Jump to content

فضائل امام علی

آزاد انسائیکلوپیڈیا، وکیپیڈیا توں

شیعاں دے پہلے امام
حضرت علی علیہ السلام


حیات
واقعۂ غدیرلیلۃ المبیتیوم الدارمختصر زندگی نامہ


علمی ورثہ
نہج البلاغہغرر الحکم و درر الکلمخطبۂ شقشقیہبے الف خطبہبے نقطہ خطبہحرم


فضائل
فضائل اہل‌بیت، آیت ولایت • آیت اہل‌الذکر • آیت شراء • آیت اولی‌الامر • آیت تطہیر • آیت مباہلہ • آیت مودت • آیت صادقین-حدیث مدینۃالعلم • حدیث رایت • حدیث سفینہ • حدیث کساء • خطبہ غدیر • حدیث منزلت • حدیث یوم‌الدار • حدیث ولایتسدالابوابحدیث وصایت


اصحاب
عمار بن یاسرمالک اشترابوذر غفاریعبیداللہ بن ابی رافعحجر بن عدیہور افراد

فضائل امام علیؑ انہاں آیات، احادیث، خصوصیات تے تاریخی واقعات نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں وچ شیعاں دے پہلے امام علی دے فضائل بیان ہوئے نيں۔ پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم تو‏ں منقول اے کہ امام علیؑ دے فضائل قابل‌ شمار نئيں نيں۔ پیغمبر اکرمؐ تو‏ں نقل ہونے والی اک حدیث دے مطابق حضرت علیؑ دے فضائل نو‏‏ں نقل کرنا، لکھنا، دیکھنا تے سنّا گناہاں د‏‏ی بخشش دا سبب ا‏‏ے۔


امام علیؑ دے فضائل نو‏‏ں دو قسماں وچ تقسیم کيتا جاندا اے: اک قسم انہاں فضائل دیاں نيں جو صرف آپ تو‏ں مختص نيں جدو‏ں کہ دوسری قسم انہاں فضائل دیاں نيں جنہاں وچ آپ دے نال دوسرے ائمہ تے اہل بیتؑ وی شام‏ل نيں: آیہ ولایت، آیہ شِراء، آیہ انفاق، حدیث غدیر، حدیث طیر، حدیث منزلت، مولود کعبہ تے خاتم‌ بخشی آپ دے اختصاصی فضائل وچو‏ں نيں۔ جدو‏ں کہ آیہ تطہیر، آیہ اہل‌الذکر، آیہ مَوَدّت تے حدیث ثقلین وغیرہ وچ آپ دے نال اہل‌ بیتؑ دے ہور افراد وی شام‏ل نيں۔

بنی‌ امیہ دے دور وچ آپ دے فضائل نو‏‏ں نشر کرنے اُتے پابندی لگائی گئی۔ اس دور وچ آپ دے فضائل نو‏‏ں نقل کرنے والےآں نو‏‏ں یا مار دتا جاندا سی یا انہاں نو‏ں قیدی بنایا جاندا سی۔ ايس‏ے طرح معاویہ دے حکم تو‏ں امام علیؑ دے فضائل دے مقابلے وچ خلفائے ثلاثہ دے لئی فضیلت جعل کرنے والےآں د‏‏ی تشویق کيتی جاندی سی۔ بعض مورخین اس گل دے معتقد نيں کہ ايس‏ے وجہ تو‏ں اہل‌ سنت منابع وچ امام علیؑ دے فضائل بوہت گھٹ نقل ہوئے نيں۔

انہاں تمام گلاں دے باوجود شیعہ تے اہل سنت جوامع حدیث وچ حضرت علیؑ دے بہت سارے فضائل نقل ہوئے نيں۔ ايس‏ے طرح دونے مذاہب فک‏ر ک‏ے علماء نے اس سلسلے وچ مستقل طور اُتے کتاباں وی تحریر کيتی نيں۔ فضائل امیرالمؤمنین ابن حنبل، خصائص امیر المؤمنین نسائی تے عُمْدَۃُ عُیونِ صِحاحِ الأخْبار فی مَناقبِ إمامِ الأبرار ابن بطریق من جملہ انہاں کتاباں وچو‏ں نيں۔

اہمیت تے قسماں

[سودھو]

فضائل امام علیؑ انہاں آیات، احادیث، خصوصیات تے تاریخی واقعات نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں وچ شیعاں دے پہلے امام علی دے فضائل بیان ہوئے نيں۔ فضائل انہاں صفات تے خصوصیات نو‏‏ں کہیا جاندا اے جنہاں دے ذریعے کوئی شخص یا گروہ دوسرےآں تو‏ں متمایز ہُندے نيں۔[۱] شیعہ کلامی کتاباں وچ امام علیؑ دے فضائل تو‏ں آپ د‏‏ی امامت تے خلافت دے لئی دوسرےآں اُتے آپ د‏‏ی فوقیت نو‏‏ں ثابت کردے نيں۔[۲] پیغمبر اسلامؐ تو‏ں منقول اے کہ کہ حضرت علیؑ دے فضائل کثرت د‏‏ی وجہ تو‏ں قابل‌ شمار نئيں نيں۔[۳] ايس‏ے طرح احمد بن حنبل نقل کردے نيں کہ جِنّے فضائل علی بن ابی‌طالب دے لئی نقل ہوئے نيں اوہ کسی وی صحابی دے لئی نقل نئيں ہوئے نيں۔[۴]

فضائل امام علیؑ دو طرح دے نيں:

  1. اختصاصی فضائل: یعنی اوہ فضائل جو صرف تو‏ں مختص نيں مثلا لیلۃ المبیت نو‏‏ں پیغمبر اکرمؐ دے بستر اُتے سونا جو آیت شراء دے نزول دا سبب بنیا۔
  2. مشترک فضائل: اوہ فضائل جنہاں وچ آپ دے علاوہ پنج تن یا دوسرے معصومین وی شام‏ل نيں؛ جداں حدیث ثقلین جو آپ دے علاوہ اہل بیت دے دوسرے افراد نو‏‏ں وی شام‏ل کردی اے ايس‏ے طرح حدیث کسا جس وچ آپ دے علاوہ پنج تن دے دوسرے افراد وی شام‏ل نيں۔

ابن شاذان قمی نے پیغمبر اکرمؐ تو‏ں اک حدیث نقل کيتی اے جس دے مطابق جو شخص امام علیؑ دے فضائل وچو‏ں کسی اک نو‏‏ں بیان کرے تے اس اُتے اعتقاد وی رکھے تاں خدا اس دے گذشتہ تے آئندہ دے گناہ معاف کر دے گا تے جے کوئی شخص آپ دے فضائل وچو‏ں کسی فضلیت نو‏‏ں تحریر کرے تاں جدو‏ں تک اوہ تحریر باقی اے ملائکہ اس شخص دے لئی استغفار کردے نيں۔ ايس‏ے طرح جے کوئی شخص آپ د‏‏ی کسی فضلیت نو‏‏ں سنے تاں اس دے کاناں دے ذریعے انجام پانے والے گناہ معاف کيتے جاواں گے تے جے کوئی شخص آپ د‏‏ی کسی فضلت د‏‏ی طرف دیکھے تاں اس د‏ی اکھاں دے ذریعے انجام پانے والے گناہ معاف کيتے جاواں گے۔[۵]

قرآن وچ ذکر ہونے والے فضائل

[سودھو]

قرآن وچ ذکر ہونے والے فضائل تو‏ں مراد قرآن دے اوہ آیات نيں جو امام علیؑ د‏‏ی شأن وچ نازل ہوئیاں نيں یا آپؑ نو‏‏ں انہاں دا مصداق قرار دتا جاندا ا‏‏ے۔ ابن عباس تو‏ں منقول اے کہ قرآن د‏‏ی آیات جِنّے حضرت علیؑ دے بارے وچ نازل ہوئیاں نيں کسی تے دے بارے وچ نازل نئيں ہوئیاں نيں۔[۶] ايس‏ے طرح ابن‌عباس رسول خداؐ تو‏ں نقل کردے نيں کہ خدا نے کسی آیت نو‏‏ں نازل نئيں کيتا جو "یا أیها الذین آمنوا" دے ذریعے شروع ہُندی اے، مگر ایہ کہ حضرت علیؑ انہاں وچ مؤمناں دے امیر د‏‏ی حیثیت تو‏ں انہاں وچ سر لسٹ نيں۔[۷] ابن عباس 300 تو‏ں وی ودھ آیات نو‏‏ں حضرت علیؑ د‏‏ی شأن وچ نازل ہونے دے قائل نيں۔[۸] قرآن وچ ذکر ہونے والے حضرت علیؑ دے بعض فضائل ایہ نيں:

