wzgórze

wzgórze (język polski)

wzgórze (1.1)

wzgórze (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈvzɡuʒɛ], AS: [vzguže]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. niewielkie wzniesienie (do stu metrów) o zaokrąglonym szczycie; zob. też wzgórze (geografia) w Wikipedii

(1.2) med. część międzymózgowia znajdująca się pod spoidłem wielkim; zob. też wzgórze (anatomia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wzgórze	wzgórza
dopełniacz	wzgórza	wzgórz
celownik	wzgórzu	wzgórzom
biernik	wzgórze	wzgórza
narzędnik	wzgórzem	wzgórzami
miejscownik	wzgórzu	wzgórzach
wołacz	wzgórze	wzgórza

przykłady:

(1.1) Ujrzeli wzgórze porośnięte trawą.

(1.2) Wzgórze odpowiada za wstępną ocenę bodźców zmysłowych i przesyłanie ich do kory mózgowej

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) górka, wzgórek, wzniesienie

antonimy:

(1.1) dolina

hiperonimy:

(1.1) wzniesienie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Podgórze n, góra ż, wzgórek m

przym. wzgórzowy, górski

związki frazeologiczne:

Wzgórza Golan

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• abazyński: (1.1) хва
• angielski: (1.1) hill; (1.2) thalamus
• arabski: (1.1) تل, يفاع m, رابية ż; (1.2) مهاد
• baskijski: (1.1) muino, mendixka; (1.2) talamo
• esperanto: (1.1) monteto
• fidżyjski: (1.1) delana
• hiszpański: (1.1) cerro m, colina ż; (1.2) tálamo m
• kaszubski: (1.1) grzëpa ż, ùrzma ż
• kazachski: (1.1) дөң, төбе
• niemiecki: (1.1) Hügel m, Anhöhe m; (1.2) Thalamus m
• nowogrecki: (1.1) λόφος m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) холм m, взгорье n
• rumuński: (1.1) deal n
• słowacki: (1.2) lôžko n, talamus m
• tybetański: (1.1) རི
• ukraiński: (1.1) пагорб m

źródła: