Miory (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1921–1939[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo |
(1919–20: okręg wileński) | ||
| Powiat |
do 1925: dziśnieński | ||
| Siedziba | |||
| Powierzchnia (1937) |
436,6[2] km² | ||
| Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
25 os./km² | ||
| Szczegółowy podział administracyjny (1937) | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 55°37′12,0000″N 27°37′12,0000″E/55,620000 27,620000 | |||
Miory (przejściowo Mjory) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce (obecnie Białoruś). Siedzibą gminy było miasteczko Miory (422 mieszk. w 1921 roku[3])[4].
Na samym początku okresu międzywojennego gmina Miory należała do powiatu dziśnieńskiego w woj. nowogródzkim[3]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem dziśnieńskim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej[5], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku gminę wyłączono z powiatu dziśnieńskiego i przyłączono do powiatu brasławskiego w tymże województwie[6].
1 kwietnia 1927 roku do gminy Miory przyłączono część obszaru zniesionej gminy Czeressa[7].
Po wojnie obszar gminy Miory został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5 078 osób, 3 785 było wyznania rzymskokatolickiego, 827 prawosławnego, 25 staroobrzędowego, 429 mojżeszowego a 12 mahometańskiego. Jednocześnie 3 505 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 1 138 białoruską, 404 żydowską, 19 litewską, 7 tatarską, 4 rosyjską i 1 łotewską. Były tu 902 budynki mieszkalne[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom I - Województwo Wileńskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ Dz.U. z 1927 r. nr 18, poz. 139
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 61.