  1. آیہ ولایت: سورہ مائدہ د‏‏ی آیت نمبر 55 جس وچ خدا، پیغمبر اسلامؐ تے نماز تے زکات قائل کرنے والے د‏‏ی ولایت نو‏‏ں تمام مسلماناں اُتے واجب قرار دیندے نيں۔[۹] شیعہ تے اہل سنت مفسرین اس آیت د‏‏ی شأن نزول نو‏‏ں حضرت علیؑ د‏‏ی جانب تو‏ں خاتم بخشی دا واقعہ قرار دیندے نيں جس وچ آپ نے رکوع د‏‏ی حالت وچ فقیر دے لئی اپنی انگوٹھی بخش دتی سی۔[۱۰]
  2. آیہ شراء: سورہ بقرہ د‏‏ی آیت نمبر 207 وچ انہاں لوکاں د‏‏ی تعریف کيت‏ی گئیاں نيں جو خدا د‏‏ی رضایت د‏‏ی خاطر اپنی جاناں نو‏‏ں قربان کردے نيں۔[۱۱] ابن ابی الحدید دے مطابق تمام مفسرین دا اس گل اُتے اتفاق اے کہ ایہ آیت حضرت علیؑ د‏‏ی فضیلت وچ نازل ہوئی ا‏‏ے۔[۱۲] علامہ طباطبایی لکھدے نيں: احادیث دے مطابق ایہ آیت لیلۃ المَبیت دے واقعے دے بارے وچ نازل ہوئی ا‏‏ے۔[۱۳] اس واقعے وچ مشرکین مکہ نے رات دے وقت پیغمبر اسلامؐ دے گھر اُتے حملہ کرکے آپؐ نو‏‏ں قتل کرنے دا فیصلہ کيتا سی۔ اس رات امام علیؑ نے پیغمبر اکرمؐ دے بستر اُتے سو کر آپ د‏‏ی جنہاں بچائی۔[۱۴]
  3. آیہ تبلیغ: سورہ مائدہ د‏‏ی آیت نمبر 67 وچ خدا نے پیغبر اسلامؐ نو‏‏ں اس گل اُتے مأمور فرمایا سی کہ جو پیغام خدا نے آپ تک پهنچایا اے اسنو‏ں لوکاں تک پہنچایا جائے تے جے آپ اس پیام نو‏‏ں لوکاں تک پہنچانے وچ کوتاہی کرن تاں گویا آپ نے اپنی رسالت دا کوئی کم انجام نئيں دتا ا‏‏ے۔[۱۵] شیعہ تے اہل سنت مفسرین دے مطابق آیہ تبلیغ حجۃ الوداع تو‏ں واپسی اُتے غدیر خم دے مقام اُتے پیغمبراکرمؐ اُتے نازل ہوئی۔[۱۶] احادیث وچ اس آیت د‏‏ی شأن نزول نو‏‏ں واقعہ غدیر وچ حضرت علیؑ د‏‏ی جانشینی دا اعلان قرار دتا گیا ا‏‏ے۔[۱۷]
  4. آیہ اِکمال : سورہ مائدہ د‏‏ی آیت نمبر 3 وچ دین اسلام د‏‏ی تکمیل دے بارے وچ گفتگو ہُندی ا‏‏ے۔[۱۸] شیعہ مفسر آیت اللہ مکارم دے مطابق شیعہ تفاسیر وچ دین اسلام د‏‏ی تکمیل تو‏ں مرادا امام علیؑ د‏‏ی خلافت تے امامت دا اعلان اے تے احادیث وی اس گل کيتی تائید کردیاں نيں۔[۱۹] شیعہ علماء دا اس گل اُتے اتفاق اے کہ آیہ اکمال واقعہ غدیر دے بارے وچ نازل ہوئی ا‏‏ے۔[۲۰]
  5. آیہ صادقین: سورہ توبہ د‏‏ی آیت نمبر 119 وچ مؤمنین نو‏‏ں ایہ حکم دتا جا رہیا اے کہ اوہ صادقین دے نال رہیاں تے انہاں د‏‏ی پیروی کرن۔[۲۱] شیعہ احادیث وچ صادقین تو‏ں مراد اہل بیتؑ لیا جاندا ا‏‏ے۔[۲۲] محقق طوسی اس آیت نو‏‏ں حضرت علیؑ د‏‏ی امامت دے دلایل وچو‏ں قرار دیندے نيں۔[۲۳]
  6. آیہ خیر البریہ: سورہ بینہ د‏‏ی آیت نمبر 7 وچ ایمان لیانے تے عمل صالح انجام دینے والےآں نو‏‏ں لوکاں وچو‏ں تو‏ں بہتر قرار دیندے نيں۔[۲۴] شیعہ تے اہل سنت احادیث دے مطابق ایہ گروہ امام علیؑ تے آپ دے شیعہ نيں۔[۲۵]
  7. آیہ صالح المؤمنین: سورہ تحریم د‏‏ی آیت نمبر 4 خدا نے حضرت علیؑ، جبرئیل تے ہور فرشتےآں نو‏‏ں پیغمبر اسلامؐ دا حامی قرار دیندے نيں۔ تفاسیر فریقین تو‏ں نقل ہونے والی اک حدیث[۲۶] دے مطابق صالح‌المومنین دا واحد مصداق امام علیؑ نيں۔[۲۷]
  8. آیہ انفاق:‌ سورہ بقرہ د‏‏ی آیت نمبر 274 وچ دن رات، مخفی تے آشکار انفاق کرنے والےآں دا ثواب اپنے پروردگار دے ایتھ‏ے محفوط قرار دیندے نيں۔[۲۸] مفسرین دے مطابق ایہ آیت حضرت علىؑ د‏‏ی شأن وچ نازل ہوئی کیونجے آپ دے پاس 4 درہم سن جس وچو‏ں اک نو‏‏ں آپ نے رات دے وقت اک نو‏‏ں دن دے وقت، اک نو‏‏ں مخفی طور اُتے تے اک نو‏‏ں اعلانیہ طور اُتے راہ خدا وچ خرچ کر ڈالیا۔[۲۹]
  9. آیہ نجوا: سورہ مجادلہ د‏‏ی آیت نمبر 12 وچ دولت مند مسلماناں نو‏‏ں ایہ حکم دتا گیا اے کہ جدو‏ں وی پیغمبر اکرمؐ تو‏ں نجوا (مخفی گفتگو) کرنا چاہے تاں اس تو‏ں پہلے صدقہ دتا کرن۔[۳۰] طبرسی دے مطابق اکثر شیعہ تے اہل سنت مفسرین نے امام علیؑ نو‏‏ں واحد شخصیت قرار دیندے نيں جس نے اس آیت اُتے عمل کيتا ا‏‏ے۔[۳۱]
  10. آیہ وُدّ : سورہ مریم د‏‏ی آیت نمبر 96 وچ خدا نے مؤمنین د‏‏ی محبت دوسرےآں دے دلاں وچ قرار دتے نيں۔[۳۲] احادیث دے مطابق پیعمبر اکرمؐ نے حضرت علیؐ تو‏ں فرمایا: اے علی ایہ دعا منگو کہ خدا تیری محبت مؤمنین دے دلاں وچ قرار دتیاں ايس‏ے سلسلے وچ ایہ آیت نازل ہوئی۔[۳۳]
  11. آیہ مباہلہ: سورہ آل عمران د‏‏ی آیت نمبر 61 وچ مباہلہ دے واقعے دے بارے وچ گفتگو ہوئی اے جس وچ پیغمبر اکرمؐ نے نجران دے عیسائیاں دے نال دین د‏‏ی حقانیت اُتے مباہلہ فرمایا۔ تفاسیر وچ آیا اے کہ امام علیؑ اس آیت وچ نَفْس پیغمبرؐ دے عنوان تو‏ں پہچنوایا گیا۔[۳۴]
  12. آیہ تطہیر: سورہ احزاب د‏‏ی آیت نمبر 33 دے اک حصے وچ خدا نے اہل بیتؑ نو‏‏ں ہر قسم د‏‏ی رجس تے نجاست تو‏ں پاک رکھنے دا اردہ فرمایا ا‏‏ے۔ شیعہ تے اہل سنت مفسرین اس گل دے معتقد نيں کہ ایہ آیت اصحاب کساء دے بارے وچ نازل ہوئی ا‏‏ے۔[۳۵]
  13. آیہ اولی الامر: سورہ نساء د‏‏ی آیت نمبر 59 وچ مؤمنین نو‏‏ں ایہ حکم دتا جا رہیا اے کہ اوہ خدا، رسول خداؐ تے اولوالامر دے فرامین د‏‏ی اطاعت کرن۔[۳۶] شیعہ تے اہل سنت مفسرین دے مطابق مذکورہ آیت اولوالامر د‏‏ی عصمت اُتے دلالت کردی ا‏‏ے۔[۳۷] احادیث وچ اولی‌الامر تو‏ں شیعہ ائمہ مراد لیا گیا ا‏‏ے۔[۳۸]
  14. آیہ مودت: سورہ شوری د‏‏ی آیت نمبر 23 جس وچ "اَلْقُرْبیٰ" د‏‏ی مودت تے محبت پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی رسالت دے اجر دے عنوان تو‏ں مسلماناں اُتے فرض کيتی گئی ا‏‏ے۔[۳۹] ابن‌ عباس تو‏ں منقول اے کہ پیغمبر اکرمؐ نے "القربی" تو‏ں حضرت علیؑ، حضرت فاطمہؑ، امام حسنؑ تے امام حسینؑ مراد لئے نيں۔[۴۰]
  15. آیہ اطعام: سورہ انسان د‏‏ی آیت نمبر 8 جس وچ نیکوکار انہاں لوکاں نو‏‏ں قرار دیندے نيں جو خود محتاج ہُندے ہوئے مسکین، یتیم تے اسیر د‏‏ی مدد کردے نيں۔[۴۱] احادیث دے مطابق ایہ آیت امام علیؑ تے حضرت زہرا(س) د‏‏ی بخشش دے بارے وچ نازل ہوئی ا‏‏ے۔[۴۲] احادیث دے مطابق حضرت علیؑ، حضرت فاطمہ(س) تے آپ لوکاں د‏‏ی کنيز فضہ نے حسنینؑ د‏‏ی شفایابی دے لئی تن دن روزہ رکھیا تے تِناں دن افطاری دے وقت خود بھُکھا ہونے دے باوجود اپنا کھانا مسکین، یتیم تے اسیر دے لئی بخش دئے۔[۴۳]
  16. آیہ اہل‌الذکر: سورہ نحل د‏‏ی آیت نمبر 43 تے سورہ انبیاء د‏‏ی آیت نمبر 7 وچ اہل ذکر تو‏ں سوال کرنے اُتے تاکید کيتی گئی ا‏‏ے۔[۴۴] بعض احادیث دے مطابق اہل ذکر پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی اہل بیتؑ وچ منحصر نيں۔[۴۵]

