Dzięgiel litwor

Dzięgiel litwor
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	selerowce
Rodzina	selerowate
Rodzaj	dzięgiel
Gatunek	dzięgiel litwor
	Nazwa systematyczna
	Angelica archangelica L.; Sp. Pl.: 250 (1753)
Synonimy
	Angelica officinalis Moench; Angelica sativa Mill.; Archangelica officinalis (Moench) Hoffm.;
	Angelica officinalis Moench; Angelica sativa Mill.; Archangelica officinalis (Moench) Hoffm.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica L., Archangelica officinalis Hoffm.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Roślina ma wiele nazw zwyczajowych i ludowych: angelika, dzięgiel lekarski, dzięgiel wielki, anielskie ziele, archangielski korzeń, anielski korzeń. Występuje na Grenlandii, w północnej i środkowej Europie oraz w zachodniej Syberii^[3]. W Polsce jest gatunkiem rodzimym – podgatunek typowy rośnie w Sudetach, na Babiej Górze i w Tatrach, podgatunek nadbrzeżny występuje głównie w pasie wybrzeża, ale wzdłuż dolin rzek sięga także do południowej Polski^[4].

Morfologia

Pokrój: Okazała roślina, dorasta do 2,5 m wysokości (podgatunek nadbrzeżny osiąga 3 m)^[5].
Łodyga: Gruba, naga, bruzdowana, nieowłosiona, rozgałęziona, pusta w środku w międzywęźlach.
Kłącze i korzenie: Kłącze krótkie, o grubości 5 cm, pofałdowane i brunatne. Wyrastają z niego cienkie, podłużnie bruzdowane korzenie^[6]. Przełam jest nierówny. Przekrój poprzeczny wykazuje szarawobiałą, gąbczastą, wyraźnie promienistą korę z przewodami wydzielniczymi widocznymi w postaci brunatnych plam i jasnożółte lub szarawożółte drewno, w kłączu otaczające szarawy lub brunatnawobiały rdzeń^[7].
Liście: Duże, 3–4-krotnie pierzaste, osadzone na długich ogonkach. Liście górne obejmują łodygę rozdętymi pochwami. Poszczególne listki są jajowate, na brzegu nierówno wcinane, ciemnozielone, od spodu sinozielone.
Kwiaty: Drobne, zebrane w duże, kuliste baldachy złożone, zielonkawo-żółte (u podgatunku typowego) i zielonkawo-białe (u podgatunku nadbrzeżnego). Kielich o pięciu niewyraźnych ząbkach. Płatków korony pięć, o długości ok. 1,5 mm. Pręcików pięć. Słupek dolny, z dwiema szyjkami. Pokryw brak, pokrywki płaskie i równowąskie, o długości mniej więcej takiej, jak baldaszki (u podgatunku nadbrzeżnego szczeciniaste i krótsze).
Owoce: Duże rozłupki, składające się z dwóch płaskich, jasnobrązowych niełupek.

Biologia i ekologia

Roślina dwuletnia i bylina. Kwitnie od końca czerwca do sierpnia^[5]. Siedlisko: rośnie w miejscach wilgotnych, na glebach żyznych, głębokich próchnicznych, przepuszczalnych – czarnoziemy, lessy, mady. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste. Podgatunek typowy rośnie na wilgotnych łąkach na terenach górzystych, także w zaroślach, nad brzegami potoków, jest składnikiem ziołorośli wysokogórskich. Podgatunek nadbrzeżny rośnie w zbiorowiskach ziołorośli nadrzecznych nad wodami, im bliżej morza tym jest liczniejszy. Liczba chromosomów 2n= 22^[8].

