Port morski Kołobrzeg
Widok na port z lotu ptaka | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ portu |
morski |
Data powstania |
1964 |
Dawne nazwy |
Kolberg Hafen |
Adres bosmanatu |
ul. Morska 8, |
Powierzchnia portu |
240 ha |
Powierzchnia składowa portu |
8725 m²[1] |
Obroty ładunkowe (2023) |
277,8 tys. ton[2] |
Liczba nabrzeży |
18 |
Długość nabrzeży |
786 m |
Maksymalna głębokość |
6,5 m |
Dopuszczalne zanurzenie |
5,5 m |
Położenie na mapie Kołobrzegu | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego | |
54°10′46″N 15°33′19″E/54,179444 15,555278 | |
Strona internetowa |
Port morski Kołobrzeg – port morski nad Morzem Bałtyckim, u ujścia rzeki Parsęty, w woj. zachodniopomorskim, w Kołobrzegu. Port handlowo-rybacki posiadający marinę jachtową i pełniący także funkcję pasażerską.
W porcie działają nabrzeża przeładunkowe, dwie stocznie, Lokalne Centrum Pierwszej Sprzedaży Ryb. W Kołobrzegu znajduje się brzegowa stacja ratownicza SAR oraz morskie przejście graniczne.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Tereny portowe położone są na obu brzegach Parsęty: po wschodniej stronie leży przystań handlowa i przystań pasażerska, na wyspie Solnej marina, a na zachodnim brzegu przystań rybacka i port wojenny.
Obecne granice portu morskiego w Kołobrzegu określono w 2021[3].
Działalność
[edytuj | edytuj kod]Grupy ładunków | Obroty [tys. ton] | % |
---|---|---|
Zboże | 53,3 | 33,82% |
Drobnica | 43,0 | 27,28% |
Ropa i przetwory naftowe | 6,9 | 4,38% |
Inne masowe | 54,4 | 34,52% |
Razem (Σ) | 157,6 | 100% |
Port handlowy w Kołobrzegu ma znaczenie regionalne; Obroty ładunkowe w 2006 r. wynosiły 154,3 tys. ton[4].
Port w Kołobrzegu pełni także funkcję mariny jachtowej oraz portu rybackiego[5]. Flota rybacka w Kołobrzegu składa się ze 114 jednostek[6].
Liczba pasażerów przewożonych przez statki redowe wyniosła: 300 tys. w 1998 r., 400 tys. w roku 2002 i ponad 400 tys. osób w roku 2003[5] Wzrost międzynarodowego ruchu pasażerów pomiędzy 2005 a 2006 wyniósł 87,7%[7].
Na terenie portu znajduje się siedziba oddziału urzędu celnego. W Kołobrzegu funkcjonuje morskie przejście graniczne. Ruch graniczny w porcie wyniósł w 2003 roku 9714 osób[6].
Warunki nawigacyjne
[edytuj | edytuj kod]Wielkość statków wchodzących do portu Kołobrzeg nie może przekraczać 100 m długości, 15 m szerokości i 5,0 m zanurzenia lub 90 m długości, 14 m szerokości i 5,5 m zanurzenia dla wody słodkiej (przy średnim stanie wody)[potrzebny przypis].
Redę portu Kołobrzeg stanowi akwen ograniczony linią kołową o promieniu 1,5 NM wyprowadzoną z pozycji czerwonej latarni wejściowej wschodniego falochronu[8].
Kanał portowy od głowicy falochronu wschodniego do południowo-wschodniej granicy portu ma powierzchnię 132 738 m², a kanał portowy od obrotnicy do Kanału Drzewnego 840 m²[9].
Infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]Nabrzeże/pirs | Długość |
---|---|
nabrzeże Bosmańskie | 24,0 mb |
nabrzeża Basenu Łodziowego przy bosmanacie | 43,8 mb |
nabrzeże Pilotowe | 146,0 mb |
nabrzeże Szkutnicze | 101,0 mb |
nabrzeże Turystyczne | 62,0 mb |
nabrzeże Jachtowe | 55,0 mb |
nabrzeże Manewrowe | 104,5 mb |
nabrzeże Szkolne | 87,0 mb |
nabrzeże Basenu Łodziowego (Wyspa Solna) | 225,0 mb |
nabrzeże Skarpowe | 142,7 mb |
nabrzeże Postojowe | 215,0 mb |
nabrzeże Wschodnie | 101,5 mb |
nabrzeże Remontowo-Rybackie | 126,41 mb |
nabrzeże Koszalińskie | 142,7 mb |
nabrzeże Słupskie | 125,0 mb |
nabrzeże Zbożowe | 200,0 mb |
nabrzeże Węglowe | 250,7 mb |
nabrzeże przy Zjazdach | 67,0 mb |
W rozwidleniu kanałów portowych znajduje się obrotnica statków o średnicy 140 m i powierzchni 15 386 m²[9].
Port osłaniają dwa falochrony o długościach: wschodni o długości 308 m i zachodni – 205 m. Szerokość wejścia na wysokości zachodniego falochronu wynosi 47 m i zwęża się do 24 m[10].
Port Kołobrzeg posiada 5 basenów portowych. Największy z nich Basen Rybacki ma powierzchnię 14 835 m². Następnym w kolejności jest Basen Jachtowy o powierzchni 5 979 m², potem Basen Remontowy 4 337 m², Basen Łodziowy 2 728 m². Najmniejszym basenem w porcie jest Basen Łodziowy przy bosmanacie portu o powierzchni 235 m²[9].