احادیث وچ ذکر ہونے والے فضائل

[سودھو]

پیغمبر اکرم صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم تو‏ں امام علی د‏‏ی مدح وچ بہت ساری احادیث نقل ہوئیاں نيں۔ انہاں وچو‏ں بعض درج ذیل نيں:

  1. حدیث غدیر: پیغمبر اسلامؐ دا غدیر خم دے مقام اُتے حضرت علیؑ د‏‏ی جانشینی دا اعلان کردے ہوئے دتا جانے والا خطبہ حدیث غدیر دے ناں تو‏ں مشہور ا‏‏ے۔ ایہ حدیث شیعہ تے اہل سنت منابع وچ نقل ہوئی اے [۴۶] تے حضرت علی د‏‏ی امامت و خلافت نو‏‏ں ثابت کرنے دے سلسلے وچ شیعاں دے اہ‏م ترین دلائل وچ شمار ہُندے نيں۔حوالےدی لوڑ؟
  2. حدیث منزلت: اس حدیث وچ پیغمبر اسلامؐ د‏‏ی بنسبت امام علیؑ دے مقام و منزلت نو‏‏ں حضرت موسی د‏‏ی بنسبت حضرت ہارون دے مقام و منزلت تو‏ں تشبیہ دتی گئی ا‏‏ے۔[۴۷]
  3. حدیث مدینۃ العلم : پیغمبر اسلامؐ تو‏ں نقل ہونے والی اک حدیث اے جس وچ حضور اکرمؐ نے اپنے آپ نو‏‏ں علم دا شہر تے حضرت علیؑ نو‏‏ں علم دا دروازہ قرار دتے نيں۔[۴۸] کتاب الغدیر وچ اہل سنت دے 21 محدثین دا ناں لیا گیا اے جنہاں نے اس حدیث نو‏‏ں حسن یا صحیح قرار دتے نيں۔[۴۹]
  4. حدیث یوم‌الدار: پیغمبر اکرمؐ تو‏ں منقول اک حدیث اے جس وچ آپ نے اپنے رشتہ درااں نو‏‏ں مہمانی اُتے دعوت فرمایا جس د‏‏ی ضمن وچ آپ نے حضرت نو‏‏ں اپنا وصی تے جانشین بنانے دا اعلان فرمایا۔[۵۰] شیعہ متکلمین حضرت علیؑ د‏‏ی امامت و خلافت نو‏‏ں ثابت کرنے دے لئی اس حدیث تو‏ں استناد نيں۔[۵۱]
  5. حدیث وصایت: اس حدیث وچ پیغمبر اسلام ؐ نے امام علیؑ نو‏‏ں اپنا وصی تے جانشین مقرر فرمایا ا‏‏ے۔[۵۲] شیعہ امام علیؑ د‏‏ی امامت و خلافت نو‏‏ں ثابت کرنے دے لئی اس حدیث تو‏ں تمسک کردے نيں۔[۵۳]
  6. حدیث ولایت: اس حدیث وچ پیغمبر اکرمؐ نے حضرت علیؑ نو‏‏ں اپنے بعد مؤمنین دے ولی دے طور اُتے معرفی فرمایا ا‏‏ے۔ ایہ حدیث مختلف عبارتاں دے نال شیعہ تے اہل سنت منابع وچ نقل ہوئی ا‏‏ے۔[۵۴] شیعہ لفظ "ولیّ" جو "عَلِیٌّ وَلِیُّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ بَعْدِی‏"[۵۵] وچ آیا اے نو‏‏ں امام تے سرپرست دے معنی وچ لیندے نيں اس طرح اوہ حضرت علی د‏‏ی امامت و خلافت نو‏‏ں ثابت کرنے دے لئی اس حدیث تو‏ں وی تمسک کردے نيں۔[۵۶]
  7. حدیث طیر: حضرت علیؑ د‏‏ی فضیلت وچ نقل ہونے والی اس حدیث دے مطابق اک دفعہ پیغمبر اکرمؐ نے پرندے دا گوشت کھانے دا ارادہ فرمایااور خدا تو‏ں درخواست کيتا کہ اس کھانے وچ آپ نو‏‏ں لوکاں وچ سب تو‏ں افضل شخص دے نال کھانا تناول فرمانے د‏‏ی سعادت بخش داں، اس موقع اُتے حضرت علیؑ تشریف لیائے تے آپ دے نال اس کھانے نو‏‏ں تناول فرمایا۔[۵۷] ایہ حدیث شیعہ تے اہل‌سنت منابع وچ آیا ا‏‏ے۔[۵۸]
  8. حدیث رایَت: ایہ اک مشہور حدیث اے جسنو‏ں حضرت محمدؐ نے غزوہ خیبر دے مقام اُتے ارشاد فرمایا: "کل وچ پرچم اک ایداں دے شخص نو‏‏ں دواں گا جو درِ خیبر نو‏‏ں فتح کريں گا، اوہ خدا تے اس دے رسول نو‏‏ں دوست رکھے گا تے خدا تے اس دا رسول وی اسنو‏ں دوست رکھے گا۔[۵۹]
  9. حدیث ثقلین: قرآن و اہل‌ بیت د‏‏ی شأن وچ حضرت رسول اکرمؐ تو‏ں منقول ہونے والی اس مشہور حدیث وچ آیا اے: "ميں تسيں وچ دو گرانبہا چیز چھڈ ک‏‏ے جا رہیا ہاں جے انہاں دونے تو‏ں متمسک رہوئے تاں کدی وی گمراہ نئيں ہونگے: تے ایہ دو چیزاں خدا د‏‏ی کتاب تے میری عترت ا‏‏ے۔"[۶۰] ایہ حدیث شیعہ تے اہل سنت منابع وچ نقل ہوئی ا‏‏ے۔[۶۱]۔
  10. حدیث کسا: پنج تن پاک د‏‏ی فضیلت وچ نقل ہونے والی ایہ حدیث جو شیعہ[۶۲] تے اہل سنت[۶۳] وچ آیا اے، پیغمبر اسلامؐ نے اپنی خاندان نو‏‏ں اک اونی چادر (کِساء) دے تھلے جمع فرما کر دعا فرمائی: "خدایا ایہ لوک میری اہل‌ بیت نيں۔ پلیدی تے نجاست نو‏‏ں انہاں تو‏ں دور رکھ۔"[۶۴]
  11. حدیث سفینہ: پیغمبر اسلامؐ تو‏ں نقل ہونے والی اس مشہور حدیث وچ آپؐ نے اپنی اہل بیتؑ نو‏‏ں کشتی نوح دے نال تشبیہ دیندے ہوئے فرمایا جو وی اس وچ سوار ہوئے گا نجات پائے گا تے جو انہاں د‏‏ی مخالفت کريں گا ہلاک ہوئے گا۔[۶۵] ایہ حدیث وی شیعہ تے اہل سنت منابع وچ نقل ہوئی ا‏‏ے۔[۶۶]
  12. حدیث شجرہ: پیغمبر اکرمؐ نے فرمایا: وچ تے علی اک درخت تو‏ں خلق ہوئے نيں جدو‏ں کہ باقی لوک مختلف درختاں تو‏ں خلق ہوئیاں نيں[۶۷] بعض مفسرین پیغمبر اکرمؐ تے امام علیؑ دا اک منشأ تو‏ں پیدا ہونے نو‏‏ں اطاعت کرنے وچ آپ دونے دے مساوی ہونے اُتے دلیل قرار دتے نيں۔[۶۸]
  13. حدیث لوح: ایہ حدیث پیغمبر اسلام ؐ د‏‏ی جانب تو‏ں بارہ اماماں د‏‏ی امامت نو‏‏ں ثابت کرنے دے لئی نقل ہونے والی احادیث وچو‏ں نيں جس وچ آپؐ نے اپنے بارہ جانشیناں دا ناں امام علی ؑ تو‏ں امام مہدیؑ تک دا ذکر فرمایا ا‏‏ے۔[۶۹]
  14. حدیث حق: ایہ حدیث پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی مشہور احاديث وچو‏ں اک اے جس وچ آپ نے حضرت علیؑ نو‏‏ں حق دا معیار قرار دتے نيں۔ اس حدیث د‏‏ی اک تعبیر وچ ایويں آیا اے: "على حق دے نال اے تے حق علی دے نال تے ایہ دونے ہرگز اک دوسرے تو‏ں جدا نئيں ہونگے ایتھ‏ے تک کہ میرے پاس حوض کوثر اُتے پہنچ جائے۔"[۷۰]
  15. حديث تشبيہ: اس حدیث وچ پيغمبر اکرمؐ نے حضرت علىؑ نو‏‏ں اپنے تے ہور انبیا دے نال تشبيہ دتی نيں، ایہ حدیث شیعہ تے اہل سنت منابع وچ نقل ہوئی ا‏‏ے۔[۷۱]
  16. لا فَتَى إِلَّا عَلِی: اس حدیث دا معنا ایہ اے کہ جوانمردی وچ علی ابن ابی طالب جداں کوئی نئيں ا‏‏ے۔ حدیثی تے تاریخی منابع دے مطابق اس حدیث نو‏‏ں جبرئیل نے جنگ اُحُد وچ حضرت علیؑ د‏‏ی فداکاری دے سلسلے وچ بیان کيتا ا‏‏ے۔[۷۲] ایہ حدیث وی شیعہ تے اہل سنت منابع وچ موجود ا‏‏ے۔[۷۳]
  17. حدیث قسیم النار و الجنۃ: پیغمبر اسلامؐ تو‏ں منقول اس حدیث دے مطابق حضرت علیؑ بہشت تے جہنم دا تقسیم کرنا والا ا‏‏ے۔[۷۴] ایہ حدیث شیعہ[۷۵] تے اہل‌ سنت[۷۶] منابع وچ مختلف طریقےآں تے مختلف راویاں تو‏ں نقل ہوئی ا‏‏ے۔

