Przejdź do zawartości

Zamek w Starokonstantynowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Starokonstantynowie
Ilustracja
Zamek w Starokonstantynowie
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Miejscowość

Starokonstantynów

Typ budynku

zamek

Styl architektoniczny

późny renesans

Rozpoczęcie budowy

1561

Ukończenie budowy

1571

Ważniejsze przebudowy

XVII w.

Pierwszy właściciel

Konstanty II Ostrogski

Kolejni właściciele

Janusz Ostrogski, Zasławscy, Lubomirscy, Rzewuska, Abamelek

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Starokonstantynowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Starokonstantynowie”
Ziemia49°45′N 27°13′E/49,750000 27,216667

Zamek w Starokonstantynowie – wybudowany w latach 1561–1571 przez ks. Konstantego Ostrogskiego nad Słuczą[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Zamek od strony dziedzińca

Po śmierci Konstantego Wasyla Ostrogskiego[2] warownię otrzymał jego syn Janusza Ostrogskiego, który nie mając potomka w linii męskiej przekazał dobra mężowi swej córki Eufrozyny – Aleksandrowi Zasławskiemu[1]. Następnie obiekt w spadku otrzymują Lubomirscy, a potem Sanguszkowie. Od 1754 r. znowu jest w posiadaniu rodziny Lubomirskich[1]. Od początku XIX w. dobra oraz warownia są własnością Konstancji Rzewuskiej, córki Stanisława Lubomirskiego. Ponieważ 1830 r. długi właścicieli przekraczają wartość dóbr zamek kilkakrotnie zmienia właścicieli, aż w 1860 r. kupuje go księżna Abamelek[1][3], której porucznik N.I. Zuc w roku 1884 dedykuje swój „Opis miasta Starokonstantynowa od jego początków do naszych dni”[4].

Położenie, architektura

[edytuj | edytuj kod]

Czworoboczna warownia stanęła na płaskim przylądku Słucza[2]. W 1636 r. warownia miała mieszkalny budynek, na którego piętrze znajdowała się sala z 15 oknami oraz nieźle wyposażony murowany arsenał. Wejście do zamku znajdowało się w wieży bramnej, również murowanej, która miała piętro. Całość założenia otoczona była przez wały ziemne[1].

Panorama zamku
Makieta zamku

Pałac

[edytuj | edytuj kod]

Warownię przebudowano w XVII w. i od tego momentu ma dwupiętrowy pałac z dostawioną z jednego boku czworoboczną obronną wieżą. Z drugiego boku przy pałacu stała obronna cerkiew zamkowa. Cerkiew zbudowana była z kamiennych grubych murów i miała dostawioną do niej basztę obronną[1]. Pałac zwany budynkiem mieszkalnym był zbudowany na planie prostokąta. Od frontu pałac miał ryzalit, a od północy sporą bramę. Pałac ozdobiony był renesansową attyką z gzymsem i fryzem. Całość opasywały obronne mury. Wjazd na dziedziniec był od zachodu i prowadził przez most zwodzony rzucony nad wodną fosą. Ponieważ Starokonstantynów znajdował się na szlaku, którym podążały wojska tureckie, miał spore walory defensywne. Do czasów współczesnych zachowały się resztki murów obronnych oraz zabytkowa cerkiew w skrzydle południowym[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Starokonstantynów. [dostęp 2013-09-05].
  2. a b Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1880-1902, s. 257–258.
  3. Starokonstantynów, na stronie touroperatora Liktour (j.ros.).
  4. Описание города Староконстантинова (Зуц) (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]