Przejdź do zawartości

Chris Grayling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Grayling
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1962
Londyn

Minister transportu Wielkiej Brytanii
Okres

od 14 lipca 2016
do 24 lipca 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Patrick McLoughlin

Następca

Grant Shapps

Przewodniczący Izby Gmin

Lord przewodniczący Rady

Okres

od 9 maja 2015
do 14 lipca 2016

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

William Hague

Następca

David Lidington

Lord Kanclerz
Okres

od 4 września 2012
do 9 maja 2015

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Kenneth Clarke

Następca

Michael Gove

Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii
Okres

od 4 września 2012
do 9 maja 2015

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Kenneth Clarke

Następca

Michael Gove

Chris Grayling, właśc. Christopher Stephen Grayling (ur. 1 kwietnia 1962 w Londynie) – brytyjski historyk, dziennikarz i polityk, członek Partii Konserwatywnej, od 2001 do 2024 członek Izby Gmin. W latach 2012–2015 minister sprawiedliwości i Lord Kanclerz w pierwszym gabinecie Davida Camerona. Był pierwszym Lordem Kanclerzem bez wykształcenia prawniczego od 1558 roku[1]. W latach 2015–2016 przewodniczący Izby Gmin i lord przewodniczący rady. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister transportu w gabinecie Theresy May.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem University of Cambridge, gdzie uzyskał licencjat z historii. W młodości był członkiem Partii Socjaldemokratycznej, skąd przeniósł się po pewnym czasie do konserwatystów. W 1985 dołączył do pionu informacyjnego BBC, początkowo jako stażysta, a następnie jako producent. W 1988 przeszedł do telewizji Channel 4, gdzie był wydawcą serwisów ekonomicznych. W 1991 powrócił do BBC, gdzie pracował w zespole projektu BBC Select. W latach 1993–1997 pracował jako niezależny producent telewizyjny, zaś w 1997 przeniósł się do branży konsultingowej. W tym samym roku po raz pierwszy kandydował do Izby Gmin, lecz bez powodzenia.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1998–2002 był radnym gminy Merton wchodzącej w skład Wielkiego Londynu[2].

W 2001 uzyskał mandat parlamentarny w okręgu wyborczym Epsom and Ewell(inne języki) w hrabstwie Surrey. Uzyskiwał w tym okręgu reelekcje w kolejnych wyborach w 2005, 2010, 2015, 2017 i 2019. W 2005 został powołany do gabinetu cieni, gdzie początkowo był „cieniem” przewodniczącego Izby Gmin, a następnie ministra transportu. W latach 2007–09 pełnił funkcję ministra pracy i emerytur w gabinecie cieni, a w latach 2009–2010 ministra spraw wewnętrznych. Po wyborach w 2010 i powstaniu koalicji konserwatystów i Liberalnych Demokratów, nie wszedł do Gabinetu, lecz został wiceministrem pracy i emerytur. 4 września 2012 podczas rekonstrukcji pierwszego gabinetu Davida Camerona został awansowany na ministra sprawiedliwości i Lorda Kanclerza[3].

Po wyborach w 2015, w których konserwatyści uzyskali samodzielną większość, został mianowany przewodniczącym Izby Gmin i lordem przewodniczącym rady. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, opowiadał się wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej[2].

Od 14 lipca 2016[4] do 24 lipca 2019[5] był ministrem transportu w gabinecie Theresy May.

Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2024[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. George Eaton: Cameron's reshuffle: who's in, who's out?. newstatesman.com, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
  2. a b Chris Grayling MP - Who is he? [online], Politics.co.uk [dostęp 2024-07-26] (ang.).
  3. Joshua Rozenberg, Chris Grayling, justice secretary: non-lawyer and 'on the up' politician [online], www.theguardian.com, 4 września 2012 [dostęp 2024-07-26] (ang.).
  4. Jon Stone, Chris Grayling promoted to Transport Secretary by Theresa May [online], www.independent.co.uk, 14 lipca 2016 [dostęp 2024-07-26] (ang.).
  5. Chloe Chaplain, 10 disasters that happened under Chris Grayling [online], inews.co.uk, 24 lipca 2019 [dostęp 2024-07-26] (ang.).
  6. Dominic Penna, All the Tory MPs who stood down at the general election [online], www.telegraph.co.uk, 24 maja 2024 [dostęp 2024-07-26] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Biogram na stronie Izby Gmin (ang.) [dostęp 2012-09-06]
  • Biogram. conservatives.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-27)]. na stronie Partii Konserwatywnej (ang.) [dostęp 2012-09-06]