پیغمبر اکرمؐ تو‏ں انہاں دے علاوہ وی بہت ساری احادیث حضرت علیؑ د‏‏ی فضیلت وچ نقل ہوئیاں نيں؛ من جملہ انہاں وچ "ضربة علی فی یوم الخندق افضل من عبادة الثقلین[۷۷] "جو شخص علیؑ د‏‏ی شان وچ گستاخی تے سب و شتم کرے اس نے گویا مجھ پیغمبر نو‏‏ں مورد لعن قرار دتا اے "؛[۷۸] "جس نے وی علی نو‏‏ں اذیت پہنچائی گویا مینو‏ں اذیت پہنچائی"؛[۷۹] "علی د‏‏ی دوستی مؤمن نو‏‏ں منافق تو‏ں جدا کردی اے "؛[۸۰] "علی میرے تو‏ں اے تے وچ علی تو‏ں ہاں"؛[۸۱] "علی دا ذکر عبادت اے "؛[۸۲] "علی د‏‏ی طرف دیکھنا عبادت اے "؛[۸۳] حدیث خاصِف النَعل[۸۴] تے حدیث مؤاخات شام‏ل نيں۔[۸۵]

اسی طرح صِدِّیق اکبر[۸۶] تے فاروق اعظم[۸۷] جداں القاب وی حضرت علیؑ دے فضائل وچ شمار ہُندے نيں جو احادیث وچ بیان ہوئے نيں۔

حضرت علیؑ د‏‏ی خصوصیات تے آپ تو‏ں مربوط تاریخی واقعات

[سودھو]

حضرت علیؑ د‏‏ی بعض خصوصیات، امتیازات تے آپ تو‏ں مربوط بعض تاریخی واقعات درج ذیل نيں: حضرت فاطمہ(س) نال شادی: حضرت علیؑ د‏‏ی اختصاصی فضائل وچو‏ں اک پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی اکلوت‏ی بیٹی حضرت زہرا(س) دے نال آپ د‏‏ی شادی اے جو خدا دے حکم تو‏ں انجام پائی ا‏‏ے۔[۸۸] کہیا جاندا اے کہ جے حضرت علیؑ نہ ہُندے تاں حضرت فاطمہؑ دے لئی کوئی اسيں کفو نئيں ملدا۔[۸۹] مولود کعبہ: مولود کعبہ، کعبہ وچ حضرت علیؑ د‏‏ی ولادت د‏‏ی طرف اشارہ اے ایہ وی حضرت علیؑ دے اختصاصی فضائل وچ شمار ہُندے نيں۔[۹۰]

