Tadeusz Kurnatowski
 Tadeusz Kurnatowski (przed 1934) | |
 podpułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca ośrodka zapasowego |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
          
| |
.png){kind=small}
Tadeusz Kurnatowski, ps. „Opolec” (ur. 16 października 1887 w Dąbrowie, zm. 1940) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 16 października 1887 roku w Dąbrowie[1], w rodzinie rolnika Michała i Marii z d. Narkiewicz[2]. Ukończył sześć klas szkoły handlowej w Kielcach. W latach 1909–1913 służył w Armii Imperium Rosyjskiego[3].
W sierpniu 1914 roku wstąpił do 1 pułku ułanów Legionów Polskich[4]. Awansował na stopień plutonowego[3]. W lipcu 1917 roku wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Od 13 maja do 23 listopada 1918 roku był uczniem klasy „E” (III) w Szkole Podchorążych Piechoty.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 7 pułk ułanów, za co otrzymał Order Virtuti Militari[4]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7].
W 1923 pozostał w macierzystym 7 pułku ułanów[8]. W listopadzie 1924 został przydzielony na stanowisko dowódcy szwadronu pionierów 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie[9][10]. Został awansowany na stopień majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[11]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 5 pułku strzelców konnych w Tarnowie na stanowisko kwatermistrza[12][13]. W lipcu 1929 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[14][15][16]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 23. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17]. Od 15 stycznia 1936 do 31 marca 1938 był dowódcą 17 pułku ułanów wielkopolskich w Lesznie. Następnie, od 1 lutego 1938 do 1 sierpnia 1939 pełnił stanowisko dowódcy 18 pułku ułanów pomorskich w Grudziądzu.
W czasie mobilizacji został dowódcą Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”. Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej był internowany na Węgrzech, gdzie zmarł w 1940[3][18][19]. Po 60 latach został ekshumowany i pochowany na cmentarzu parafialnym w Śremie (sektor 5-3-12)[20][21].
Jego córką była dr Halina Kurnatowska-Służewska, lekarz (1921–2012)[18].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5430 (17 maja 1922)[22][2][23]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[24]
- Krzyż Walecznych[25][26]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[27][28]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[29]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[29]
- Odznaka „Za wierną służbę”[30]
- Odznaka 5 Pułku Strzelców Konnych[30]
- Odznaka 7 Pułku Ułanów Lubelskich[30]
- Państwowa Odznaka Sportowa[30]
- Odznaka Strzelecka[30]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-14].
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 679.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 797.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924 roku, s. 688.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 602.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 143.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 321.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 188.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45, 72.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 659.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
- ↑ a b Zmarła dr Halina Kurnatowska-Służewska. cwk.grudziadz.pl, 2012. [dostęp 2018-03-28].
- ↑ Tadeusz Kurnatowski. myheritage.pl. [dostęp 2018-03-28].
- ↑ Parafia Śrem Cmentarz Parafialny - szukaj grobów swoich bliskich. [online], sremfara.pl [dostęp 2022-01-19].
- ↑ Jazda Polska, Kawaleria Polska, Ułani, Fundacja na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej [online], www.cwk.grudziadz.pl [dostęp 2022-01-19].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 414.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935 roku, s. 19.
- ↑ a b Pamiętny rok 1920 (I) [online], RODM Kielce – Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej, 9 września 2020 [dostęp 2022-01-19] (pol.).
- ↑ a b c d e Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kurnatowski Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.53-4368 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerów Kawalerii 1930. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Kurnatowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
- Dowódcy 18 Pułku Ułanów Pomorskich
- Dowódcy 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich
- Kwatermistrzowie 5 Pułku Strzelców Konnych (II RP)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką Strzelecką
- Odznaczeni Odznaką „Za wierną służbę”
- Odznaczeni Państwową Odznaką Sportową
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 7 Pułku Ułanów Lubelskich
- Podoficerowie kawalerii Legionów Polskich
- Podpułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Polacy – wojskowi Imperium Rosyjskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zastępcy dowódcy 5 Pułku Strzelców Konnych (II RP)
- Zmarli w 1940
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Polnische Wehrmacht
- Żołnierze Wojska Polskiego internowani na Węgrzech w czasie II wojny światowej