Według danych w 2006 roku łączna długość nabrzeży przeładunkowych nadających się do eksploatacji wynosiła 786 m[4]. Na terenie portu znajduje się jedna dalba dewiacyjna[9].
W porcie znajduje się brzegowa stacja ratownicza Służby SAR, na wyposażeniu której jest łódź ratownicza RIB typu Gemini Waverider 600 R-27 oraz morski statek ratowniczy typu SAR-1500 (przy nabrzeżu Promowym)[11].
Mieści się tu także terenowy oddział inspektoratu rybołówstwa morskiego[12].
Do portu jeszcze w czasach niemieckich doprowadzono bocznicę kolejową. Obecnie torowisko tworzy układ trójkąta, tory rozdzielają się na 7 bocznic końcowych; pod latarnią morską znajduje się tor wyciągowy. W porcie znajduje się podwójna rampa typu bocznego. Częściowy remont torowiska miał miejsce wiosną 2007 roku - wymieniono wtedy szyny i podkłady na Nabrzeżu Pilotowym. W sierpniu 2009 wymieniono rozjazd na głowicy kołobrzeskiej stacji na którym rozpoczyna się bocznica portowa. W roku 2019 dokonano ponownego remontu infrastruktury kolejowej pozwalając na ponowne wprowadzanie taborów kolejowych do portu Kołobrzeg[potrzebny przypis].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1936 r. do portu zawinęło 437 statków, a przeładunek wyniósł 73 945 ton[13].
W 1938 r. przeładunki wynosiły 235 064 tony, z czego 73% stanowił obrót wewnątrzkrajowy[14].
W latach 30. XX wieku istotną funkcję kołobrzeskiego portu stanowiło miejsce postoju jachtów i żaglówek. W Kołobrzegu regularnie odbywały się regaty i zawody żeglarskie[13].
Funkcja portowa jest najstarszą funkcją miastotwórczą Kołobrzegu, choć miasto rozwijało się w oderwaniu od portu. 18 marca 1945 roku Fort Ujście w porcie był ostatnim punktem oporu wojsk niemieckich w czasie obrony Twierdzy Kołobrzeg, do ostatnich dni obrony poprzez port trwała ewakuacja niemieckich żołnierzy i cywilów. W 1964 Minister Żeglugi ustanowił formalnie w Kołobrzegu port morski[15].
W latach 1989–1993 przy porcie funkcjonował wolny obszar celny o 2 rejonach: w dawnej wsi Korzystno o powierzchni 58 ha i przy kapitanacie o powierzchni 2,1 ha[16][17][18].
W 1996 r. połączono zarządzanie miastem i portem tworząc Zarząd Portu Morskiego Kołobrzeg.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Funkcja Handlowa - Zarząd Portu Morskiego Kołobrzeg
- ↑ Dobry rok przeładunków w Porcie Kołobrzeg - Zarząd Portu Morskiego Kołobrzeg
- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 października 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1998)
- ↑ a b c Porty morskie. W: Rocznik statystyczny gospodarki morskiej 2007. Warszawa, Szczecin: Główny Urząd Statystyczny, 2007, s. 71. ISSN 0867-082X.
- ↑ a b Krystian Pietrzak: Uwarunkowania rozwojowe portu Kołobrzeg. portalmorski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-06)]., s.2
- ↑ a b 2.2.2.1 Port morski. W: Urząd Miasta w Kołobrzegu, Inwest Consulting SA: Plan rozwoju lokalnego miasta Kołobrzeg na lata 2005-2007. Kołobrzeg: UM w Kołobrzegu, 2004-11-08, s. str. 35.
- ↑ . Główny Urząd Statystyczny Gospodarka morska w Polsce w 2006 r, s. 5
- ↑ Zarządzenie Nr 1 Dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku z dnia 28 kwietnia 2014 r. Przepisy portowe (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2014 r. poz. 2157)
- ↑ a b c d e Załącznik Nr 3 do Zarządzenia Nr 1 Dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku z dnia 17 maja 2012 r. ws. określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2012 r., poz. 2103, Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2012 poz. 1436)
- ↑ Port. Zarząd Portu Morskiego Kołobrzeg. [dostęp 2009-04-24]. (pol.).
- ↑ Kołobrzeg - Morska Stacja Ratownicza. Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa. [dostęp 2015-05-15]. (pol.).
- ↑ Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Kołobrzegu. Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Słupsku. [dostęp 2009-05-03]. (pol.).
- ↑ a b Marek Żukowski. Gospodarka morska w Kołobrzegu w latach 1945–1950. „Rocznik Koszaliński”. 31, s. 261-262, 2003. Koszalińska Biblioteka Publiczna w Koszalinie. ISSN 0137-5652.
- ↑ R. Techman: Małe porty Wybrzeża Środkowego w latach 1945–1952, „Studia Bałtyckie”, Historia, T. 2, Koszalin 1996, s. 225.
- ↑ Dz.U. z 1964 r. nr 29, poz. 190
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1989 r. (Dz.U. z 1989 r. nr 37, poz. 201)
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 sierpnia 1993 r. (Dz.U. z 1993 r. nr 81, poz. 383)
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 1993 r. (Dz.U. z 1993 r. nr 83, poz. 389)