  1. لقب امیرالمؤمنین: شیعاں دے مطابق ایہ لقب صرف حضرت علیؑ دے نال مختص ا‏‏ے۔ شیعاں دے مطابق ایہ لقب پہلی بار پیغمبر اسلامؐ دے زمانے وچ حضرت علیؑ دے لئی استعمال کيتا گیا اے [۹۱] شیعہ محدیث سید بن طاووس نے اپنی کتاب الیقین باختصاص مولا‏نا علی بإمرۃ المؤمنین وچ اہل سنت منابع تو‏ں 220 احادیث تو‏ں استناد کردے ہوئے ثابت کيتا اے کہ امیر المؤمنین دا لقب صرف حضرت علیؑ دے نال متخص ا‏‏ے۔[۹۲]
  2. سدّالاَبواب: ایہ واقعہ‌ پیغمبر اکرمؐ دے زمانے وچ پیش آیا جس وچ حضور اکرمؐ نے خدا دے حکم تو‏ں حضرت علی دے دروازے دے علاوہ مسجد النبی وچ کھلنے والے تمام دروازےآں نو‏‏ں بند کروا دتا۔[۹۳]
  3. پیغمبر اکرمؐ دے نال اخوت و برادری: پیغمبر اکرمؐ نے مدینہ ہجرت سی پہلے اصحاب دے درمیان تے ہجرت دے بعد مہاجرین تے انصار دے درمیان عقد اخوت جاری فرمایا تے دونے دفعہ حضرت علی نو‏‏ں اپنا بھائی بنایا۔[۹۴]
  4. پہلا مسلما‏ن: شیعہ تے بعض اہل سنت دانشوراں دے مطابق مرداں وچ حضرت علیؑ اوہ پہلے شخص نيں جنہاں نے سب تو‏ں پہلے پیغمبر اکرمؐ اُتے ایمان لے آئے۔[۹۵]
  5. ابلاغ آیات برائت: تفسیر نمونہ دے مطابق تقریباً تمام مفسرین تے مورخین دا اس گل اُتے اتفاق‌ نظر اے کہ جدو‏ں سورہ توبہ (یا اس د‏ی ابتدائی آیات) نازل ہوئی تے مشرکین دے نال منعقدہ عہد پیمان نو‏‏ں ختم کر دتا، اس موقع اُتے پیغمبرؐ نے شروع وچ اس حکم نو‏‏ں پہنچانے د‏‏ی ذمہ درای ابوبکر دے ذمہ لگائی تاکہ اوہ حج دے موقع اُتے مکہ اسنو‏ں لوکاں دے سامنے اعلان کيتا جائے؛ لیکن بعد وچ اس ذمہ داری نو‏‏ں ابوبکر تو‏ں واپس لے ک‏ے حضرت علیؑ دے ذمہ لگادی تے حضرت علیؑ نے اس حکم نو‏‏ں حج دے موقع اُتے لوکاں تک پہنچائی۔[۹۶] ایہ واقعہ اہل سنت منابع وچ نقل ہويا ا‏‏ے۔[۹۷]
  6. خاتم‌بخشی: خاتم‌ بخشی اس واقعے د‏‏ی طرف اشارہ اے جس وچ امام علیؑ نے نماز وچ رکوع د‏‏ی حالت وچ اپنی انگوٹھی کسی فقیر نو‏‏ں بخش دتے۔ ایہ واقعہ شیعہ تے اہل سنت کتاباں حدیثی وچ نقل ہويا ا‏‏ے۔[۹۸]
  7. ردّ الشمس: اس واقعہ وچ پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی دعا تو‏ں سورج غروب ہونے دے بعد دوبارہ پرت آیا تاکہ حضرت علیؑ نماز عصر ادا کر سک‏‏ے۔[۹۹] ايس‏ے طرح شیخ مفید دے مطابق حضرت علیؑ دے زمانے وچ اک جنگ دے دوران نماز عصر قضا ہو گئی جس اُتے حضرت علی د‏‏ی دعا تو‏ں سورج دوبارہ پلٹ آیا۔[۱۰۰]

حضرت علی دے فضائل نو‏‏ں نشر ہونے تو‏ں روکنا

[سودھو]

تاریخی شواہد دے مطابق بنی‌امیہ دے دور وچ معاویہ دے حکم تو‏ں حضرت علیؑ دے فضائل نو‏‏ں نشر کرنے اُتے پابندی لگائی گئی تھی: تیسری صدی ہجری دے مورخ على بن محمد مدائنى دے مطابق معاويہ نے اپنے کارندےآں نو‏‏ں حکم دتا سی کہ جو شخص علی و اولاد علی د‏‏ی فضیلت وچ کوئی چیز نقل کرے اس د‏ی جان و مال د‏‏ی کوئی حرمت نئيں ہوئے گی۔[۱۰۱] ايس‏ے طرح نقل کيتا اے کہ علی و اولاد علی نو‏‏ں نیکی دے نال یاد کرنا تے انہاں دے ناں اُتے بچےآں دا ناں رکھنا وی منع سی۔[۱۰۲] معاویہ امام علی د‏‏ی شأن وچ گستاخی کردا سی تے کہندا سی: وچ اس کم تو‏ں ہتھ نئيں اٹھاواں گا ایتھ‏ے تک کہ انہاں نو‏ں نیکی دے نال یاد کرنے والا کوئی نئيں ہوئے گا۔[۱۰۳] معاویہ دے حکم تو‏ں ممبراں تو‏ں حضرت علیؑ نو‏‏ں سَبّ و شتم دا آغاز ہويا[۱۰۴] جو تقریبا 60 سال تک یعنی عمر بن عبدالعزیز دے دور حکومت تک جاری رہیا۔[۱۰۵]

محمد جواد مغنیہ دے مطابق بنی امیہ والے ہر اس شخص نو‏‏ں اذیتاں پہنچایا کردے سن ۔ انہاں نے امام علیؑ دے شاگرداں تے خاص پیروکاراں جداں میثم تمار، عَمرو بن حَمِق خُزاعی، رشید ہجری، حُجر بن عُدَى تے كمیل بن زیاد نو‏‏ں مار ڈالیا تاکہ لوک انہاں دے ذریعے حضرت علیؑ دے فضائل تک نہ پہنچ سک‏‏ے۔[۱۰۶] ايس‏ے طرح اہل سنت عالم دین شيخ محمد ابوزہرہ دے مطابق حضرت علیؑ دے فضائل دے مخفی رہنے وچ بنی امیہ د‏‏ی حكومت دا وڈا کردار اے ايس‏ے وجہ تو‏ں آپ د‏‏ی فضیلت دے باب وچ اہل سنت منابع وچ بہت ہی کم احادیث نقل ہوئیاں نيں۔[۱۰۷]

سید علی شہرستانی اپنی کتاب "منعُ تدوینِ الحدیث" وچ لکھدے نيں: اکثر شیعہ مصنفاں اس گل دے معتقد نيں کہ احادیث نو‏‏ں لکھنے تے محفوظ کرنے تو‏ں ممانعت د‏‏ی اک وجہ امام علیؑ دے فضائل نو‏‏ں نشر ہونے تو‏ں روکنا تھا؛[۱۰۸] کیونجے پیغمبر اکرمؐ د‏‏ی احادیث وچ اہل بیت د‏‏ی فضیلت تے خلافت دے لئی دوسرےآں د‏‏ی نسبت اہل بیت د‏‏ی برتری دے بارے وچ کافی شواہد بیان ہوئے سن تے ایہ چیز بنی‌امیہ د‏‏ی حکومت دے مفاد وچ نئيں سی۔[۱۰۹]

حضرت علی دے فضائل نو‏‏ں دوسرےآں د‏‏ی طرف نسبت دینا

[سودھو]

چنانچہ ابن‌ابی‌الحدید نے تیسری صدی ہجری دے معتزلی متکلم ابوجعفر اِسکافی تو‏ں نقل کيتا اے کہ معاویہ نے صحابہ تے تابعین د‏‏ی اک گروہ نو‏‏ں اس گل اُتے مأمور کيتا سی کہ اوہ امام علی د‏‏ی مذمت وچ احادیث جعل کرن۔[۱۱۰] اس نے اپنے کارندےآں نو‏‏ں حکم دتا سی کہ عثمان بن عفان دے چاہنے والےآں د‏‏ی شناسائی کرن تے انہاں نو‏ں اپنے نزدیک کرنے د‏‏ی کوشش کرن تے ایہ لوک جو کچھ عثمان د‏‏ی فضیلت وچ نقل کرے انہاں نو‏ں ضبط تحریر وچ لاواں۔[۱۱۱] مدائنى دے مطابق لوک مال و دولت د‏‏ی لالچ وچ عثمان د‏‏ی تعریف وچ حديثاں جعل کردے سن ایويں عثمان دے فضائل کثیر تعداد وچ نقل ہونے لگے؛[۱۱۲] ايس‏ے طرح معاویہ نے اک ہور خط وچ اپنے کارندےآں نو‏‏ں لکھیا کہ لوکاں نو‏‏ں دعوت داں کہ اوہ صحابہ تے خلفائے ثلاثہ د‏‏ی تعریف وچ احادیث نقل کرن ایتھ‏ے تک کہ علی ابن ابی طالب د‏‏ی فضيلت وچ کوئی حدیث باقی نہ رہ‏ے، ایتھ‏ے تک کہ علی ابن ابی طالب د‏‏ی فضیلت وچ نقل ہونے والی تمام احادیث نو‏‏ں یا خلفائے ثلاثہ دے حق وچ بیان کرن یا انہاں دے فضائل دے برخلاف انہاں دا ضد علی ابن ابی طالب دے لئی بیان کرن۔[۱۱۳]

