Przejdź do zawartości

Cynaryzyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cynaryzyna
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C26H28N2

Masa molowa

368,51 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały proszek[2]

Identyfikacja
Numer CAS

298-57-7
7002-58-6 (dichlorowodorek)

PubChem

1547484

DrugBank

DB00568

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N07 CA02
N07 CA52

Cynaryzyna (łac. Cinnarizinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna piperazyny, lek hamujący odruch wymiotny oraz działający nootropowo[4].

Działanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest antagonistą wapnia, co objawia się działaniem rozkurczowym na naczynia krwionośne. Poprawia krążenie obwodowe, mózgowe i wieńcowe, powstrzymuje mdłości. Działa również lekko uspokajająco oraz znieczulająco. Powoduje poprawę procesów myślowych (poprzez lepsze dotlenienie mózgu). Ponadto hamuje wpływ kinin na naczynia krwionośne, w wyniku czego dochodzi do zwiększenia przepływu krwi. Może osłabiać sprawność psychoruchową (nie powinno się prowadzić samochodu, będąc pod wpływem tego leku). Działanie cynaryzyny utrzymuje się przez około 24 godziny.

Zastosowania

[edytuj | edytuj kod]

Cynaryzyna jest stosowana w zaburzeniach krążenia mózgowego na tle miażdżycy, zawrotach i bólach głowy, szumie w uszach, stanach pourazowych, zaburzeniach krążenia obwodowego, niedokrwieniu kończyn, nudności i wymiotach (choroba lokomocyjna), zaburzeniach błędnikowych, nieżycie nosa, reakcjach alergicznych skóry.

Preparaty

[edytuj | edytuj kod]

Leki zawierające cynaryzynę: Cinnarizinum, Stugeron. Związek został zsyntetyzowany w 1955 roku przez firmę Janssen Pharmaceutica[4].

Dawkowanie

[edytuj | edytuj kod]

50–150 mg na dobę podzielone na 2 lub 3 dawki. W ostrych stanach alergicznych 50 mg 4 razy dziennie.

Interakcje

[edytuj | edytuj kod]

Alkohol wzmacnia działanie cynaryzyny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  3. Cinnarizine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-13] (ang.).
  4. a b c Cinnarizine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00568 (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leki współczesnej terapii, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich