Humberto Maschio

Humberto Maschio
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1933 ; Avellaneda
Data śmierci	20 sierpnia 2024
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1969	Argentyna
1972	Kostaryka
1985	Blooming
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Humberto Dionisio Maschio (ur. 20 lutego 1933 w Avellaneda, zm. 20 sierpnia 2024^[1]) - były argentyński piłkarz grający na pozycji napastnika.

Był zarówno dobrym strzelcem jak i dryblerem, jednak jego największym atutem było myślenie na boisku – stąd przydomek Bocha (czyli głowa)

Kariera klubowa

Piłkarz rozpoczął piłkarską w stołecznym Arsenalu Sarandí, skąd przeniósł się do Quilmes.

W 1954 roku został piłkarzem Racingu, gdzie zadebiutował u boku Omara Corbatty i Antonio Angelillo. W 1957 roku po znakomitym w wykonaniu piłkarza turnieju Copa América, wyemigrował do Włoch, czym u kibiców argentyńskich zarobił sobie na miano tzw. „brudnej twarzy”. W trakcie gry na Półwyspie Apenińskim grał dla kilku klubów min. Bolognii, Atalanty, Interu Mediolan (Scudetto w 1963 roku) czy ACF Fiorentina (Puchar Włoch 1966) W roku 1966 za namową trenera klubu Juana José Pizzuttiego, wrócił do ojczyzny, po raz drugi został zawodnikiem Racing Club. Jesień kariery był dla zawodnika niezwykle owocna - Maschio wraz z drużyną zdobył dwa najbardziej prestiżowe trofea - Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny w 1967 roku.

Kariera reprezentacyjna

Dla reprezentacji Argentyny rozegrał 12 spotkań w których zdobył 12 bramek. Był częścią drużyny, która zwyciężyła w Copa América 1957.

W 1962 został powołany do kadry Włoch na mistrzostwa świata 1962. Na turnieju był kapitanem zespołu i głównym „bohaterem” tzw. „Bitwy w Santiago”, czyli serii brutalnych incydentów jakie miały miejsce w trakcie spotkania z reprezentacją Chile (chilijski piłkarz złamał mu nos w trakcie bójki). Włosi odpadli z turnieju już po fazie grupowej, a piłkarz zdecydował się zakończyć karierę reprezentacyjną.

Łącznie w reprezentacji Włoch rozegrał cztery spotkania.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery został trenerem. Krótko i bez sukcesów prowadził reprezentację Argentyny i Kostaryki oraz boliwijskie Blooming.

Sukcesy

Klubowe

Inter Mediolan

Serie A: 1962–63

Fiorentina

Puchar Włoch: 1965–66

Racing Club

Reprezentacyjne

Argentyna

Copa América: 1957

Literatura

Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 114

Przypisy

↑ Diario DeportivoD.D. Olé Diario DeportivoD.D., Murió Maschio, campeón del mundo con Racing y de América con Independiente [online], Olé, 20 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-21] (hiszp.).

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Diario DeportivoD.D. Olé Diario DeportivoD.D., Murió Maschio, campeón del mundo con Racing y de América con Independiente [online], Olé, 20 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-21] (hiszp.).

[t-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q tymczasowo

[t-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g tymczasowo

[t-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o tymczasowo

[t-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y tymczasowo

[t-7] tymczasowo

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ tymczasowo

[a]

[1]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]