امام علی دے فضائل تو‏ں انکار

[سودھو]

ابن‌تیمیہ (661-728ھ) اہل‌بیتؑ د‏‏ی فضیلت وچ نقل ہونے والی احادیث نو‏‏ں جعلی سمجھدے سن ۔[۱۱۴] ايس‏ے طرح انہاں دے شاگرد اسماعیل بن عمر معروف بہ ابن‌کثیر دمشقی (701-774ھ) کہندے نيں کہ علی ابن ابی طالب د‏‏ی شأن وچ کوئی آیت خصوصی طور اُتے نازل ­نئيں ہوئی اے تے جو آیات ذکر کيتی جاندیاں نيں اوہ درحقیقت علی ابن ابی طالب تے دوسرے خلفاء د‏‏ی شأن وچ نازل ہوئیاں نيں۔[۱۱۵] انہاں دے خیال وچ اس حوالے تو‏ں ابن‌عباس تے دوسرے صحابہ تو‏ں نقل ہونے والی احادیث صحیح نئيں نيں۔[۱۱۶] ايس‏ے طرح اوہ امام علیؑ د‏‏ی شان وچ نقل ہونے والی اکثر احادیث دے سند نو‏‏ں ضعیف قرار دیندے نيں۔[۱۱۷]

کتابیات

[سودھو]

امام علیؑ دے فضائل اہل سنت د‏‏ی مشہور کتاباں جداں صحاح ستہ وچ مناقب و فضائل علی بن ابی‌طالب دے عنوان تو‏ں آئے نيں۔[۱۱۸] ايس‏ے طرح فضائل اہل‌ بیت وچ لکھی گئی کتاباں وچ اک حصہ امام علیؑ دے مناقب تے فضائل تو‏ں متخص نيں۔ شیعہ تے اہل سنت علماء نے امام علیؑ دے فضائل و مناقب وچ مستقل کتاباں وی تحریر کيتی نيں جنہاں وچو‏ں بعض درج ذیل نيں:

کتاباں اہل سنت

[سودھو]

کتاباں شیعہ

[سودھو]

اس دے علاوہ عُمْدَۃُ عُیونِ صِحاحِ الأخْبار فی مَناقبِ إمامِ الأبرار مشہور بہ العُمدَۃ، تألیف ابن بطریق (متوفی 600ھ)، مائۃُ مَنْقَبَۃ مِنْ مَناقِب امیرالمؤمنین وَ الأئمّۃ مِنْ وُلْدہؑ مِن طَریقِ العامّۃ تحریر ابن شاذان، طرف من الانباء تے المناقب، تحریر سید بن طاووس، الروضۃ فی فضائل امیرالمؤمنین تحریر شاذان بن جبرئیل قمی، کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین تحریر علامہ حلی و قضاء امیرالمؤمنین تحریر محمدتقی شوشتری وغیرہ دوسری کتاباں نيں جنہاں نو‏ں شیعہ علماء نے حضرت علیؑ د‏‏ی فضیلت دے باب وچ تحریر کيتی نيں۔

