ความขัดแย้งเขตห้ามบินผ่านในประเทศอิรัก

เขตห้ามบินผ่านในประเทศอิรัก
	ส่วนหนึ่งของ ผลที่ตามมาของสงครามอ่าว
	; รายละเอียดเขตห้ามบินผ่าน
วันที่	1 มีนาคม ค.ศ. 1991 – 20 มีนาคม ค.ศ. 2003; (12 ปี 2 สัปดาห์ 5 วัน)
สถานที่	ประเทศอิรัก
ผล	สรุปไม่ได้ สิ้นสุดลงด้วยการเริ่มต้นสงครามอิรัก;
คู่สงคราม
สหรัฐ ; สหราชอาณาจักร ; ฝรั่งเศส ; ออสเตรเลีย ; เบลเยียม ; เนเธอร์แลนด์ ; ซาอุดีอาระเบีย ; ตุรกี ; อิตาลี	ประเทศอิรัก
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จอร์จ เอช. ดับเบิลยู. บุช (จนถึง 20 มกราคม ค.ศ. 1993) ; บิล คลินตัน (20 มกราคม ค.ศ. 1993 – 20 มกราคม ค.ศ. 2001) ; จอร์จ ดับเบิลยู. บุช (ตั้งแต่ 20 มกราคม ค.ศ. 2001); จอห์น ชาลีกัชวีลี (จนถึง ค.ศ. 1997) ; ฮิว เชลตัน (ตั้งแต่ ค.ศ. 1997) ; ที. ไมเคิล มูซลีย์ ; จอห์น เมเจอร์ ; โทนี แบลร์ ; ฟร็องซัว มีแตร็อง ; ฌัก ชีรัก ; สมเด็จพระราชาธิบดีฟะฮัด ; สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลลอฮ์	ซัดดัม ฮุสเซน
กำลัง
ช่วงหนึ่งมีทหารราบ 6,000 นาย; อากาศยาน 50 ลำ และเจ้าหน้าที่ 1,400 นาย	ไม่ทราบจำนวนเจ้าหน้าที่กองทัพอากาศอิรักและกำลังตำรวจอิรัก
ความสูญเสีย
เฮลิคอปเตอร์ยูเอช-60 แบล็กฮอว์กถูกยิงตก 2 ลำ (ยิงกันเอง, เสียชีวิต 26 นาย) ; เจ้าหน้าที่กองทัพอากาศสหรัฐถูกฆ่าในปฏิบัติการการวางระเบิดอัลคุบัรทาวเวอร์ 19 นาย ; โดรน RQ-1 Predator 5 ลำถูกยิงตก	ไม่ทราบจำนวนทหารที่ถูกฆ่า ; ไม่ทราบจำนวนระบบป้องกันภัยทางอากาศที่ถูกทำลาย ; มิโคยัน-กูเรวิชค์ มิก-25 ถูกยิงตก 1 ลำ ; มิโคยัน-กูเรวิชค์ มิก-23 ถูกยิงตก 1 ลำ ; Fitters Su-22 ถูกยิงตก 2 ลำ
	พลเมืองอิรักถูกฆ่า 1,400 คน (อ้างโดยรัฐบาลอิรัก)

ความขัดแย้งเขตห้ามบินผ่านในประเทศอิรัก เป็นความขัดแย้งระดับต่ำในเขตห้ามบินผ่านสองแห่งในประเทศอิรักที่ประกาศโดยสหรัฐ, สหราชอาณาจักร และฝรั่งเศสหลังสงครามอ่าวใน ค.ศ. 1991 สหรัฐระบุว่าเขตห้ามบินผ่านมีจุดประสงค์ในการป้องกันชนกลุ่มน้อยเคิร์ดในอิรักตอนเหนือและมุสลิม ชีอะฮ์ในอิรักตอนใต้ อากาศยานของอิรักถูกห้ามไม่ให้บินในบริเวณนี้ อากาศยานตรวจการณ์ของสหรัฐ อังกฤษ และฝรั่งเศสบังคับใช้นโยบายนี้ จนกระทั่งฝรั่งเศสถอนตัวใน ค.ศ. 1996^[2]

รัฐบาลอิรักอ้างว่ามีพลเมือง 1,400 คนถูกฆ่าจากการทิ้งระเบิดของฝ่ายสัมพันธมิตรในเขตห้ามบิน^[3] ชาวเคิร์ดที่อยู่ทางเหนือได้สิทธิปกครองตนเองและได้รับการปกป้องจากความกลัวว่าจะมีการสังหารหมู่อัลอันฟาลใน ค.ศ. 1988 ที่ทำให้มีผู้ถูกฆ่ามากกว่าหมื่นคน ในช่วง 9 ปีแรกของมาตรการเขตห้ามบินผ่าน มีอากาศยานฝ่าเขตห้ามบินในบริเวณนี้มากกว่า 280,000 ลำ^[4]

สหประชาชาติไม่อนุญาตให้ทำกิจกรรมทางทหารนี้^[5] และบุฏรุส บุฏรุส-ฆอลี เลขาธิการสหประชาชาติในเวลานั้น ภายหลังได้ให้สัมภาษณ์แก่จอห์น พิลเจอร์ โดยกล่าวว่าเขตห้ามบินผ่านนั้น "ไม่ชอบด้วยกฎหมาย"^[6]^[7]

อ้างอิง

↑ Carrington, Anca. "Iraq: Issues, Historical Background, Bibliography." Page 18.
↑ "BBC News | FORCES AND FIREPOWER | Containment: The Iraqi no-fly zones". news.bbc.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.
↑ Sponeck, Graf Hans-Christof; Sponeck, H. C. von; Amorim, Celso N. (October 2006). A Different Kind of War: The UN Sanctions Regime in Iraq. Berghahn Books. ISBN 9781845452223.
↑ "Iraq Under Siege: Ten Years On". www.globalpolicy.org. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.
↑ "No-fly zones: The legal position". 2001-02-19. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.
↑ A People Betrayed เก็บถาวร 14 พฤศจิกายน 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ZNet, 23 February 2003
↑ ITV - John Pilger - Labour claims its actions are lawful while it bombs Iraq, starves its people and sells arms to corrupt states

แหล่งข้อมูลอื่น

Full-text of Resolution 688

[1] Carrington, Anca. "Iraq: Issues, Historical Background, Bibliography." Page 18.

[2] "BBC News | FORCES AND FIREPOWER | Containment: The Iraqi no-fly zones". news.bbc.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.

[:1-3] Sponeck, Graf Hans-Christof; Sponeck, H. C. von; Amorim, Celso N. (October 2006). A Different Kind of War: The UN Sanctions Regime in Iraq. Berghahn Books. ISBN 9781845452223.

[4] "Iraq Under Siege: Ten Years On". www.globalpolicy.org. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.

[:2-5] "No-fly zones: The legal position". 2001-02-19. สืบค้นเมื่อ 2019-10-17.

[:3-6] A People Betrayed เก็บถาวร 14 พฤศจิกายน 2007 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ZNet, 23 February 2003

[:4-7] ITV - John Pilger - Labour claims its actions are lawful while it bombs Iraq, starves its people and sells arms to corrupt states

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]