Przejdź do zawartości

Zamek w Ostapkowcach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Ostapkowcach
Ilustracja
pałac
Państwo

 Ukraińska Republika Ludowa

Miejscowość

Ostapkowce

Typ budynku

Zamek

Pierwszy właściciel

Herburtowie

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ostapkowcach”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Ostapkowcach”
Ziemia49°18′45″N 26°31′36″E/49,312500 26,526667

Zamek w Ostapkowcach – zabytkowy zamek wybudowany przez Herburtów.

Właściciele

[edytuj | edytuj kod]

Zuzanna Herburt z Felsztyna[1], córka Mikołaja Herburta, wniosła Ostapkowce w posagu w rodzinę Stadnickich wychodząc za mąż za Stanisława Stadnickiego[2]. Ostatnimi właścicielami byli Zalescy herbu Dołęga[3].

Pałac

[edytuj | edytuj kod]

Na miejscu częściowo rozebranego zamku Teresa ze Stadnickich Grabianka, starościna liwska, żona Tadeusza Grabianki, wybudowała piętrowy pałac[2] kryty dachem czterospadowym, z wykorzystaniem jego środkowej części dolnej kondygnacji, to jest klatki schodowej, sali ze stropem wspartym na filarach, kaplicy ze sklepieniami, zakrystii i paru mniejszych pokoi[4]. Od frontu portyk z ośmioma piastrami zwieńczony tympanonem[5]. Obiekt otoczony był budynkami mieszkalnymi, oranżerią oraz ogrodami[2]. Pałac istniał w tej postaci do 1917 r.[4][5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zuzanna Herburt z Felsztyna h. wł.. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-01-13].
  2. a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880-1902, s. 662.
  3. Ostapkowce (2), nad Smotryczem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 662.
  4. a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 277-286, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  5. a b Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]