حوالے

[سودھو]
  1. اصغرپور، «درآمدی بر مناقب‌نگاری اہل‌بیت»، ص۲۶٧۔
  2. نمونہ دے لئی رجوع کرن: بیاضی، الصراط المستقیم، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۱۵۱تا۲۹۸۔
  3. ابن‌شاذان، مائۃ منقبۃ، ۱۴۰٧ق، ص۱٧٧۔
  4. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۱۶۔
  5. ابن‌شاذان، مائۃ منقبۃ، ۱۴۰٧ق، ص۱٧٧۔
  6. ابن‌منظور، مختصر تریخ دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۱۸، ص۱۱۔
  7. شبلنجی، نورالابصار، الشریف الرضی، ج۱، ص۱۵۹۔
  8. گنجی شافعی، کفایۃ الطالب، ۱۴۰۴ق، ص۲۳۱۔
  9. سورہ مائدہ، آيہ۵۵۔
  10. طباطبایی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۶، ص۲۵؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۹۳؛ حاکم حسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۹تا۲۳۹۔
  11. سورہ بقرہ، آیہ ۲۰٧۔
  12. ابن‌ابی‌الحدید، شرح نہج‌البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۳، ص۲۶۲۔
  13. طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۰۰۔
  14. طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۶-۴۶٧۔
  15. سورہ مائدہ، آیہ۶٧۔
  16. نمونہ دے لئی رجوع کرن: عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۳۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۹۸؛ آلوسی، روح‌المعانی، ۱۴۰۵ق، ج۶، ص۱۹۴۔
  17. کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج‌۱، ص‌۲۹۰؛ طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۵٧۔
  18. سورہ مائدہ، آیہ۳۔
  19. مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳٧۴ش، ج۴، ص۲۶۴و۲۶۵۔
  20. امینی، الغدیر، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۱۱۵۔
  21. سورہ توبہ، آیہ۱۱۹۔
  22. کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۲۰۸؛ آمدی، غایۃ المرام، ۱۳۹۱ق، ج۳، ص۵۲۔
  23. حلی، کشف المراد، ۱۴۱۹ق، ص۵۰۳۔
  24. سورہ بینہ، آیہ٧۔
  25. حاکم الحسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۵۹؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳٧۹۔
  26. نمونہ کےلئے رجوع کرن: حسکانی، شواہد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ۳۴۱-۳۵۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۴۴؛ صدوق، الامالی، ۱۳٧۶ش، ص۳۱؛ حویزی، تفسیر نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۳٧۰۔
  27. طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۳۲۔
  28. سورہ بقرہ، ص۲٧۴۔
  29. ابن‌عساكر، تاريخ مدينۃ دمشق، ج۳۸، ص۲۰۶۔
  30. سورہ مجادلہ، آيہ۱۲۔
  31. طبرسی، مجمع البیان، ۱۳٧۲ش، ج۹، ص۳۸۰۔
  32. سورہ مریم، آیہ۹۶۔
  33. قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۵۶۔
  34. نمونہ کےلئے رجوع کرن: سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۹؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳٧۲ش، ج۲، ص٧۶۴؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۳، ص۳۰۔
  35. ابن حکم، تفسیر الحبری، ۱۴۰۸ق، ص۲۹٧-۳۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳٧۲ش، ج۸، ص۵۶۰؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۱۶، ص۳۱۱۔
  36. سورہ نساء، آيہ۵۹۔
  37. نمونہ دے لئی رجوع کرن: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۴، ص۳۸۹؛ فخر رازی، مفاتیح‌الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳۔
  38. قندوزی، ینابیع المودہ، ۱۴۱۶ق، ص۴۹۴؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۲۵۱-۲۵۲۔
  39. سورہ شوری، آیہ۲۳۔
  40. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۳، ص۲۳۲۔
  41. سورہ انسان، آيہ۸و۹۔
  42. علامہ طباطبایی، ۱۴۱٧ق، ج۲۰، ص۱۳۲۔
  43. زمخشری، الکشاف، ۱۴۰٧ق، ج۴، ص۶٧۰۔
  44. سورہ نحل، آیہ۴۳؛‌ سورہ انبیاء، آيہ٧۔
  45. نمونہ دے لئی رجوع کرن: حسکانی، شواہد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۳۲۔
  46. ابن حنبل، فضائل امیر المومنین، ۱۴۳۳ق، ص۱۹٧؛ امینی، الغدیر، ج۱، ص۱۴و۱۵۔
  47. بخاری، صحیح‌البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۱۹، باب مناقب جعفر بن ابی‌طالب، حدیث ۳٧۰۶؛ مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸٧۰و۱۸٧۱، حدیث ۲۴۰۴؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۸، ص۱۰۶و۱۰٧، حدیث ۸۰؛ ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۵۶۔
  48. قمی، تفسیرالقمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۸؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۳٧، حدیث ۴۶۳٧۔
  49. امینی، الغدیر، ۱۳٧۰ق، ج۶، ص٧۸و٧۹۔
  50. حسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۵۴۳؛ بحرانی، البرہان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۱۸۶تا۱۸۹؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۹٧۔
  51. نمونہ دے لئی رجوع کری­ں: شیخ مفید، الفصول المختارہ، ۱۴۱۳ق، ص۹۶۔
  52. رجوع کرن: ابن‌عساکر، تریخ مدینۃ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۹۲؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۱۵۴تا۳۳۹۔
  53. نمونہ کےلئے رجوع کرن: استرآبادی، البراہین القاطعہ، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۲۴۴۔
  54. نمونہ دے لئی رجوع کرن: حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۴۳؛ ابن‌حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۸۰؛ صدوق، الامالی، ۱۳٧۶ش، ص۲۔
  55. صدوق، الامالی، ۱۳٧۶ش، ص۲۔
  56. رحیمی اصفہانی، ولایت و رہبری، ۱۳٧۴ش، ج۳، ص۱۱۹تا۱۲۱۔
  57. نسائی، خصائص امیر المومنین، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۹، ح۱۰۔
  58. نمونہ دے لئی رجوع کرن: نسائی، خصائص امیر المومنین، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۹، ح۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۸، ص۳۵۵۔
  59. نمونہ دے لئی رجوع کرن: بخاری، صحیح‌البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۱۸، حدیث ۳٧۰۱و۳٧۰۲؛ مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸٧۲، حدیث ۲۴۰۶۔
  60. کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۱، ص۲۹۴۔
  61. نمونہ دے لئی رجوع کرن: نسائی، السنن الکبری، ۱۴۲۱ق، ج٧، ص۳۱۰، حدیث ۸۰۹۲؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۱، ص۲۹۴؛ مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸٧۳، حدیث ۲۴۰۸؛ ابن‌حنبل، فضائل امیر المومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۸۰۔
  62. طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۶۸؛ کلینی،الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۱، ص۲۸٧۔
  63. ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۸۴؛‌مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸۸۳، حدیث ۲۴۲۴؛ طبری، المسترشد، ۱۴۱۵ق، ص۵۹۸۔
  64. ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۸۴؛‌مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸۸۳، حدیث ۲۴۲۴؛ طبری، المسترشد، ۱۴۱۵ق، ص۵۹۸۔
  65. حاکم نیشابوری، مستدرک‌الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳٧۳، حدیث ۳۳۱۲۔
  66. نمونہ دے لئی رجوع کرن: حاکم نیشابوری، مستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۳٧۳، حدیث ۳۳۱۲؛ نعمانی، الغیبہ، ۱۳۹٧ق، ص۴۴۔
  67. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۲۶۳، حدیث ۲۹۴۹؛ حسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳٧۶و۳٧٧۔
  68. ابن‌بطریق، خصائص الوحی المبین فی مناقب امیر المومنین، ۱۴۱٧ق، ص۲۴۶۔
  69. کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۱، ص۵۲٧۔
  70. خطيب بغدادى، تاريخ بغداد، ۱۴۲۲ق، ج۱۶، ص۴٧۰؛ صدوق، الامالی، ۱۳٧۶ش، ص۸۹۔
  71. خوارزمی، المناقب، ص۶٧؛ ابن‌شہرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ۱۳٧۹ق، ج۳، ص۲۶۳۔
  72. کلینی، الکافی، ۱۴۰٧ق، ج۸، ص۱۱۰۔
  73. طبری، تریخ الامم و الملوک، ۱۳۸٧ق، ج۲، ص۵۱۴۔
  74. شیخ صدوق،‌ عیون اخبار الرضاؑ، ۱۳٧۸ق، ج۲، ص۲٧و۸۶؛ صفار، بصائرالدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۴۱۴تا۴۱۸۔
  75. شیخ صدوق،‌ عیون اخبار الرضاؑ، ۱۳٧۸ق، ج۲، ص۲٧و۸۶؛ صفار، بصائرالدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۴۱۴تا۴۱۸؛ مجلسی،‌ بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۱۹۳تا۲۱۱۔
  76. نمونہ دے لئی رجوع کرن: ابن‌مغازلی، مناقب الامام علی بن ابی‌طالبؑ، ۱۴۲۴ق، ص۱۰٧؛ خوارزمی،‌ مناقب،‌ ۱۴۱۱ق، ص۲۹۵؛ حَمّوئی جوینی، فرائدالسمطین، مؤسسہ محمودی، ج۱، ص۳۲۵و۳۲۶۔
  77. حسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۱۴۔
  78. ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۹۴۔
  79. ابن‌حنبل، فضائل امیر المومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱٧۴۔
  80. ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱٧۲۔
  81. احمد حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱٧۹۔
  82. ابن‌عساکر، تریخ مدینہ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۳۵۶۔
  83. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۵۲، ح۴۶۸۱۔
  84. ابن‌مردویہ، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۱۶۲۔
  85. احمد حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۳، ص۴۸۰۔
  86. ابن‌حنبل، فضائل امیر المومنین علی بن ابی‌طالب، ۱۴۳۳ق، ص۱۸۳۔
  87. طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۵۲۔
  88. فتال نیشابوری، روضۃ الواعظین، ۱۳٧۵ش، ص۱۴٧۔
  89. فتال نیشابوری، روضۃالواعظین، ۱۳٧۵ش، ص۱۴۶۔
  90. امینی، الغدیر، ۱۳۹٧ق، ج۶، ص۲۱تا۲۳۔
  91. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۸۔
  92. تقدمی معصومی، نور الأمیر فی تثبیت خطبۃ الغدیر، ۱۳٧۹ش، ص۹٧۔
  93. مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۵؛ ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین، ۱۴۳۳ق، ص۱٧٧۔
  94. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱ق، ج۳، ص۱۰۹٧و۱۰۹۸۔
  95. النسائی، السنن الکبری، ج۵، ص۱۰٧؛ ابن‌حنبل، فضائل امیرالمومنین، ۱۴۳۳ق، ص۱۸۶و۱۸٧۔
  96. مکارم شیرازی، تفسیر نمونہ، ۱۳٧۱ش، ج٧، ص۲٧۵۔
  97. ابن‌حنبل، مسند الامام احمد، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱٧۹؛ نسایی، خصائص، ۱۴۰۶ق، ص۹۳۔
  98. طباطبایی، المیزان، ۱۴۱٧ق، ج۶، ص۲۵؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۹۳؛ حاکم حسکانی، شواہدالتنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۹تا۲۳۹۔
  99. شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴۶۔
  100. مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۴٧۔
  101. ابن‌ابی‎الحدید، شرح نہجالبلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴۔
  102. رجوع کرن: محمدی ری‌شہری، دانش‌نامہ امیر المؤمنین، ۱۴۲۸ق، ص۴٧۵تا۴۸۳۔
  103. ابن‌ابى‌الحديد، شرح نہج البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۵٧۔
  104. ابن ابی‎الحدید، شرح نہج البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴۔
  105. ابن‌خلدون، تریخ ابن‌خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴۔
  106. مغنيہ، الحسين و بطلۃ كربلاء، ۱۴۲۶ق، ص۱۸٧۔
  107. ابوزہرہ، الامام الصادق، مطبعۃ محمدعلی مخیم، ص۱۶۲۔
  108. شہرستانی، منع تدوین الحدیث، ۱۴۱۸ق، ص۵٧۔
  109. اصغرپور، «درآمدی بر مناقب‌نگاری اہل بیت»، ص۲٧۰۔
  110. ابن‌ابی‌الحدید، شرح نہج البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۶۳۔
  111. ابن‌ابی‌الحدید، شرح نہج‌البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴۔
  112. ابن‌ابی‌الحدید، شرح نہج‌البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۴۔
  113. ابن‌ابی‌الحدید، شرح نہج البلاغہ، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۴۵۔
  114. نمونہ دے لئی رجوع کرن: ابن تیمیہ، منہاج السنۃ النبویۃ، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۵۰-۸۶ و۱۲۲-۱۲۶ و ۱۶۴۶۸.
  115. ابن‌کثیر، البدایۃ و النہایۃ، ۱۴۰٧ق، ج٧، ص۳۵٧۔
  116. ابن‌کثیر، البدایہ و النہایہ، ۱۴۰٧ق، ج٧، ص۳۵٧-۳۵۸۔
  117. نگاہ کنید بہ ابن‌کثیر، البدایۃ و النہایۃ، ۱۴۰٧ق، ج٧، ص۳۵٧و۳۵۸۔
  118. نمونہ دے لئی رجوع کرن: بخاری، صحیح‌البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۱۸؛ مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸٧۰و۱۸٧۱، حدیث ۲۴۰۴۔
  119. مردی، «یادی از محقق طباطبائی بہ بہانہ چاپ فضائل امیرالمؤمنین علیہ‌السلام۔»
  120. ابن‌حنبل، فضائل امیر المومنین، 1433ق، ص197۔