Zmienność

W Polsce występują dwa podgatunki:

Dzięgiel litwor typowy (arcydzięgiel litwor, arcydzięgiel lekarski, anżelika) A. archangelica subsp. archangelica (syn. Archangelica officinalis Hoffm.). Występuje w górach, poza nimi uprawiany i dziczejący. Ma równowąskie pokrywki długości baldaszków. Kwiaty zielonkawożółte. Owoc długości 6–9 mm. Roślina osiąga 2,5 m wysokości^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Aconitetum firmi^[9].
Dzięgiel litwor nadbrzeżny A. archangelica subsp. litoralis (Fr.) Thell. – (syn. Archangelica litoralis Fries). Występuje w pasie nadmorskim i wzdłuż brzegów rzek. Ma szczeciniaste pokrywki, ok. 2 × krótsze od baldaszków. Kwiaty zielonkawobiałe. Owoc 5–6 mm długości, o słabo zaznaczonych i tępych żebrach grzbietowych. Roślina osiąga 3 m wysokości^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Calystegio-Angelicetum archangelicae litoralis^[9].

Zagrożenia i ochrona

Od 2014 roku roślina jest objęta w Polsce ochroną częściową^[10]. W latach 1983–2014 znajdowała się pod ścisłą ochroną^[11], z powodu wykopywania roślin dla pozyskania surowca zielarskiego. Rozpowszechnienie jego uprawy w ogródkach zapobiegłoby niszczeniu stanowisk naturalnych.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski: Korzeń arcydzięgla litworu (Angelicae Archangelicae radix) – całe lub rozdrobnione, starannie wysuszone kłącze i korzeń. Surowiec powinien zawierać nie mniej niż 2,0 ml/kg olejku eterycznego^[7].
Skład chemiczny: Olejek eteryczny w zależności od części rośliny składa się z różnych związków aktywnych. Olejek z nasion zawiera β-fellandren (33,6–63,4%) i α-pinen (4,2–12,8%). Olejek z korzenia zawiera z kolei α-pinen (21,3%), δ-3-karen (16,5%), limonen (16,4%) i α-fellandren (8,7%) W zależności od miejsca występowania olejek z korzenia arcydzięgla może różnić się składem olejku. Ekstrahowany z korzeni rosnących w zachodnich Himalajach olejek zawiera głównie dillapiol (35,93–91,55%) i nothoapiol (0,1–62,8%)^[12].
Zbiór i suszenie: Zbiór korzeni prowadzi się w październiku następnego roku po wysiewie. Ścina się najpierw nadziemną część rośliny, korzenie wykopuje ostrożnie, by ich nie okaleczyć. Korzeń oczyszcza się z ziemi, odcina wszelkie części zielone i starannie myje. Po osuszeniu przecina się je wzdłuż. Suszyć w suszarni w temperaturze nie wyższej niż 35 °C.
Działanie i zastosowanie: O właściwościach rośliny pisał już Syreniusz: Frasującym się korzeń na szyję zawieszony frasunek odpędza i serce wesołe czyni^[13]. Surowiec pobudza czynności wydzielnicze, działa rozkurczowo, wiatropędnie, antyseptycznie, uspokajająco^[6]. Zwiększa wydzielanie soków trawiennych, śliny, a także moczu i potu. Wykazano jego działanie przeciwdrgawkowe^[14]. Olejek eteryczny działa rozgrzewająco (przez drażnienie i powodowanie przekrwienia skóry) i nieznacznie przeciwbólowo. Korzeń arcydzięgla stosuje się w stanach skurczowych przewodu pokarmowego, bólach brzucha, atonii jelit, dolegliwościach trawiennych, dolegliwościach czynnościowych serca, zawrotach głowy, braku apetytu i wzdęciach, zatruciach pokarmowych, nikotynowych i alkoholowych^[15], jako łagodny środek uspokajający^[16]. Olejek jest wykorzystywany do nacierania przy nerwobólach i bólach reumatycznych^[12].; Ekstrakt z dzięgla jest silnym inhibitorem izoformy C ketoheksokinazy fruktozowej^[17].; Olejki eteryczne dzięgla wykazują znaczną aktywność przeciwdrobnoustrojową przeciwko Clostridium difficile, Clostridium perfringens, Enterococcus faecalis, Eubacterium limosum, Peptostreptococcus anaerobius i Candida albicans. Ponadto olejek działa słabo wobec mikroflory jelitowej. Wykazuje działanie przeciwgrzybicze na niektóre gatunki z rodzaju Fusarium, Botrytis cinerea i Alternaria solani. Mieszanina olejku arcydzięglowego, alkoholu fenyloetylowego (PEA) i α-terpineolu w stosunku 1:1:1 hamuje wzrost Aspergillus flavus NKDW-7 (szczep aflatoksygeniczny) i produkcję aflatoksyny B1, odpowiednio przy 2,25 i 2,0 μl/ml. W stężeniu 2,0 μl/ml połączenie to wykazało powyżej 90% spadek zawartości ergosterolu w błonie plazmatycznej A. flavus^[12].
Dawkowanie: Doustnie stosuje się dobowo 4,5 g surowca lub 1,5–3 g wyciągu płynnego lub 1,5 g nalewki. Zewnętrznie 10–20 kropli olejku^{[brak potwierdzenia w źródle]}.
Działania uboczne: Ze względu na zawartość furanokumaryn surowiec działa fototoksycznie i może powodować stany zapalne skóry.

