpańskim klubie Real Betis.

Znany jest powszechnie jego zwyczaj poklepywania swych zawodników po twarzy przed wypuszczeniem ich na boisko. Kamery telewizyjne wielokrotnie to pokazywały.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]