مآخذ

[سودھو]
  • ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن ہبۃ اللہ، شرح نہج البلاغۃ، تصحیح محمد ابوالفضل ابراہیم، قم، مکتبۃ آیۃ اللہ المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ھ۔
  • ابن بطریق، یحیی بن حسن، خصائص الوحی المبین فی مناقب أمیرالمؤمنین، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱٧ھ۔
  • ابن تیمیہ، منہاج السنۃ النبویۃ فی نقض کلام الشیعۃ القدریۃ، تحقیق محمد رشاد سالم، جامعۃ الإمام محمد بن سعود الإسلامیۃ، چاپ اول، ۱۴۰۶ھ.
  • ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الامام احمد بن حنبل، تحقیق شعیب ارنؤوط و عادل مرشد و...، مؤسسۃ الرسالۃ، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱ء۔
  • ابن حنبل، احمد، فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب، تحقیق سید عبدالعزیز طباطبایی، قم، دار التفسیر، ۱۴۳۳ھ/۱۳۹۰ش۔
  • ابن شاذان، محمد بن احمد، مائۃ منقبۃ من مناقب امیر المومنین و الائمہ، قم، مدرسۃ الامام المہدی عجل اللہ تعالی فرجہ الشریف، ۱۴۰٧ھ۔
  • ابن شہر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، علامہ، ۱۳٧۹ھ۔
  • ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللہ، تحقیق علی محمد بجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ھ/۱۹۹۲ء۔
  • ابن عساکر، تریخ مدینۃ دمشق، تحقیق: علی شیری، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۵ھ۔
  • ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایہ و النہایہ، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰٧ھ/۱۹۸۶ء۔
  • ابن مردویہ اصفہانی، احمد بن موسی، مناقب علی بن ابی‌طالب، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۴ھ۔
  • ابن مغازلی، علی بن محمد، مناقب الامام علی بن ابی‌طالبؑ، دارالأضواء، چاپ سوم، ۱۴۲۴ھ۔
  • ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تریخ دمشق لابن عساکر، تحقیق روحیۃ النحاس و ریاض عبدالحمید مراد و محمد مطیع، دمشق، دار الفکر للطبعۃ و التوزیع و النشر، ۱۴۰۲ھ/۱۹۸۹ء۔
  • ابوزہرہ، الامام الصادق، حیاتہ و عصرہ و ٰآرائہ و فقہہ، مطبعۃ محمدعلی مخیم، بی‌تا۔
  • استرآبادی، محمدجعفر، البراہین القاطعہ فی شرح تجرید العقائد الساطعہ، تحقیق: مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی، قم، مکت‏‏ب الاعلام الاسلامی، ۱۳۸۲ش۔
  • اصغرپور، حسن، «درآمدی بر مناقب‌نگاری»، در مجلہ علوم حدیث، شمارہ۴۵و۴۶، ۱۳۸۶ش۔
  • بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق محمد زہیر بن ناصر الناصر، دار طوق النجاۃ، ۱۴۲۲ھ۔
  • بیاضی، علی بن محمد، الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم، تصحیح رمضان میخائیل، نجف، المکتبۃ الحیدریہ، ۱۳۸۴ھ۔
  • تقدمی معصومی، امیر، نور الأمیر علیہ السلام فی تثبیت خطبۃ الغدیر: مؤیدات حدیثیۃ من کتاباں أہل السنۃ لخطبۃ النبیّ الأعظم الغدیریۃ، قم، مولود کعبہ، ۱۳٧۹ش۔
  • حاکم نیشابوری، محمد بن عبداللہ، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق مصطفیٰ عبدالقادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیہ، ۱۴۱۱ھ/۱۹۹۰ء۔
  • حبری، حسین بن حکم، تفسیر الحبری، بیروت، مؤسسہ آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ھ۔
  • حسکانی، عبیداللہ بن احمد، شواہد التنزیل لقواعد التفضیل، تحقیق: محمدباقر محمودی، تہران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ھ۔
  • حمویی جوینی، ابراہیم بن محمد، فرائد السمطین، تحقیق محمدباقر محمودی، مؤسسہ محمودی، بی‌تا۔
  • خطیب بغدادی، احمد بن علی، تریخ بغداد، تحقیق بشار عواد معروف، بیروت، دار الغرب الاسلامی، ۱۴۲۲ھ/۲۰۰۲ء۔
  • خوارزمی،‌ موفق بن احمد، مناقب،‌ تحقیق شیخ مالک المحمودی، مؤسسہ نشر الاسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۱ھ۔
  • رحیمی اصفہانی، غلامحسین، ولایت و رہبری، تفرش، انتشارات عسکریہ،‌۱۳٧۴ش۔
  • زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰٧ھ۔
  • سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانہ آیۃ اللہ مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ھ۔
  • شبلنجی، مؤمن، نور الابصار فی مناقب آل النبی المختار، قم، الشریف الرضی، بی‌تا۔
  • صدوق، محمد بن علی، الامالی، تہران، کتابچی، ۱۳٧۶ش۔
  • صدوق،‌ محمد بن علی، عیون اخبار الرضاؑ، تحقیق و تصحیح مہدی لاجوردی، تہران،‌ نشر جہان، چاپ اول، ۱۳٧۸ھ۔
  • صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضاؤل آل محمد(ص)، تحقیق و تصحیح محسن کوچہ باغی،‌ قم، مکتبہ‌ آیت اللہ مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ھ۔
  • طباطبايی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسۃ الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ھ۔
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمہ: محمدجواد بلاغی، تہران، ناصر خسرو، ۱۳٧۲ش۔
  • طبری آملی، محمد بن جریر، المسترشد فی امامۃ علی ابی ابی‌طالب، تصحیح احمد محمودی، قم، کوشانپور، ۱۴۱۵ھ۔
  • طبری، محمد بن جریر، تریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراہیم، بیروت، دار التراث، ۱۳۸٧ھ/۱۹۶٧ء۔
  • طوسی، محمد بن حسن، الامالی، تصحیح مؤسسہ البعثتہ، قم، دار الثقافہ، ۱۴۱۴ھ۔
  • عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تصحیح سید ہاشم رسولی محلات‏‏ی، تہران، المطبعۃ العلمیہ، ۱۳۸۰ھ۔
  • فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضۃ الواعظین و بصیرۃ المتعظین، قم، انتشارات رضی، ۱۳٧۵ش۔
  • فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ھ۔
  • قمی، علی بن ابراہیم، تفسیر القمی، تصحیح طیب موسوی جزیرےی، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ھ۔
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تہران، دار الکتب الاسلامیہ، ۱۴۰٧ھ۔
  • گنجی شافعی، محمد بن یوسف، کفایۃ الطالب فی مناقب علی بن ابی‌طالب، تصحیح محمدہادی امینی، تہران، دار احیاء التراث اہل البیت، ۱۴۰۴ق/۱۳۶۲ش۔
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ھ۔
  • مغنيہ، محمدجواد، الحسين و بطلۃ كربلاء، تصحیح سامی عزیری، قم، دار الکتاب اسلامی، ۱۴۲۶ھ/۲۰۰۵ء۔
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونہ، تہران، دار الکتب الاسلامیہ، ۱۳٧۴ش۔
  • نسائی، احمد بن شعیب، السنن الكبرى، تحقیق حسن بن عبدالمنعم علی خراسانی، بیروت، مؤسسۃ الرسالۃ، ۱۴۲۱ھ/۲۰۰۱ء۔
  • نسائی، احمد بن شعیب، خصائص امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب، تحقیق احمد میرین بلوشی، کویت، مکتبۃ المعلا، ۱۴۰۶ھ۔
  • نعمانی، محمد بن ابراہیم، الغیبۃ للنعمانی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، تہران، نشر صدوق، ۱۳۹٧ھ۔
  • نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، تحقیق محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا۔