Roślina jadalna

Wykorzystywany w cukiernictwie do ozdabiania ciast i tortów (skośnie pocięte fragmenty łodygi zebrane w maju smażone są w cukrze). Z młodych łodyg i grubszych ogonków liściowych można sporządzać konfiturę. Stosowana także przy produkcji alkoholi: likierów czy dzięgielówki. Korzeń arcydzięgla litworu, jak również kandyzowane łodygi i ogonki liściowe noszą nazwę anżelika^[18].

Roślina miododajna

Kwiaty wydzielają duże ilości łatwo dostępnego dla pszczół nektaru. Wydajność miodowa tego gatunku wynosi do 200 kg/ha. Miód z niego ma jasny kolor, jest mocno aromatyczny i ostry w smaku^[19].

Roślina ozdobna

Jest uprawiana ze względu na ładny pokrój przypominający palmę, mocną strukturę i przyjemny zapach.

Uprawa

Rozmnaża się z nasion wysiewanych na rozsadniku lub wprost do gruntu. Na rozsadnik wysiewa się nasiona pod koniec lipca lub na początku sierpnia. Wprost do gruntu nasiona wysiewa się w sierpniu. Roślinę uprawia się na glebie średnio żyznej, przepuszczalnej. Po przekwitnięciu i dojrzeniu nasion roślinę wycina się przy samej ziemi, gdyż staje się nieładna^{[brak potwierdzenia w źródle]}.

Nazewnictwo

Nazwa łacińska pochodzi od słowa archangelos, które oznacza archanioł. Od nazwy tej rośliny pochodzi wiele geograficznych nazw w Tatrach, np. Dolina Litworowa, Litworowa Przełęcz, Litworowy Staw Gąsienicowy.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
↑ ^a ^b Angelica archangelica L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-09-16] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 59, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ ^a ^b ^c ^d MarianM. Koczwara MarianM., Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 103-104 .
↑ ^a ^b I. Matławska: Farmakognozja. Poznań: AM Poznań, 2005.
↑ ^a ^b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ ^a ^b Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
↑ Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30 kwietnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1983 r. nr 27, poz. 134).
↑ ^a ^b ^c KandhasamyK. Sowndhararajan KandhasamyK. i inni, A Review of the Composition of the Essential Oils and Biological Activities of Angelica Species, „Scientia Pharmaceutica”, 85 (3), 2017, DOI: 10.3390/scipharm85030033, ISSN 0036-8709, PMID: 28930168, PMCID: PMC5620520 [dostęp 2020-02-03] .
↑ Syreniusz. Zielnik Simona Syrenniusa (1613 r.).
↑ ShaliniS. Pathak ShaliniS. i inni, Evaluation of Antiseizure Activity of Essential Oil from Roots of Angelica archangelica Linn. in Mice, „Indian Journal of Pharmaceutical Sciences”, 72 (3), 2010, s. 371–375, DOI: 10.4103/0250-474X.70487, ISSN 0250-474X, PMID: 21188050, PMCID: PMC3003174 [dostęp 2020-02-03] .
↑ DanutaD. Rybak DanutaD., Rośliny lecznicze. Atlas, Warszawa 1993: Wydawnictwo „Arkady”, s. 58, ISBN 83-213-3634-5 .
↑ DineshD. Kumar DineshD., Zulfiqar AliZ.A. Bhat Zulfiqar AliZ.A., Anti-anxiety Activity of Methanolic Extracts of Different Parts of Angelica archangelica Linn., „Journal of Traditional and Complementary Medicine”, 2 (3), 2012, s. 235–241, ISSN 2225-4110, PMID: 24716138, PMCID: PMC3942901 [dostęp 2020-02-03] .
↑ MyPhuong T.M.T. Le MyPhuong T.M.T. i inni, Bioactivity-Guided Identification of Botanical Inhibitors of Ketohexokinase, „PLoS ONE”, 11 (6), 2016, DOI: 10.1371/journal.pone.0157458, ISSN 1932-6203, PMID: 27322374, PMCID: PMC4913896 [dostęp 2020-02-03] .
↑ Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego.
↑ Marek Pogorzelec: Atlas roślin miododajnych. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Dragon, 2019, s. 25. ISBN 978-83-8172-099-1.

