Wybory prezydenckie w 1852 roku odbywały się w cieniu, zawartego dwa lata wcześniej, Kompromisu 1850 roku[1]. Partia Wigów nie zdecydowała się udzielić ponownego poparcia dla prezydentaMillarda Fillmore’a[1]. Zawdzięczając swoje dwa wcześniejsze sukcesy wyborcze (z 1840 i 1848 roku) wojskowym, udzielili poparcia kolejnemu bohaterowi wojny z Meksykiem – generałowi Winfieldowi Scottowi[2]. Kandydatura została zaakceptowana po długich dyskusjach i sporach wewnątrzpartyjnych[1]. Na początku czerwca 1852 roku Partia Demokratyczna zwołała konwencję wyborczą w Baltimore[3]. Początkowo o nominację ubiegali się m.in.: Stephen A. Douglas, Sam Houston, James Buchanan, Lewis Cass, William L. Marcy i Joseph Lane[3]. Ponieważ przez długi czas żaden kandydat nie mógł uzyskać wymaganej większości 2/3 głosów, zaczęto szukać kandydatów kompromisowych[3]. W 35. głosowaniu zgłoszono Franklina Pierce’a, który w 49. głosowaniu uzyskał 283, spośród 289 głosów delegatów[3]. Nominację wiceprezydencką uzyskał William King[3]. Pierce nie prowadził kampanii wyborczej, pozostawiając to swojej partii[3]. Partia Wolnej Ziemi wysunęła kandydaturę Johna Hale’a[2]. Większość wyborców wigów z południa kraju odwróciła się od kandydatury Winfielda Scotta, z racji jego poglądów na temat niewolnictwa[1]. Przypieczętowało to klęskę Partii Wigów, która zniknęła ze sceny politycznej[1]. Zawarcie kompromisu 1850 roku, uspokoiło nieco nastroje w społeczeństwie, co przyłożyło się także na słabszy wynik Partii Wolnej Ziemi – zdobyli o połowę głosów mniej, niż w 1848 roku[1].
Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1852 roku i wzięło w nim udział ok. 3,1 mln osób[4]. Pierce uzyskał 50,8% poparcia, wobec 43,9% dla Scotta i 4,9% Hale’a[4]. Ponadto oddano nieco ponad 12000 głosów na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów, m.in.: Daniela Webstera czy Jacoba Brooma[4]. Frekwencja wyniosła 69,6%[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 9 lutego 1853[6]) Pierce uzyskał 254 głosy, przy wymaganej większości 149 głosów[7]. Na Scotta zagłosowało 42 elektorów[7]. W głosowaniu na wiceprezydenta zwyciężył William King, uzyskując 254 głosy, wobec 42 dla Williama Grahama[7].
Franklin Pierce został zaprzysiężony 4 marca 1853 roku[3].
Franklin Pierce
William King
Winfield Scott
William Alexander Graham_(14781510141).jpg)
John Hale
George Washington Julian
