Przejdź do zawartości

Justine Greening

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justine Greening
Ilustracja
Justine Greening (2015)
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1969
Rotherham

Minister edukacji Wielkiej Brytanii
Okres

od 14 lipca 2016
do 24 lipca 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Nicky Morgan

Następca

Gavin Williamson

Minister ds. kobiet i równości Wielkiej Brytanii
Okres

od 14 lipca 2016
do 24 lipca 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Nicky Morgan

Następca

Amber Rudd

Minister rozwoju międzynarodowego Wielkiej Brytanii
Okres

od 4 września 2012
do 14 lipca 2016

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Andrew Mitchell

Następca

Priti Patel

Minister transportu Wielkiej Brytanii
Okres

od 14 października 2011
do 4 września 2012

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Philip Hammond

Następca

Patrick McLoughlin

Poseł do Izby Gmin z okręgu
Putney
Okres

od 5 maja 2005
do 6 listopada 2019

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna (do 2019)
niezależna (2019)

Poprzednik

Tony Colman(inne języki)

Następca

Fleur Anderson(inne języki)

Justine Greening (ur. 30 kwietnia 1969 w Rotherham) – brytyjska ekonomistka i polityk, była członkini Partii Konserwatywnej. W latach 2005–2019 posłanka do Izby Gmin z okręgu wyborczego Putney. W gabinecie Davida Camerona minister transportu (2011–2012), minister rozwoju międzynarodowego (2012–2016). Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister edukacji i minister ds. kobiet i równości w gabinecie Theresy May.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentką ekonomii na University of Southampton, posiada także dyplom MBA uzyskany w London Business School. Posiada uprawnienia certyfikowanej księgowej i przed rozpoczęciem kariery politycznej pracowała w działach księgowo-finansowych kilku dużych firm, m.in. PricewaterhouseCoopers czy GlaxoSmithKline.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy wzięła czynny udział w wyborach w roku 2001, kiedy to bez powodzenia startowała w barwach Partii Konserwatywnej do Izby Gmin z okręgu wyborczego Ealing, Acton and Shepherd's Bush(inne języki). W 2005 wystartowała w innym londyńskim okręgu, Putney, gdzie udało jej się pokonać reprezentującego tę część stolicy od dwóch kadencji parlamentarzystę Partii Pracy, Tony’ego Colmana(inne języki). Wkrótce po swoim wyborze Greening awansowała także w hierarchii partyjnej, obejmując stanowisko wiceprzewodniczącej (co w polskiej terminologii odpowiada zastępczyni sekretarza generalnego) Partii Konserwatywnej ds. młodzieży. Należała także do tzw. rządu cieni (o ile członkowie gabinetu cieni są w Wielkiej Brytanii opozycyjnymi odpowiednikami członków Gabinetu, w rządzie cieni (shadow ministry) znajdują się także „cienie” wiceministrów), gdzie zajmowała się najpierw kwestiami finansów publicznych, a później problemami aglomeracji londyńskiej. W marcu 2010 została szefową regionalnego sztabu wyborczego konserwatystów w Londynie przed zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi.

Po zwycięstwie jej stronnictwa w tych wyborach i powstaniu koalicyjnego rządu z Liberalnymi Demokratami, Justine Greening trafiła do resortu skarbu (co odpowiada ministerstwom finansów w większości państw kontynentalnej Europy), gdzie objęła stanowisko jednego z wiceministrów, z tytułem sekretarza ekonomicznego Skarbu (Economic Secretary to the Treasury). W październiku 2011 została awansowana na członka Gabinetu i mianowana szefową resortu transportu, którego dotychczasowy minister Philip Hammond został przeniesiony do resortu obrony. Podczas rekonstrukcji gabinetu we wrześniu 2012 została ministrem ds. rozwoju międzynarodowego[1]. Po wygranych przez konserwatystów wyborach w 2015 roku zachowała dotychczasowe stanowisko. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, opowiadała się za pozostaniem Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej[2]. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 była ministrem edukacji i ministrem ds. kobiet i równości w gabinecie Theresy May.

3 września 2019 znalazła się grupie 21 konserwatywnych posłów, którzy zostali zawieszeni w prawach członków partii za głosownie przeciwko rządowemu projektowi ustawy dotyczącej wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej[3]. Tego samego dnia ogłosiła, że nie będzie się ubiegać o reelekcję w najbliższych wyborach parlamentarnych[4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była związana z Markiem Clarkiem(inne języki) politykiem Partii Konserwatywnej i kandydatem do Izby Gmin[5]. W 2016 ogłosiła, że pozostaje w związku z kobietą[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cabinet reshuffle: Lansley replaced by Hunt in health job. BBC News, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).
  2. Rowena Mason, Rowena Mason Political, Who are the Tory MPs on each side of the EU debate? [online], www.theguardian.com, 22 lutego 2016 [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  3. Twenty-one Tory rebels lose party whip after backing bid to block no-deal Brexit [online], Politics Home, 25 lutego 2020 [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  4. Natasha Salmon, Justine Greening standing down as MP over state of Brexit [online], inews.co.uk, 3 września 2019 [dostęp 2024-08-09] (ang.).
  5. Revealed: Andrew Feldman campaigned with Tatler Tory Mark Clarke - The Commentator [online], web.archive.org, 3 lipca 2018 [dostęp 2024-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-03].
  6. Justine Greening: I'm in a same-sex relationship, „BBC News”, 25 czerwca 2016 [dostęp 2024-08-09] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]