Bibliografia

Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6.
Zbigniew Mirek: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Halina Piękoś-Mirkowa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Lesley Bremness: Wielka księga ziół.
Krystyna Mikołajczyk, Adam Wierzbicki: Zioła. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1983. ISBN 83-205-3361-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Jarogniew Bogunia, Elżbieta Kłoszewska: Zioła – zeszyt 1. Warszawa: Prasa ZSL, 1984.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).

[powo-3] Angelica archangelica L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-09-16] .

[atlas-4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 59, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[koczwara-5] MarianM. Koczwara MarianM., Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 103-104 .

[gnozja-6] I. Matławska: Farmakognozja. Poznań: AM Poznań, 2005.

[FPX-7] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[rutkowski-8] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[A-9] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.

[rozp2014-10] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).

[rozp1983-11] Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 30 kwietnia 1983 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1983 r. nr 27, poz. 134).

[:0-12] KandhasamyK. Sowndhararajan KandhasamyK. i inni, A Review of the Composition of the Essential Oils and Biological Activities of Angelica Species, „Scientia Pharmaceutica”, 85 (3), 2017, DOI: 10.3390/scipharm85030033, ISSN 0036-8709, PMID: 28930168, PMCID: PMC5620520 [dostęp 2020-02-03] .

[syneriusz-13] Syreniusz. Zielnik Simona Syrenniusa (1613 r.).

[14] ShaliniS. Pathak ShaliniS. i inni, Evaluation of Antiseizure Activity of Essential Oil from Roots of Angelica archangelica Linn. in Mice, „Indian Journal of Pharmaceutical Sciences”, 72 (3), 2010, s. 371–375, DOI: 10.4103/0250-474X.70487, ISSN 0250-474X, PMID: 21188050, PMCID: PMC3003174 [dostęp 2020-02-03] .

[15] DanutaD. Rybak DanutaD., Rośliny lecznicze. Atlas, Warszawa 1993: Wydawnictwo „Arkady”, s. 58, ISBN 83-213-3634-5 .

[16] DineshD. Kumar DineshD., Zulfiqar AliZ.A. Bhat Zulfiqar AliZ.A., Anti-anxiety Activity of Methanolic Extracts of Different Parts of Angelica archangelica Linn., „Journal of Traditional and Complementary Medicine”, 2 (3), 2012, s. 235–241, ISSN 2225-4110, PMID: 24716138, PMCID: PMC3942901 [dostęp 2020-02-03] .

[17] MyPhuong T.M.T. Le MyPhuong T.M.T. i inni, Bioactivity-Guided Identification of Botanical Inhibitors of Ketohexokinase, „PLoS ONE”, 11 (6), 2016, DOI: 10.1371/journal.pone.0157458, ISSN 1932-6203, PMID: 27322374, PMCID: PMC4913896 [dostęp 2020-02-03] .

[kopalinski-18] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego.

[19] Marek Pogorzelec: Atlas roślin miododajnych. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Dragon, 2019, s. 25. ISBN 978-83-8172-099-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]